نقاشی کردن، شبیه چیزی را کشیدن، خط موزون و رنگ‌های مناسب را پهلوی هم گذاشتن، این آن چیزیست که شما می‌توانید در مدرسه یاد بگیرید. اما آن روز چیزی که از من برنمی‌آمد، خلق عوالم و حالات بود. یعنی یک اثر هنری: شادی‌ای را که در زندگی احساس کرده‌اید، دردی را که چشیده‌اید، اضطرابی را که از ادراک حادثه شما دست داده، ذلتی را که تاب آورده‌اید، انتظار، شوق، ترس، وحشت، حسرت، ناکامی، بی‌کسی، اینها را منعکس کردن به طوری که تماشاگر نیز همین عواطف را احساس کند.
- چشم‌هایش اثرِ بزرگ علوی
از من تنها تو مانده ای
پر باز می‌كنم
بالم بر آسمان غروب می‌سايد و شب می‌شود
تنها در ظلمات جهان می‌گردم و
از بادها و شب پرگانم بيم نيست
از من تنها تو مانده‌ای...
این اخلاق خیلی بدیه متاسفانه که وقتی ناراحت میشم از طرف چیزی نمیگم خیلی یا می‌گذرم (حتی ممکنه واقعا یه اشتباه بزرگ برای من باشه) و بعد دفعه صدم جوری برخورد می‌کنم که برای اشتباه اون لحظه طرف مناسب نبوده.. کلا می‌زارمش کنار انگار جایگاهش تو قلبم سقوط می‌کنه حالا اون هرکاری هم کنه دیگه اون احساس قبل، حرفای گذشته و هرچیز دیگه رو نمی‌تونم بزور بدم یا درمیون بزارم حتی نمی‌خوام یاد آوری بشه برام
