🏴 ادبیات عاشورایی ۵: ☑️ محمدتقی نَیّر: کای خفته خوش به بستر خون، دیده باز کن احوال ما ببین و سپس خواب ناز کن ☑️ حِسان: با آنکه برملا، به بلا می‌سپارمت ای شاه تشنه لب به خدا می‌سپارمت ☑️ محمدتقی کهنمویی: محو شد آثار او پاینده شد آثار من ذلت او عزت من هر دو جاویدانه است

اربعین سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام تسلیت باد. خداوند ان شاءالله همه‌ی شیعیان و محبان آن حضرت را در زمره زائران اربعین قرار دهد.

فرازی از دعای روز جمعه: اللّٰهُمَّ ثَبِّتْنِى عَلىٰ دِينِكَ مَا أَحْيَيْتَنِى؛ وَلَا تُزِغْ قَلْبِى بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنِى، وَ هَبْ لِى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ. صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَ عَلَىٰ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنِى مِنْ أَتْباعِهِ وَ شِيعَتِهِ، وَ احْشُرْ نِى فِى زُمْرَتِهِ، وَ وَفِّقْنِى لِأَدَاءِ فَرْضِ الْجُمُعَاتِ ... خداوندا تا زنده‌ام مرا در دین خود ثابت بدار و دلم را بعد از آنکه هدایت کردی منحرف مگردان و از جانب خود رحمتی بر من ببخش، زیرا تو بسیار بخشنده‌ای؛ خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از پیروان و شیعیان او قرار ده و (در قیامت) در گروه آن حضرت محشورم گردان؛ و مرا بر انجام فریضه روزهای جمعه موفق بدار ... 📗مفاتیح الجنان، ترجمه و تحقیق سید فضل الله شفیعی خوانساری، انتشارات اسوه، صفحه ۸۶.

☑️ امام یا فرمانده؟! در جریان بیعت مردم با امام حسن مجتبی علیه السلام به عنوان خلیفه،کسانی از کوفیان که اصرار بر جنگ با معاویه داشتند بر آن بودند تا در شرایط بیعت، جنگ با معاویه را نیز بگنجانند؛ به این معنا که ما بر سر جنگ با معاویه بیعت می‌کنیم! امام مجتبی علیه السلام حاضر به پذیرش این شرط نشد و فرمود با آنها بیعت می‌کند به این شرط که با هر کس جنگید، بجنگند و با هر کس به مسالمت برخورد کرد، با مسالمت برخورد کنند. طبیعی است که امام جامعه نمی‌تواند بر پایه‌ی چنین شرطی با کسی بیعت کند، بلکه باید در امر مهمی چون جنگ و صلح مختار باشد. این سخن امام چنان که برخی برداشت کرده‌اند به این معنا نبود که امام از آغاز قصد جنگ نداشته است؛ چرا که از اقدامات بعدی امام چنین برمی‌آید که برعکس امام بر جنگ اصرار داشت؛ هدف اصلی از عدم پذیرش این شرط حفظ حوزه‌ی اقتدار خود به عنوان امام جامعه برای آزاد بودن جهت اخذ هر نوع تصمیم بود. ☑️ پذیرش شرط آنها به این معنا بود که آنان فرمانده‌ی نظامی برگزیده‌اند، نه امام! به نوشته‌ی شیخ مفید بیعت با امام حسن علیه السلام در روز جمعه بیست و یکم ماه رمضان سال چهلم هجرت، یعنی همان روز شهادت پدر بزرگوارش، بوده است. 📘حیات فکری و سیاسی امامان شیعه(علیهم السلام )، رسول جعفریان، نشر علم، چاپ سوم ۱۳۹۳، صفحه ۱۴۸.

📙منبع شناسی گزارش: ☑️ گزارش شرط مذکور در منابع متقدم تاریخی در کتاب امامت و سیاست ابن قتیبه و تاریخ طبری و الفتوح ابن اعثم کوفی با اندکی تفاوت دیده می‌شود. با این وصف گزارش‌های بعدی این منابع و منابع دیگر در مورد رویارویی و سپس صلح امام حسن علیه‌السلام با معاویه متفاوت است. مورخانی چون یعقوبی، ابوحنیفه دینوری(مولف اخبارالطوال) و طبری به عزم امام در جنگ با معاویه و عدم همراهی کوفیان با وی و حتی مقابله و بی‌حرمتی به امام، اشاره کرده‌اند؛ اما بعضی دیگر از منابع بدون ذکر تلاش‌های امام برای ادامه راه پدر بزرگوارش در جنگ با معاویه، تنها به شرح جریان صلح بسنده نموده‌اند. 📘 در خصوص این گزارش و مقایسه‌ی منابع در مورد گزارش صلح امام حسن علیه السلام نگاه کنید به: ۱- امامت و سیاست، ابن قتیبه دینوری، ترجمه سید ناصر طباطبایی، انتشارات ققنوس، صفحات ۱۹۶ و ۱۹۷ ۲- تاریخ طبری، جلد هفتم، ترجمه ابوالقاسم پاینده، انتشارات اساطیر، صفحات ۲۷۱۳ تا ۲۷۱۹. ۳- الفتوح، ابن اعثم کوفی، ترجمه محمد بن احمد مستوفی، انتشارات علمی و فرهنگی، صفحات ۷۵۵. ۴- اخبار الطوال، ابوحنیفه دینوری، ترجمه دکتر محمود مهدوی دامغانی، نشر نی. صفحات ۲۶۳ تا ۲۶۸ ۵- الارشاد، ج۲، شیخ مفید، ترجمه محمد باقر ساعدی، کتابفروشی اسلامیه، صفحات ۳۴۹ تا ۳۵۶.

🏴 پیشوای یازدهم: سلام بر حضرت ابا محمد، حسن بن علی علیه السلام. ☑️ امام حسن عسکری علیه‌السلام یازدهمین امام شیعیان در ماه ربیع الثانی سال ۲۳۲ هجری در مدینه به دنیا آمد(البته در مورد سال تولد ایشان اقوال دیگری نیز هست) و در ۸ ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری در سامرا به شهادت رسید. مدت عمر شریفشان ۲۸ سال بود و پس از امام جواد علیه‌السلام، دومین امام جوان شهید بود. ☑️ امام عسکری علیه السلام در سال ۲۴۰ هجری در سن ۸ سالگی به همراه پدر بزرگوارش امام هادی علیه‌السلام مجبور به نقل مکان اجباری به شهر سامرا مرکز خلافت عباسیان گردید؛ جایی که در آن زمان متوکل دهمین خلیفه‌ی عباسی، با شیوه سیاسی خشن خود علیه شیعیان، فرمان می‌راند و بنابر سیاست‌های ظالمانه‌ی خود امام هادی علیه‌السلام و فرزندش خردسالش را مجبور به آمدن به سامرا نموده بود. ☑️ امام عسکری علیه السلام باقیمانده عمر شریف خود را که ۲۰ سال بود در سامرا گذراند و در همین شهر پس از شهادت پدر بزرگوارش امام هادی در سال ۲۵۴ هجری، به مقام امامت رسید و به مدت ۶ سال امام شیعیان بود. ☑️ امام حسن علیه السلام در دوران حیات کوتاه خود با شش خلیفه‌ی عباسی معاصر بود. متوکل، منتصر و مستعین در دوران قبل از امامت ایشان و معتز، مهتدی و معتمد همزمان با عصر امامت ایشان خلیفه بودند. ☑️ علی رغم تلاش های متفاوت خلافت عباسی برای ایجاد فاصله میان مسلمانان و ائمه هدی علیهم السلام، در طول قرن دوم و آغاز قرن سوم، روز به روز به شأن و منزلت امامان شیعه افزوده شد به گونه‌ای که خلفای عباسی را بر خلاف میل باطنی به برخوردهای عوام فریبانه‌ای کشاند تا خود را نسبت به علویان مهربان و محب نشان دهند با این وصف هیچ کدام از خلفای عباسی در آزار و ستم به امامان شیعه علیهم السلام کوتاهی نکردند. ☑️ شأن و جایگاه امام عسکری در میان مردم آنچنان بود که خلفای عباسی معاصرش، برای ممانعت از جذب مردم به اخلاق و مسلک ایشان همزمان دو روش متضاد را در پیش گرفتند. زمانی با روشی عوام فریبانه سعی در تکریم و احترام امام می‌نمودند و زمانی با به کارگیری شیوه‌های خشن و ناجوانمردانه‌ای چون زندانی نمودن، محصور کردن، احضار به دارالخلافه و ... در صدد ایجاد محدودیت و آزار امام و جلوگیری از ارتباط شیعیان با ایشان برمی‌آمدند. ☑️ با این وصف سازمان وکالت در عصر امام عسکری علیه‌السلام به رشد قابل توجهی رسیده بود و ارتباط امام با شیعیان در اقصی نقاط جهان اسلام به وسیله وکلای ایشان برقرار بود و این موضوع یکی از عوامل سختگیری‌های خلافت نسبت به امام عسکری بود. ☑️ از سوی دیگر انتشار اخبار مربوط به ولادت حضرت مهدی موعود، عجل الله تعالی فرجه، از نسل امام عسکری علیه‌السلام، خلافت عباسیان را دچار تشویش و اضطراب جدی نمود و آنان را به برخورد شدید با امام عسکری وادار کرد؛ به گونه‌ای که مهتدی، خلیفه‌ی ظاهرالصلاح عباسی ، امام عسکری علیه‌السلام را زندانی نمود و خلیفه بعدی معتمد به زندانی نمودن امام هم بسنده نکرد و تصمیم گرفت ایشان را به شهادت برساند. ☑️ موضوع شهادت امام حسن عسکری علیه السلام به دستور معتمد خلیفه عباسی در چندین منبع مهم تاریخی و روایی از جمله مجمل التواریخ و القصص و اعلام الوری ذکر شده است. امام علیه‌السلام در اثر مسمومیت در روز هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری در سامرا شهادت رسید و در کنار مرقد مطهر پدر بزرگوارش امام هادی علیه‌السلام به خاک سپرده شد؛ در حالی که فرزند معززش حضرت مهدی موعود عجل الله تعالی فرجه جز از نظر افراد خاصی، پنهان بود. 📗پاره‌ای از منابع زندگی امام عسکری علیه السلام ۱. ارشاد، شیخ مفید. ۲. سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی. ۳.حیات فکری و سیاسی امامان شیعه، رسول جعفریان. ۴.زندگانی تحلیلی پیشوایان ما، عادل ادیب، ترجمه اسدالله مبشری. ۵. دولت عباسیان، سهیل طقوش، ترجمه حجت الله جودکی.

📗 از سخنان گوهربار امام حسن عسکری علیه السلام: قلب الاحمق فی فمه و فم الحکیم فی قلبه. دل بی‌خرد در دهان اوست و دهان خردمند در دلش. 📘 تحف العقول، ترجمه صادق حسن‌زاده، انتشارات آل علی، صفحه ۸۹۳.

سالروز آغاز ولایت حضرت حجه بن الحسن العسکری، صاحب العصر و الزمان، بر همه شیعیان و پیروان آن حضرت مبارک باد.🌺🌺 اللهم عجل لولیک الفرج والعافیة والنصر و جعلنا من خیر انصاره و اعوانه والمستشهدین بین یدیه.

برترین تلاش بشر: ‏ ☑️ سوار بر ارابه ی تاریخ، این بار به جای تاختن به جلو ، رو به گذشته می کنیم و به سرعت به زمان های دور می‌رسیم. آن هنگام ‏که بشر در آغاز راه زیستن در کره‌ی خاکی بود و تمدن خود را پایه گذاری می کرد. ☑️ به نظاره ی تکاپو های او در عرصه های مختلف می ایستیم و به ‏همت والای او در ساختن زندگی بهتر ، آفرین می‌گوییم! اما به راستی کدام تلاش ها در عرصه ی زندگی بشر بیشتر قابل ‏ستایش اند؟ ☑️ بی شک این تلاش ها را می توان در دو بعد کلی مادی و فرهنگی ارزیابی کرد. تلاش برای رسیدن به ‏محیط جغرافیایی امن و ایجاد مزارع کشاورزی، خانه سازی، ساخت وسایل زندگی، دوختن لباس خوب و رونق دادن به صنعت ‏و تجارت از ابعاد فعالیت های مادی بشر هستند و پرستش آفریدگار، دینداری، هنر، ادبیات، معماری، زندگی قانون مند و با ‏اخلاق، حکومت های مقتدر و ... از جلوه های فعالیت های فرهنگی انسان ها هستند. ☑️ بی تردید هر کدام از این اقدامات و ‏فعالیت ها به سهم خود قابل تقدیر و ستایشند. اما به تحقیق باید تلاش انسان‌ها در راستای ایمان به آفریدگار هستی، گرایش به ‏دین، اطاعت از فرامین انبیاء و ایجاد جوامعی مؤمن و به دور از کژی‌ها و زشتی‌ها را برترین تلاش بشر در عرصه‌ی تاریخ ‏زندگی اش قلمداد کرد. تلاشی که در هر جامعه‌ای به بار نشسته است، برای آن برکت، آرامش و رستگاری به دنبال آورده است.

امام حسن عسکری علیه‌السلام: ما اَقبحَ بِالمومنِ اَن تکونَ لهُ رَغبه تُذلُّهُ. چه زشت است برای مومن به چیزی دلبستگی پیدا کند که مایه خواری اوست. 📗 تحف العقول، ترجمه‌ی صادق حسن‌زاده، انتشارات آل‌علی، صفحات ۸۹۴ و ۸۹۵.