هرکی

_ #vibe

دوستان اگه نیستم، درگیر گلدوزی این،

درست کردن این،

نوشتن گزارش ازمایش،

نوشتن تمرین های عربی و ریاضی،

و جمع کردن اتاقم هستم

سلام اغا سلام اغا رمضون عزیزم سلام، روزت مبارک خوشا به حالت که الان پیش امیر المومنین علی علیه‌السلام در جشن تولدش شرکت داری، سلام و تبریک ما هم برسانید. ولی... اینجا اینجا چقدر جایت خالیه! اغا جانم، چقدر باعجله رفتی تو که خیلی صبور بودی. هر لحظه و همه جا خاطراتت پیداست‌؛ چقدر روزها که با صدای نماز و دعایت از خواب بیدار می شدیم و با نان و سبزی تازه که هر روز میگرفتی صبحانه میخوردیم و تو صبر میکری ما از خواب ناز بیدار شویم با هم بخوریم. وای خدا که چه تنها شدیم و هیچ کس نمی‌تواند جایت را پر کند چه زیبا الگویی بودی در کار و تلاش زیاد و با تواضع و فروتنی مثال زدنی. پس از تدریس و مدرسه و کار و بار باغ بدون خم به ابرو کارهای خانه هم انجام میدادی، ظرفها و حیاط و... با دستهایت کاملا اشنا بودن و کارهای مردم، همه انجام میدادی. الگویم بودی در سحرخیزی و عبادت، مسجد و قران، ایمان و عمل صالح‌؛ که هیچ نمازی قضا نداشتی و هیچ گاه زبان به غیبت نگشودی و هیچ وقت حق الناسی بر عهدت نماند که بر همه حق داشتی، اری جمله (حقش را بر ما حلال کند) زیاد شنیدم از مردم. فدای اخلاق نیکت! هیچ گاه از گذشت و ایثارت سخن نگفتی حتی از سالها حضورت در جبهه و بسیج گذشتی و هیچ بهره نبردی. اغای مهربانم! الگویم بودی در خانواده دوستی و محبت به همه خصوصا بچها انها را همیشه بر خود مقدم میداشتی و تمام هم و غمت بچهایت بودن، ما هر چه داریم از شماست، اخرین در اغوش فشردن فاطمه کوچولوت فراموش ناشدنیست. علم و اگاهیت و کسب اطلاعات و ضبط حافظه ات نمونه بود همه اخبار را چند باره گوش میدادی قبل از همه خبر را برایمان میگفتی. الان چرا اخبار گوش نمیدی اغا؟... اها! میدانم بخاطر بچه های غزه... دلت براشان سوخت اخه قلبت مادر زادی شکسته بود و تحمل زجر و شکنجه نداشت. اغا جونم ولی فکر کنم دیگه راحت و سبک بال به هر جا دوست داری سر میزنی دیگه لازم نداری با پای پیاده یا موتور در سرما و گرما به مدرسه و باغ و بازار تا خانه دوستان و اقوام سر بزنی. اغا راستی در این چند روز به باغ بالایی و دومنی سر زدی، اب دادی؟راستی که چه زحمتی کشیدی خیلی از دستهای پینه بسته ات ممنونم....خدایارت. مطمئنم به دانش اموزان قدیمت در شهر و روستاهای جم و سعد اباد سر زدی اخه این صله رحم جز لاینفک تو بود و از هر فرصتی برایش استفاده میکردی. اما... اما... این بار همه دوستان و اشنایان امدن تو نبودی.... نبودی ببینی چه جمعیتی با چشمان گریان و بغض های ترکیده از تو می گفتند‌، می گفتند که پروازت چه زود بود هنوز وقت پریدنت نبود! و صد حیف و افسوس! خانواده و بچه هایت را دیدی که چگونه بی تاب شدن و گریه امانشان بریده بود کجا بودی اغا چرا به مادر دلداری ندادی چه زجری کشید! نبودی کمر مهدیه شکسته بود راست نمیشد گریه ی بی‌نهایت و یکسره درد دل با شما داشت ، اخه تو که همه را دوست داشتی. اه جونم ببخشید ما مقصر بودیم،که حرفات گوش نکردیم ببخشید اخر چیزی از دست دادیم که جایگزین ندارد «پدر» روزت مبارک فرزند کوچکت مصطفی

تا اتمامش، من هم تمام شدم. #هنرِمن

البته همین حالا هم تمام شده ام.

این چیه؟

بسختی پاهام و راضی میکنم حرکت کنن و حتی نفس کشیدن هم سخته. انگار بیشتر از هر وقتی نا امیدی توی تمام تنمه. از خودم نا امیدم. از زندگیم نا امیدم. دیگه واقعا هیچ باریکه نوری برای من نیست؟..