عزیزدلم
سکوتِ من، نشانهی این نیست که حرفی ندارم
سکوتِ من، یعنی آنقدر حرف دارم که نمیدانم از کجا باید بگویم.
و مرا دوست بدار
حتی کم، حتی کوچک
که در این زندگیِ سرتاسر شب، آدمیزاد باید یک چراغ داشته باشد.
«هیچکس، هیچکس را فراموش نمیکند اما دیگر آنطور که طرفِ مقابل میخواهد هرگز به یاد آورده نمیشود.»
«عزیزِ من
من رفتار و حرفهای آدمها را فراموش میکنم،
اما احساسی که در من ایجاد کردهاند را، نه!»