جووُو گُ هَنداره حالُم پَچی یو چِشام روشنا بووه، قَلبُم واری‌یو خُچِت گَ ره بِره چِندی تُمی گو شِو اُ رو ماطَلُت هُن، جَلدی بییو. #دوبیتی #حسینعلی_زارعی_ورزنه @velati

دِرُس هو گُ دِلُم یَگ‌سِر تُشی گو شِوی عَید رَسسایی ویشتِر تُشی گو اَگه کُللی جَهُن جی یُن دلُم تُن هَمه‌ش هاریگیرو، آخِر تُشی گو. #دوبیتی #حسینعلی_زارعی_ورزنه @velati

سَلام اُ آفَرین بَر نوری اَحمَد سَلامی گُ نَدارو آخِر اُ حَد تُ گُ اَز عاشِقاش هِی خُش به حالُت مُبارَک بو بَرات عَیدی مُحَممَد . #دوبیتی #حسینعلی_زارعی_ورزنه @velati

ادامهٔ داستان یک سودای نافرجام؛ به زبانِ وِلاتی و گویش ورزُنه‌ای. (بخش دوازدهم) واگَرتایند نااُمید اُ دِل هَمَرته دُتی گُ ره‌ش دی حالی خُش نَبَرته تِمُمی دِلخاشی‌هاش وِپپَرابُ کِلَفه آرِزوهاش هَم گورابُ اَزُش نُٓمه بِفَٓمو گُ چه گَرتا چِکا پُرِهه بِیشُ وانَگَرتا واتُش گُ مِن چه عَیبیم دا سُنُش کَ؟! چِکا گُ یَگ رِفیقُش دُشمَنُش کَ؟! دِلُش مالی بیگیفت اُ مالی بِبرَفت رویی صا کِش جی ویشتِر یا اونی کَفت دُتی خُ یَگ دُتی هَمسا رِفیق بُ رِفیقی گُ به قِولی خُش دَقیق بُ! بییُمه اون رِفیق پیشی دُتییه دُتی گُ نیشتابُ رو کُنجی کییه رِفیق بِشوات: «چِت هو؟ چِندی بی حاله!» قییافه‌ت گَرتایی جُفتی نِقاله! دُتی بِشوات: «اَمُن اَز دَسسی یُن دِل! گُ قَصری آرِزوم بِیشُ جیری گِل» رِفیق بِشوات گُ خُب باجه چه گَرتا؟ چِکا حالُت دی یُن روزُن بِرَسسا؟ دُتی بِشوات تِمُمی ماجِراها اَز اَووِل تا پیریشِو گُ واگَرتا رِفیق بِشوات: «عَجَب نامِردی بِٓبی! گُ تُش تَٓنا هانایی، خُش کو وِسسی چِکا تُش دَسساله کِرتی خُرایی میگه دُنیا نَدارو اِچ خُدایی؟! گومه یَگ چیهی باجُن، نَ مَواجه دُتی بِشوات گُ نَ، اَووِل تُ باجه رِفیق بِشوات: «گومه حالُش بیگیرُن اُ اِسمی مِردی اَز دیمُش ویگیرُن!» دُتی بِشوات گُ باجه گوت چه کِره؟ نَمی‌گو آبِرو ایش کی بِبِره رِفیق بِشوات گُ نَ، یَگ گُشمالی هو باری ذُنبو گُ هَر کار، مِززی دارو دُتی بِشوات: «رِفیق، باجه چه کاری؟ نَمی‌گو آخِرُش بو آه اُ زاری» رِفیق بِشوات: «جووُوی بِرمه، اَشک هو خییالُش این نَبو گُ قِصصه کَشک هو» گومه دُمبه گِداز داربُن بَراش را تا ذُنبو کار اُ باری عِشق چه گَرتا دُتی بِشوات گُ نَ، این کار حَرُم هو اَگه یِگ چیش بِبُ، کارُت تِمُم هو رِفیق بِشوات گُ خُم حُکمُش ذُنُنه سالی چَن کِش دارُن دَرسُش خُنُنه پِیُم بِشوات گُ یُن کارها بَلَد به جِلُوی آدَمی بَدکار، تُ بَد به گومه حالیش بِبو دُنیا چه جور هو گُ هَر کاریت بِکَ یَگ مِززی دارو دُتی بِشوات گُ یُن کارُن گُ واجه گومه گُ جُزئییاتُش جَلدی باجه رِفیق بِشوات گُ یَگ راز هو بَرامُن فَقَط شامبُ اِشه‌چیش هید را باجُن شُنه یَگ دُمبه گوسفَند هاریگیرُن دیمُش یَگ صَتتا سوزَن دیریچینُن بِرُنه رو مِزار یَگ یایی خَلوَت سازُنه یَگ کَلَک خُ زور اُ زَحمَت خُ یَگ سیخ دُمبه‌هه بالا هارینُن جیرُش یَگ تِش‌چی کورچی دیریگیرنُن خُ تِش دُمبه یاواشچی واریگورو چِکووه دیمی تِش، تِش گُرفی گیرو دی یُن حالُن گُ رَسسا وِردی واجُن اوناش شَرمَنده هُن، نَشامبُ باجُن هَمُن وَخت خُ شُروش کَ اُو بِچِکو طِرَف شووه گُ دیمی نالی بِکو هَمُن طَٓری گُ دُمبه کَستِری بو طِرَف هَر رو گُ بِیشُ لاغِری بو تُ باجه تا چه حَد گُ پیش شو خُب هو نَمی‌گو گُ دِلُت ناراضی گَرتو دُتی بِشوات: «ذُنه دَسسی خُت هیسسو؟ بِلایی سِری اون بیچاره نِیو؟!» رِفیق بِشوات: «خییالُت تَختی تَخت بو تُ باجه تا چه راسسی گوته پیش شو؟» اَمُن اَز عِشق، وَختی کینه گَرتو! اَمُن اَز جَهل، وَختی جَٓده داربو! دُتی گولُش بِخا، سینُش قِبول کَ غِریبه‌ش جی بییا اینُش فُضول کَ رِفیقه بِیشُ تا اون کار بِسازو تا گُ اون پُرِهه دِلُش دِوازو پُره اَز فِگری اون دُتی کو نَشُ تا این گُ یَگ‌باره اَز هوش بِیشُ دِکَفت دیمی یا اُ رَنگُش بِگَرتا تِوُش کَ وِردی‌وِر، حالُش جی هَم خا دَواکاری کییه‌یی بی اَثَر بُ هیکی بِشوات: «نَکِرو گُ نِظَر بُ؟!» هیکی بِشوات: «بیشی تُخمُر بییاری تا جَلدی بَٓمَرُن رو پارچه کاری» نَ تُخمُر فایده‌ییش دا اُ نَ دارو شُروش کَ باریکی دی پُرِهه کو مُنه یَگ تیکه یَخ بُ، اُوی گَرتا پِی اُ ما مُندابُیند رو کاری دُنیا هیکی بِشوات گُ یُن دُمبه گِداز هو گُ ایش کی جی بَراش دارو نَدارو بینی کی مُمکِن هو این کار بِکِرو گُ دَرمُن اُ دَواش پیشی خُش هیسسو پِی اُ ماهه بِشُنوات: «اون دُتییه گُ چَن رو پیش بییُمَبُ رو کییه!» چه گو کَ؟ چاره‌یی کارُن چی‌چی بو؟ کی شاشبُ دَرمُنی دَردُن بِسازو؟ بِشُنوات گُ بیشی پیشی خُیی اون پیش اَز این گُ بیریجو یَگ چِکه خون پِی اُ ماهه سُواری یَگ ماشین بُیند خُ قَلبی مِشتی دَرد اُ غُصصه بِیشُیند خُ کُللی پُرس اُ جو بَعدی سه ساعَت واشُن‌وُس کییه دُتییه خُ زَحمَت غِریب اُ نااُمید اُ دِل هَمَرته ضَعیف اُ بی رِفیق اُ نیمه مَرته بییُمِیند اُ خُ اَشک اُ آه اُ ناله بِشُنوات گُ پامُن بِیشُ رو چاله پُره‌مُن مالی مالی اِشتِباش کَ دِلُش قاییم دِبَس، یَگ‌باره واش کَ بِبَخشی، بَخشِش اَز شَخصی بِله هو گُ کار اُ زِندِگُنیش بی گیله هو بییُمِیم کُلفَتی یُن کییه‌هُن بیم غُلُم اُ نِوکَری هَر کارُتُن بیم هاما تا آخِری عُمر بَنده‌تُن هِیم خُدا سِر شاهِد هو شَرمَنده‌تُن هِیم به هَر کی گُ پِرِستییه رو دُنیا بِمُن‌بِخشی گُ چَرخُمُن واگَرتا

خُلاصه قَسسَم اُ آیه فِراوُن بِشُنوات تا دُتییه گَرتا حِیرُن پِی اُ ما اون دُتییه هاج اُ واج بُیند پِی اُ ما اون پُره اَز حال بِیشُیند ایناشُن هوش ها، جَلدی بِشُنوات: «چِکا سُن گَرتاهای؟» گُ ماهه بِشوات: پُره‌م یَگ چَن رو هو گُ حال نَدارو اِبی حال گُ چه باجُن، اون بی‌جُن هو دیمی یَگ یا بِکِفتی جُفتی مَرته دِرَختی آرِزوهام هو هَمَرته دارو پیشی چِشام خُم اُوی گَرتو شالا ایش کی چِنین رویی نَداربو ماهه اَز وِسکی حَرفاش مِشتی سوز بُ دِلی اون دُتییه اَز کینه کو شُ دُتی بِشوات: «بیشی، حالُش خُبی بو تا یا رِسسی شِما، اون جُٓری گَرتو» ماهه بِشوات: «خاله، اینُت بِبَخشا؟» دُتی بِشوات گُ نَ، حالُم بِگَرتا اِبی کاریش نَدارُن تا قییامَت نَدارُن مِن بَراش اِچ دَرد اُ زَحمَت فَقَط ذُنبی نَشی‌بَخشُن به اِچ وَج بِناییش گُ هانا دایِم شووه کَج حَسابُش هارینُن روزی مَحشَر خُدا خُش شاهِد هو، خُش جی هو داوَر پِی اُ ما اون پُره جَلدی واگَرتایند تا این گُ نیزیکی شُم بُ یارَسسایند دُتی بِیشُ رِفیقُش زو خِبِر کَ خُصی گُ زو بِشو اینُش سِوِر کَ رِفیق بِیشُ اُ خُ وِردی گُ دارتُش خُ دَسمال اُ خُ چَنگال اُ خُ کارتُش هَمُش‌ریت اون بِساطی گُ به پا بُ پَچُش خُند ذِکری گُ حُکمی داعا بُ بییُمه پیشی اون دُتی اُ بِشوات: «خییالُت تَخت اُ راحَت بو گُ بِمسات» اِبی اَز اون دُتی ایچ چیش بَلَد نُن کُشُ یا چِش کَ گُ رو قِصصه باجُن بیشیم بینیم پُره بَعدُش چه گَرتا واجینده اون پُره حالُش واگَرتا اَز اون رو وِردی‌وِر حالُش پَچ هُمه مُنه گُ خَسسه بُ، جُٓنُش خُ هُمه وَلی یُن پُره‌هُن اون پُره نَبُ صِدا اُ چَهچَهی نازُش گُ بِیشُ صِداش لَرزایه وَختی یِگ چیشی خُند مییُنی خُندمُناش جی هِی دِری‌مُند قییافه‌ش جی نَبُ دِلچَسبی ایش کی مُنه بِشخارتابُ چَن سالی ویشکی اینُشُن جَن بیتا چَن ما گُ بِٓوِشت بَراش چَن جور داعاشُن جی وانِوِشت وَلی خاشیش نَدا رو زِندِگُنیش نَ اِولادی تَخاییش دا نَ هَمریش هَمه‌ش دَسسُش خالی بُ اَز نَداری مُنه گُ پول بُ اَز دَسسُش فِراری! تا آخِر خُ نَداری اُ فِقیری جَوُنیش یا بِبُ تا وَختی پیری رو وَختی پیری گُ یا هَم تَکابُ مُنه گُ جِسمُش اَز روحُش سَوا بُ به حَددی لَرزایه کِلله اُ دَسسُش گُ جینجیش بُ تا وَختی مَرگ پابَسسُش بِشُنوات ناخویریکی گُ بِمِرتی خُچِش هو اُ کاراییش گُ بِکِرتی شالا گُ عاقِبَت‌هامُن به خِیر بو گُ ایش کی نَذُنو فَرداش چه طِور هو خُدا جُن سِفت بیگی دَس اُ دِلامُن گُ غِیر اَز تُ نَداریم یار اُ پُشتوُن. پایان. دوشنبه، ٢ مهرماه ١۴٠٣ #حسینعلی_زارعی_ورزنه @velati

خوانش ادامهٔ داستان یک سودای نافرجام‌؛ به زبانِ وِلاتی و گویش ورزُنه‌ای. (بخش دوازدهم) دوشنبه، ٢ مهرماه ١۴٠٣ #حسینعلی_زارعی_ورزنه @velati

گامه دُگدُر بُن اُ نَبضُت بیگیرُن گامه عَککاس بُن اُ عَکسُت ویگیرُن گامه یَگ شَمعی عاشِق بُن رو شِوها گُ خُ دَس اُ تِشی عِشقُت دیگیرُن. #دوبیتی #حسینعلی_زارعی_ورزنه @velati

بییو اُ بِرگه غَم‌ها سِفت دِبَنده بَرا وارُن، تِگی دیگچی بِرَنده اَگه بِدوات چه آهَنگیم عَزیز هو؟ گومه گُ تُ هَمه‌ش پیشُم بِخَنده. #دوبیتی #حسینعلی_زارعی_ورزنه @velati

زیمین هَر رو گوشه وارُن بِوارو دِرَخت هَر رو گوشه اُفتُو بِوِزو رو عالَم هر چیهی یَگ چیهیشی گو دِلی مِن جی گوشه عِشقی تُ داربو. #دوبیتی #حسینعلی_زارعی_ورزنه @velati

هَفَش رو گَرتووه تُم بِنِدیهی سه چار رو هو پَیامُت جی بِنُمی تُ گُ مالی وَفادار بُی پیش اَز یُن نَواجه یَگ رِفیقُمُن دا، کُش‌تی؟ #دوبیتی #حسینعلی_زارعی_ورزنه @velati

بووه عَکسُت بینُن هَر رو خُ گُشی صِدات جی گُش کِرُن هَر رو خُ گُشی وَلی حَیفُش گُ اِچ جوری نَبووه بَرات ماچ بَندارُن هَر رو خُ گُشی. #دوبیتی #حسینعلی_زارعی_ورزنه @velati

هیکی اَز ریشه‌ها آدَم زووُن هو زووُنی گُ زووُنی مادِری بو تُ گُ اَز خاکی پاکی وَرزُنه‌ هِی وِلاتی بَنگا تا ریشه‌ت بِمُنو. #دوبیتی #حسینعلی_زارعی_ورزنه @velati