📗ما و اندیشه ی رواقی(تاملات) 🔔بررسی و نقد کتاب ✍مارکوس اورلیوس علمی عرفانی👇 @wittj2

#پذیرش_قلبی_اسلام 🌱تااسلام واردقلب نشود، درک نخواهدشد ؛ حتی اگرقلب پیامبر(ص) باشد.. اسلام نوری است که ازجانب حق تعالی واردقلب پیامبر(ص) شدتادرک شود، #سپس‌ابلاغ‌گردد.. قلب فردمتقی به اندازه لیاقت وظرفیتش ، اسلام رادریافت ودرک می‌کند بیماریهای روحی مانند تکبر ، بخل ،حرص ، حسد ، کینه ...مانع ورود اسلام به قلب می‌گردد. #اسلام‌_اگر_درک‌_نشود ؛ الهامات‌شیطانی‌واردقلب‌خواهندشد. اسلام=اخلاق پیامبر اکرم‌(ص) الهامات شیطان=اخلاق یزیدی #مَن‌عَرَفَ‌نَفْسَهُ‌فَقَد‌عَرَفَ‌رَبَّهُ •••❥✵•❥✵•❥•✵•❥•••

#یک_جرعه_معرفت_ازکلام_وحی 🎯اگر خداوند متعال مشکل یوسف (ع) را در آغاز آزمایشش برطرف می‌نمود، شاید گنجینه‌های مصر در اختیار وی قرار نمی‌گرفت. ⬅️ گاهی بلا به طول می‌انجامد، تا #عطا و #بخشش بزرگ شود؛ "وَكَذَٰلِكَ مَكَّنَّا لِيُوسُفَ فِی الْأَرْضِ" (بدین منوال ما یوسف را در سرزمین مصر استقرار بخشیدیم و مقام و منزلت دادیم.) 📗یوسف/آیه21 👈پس، به خدا توکل کن، توکلی واقعی و راستین و نسبت به پروردگارت حسن ظن داشته باش و صبر پیشه کن ، صبری جمیل ، صبری زیبا ، صبری که در آن هیچ گله و شکایت و ناامیدی نباشد؛ "فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِيلًا" (صبر جمیل پیشه کن ....) 📗معارج/آیه ی 5 علمی عرفانی 👇 @wittj2

✍ ادامه مطلب فوق "اعمال" نیز همینطور هستند؛ 🔮اعمال اگر #توحیدی وارد شدند، #خُلق پیدا میشود... 👌🎯و این "خلق ها" عبارت از #ملکات هستند؛ که اینها صُوَرِ برزخی هستند. 🔔لذا کتابهای روانشناسی... روانشناسی غربی... آنها چون بیش از ماده توجه ندارند؛ یعنی این #روح_آدمی درآن نیست، بنابراین اصلا توجهی به این روح آدمی ندارند!.. #حاج‌آقاامامی علمی عرفانی 👇 @wittj2

🎷حاج آقا علیپور 📁فایل صوتی ۷ دقیقه ای از جلسه تبریز ۹۴/۱۰/۰۵ ✍...موضوع : رابطه دین با عقل و... #دین علمی عرفانی 👇 @wittj2

امیرالمومنین علیه السلام🌻: اگر دشمن ، تو را به صلح فراخواند و خشنودى خدا در آن بود ، آن را ردّ مكن ؛ زيرا صلح مايه آسايش سپاهيان تو و راحتى خودت از اندوه ها و ايمنى سرزمين تو است. بعد از صلح با دشمنت ، از او سخت برحذر باش ؛ زيرا گاه دشمن ، خود را به تو نزديك مى كند ، تا غافلگيرت سازد ؛ پس دورانديش و محتاط باش و خوش بينى به دشمن را متهم كن... 📗 نهج‌البلاغه ، نامه ۵۳ علمی عرفانی 👇 @wittj2

🔮🎷اندازه گیری کوانتومی و ماهیت مرموزش؛ داستان اول: نظریه مسیر کوانتومی ✍ آرمان فروحی در ۲۲ آذر ۱۳۹۸تازه ترین اخبار کوانتومی  فیزیک کوانتومی اندازه گیری کوانتومی از زمان تولد مکانیک کوانتومی، موضوعی چالش‌برانگیز بوده و هنوز هم از حرارت این بحث داغ کاسته نشده است. از طرفی، مطالعه‌ی سیستم‌های کوانتومی به صورت عملی، همواره با میانگینی از اطلاعات مجموعه‌ای از سیستم‌ها انجام می‌گرفت؛ اما👈 نظریه مسیر کوانتومی این محدودیت‌ها را از میان برداشته است. در نوشتار زیر و داستان اول که ترجمه‌ی مقاله‌ای است که به قلم فیلیپ بال در وب‌سایت کوانتا مگزین منتشر شده، پیرامون تایید آزمایشگاهی اخیر پیش‌بینی ‌های نظریه مسیر کوانتومی در آنچه در طول «فروپاشی» بسیار مرموز سیستم‌های کوانتومی رخ می‌دهد، صحبت خواهد شد. در داستان دوم در قسمت بعدی، به سراغ پژوهش تازه‌ی دیگری خواهیم رفت که👌🔔 تفسیر جدیدی از مکانیک کلاسیکی ارائه کرده است. تصور کنید اگر تمام نظریات و مدل‌های علمی ما، فقط درباره‌ی میانگین‌ها صحبت کنند: بهترین پیش‌بینی آب‌و‌هوا فقط می‌توانست مقدار متوسط روزانه‌ی بارش مورد انتظار در طول ماه آینده را بدهد یا ستاره‌شناسان فقط می‌توانستند زمان متوسط بین گرفتگی‌های خورشیدی را پیشگویی کنند. در روزهای نخست مکانیک کوانتومی، محدودیت اجتناب‌ناپذیر آن ظاهر شد: نظریه‌ای مبتنی بر احتمال که فقط چیزهایی را که در متوسط مجموعه‌ی رویدادها یا ذرات مشاهده خواهیم کرد، به ما می‌گوید. برای اروین شرودینگر، کسی که معادله‌ی معروفش، چگونگی رفتار موجودات کوانتومی را تعیین می‌کند، این کاملا بی‌معنا بود که در مورد انجام کارهایی که اتم‌ها یا الکترون‌های خاص در زمان واقعی انجام می‌دهند، فکر کنیم. شرودینگر در سال ۱۹۵۲ می‌نویسد: «این توضیح منصفانه‌ای است که بگوییم ما در حال آزمایش کردن تک ذرات نیستیم… ما در حال بررسی مجموعه‌ای از وقایع، مدتی طولانی پس از وقوع آن‌ها هستیم». به عبارت دیگر، به نظر می‌رسد مکانیک کوانتومی فقط با مجموعه‌هایی (ensembles) از ذرات بسیار کار می‌کند. مایکل دوورت (Michel Devoret)، فیزیکدان دانشگاه ییل می‌گوید: وقتی مجموعه، به اندازه‌ی کافی بزرگ باشد، بدست آوردن آمارهای کافی برای بررسی درستی یا نادرستی پیش‌بینی‌ها، امکان‌پذیر می‌شود. علمی عرفانی 👇 @wittj2

اما روش دیگری برای فرمول‌بندی مکانیک کوانتومی وجود دارد به گونه‌ای که می‌تواند درباره‌ی تک رویدادهایی صحبت کند که در سیستم‌های منفرد اتفاق می‌افتند. این روش، نظریه‌ مسیر کوانتومی (quantum trajectory theory) یا QTT خوانده می‌شود و با فرمول‌بندی‌های استاندارد مکانیک کوانتومی، کاملا سازگار است؛ حتی به واقع، چشم‌انداز دقیق‌تری از رفتار کوانتومی بدست می‌دهد. توصیف استاندارد، در مقیاس‌های زمانی طولانی و پس از میانگین‌گیری رویدادهای بسیار محاسبه می‌شود. در یک چالش مستقیم با نگاه بدبینانه‌ی شرودینگر، زلاتکو مینف (Zlatko Minev) که دکترای خود را در آزمایشگاه دوورت در دانشگاه ییل گرفت، می‌گوید: QTT به طور دقیق با تک ذرات و رویدادها، درست وقتی اتفاق می‌افتند، سر و کار دارد. اخیرا مینف و همکارش با بکارگیری QTT در یک آزمایش در یک مدار کوانتومی توانستند یک «جهش کوانتومی» (یک تعویض بین دو حالت انرژی کوانتومی) را در طول زمان رخدادش، به دام اندازند. آن‌ها همچنین یک شاهکار، یعنی گرفتن چنین پرشی در میانه‌ی راه و معکوس‌ کردن آن را بدست‌ آوردند. دوورت می‌گوید: 🎯نظریه‌ی مسیر کوانتومی، پیش‌بینی‌هایی می‌کند که با فرمالیسم استاندارد، غیر ممکن است. 🎯نظریه مسیر کوانتومی همچنین می‌تواند پیش‌بینی کند که موجودات منفرد کوانتومی مانند ذرات، وقتی مشاهده شوند یا روی آن‌ها اندازه‌گیری صورت گیرد، چطور رفتار خواهند کرد. معادله‌ی شرودینگر نمی‌تواند چنین کاری کند، بلکه می‌تواند به طور کامل پیش‌‌بینی کند که یک موجود در طول زمان چطور نمو می‌یابد، اگر آن را اندازه نگیریم. اما علاوه بر همه‌ی چیزهایی که می‌توانید از 👌معادله‌ی شرودینگر دریافت کنید، یک امکان دیگر، پیش‌بینی چیزی است که در میانگین اندازه‌گیری‌های بسیار زیاد خواهید دید؛ نه آنچه هر سیستم منفرد انجام خواهد داد؛ مثلا به شما از آنچه از یک پرش کوانتومی تنها انتظار می‌رود، چیزی نخواهد گفت. اندازه‌گیری، به دلیل پدیده‌ای که پس کنش کوانتومی (quantum back-action) خوانده می‌شود، معادله‌ی شرودینگر را از مسیر خارج کرد. یک اندازه‌گیری کوانتومی، سیستمی که مشاهده می‌شود را تحت تاثیر قرار می‌دهد: عمل مشاهده، نوعی نویز تصادفی را به سیستم وارد می‌کند که در نهایت منشا اصل مشهور عدم قطعیت هایزنبرگ است. عدم قطعیت در یک اندازه‌گیری، آنطور که هایزنبرگ در ابتدا تصور می‌کرد، یک اثر مداخله‌ای در یک سیستم ظریف کوانتومی نیست؛ بلکه نتیجه غیر قابل اجتناب به طور ذاتی تصادفی‌سازی خود اثر مشاهده است. معادله‌ی شرودینگر فقط در پیش‌بینی اینکه یک سیستم کوانتومی، چگونه تکامل می‌یابد، خوب است؛ بدون اینکه آن را اندازه بگیرید، آن هم در موردی که نتایج، غیر قابل پیش‌بینی است. دوورت می‌گوید پس کنش کوانتومی می‌تواند بصورت یک تنظیم ناقص، بین سیستم و دستگاه اندازه‌گیری تصور شود، زیرا شما نمی‌دانید سیستم چگونه است، مگر وقتی به آن نگاه کنید. او این امر را با رصد یک سیاره با استفاده از تلسکوپ مقایسه می‌کند. اگر سیاره دقیقا در مرکز قاب تلسکوپ نباشد، تصویر تار خواهد بود. علمی عرفانی 👇 @wittj2