یک جمعه بیا و امتحان کن مارا...
سلام اقا، دلتنگ بودم گفتم ز تو سراغی بگیرم اما، چه کسی امد به سراغت! همان کسی که شبها زیر پرده تاریک شب گناه میکرد تا کسی متوجه او نشود، غافل از اینکه تو میدیدی و برای من گریه میکردی! همان کسی که هربار به هزار و یک روش خودش را الوده کرد غافل از اینکه یکی هست، برای تک تک این الودگیها، امدنش به تاخیر می افتد! همان کسی که توبههایش فقط یک حرف بود و در عمل رنگ و بویی نداشت...
اقا، غروب جمعهها بی تو، چه هوای غم الودی دارد! هر شیعهات در پی تو سرگردان میشود، اما چه بسا. باز هم فقط بخاطر ما بود که نیامدی. مگرنه شما که ندای هل من ناصرت را بلند کرده بودی! این ما بودیم که گوشهایمان را خواسته و ناخواسته بسته بودیم. این ما بودیم که باز غفلت کردیم. ما بودیم...
ولی ایا تا به حال امدهای که ما را امتحان کنی؟ ببینی که ایا مرد جنگ هستیم یا فرار؟! شاید در گناه و الودگی قدرت چندانی نداسته باشیم اما، هر چه هستیم و باشیم، بی معرفت نیستیم. خودت میدانی که اگر پای عشق وسط بیاید، چگونه جنون چشمهایمان را تار میکند و دستهایمان را به خون هر کس که بخواهد سمت تو تجاوز کند، اغشته! خودت میدانی غیرت چطور در خونمان جاری است.
پس بیا یا صاحب الزمان. یک جمعه بیا و این سرباران به ظاهر سربازت را امتحان کن. امتحان کن و ببین که شاید نتوانند جلوی خواسته نفس را بگیرند ولی، غیرت شعله هر چیز، حتی نفس را خاموش میکند! فقط بیا و ببین وقتی پای عشق وسط بیاید، وقتی پای امامشان وسط بیاید، شیعیانت چطور، تا اخرین قطره خونشان میایستند، بیا و ببین....
#مواجّـالروح
