اگه یه جاهایی کم آوردی دیگه نتونستی ادامه بدی...

هیچ اشکالی نداره گریه کن هر چقدر دلت میخواد ضجه بزن و صداش کن زیر لب هی بگو الهی و ربی من لی غیرک...

اینکه خودتو تا میتونی پیشش کوچیک کنی مطمئن باش عین بزرگیه... مطمئن باش صداتو میشنوه:) و هر بار که میگی من به غیر تو کسیو ندارم... نگاهت میکنه...فراتر از نگاه این دنیا!

اشکال نداره کم بیاری گریه کنی و ضجه بزنی اما حق نداری از مسیرت خارج شی ناامید شی و رو برگردونی!

حق نداری به خاطر سختی‌های این دنیا از مسیری که برا امام زمانت توش قدم گزاشتی خارج شی!

چون امام زمان بهت نیاز داره به خوده خوده خوده تو! پس یه وقت پا پس نکشیا!...

بدون هر روز که پا میشی و برای امامت تلاش میکنی حتی اگه گاهی زمین بخوری هر بار مادرش برات دعا میکنه دعایی از جنس مادرانه:))) از همون جنسی که باهاش حاج قاسم شهید سلیمانی شد!:)

پس یه بسم الله بگو و دوباره روزتو واسه خودت نه واسه امامت و پدرت شروع کن:)))

بسم رب المهدی:)!...

بسم رب النور:)🌱

ولی حرم امام>>>>>>

ولی شوق این لحظه رو وقتی با وجود شلوغی جمعیت روی نوک پات میایستی تا فقط یکم یکم از چهرشونو ببینی و وقتی نگات به چهره فرزند امیرالمومنین میافته اشک شوقی که رو گونه‌هات میچکه و اون لحظه‌ای که دیگه هیچی از این دنیا نمیخوای... ان شاالله قسمت تک تکتون:)))