ما خسته ایم...... آیا صدای خستگی‌امان به گوش کسی میرسد!!!!؟؟؟ ♡🌱

هی اشکام میخاد بریزه ها من پلک میزنمو میخندم!! ولی خنده ام تلخ ها..... ♡🌱

-میگفت.. وقتی کسی را همه طرد کردند، آن‌وقت خدا او را پناه می‌دهد و می‌گوید خودم تو را می‌خواهم♥️ -میرزااسماعیل‌دولابی- •

#یاصاحب_الزمان_عج ما عاشق بی قرار یاریم همه بر درد فراق او دچاریم همه از پای به جان او نخواهیم نشست تا سر به قدومش بسپاریم همه سلام صبحت بخیرهمه ی دنیای من

🌷 #یاد_یاران زمان‌هایی که با شهید حسناوی بودم، گاهی اوقات می‌دیدم کسی دست نیاز به سمتش دراز می‌کنه، دست خالی برنمی‌گشت، یکبار در بازار کربلا داشتیم غذا می‌خوردیم که شخصی آمد و گفت من گرسنه هستم، جواد هم همه‌ی آنچه برای خودمان سفارش داده بود، بدون کم و کاستی برای آن شخص نیز سفارش داد، بهش گفتم آخه تو از کجا می‌دونی که فیلم بازی نمی‌کنه؟!‌ جواد گفت: من به فیلمش کاری ندارم، مگه وقتی ما از خدا چیزی می‌خواهیم، او نگاه می‌کنه که ما لیاقتش را داریم یا نه؟ خدا کریمه و به کرَمش می‌بخشه، نَه لیاقت ما، من در آن لحظه، تمام محاسباتم از دنیا به هم ریخت. 🌷 #شهید_جواد_علی_حسناوی🌷 📎 به روایت دوست شهید

﷽ صل‌اللہ‌علیڪ‌یاٵباعبدللہ💚🌱

‌ اعتراف تکان دهنده متهم پرونده شهید آرمان علی وردی💔😭

اگه دلتنگ باشی، از معمولی ترین اتفاق ها هم خاطره می سازی... #شب_جمعه_کربلا

اگه همین امروز اخرین روز زندگیت بود چه حسرتی آزارت میداد؟ اونو پیدا کن و همین امروز برو دنبال زندگی کردنش...🌱

‍ ‍ ‍ ‍ ‍ ‍ 🍂🍂🌺 ⭕️ خــاطــرات بــنــد انــگــشــتــے 🍂 قهر با خدا 😔😔 موقع آن بود که بچه ها ب🚶‍♀🚶‍♀🚶‍♀به خط مقدم بروند و از خجالت دشمن نابکار دربیایند. همه از خوشحالی در پوست نمی گنجیدند.🙋‍♂ جز عباس ریزه که چون ابر بهاری اشک می ریخت😭 و مثل کنه چسبیده بود به فرمانده که تو رو جان فک و فامیلت مرا هم ببر ، بابا درسته که قدم کوتاهه ، اما برای خودم کسی هستم.👤 اما فرمانده فقط می گفت: «نه! یکی باید بماند و از چادرها مراقبت کند. بمان بعدا می برمت» عباس ریزه گفت: «تو این همه آدم من باید بمانم و سماق بمکم»😡 وقتی دید نمی تواند دل فرمانده را نرم کند مظلومانه دست به آسمان بلند کرد و نالید:🙏🙏 «ای خدا تو یک کاری کن. بابا منم بنده ات هستم» چند لحظه ای مناجات کرد. حالا بچه ها دیگر دورادور حواسشان به او بود. 😳 عباس ریزه یک هو دستانش پایین آمد. رفت طرف منبع آب و وضو گرفت. همه حتی فرمانده تعجب کردند. عباس ریزه وضو ساخت و به سرعت رفت به چادر. دل فرمانده لرزید. فکری شد که عباس حتما رفته نماز بخواند و راز و نیاز کند. وسوسه رهایش نکرد. آرام و آهسته با سر قدم های بی صدا در حالی که چند نفر دیگر هم همراهی اش می کردند به سوی چادر رفت. اما وقتی کناره چادر را کنار زده و دید که عباس ریزه دراز کشیده و خوابیده ، غرق حیرت شد. پوتین هایش را کند و رفت تو. فرمانده صدایش کرد: «هِی عباس ریزه. خوابیدی؟ پس واسه چی وضو گرفتی؟» عباس غلتید و رو برگرداند و با صدای خفه گفت: «خواستم حالش را بگیرم» فرمانده با چشمانی گرد شده گفت: «حال کی را؟» عباس یک هو مثل اسپندی که روی آتش افتاده باشد از جا جهید و نعره زد: «حال خدا را. مگر او حال مرا نگرفته!؟ چند ماهه نماز شب می خوانم و دعا می کنم که بتوانم تو عملیات شرکت کنم. حالا که موقعش رسیده حالم را می گیرد و جا می مانم. منم تصمیم گرفتم وضو بگیرم و بعد بیایم بخوابم. یک به یک» فرمانده چند لحظه با حیرت به عباس نگاه کرد. بعد برگشت طرف بچه ها که به زور جلوی خنده شان را گرفته بودند و سرخ و سفید می شدند. یک هو فرمانده زد زیر خنده و گفت: «تو آدم نمی شوی. یا الله آماده شو برویم» عباس شادمان پرید هوا و بعد رو به آسمان گفت: «خیلی نوکرتم خدا الان که وقت رفتنه عمری ماند تو خط مقدم نماز شکر می خوانم تا بدهکار نباشم» ڪــانــال حــمــاســه جــنــوب، خــاطــرات