تو رو به قبله نبودی که قبله رو به تو بود نماز خواندن تو سمت و سو نیاز نداشت ...

نفس نفس تو خودش نفس گیر است علی به هیچ طناب گلو نیاز نداشت...

مراد شستن دست علی ز ماندن بود وگرنه پیکر تو شست و شو نیاز نداشت ....

:)))

غلاف قنفذ نامرد هم دست تو را نشکست چه محکم دست بیعت داده ای بر مرتضی زهرا ...

چنان مسمار با شدت به پهلویت اصابت کرد که چندین استخوان در سینه ات شد جا به جا زهرا ...

_ چقدر امشب غم داره ... نگام کرد. _دردش برام از شب عاشورا بیشتره ... نگاهش متعجب شد _ واقعا؟! لبخند تلخی زدم _ میدونی که همه چیز از اینجا شروع شد؟! نگام کرد و سر تکون داد ..

چرا روت ملحفه انداختی... میبنی بریدم تا از بچه هامون شنیدم که رفتی بریدم... از این خونه نرو زهرا... دلم خونه نرو زهرا... #کربلایی_مجید_رضا_نژاد 🌿@vayeh133

به زخم قدیمی تو بودی مادر.... یه کوچه دو نامرد لگد رو پهلو... کوچه نگو یه معبر بلا بگو... معبر نگو مقتل مجتبی بگو... یه مقتلی شبیه کربلا بگو... #کربلایی_مجید_رضا_نژاد #روضه #اوصیکم 🌿@vayeh133

+از صبح میخواستم از امام حسن (ع) دوخط بنویسم.... امشب هم مداح روضه زبان حال امام حسن(ع) نخوند.... ولی برا این روضه میشه بارها جون داد

اللّهُمَّ إنَّ مَغفِرَتَک أوسَعُ مِن ذُنوبِنا، ورَحمَتَک أرجی عِندَنا مِن أعمالِنا. خداوندا! آمرزش تو گسترده تر از گناهان ما و رحمت تو، امیدوارکننده تر از کارهای ما است. «دعای حضرت فاطمه زهرا (س)» #دعای_روزسه_شنبه

زهرا، بمان که رحم به قلب حَسَن کنی اَصلا زِ جای خیز، عَلی ع را کفن کنی💔 #مظلوم‌_علی

+ مادرت چای روضه را دم کرد ومرا چای روضه آدم کرد...💔 🌿@vayeh133

ساختن تابوتو حیدر تموم کرده یه ختم قرآن با کوثر تموم کرده ...

حسین گرفت با بغض چشمای زینب رو حسن میگفت با اشک مادر تموم کرده...

جایِ تمام شهر خودم گریه می کنم از بس که خالیست در این خانه جای تو...💔 #کربلایی_روح_الله_رحیمیان 🌿@vayeh133

طومار عاشقیست که میپیچم پیچیدن تو در کفن آسان نیست ...

لیلی و مجنون، خسرو و شیرین، بیژن و منیژه، و تمام عاشقانی که نامشان در افسانه ها و تاریخ ثبت شد؛ هیچ‌ کدام به قدر علی و زهرا عاشق نبوده اند!

و اینک شاهد غمبار ترین صحنه ی عاشقانه ی تاریخ هستیم؛ وداع علی و ماهَش... :))

دلم درد میکنه ...

ز کوچه رد شد قنفذ به طعنه گفت : حسن! سلام گرم مرا خدمت پدر برسان!

عجیبن این خانواده؛ عجیییییب!! مادر ۱۸ ساله ای که با کلی هتک حرمت و زخم روی بدن! بچه ی تو شکم رو از دست داده... از دست تمام مردم شهر خسته اس! حتی خوبا هم ازشون رو بر گردوندن! دلش گرفته! غصه شوهر و بچه هاشو داره! بچه های کوچیکی که غم دارن ولی مادر ندارن... و شوهری که مجبور میشه ۲۰ سال سیلی خوردن همسر جوونش رو جلوی ۴۰ تا نامحرم ندید بگیره ... حرف نزنه و بعد ۲۰ سال باز هم نتونه کاری کنه ... شوهری که امام عالمه اما ، سنگ صبورش چاهِ! :))

حالا این خانم، این مادر ۱۸ ساله، این مادر زخمی، لحظه آخر یه دعا میکنه ... نفرین نمیکنه که اگه بکنه آسمون و زمین زیر و رو میشه ... بدی کسی رو نمیخواد ... دعا میکنه برای امت پدرش...

(اِلهی وَ سَیِّدی اَسْئَلُکَ بِالذَّیِنَ اصْطَفَیْتَهُمْ وَ بِبُکاءِ وَلَدَیَّ فی مُفارَقَتِی اَنْ تَغْفِرَ لِعُصَاةِ شیعَتِی وَ شیعَةِ ذُرِّیَتِی) «پروردگارا! بزرگوارا! به حق پیامبرانی که آنها را برگزیدی و به گریه‌های حسن و حسین در فراق من، از تو می‌خواهم گناهکاران شیعیان من و شیعیان فرزندان مرا ببخشائی»

(اللّهُمَّ اِنّي أسألُکَ بِمُحَمَّدٍ المصطفی و شُوقه إلیَّ و بِبَعلی عَلیٍ المُرتَضی و حُزْنه عَلَیَّ، وَ بِالحَسَنِ المُجتَبی و بکائِه عَلَیَّ وَ بِالحُسَیْنِ الشَّهیدِ و کآبَتهِ عَلَیَّ و بَناتی الفاطِمیّات تحسّرهُنَّ عَلَیَّ، انَّکَ تَرحَمُ وَ تَغْفِرُ لِلعُصاةِ مِن اُمَّةِ مُحمّدٍ و تَدْخُلُهُم الجَنَّةَ، اِنَّکَ اَکْرَمُ المَسئولینَ وَ اَرْحَمُ الرّاحِمینَ) «خداوندا، تو را می خوانم به حق محمد مصطفی که اشتیاق دیدار او را دارم... و به حقّ همسرم «علی» و اندوه او که بر جانم افتاد. و به حق حسن مجتبی و اشکی که بر من می ریزد. و به حق حسین شهید و افسردگی اش نسبت به من. و به حق دختران فاطمی ام و حسرتی که بر من می خورند. که گناهکاران امّت محمد را بیامرزی و در بهشت داخل کنی، همانا تو بهترین درخواست کنندگان و مهربان ترن مهربانان هستی».

این مادر رنجور خدا رو به اشک های حیدر ، غصه های حسن ، حسین شهید ( اصلا این بخشش خودش روضه اس! / دیدار ما قتلگاه ... ) و حسرت دخترانم ... دخترای ۴ . ۵ ساله ام که بیش از هر وقتی به مادر نیاز دارن ... قسم داد، که از گناه های امت اسلام بگذر ...

درک این داغ ها از من و شما بر نمیاد. که اگه بر میومد ما زنده نمیموندیم! جون میدادیم پای این روایت ها! ولی چه قدرتی ، چه کرامتی ، چه فضلی ، چه رأفتی ، که تو اوج غم باشی ولی از خدا خوبی دیگرانو بخوای ...

یه نکته ی آخری رو بگم و تموم؛ گریه بر مصیبت اهل بیت کمش زیاده و زیادش کم! و در این شکی نیست که احیای اهل بیت هم با گریه بر مصائبشون محقق میشه. شور این خاندان هیچ وقت نمی‌خوابه و پرچمشون تا قیام قیامت بالاس؛ ولی شعوری که باید از زندگی این بزرگواران بگیریم یادمون نره :)) شعوری برامون به نمایش گذاشتن ... فرقی هم نمیکنه تو مصیبت ها باشه یا تو شادی هاشون. همه جاش پر درسه... اگه گریه میکنی براشون دمت گرم. ولی سعی کنیم ازشون درسم بگیریم. نشه تو وقت حسابرسی مادر بیاد بالا سرمون که کارناممونو تحویل بگیره شرمندش باشیم! آره جونم ... تو هر کاری بکنی هواتو دارنا... انقد که کرم دارن ... ولی دوست ندارن شرمندگیتو ببینن... آخه خودشون خیلی جاها شرمنده شدن و خجالت کشیدن ... یا علی مدد :))