🎧 مسافر دیار ری 🎤 کربلایی حسین طاهری #مداحی #وفات_حضرت_عبدالعظیم علیه السلام

#حکمت_هفتاد_و_هشتم_نهج_البلاغه 👆👆👆

📌 حکمت 79 📍ارزش حکمت و بی لیاقتی منافق 📍در بر دارنده مفاهیم: #علمی، #معنوی 📝 شرح و تفسیر این حکمت در کانال: 🔻🔻🔻 #حکمت_هفتاد_و_نهم_نهج_البلاغه

1⃣ خلاصه اين كلام گهربار اين است كه سخنان حكمت آميز را از هر كس بايد پذيرفت حتى اگر گوينده آن منافق باشد. ◀️ مى فرمايد: «حكمت و دانش را فرا گير هرجا كه باشد». سپس به دليل آن اشاره كرده، مى افزايد: «زيرا حكمت گاهى در سينه منافق است; اما در سينه او آرام نمى گيرد تا از آن خارج شود و در كنار حكمت هاى ديگر در سينه مؤمن جاى گيرد». ◀️ جايگاه كلام حكمت آميز سينه منافق نيست، ازاين رو در آنجا پيوسته ناآرامى مى كند تا خارج شود و در جايگاهى كه متناسب آن است; يعنى سينه شخص مؤمن در كنار ساير سخنان حكمت آميز قرار گيرد. نتيجه اين سخن همان است كه از روايات مختلف معصومان(عليهم السلام) استفاده كرديم كه علم و دانش هيچ محدوديتى ندارد; نه از نظر زمان: «أُطْلُبُوا الْعِلْمِ مِنَ الْمَهْدِ إلَى اللَّحَدِ» و نه از نظر مكان: «أُطْلُبُوا الْعِلْمِ وَلَو بِالصّينِ» و نه از نظر مقدار تلاش و كوشش: «أُطْلُبُوا الْعِلْمِ وَلَوْ بِخَوْضِ اللُّجَجِ وَشَقِّ الْمُهَجِ» و نه از نظر گوينده همان گونه كه در اين حكمت و در حكمت بعد آمده است. آرى علم وحكمت به حدى اهميت داردكه هيچ محدويتى را به خودنمى پسندد. 🔻🔻🔻 #حکمت_هفتاد_و_نهم_نهج_البلاغه

2⃣ در اينجا اين سؤال مطرح مى شود كه در بعضى از روايات از جمله روايتى كه از امام باقر(ع) در ذيل آيه شريفه (فَلْيَنْظُرِ الاْنْسانِ إلى طَعامِهِ) آمده است كه امام(ع) فرمود: منظور از طعام «دانشى است كه فرا مى گيرد بايد نگاه كند از چه كسى فرا مى گيرد» بنابراين گرفتن سخن حكمت آميز از منافق چه معنا دارد. ◀️ پاسخ سؤال اين است كه گاه سخن حكمت آميز به قدرى واضح و روشن است كه از هر جا و از هر كس كه باشد بايد آن را پذيرفت; ولى در موارد ديگر كه انسان مطالب را به اعتماد استاد فرا مى گيرد بايد نزد كسى برود كه از نظر ديانت و علميت مورد اعتماد باشد. 🔻🔻🔻 #حکمت_هفتاد_و_نهم_نهج_البلاغه

3⃣ در شرح نهج البلاغه علاّمه شوشترى اشاره به نكته جالبى شده است كه با ذكر آن اين سخن را پايان مى دهيم، نقل مى كند: «ابن مبارك» به عنوان نظارت بر شهر در كوچه ها راه مى رفت چشمش به مرد مستى افتاد كه آواز مى خواند و مى گفت:هواى نفس مرا ذليل كرد و افسوس كه راهى به آن كس كه به او علاقه دارم، نيست. ابن مبارك از آستين خود كاغذى درآورد و اين بيت را نوشت. به او گفتند: شعرى را از شاعر مست مى نويسى؟ او گفت: مگر ضرب المثل معروف را نشنيده ايد كه «رُبَّ جَوْهَرَة فى مَزْبَلَةً» اى بسا گوهرى در ميان زباله ها افتاده باشد؟ گفتند: آرى. گفت: اين هم گوهرى بود از مزبله! 🔻🔻🔻 #حکمت_هفتاد_و_نهم_نهج_البلاغه

ٺـو هَماني که به دیدارِ تو مَن بيمارَم... #صلی‌الله‌علیک‌یا‌اباعبدالله

مـرا بـا اشکْ، الفـت از قدیم است که مرغ دل به صحن غم مقیم است محبیـن خـون زِ ابـر دیـده بـاریـد عزای «حمزه» و «عبدالعظیم» است 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷

#یاحضرت‌عبدالعظیم‌الحسنی(ع) چه آرایه‌ی زیبایےست از نسلِ #حسن باشی و ثواب زیارٺِ روے ماهٺ؛ ثواب زیارٺِ #حسین در ڪربلا را داشته باشد... 🌷🌷🌷🌷🌷🌷

پنج شنبه است به یاد درگذشتگان فاتحه مع الصلوات ☘☘☘