چه می‌فهمد بهار از غصه‌ی پاییز؟! با دریا، من صحرانشین از درد بی‌آبی چه می‌گفتم؟! #حسین_زحمتکش - «آقا بذار راستشو بهت بگم. مامانت‌ اینا گفتن تا وقتی که شیرین خانوم داره تو درست کردن سمنو بهشون کمک می‌کنه نمی‌خوان جنابعالی توی باغ باشی. آخه بابا این چه گندکاری‌ایه که درآوردی؟ اصلا چرا بابات اومد تو اتاق آهنی پیشت باهاش لج کردی؟ د بابا لعنتی اقدام کن دیگه!» + «داد نزن بابا، داد نزن همه شنفتن... عه!» @Vaziat_sefid

«که فالم لا تذرنی فرداً آمد...» #حافظ

الوجوم يعنی: [دردی که صاحبش را ساکت میکند…‌] @Vaziat_Sefid

چشماش چشماش... #روح‌نواز

گفتی ببین، امشب ماه کامل است و من دیدم... تو کامل تر بودی... ماه تر... #عباس_معروفی #ماه @vaziat_Sefid

من که در تنگ برای تو تماشا دارم با چه رویی بنویسم غم دریا دارم؟... دل پر از شوق رهایی‌ست، ولی ممکن نیست، به زبان آورم آن را که تمنا دارم... چیستم؟! خاطره‌ی زخم فراموش شده... لب اگر باز کنم با تو سخن‌ها دارم... با دلت حسرت هم صحبتی‌ام هست، ولی سنگ را با چه زبانی به سخن وادارم..؟ چیزی از عمر نمانده‌ست، ولی می خواهم خانه‌ای را که فروریخته برپا دارم... #فاضل_نظری @Vaziat_Sefid

نمردم و دم آخر، به لطف تابوتم به شانه‌ی تو نهادم سری، خداراشکر... #حسین_زحمتکش

آدم وقتی یه نفرو دوست داره دیگه زندگیش شیرین میشه، دیگه همه چی خوب میشه! صُبا خوشحاله که بلند میشه میبینه،صبح شده.. غروبای پاییز هم دیگه غصه نمیخوره که؛ با کی حرف بزنه؟ بخاطر همین شاعر میگه: «بدون عشق نمیشه زندگی کرد» @Vaziat_Sefid

دیشب، مَهِ من! انجمن آرای که بودی؟ خلقی به تو مجنون و، تو لیلای که بودی؟ هنگام تبسم به دهان تو، که پی بُرد؟ ز آن لعل لبت حل معمای که بودی؟ خونا به فشان از بُنِ مژگان که گشتی؟ با لشگر حُسن از پی یغمای که بودی؟ لوح دل من، صورت غیری نپذیرفت ای آفت دل! شاهد معنای که بودی؟ با دیدهٔ خود بر رخ خویشت نظری بود در مردمک دیدهٔ بینای که بودی؟ من اشک فشان بودمت از غم، تو نگفتی ز آن زلف دوتا سلسلهٔ پای که بودی؟ صابر! بُوَد امروز دلت خرم و روشن دوش آینه دار رخ زیبای که بودی؟ #صابر_همدانی #مهموم @Vaziat_Sefid