ما باید سمج باشیم در خواسته‌هایمان. باید آنقدر سیلیِ دنیا بخوریم تا صورتمان به رنگ نیلیِ بازویی کبود درآید، تا شاید کمی درک کنیم عاشقانه زیستن برای معبود را. گدایانِ سمج بیشتر به خواسته‌هاشان می‌رسند، از گدایان سمج درس گدایی بی‌آموزیم که هرکس سمج تر، ره توشه‌اش بیشتر است.

شکوفه داغِ درخت است، که هر بهار سر باز می‌کند و می‌روید؟

شراب هرچه کهنه تر، مستی‌اش بیشتر داستان رفاقت ماست حسین‌ع . ‌.

نکاتِ ریزه توجه کردن، خیلی شیرین و دارایِ حسِ سینه‌سپر شدنه. مثلا اونجا که شهید بهشتی می‌گن: تلاش را مردانه ادامه می‌دیم، جسارت نباشه وقتی می‌گم مردانه خانم ها! زنانه، قهرمانانه ادامه می‌دیم، مصممانه ادامه می‌دیم.

ز خود گریخته‌ای، آشنا چه می‌جوئی؟

شبایی که ماه با خَدَم و حَشم قدم رنجه نمی‌کنه و نمیاد ور دلِ ما بشینه. صبح نمیشه. چیه این هم‌زبونی ؟

چاره کن؛ چاره کن . . #غمِ‌پاچیده‌شده

یه کاشیِ نجف چیه؟ اونم نیستیم.

امروز دنیا در آتش دانشِ دانشمندانِ‌ مضر می‌سوزد. #خمینی_کبیر

کار، امان نداد کوچک رقعه‌ای از گذشت ایام سیاهه کنیم، وقت تنگ و کار زیاد. فصل چهارصد و یک بهار عمرم به سان بویِ شکوفه‌ی گیلاس مشک‌افشان بود و همچو پرواز حاج قاسم، اشک‌افشان. کبوتر شدم و بال زدم در آسمانی که هزاران سال پیش حسین‌ابن علی و اهل بیتش قدم زدند. جوانِ خوش‌کام شدم و با چشمانم نجف را دیدم. صندوقچه‌ی خاطراتم حجیم تر شده، عطر زندگی‌ام آبی تر شده. به اوراقِ افتخاری‌ام اضافه تر شده. ریشه شغلَ‌م محکم تر شده و تحصیلم پُربار تر شده و قس‌علی‌هذا. به تعداد کتاب هایِ مِیل شده ام اضافه شده‌ همانطور که به دغدغه‌هایم و غم هایم. و همچنان چون برادرم دماوند سرفراز ایستاده‌ام و می‌جنگم برای کشورم و خاکم و دیارم و غمم. به امید روزی که شمارا در ماه، به فنجانی دمنوش بِه دعوت کنم. و کلام آخرم، خمینی وارانه زندگی کنید و باقری وارانه بمیرید، از طرف نواده‌ی سلطان رضای ایران، شیفته‌ی آقا حسن آقا، من. #حدیث_سادات_مهدوی

رقیبا! من نمی گویم گل و باغ و بهار از من بهار از تو گل از تو هر دو عالم از تو یار از من

ایشالا امسال، اون سالی باشه که پولتون از پارو بالا بره.