☑️ نگاهی به عوامل پیدایش و شکوفایی فرهنگ و تمدن اسلامی در قرون نخستین هجری: الف) عوامل درونی جامعه اسلامی: ۱- قرآن و حدیث ۲ - فرهنگ‌سازان(شخصیت‌ها) که در راس آنها پیامبر بزرگوار اسلام صلی الله علیه و آله و ائمه اطهار علیهم السلام قرار دارند و سپس شاگردان آنان و به دنبال آن همه‌ی فرهیختگانی که از این مکتب درس آموختند و در جامعه اسلامی آن را رواج دادند. ۳ - نهضت ترجمه که از قرن دوم هجری آغاز شد و در قرن سوم و چهارم به اوج خود رسید و سپس به تدریج افول کرد. ب) عوامل بیرونی: نقش تمدن‌های پیش از اسلام شامل: ۱ تمدن هند ۲ تمدن ایران ۳ تمدن یونان ۴ تمدن مصر ۵ تمدن سریانی ۶ تمدن یمنی ☑️ برای توضیحات و آگاهی بیشتر نگاه کنید به: ۱- تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، محمدرضا کاشفی، انتشارات المصطفی ۲- تاریخ فرهنگ و تمدن اسلامی، فاطمه جان احمدی، نشر معارف ۳ - فرهنگ و تمدن اسلامی، علی اکبر ولایتی، نشر معارف.

بسم الله الرحمن الرحیم همراه با قرآن سلام به دوستداران و قاریان قرآن ☑️ ترجمه‌ی آیات ۲۰۸ و ۲۰۹ سوره بقره: ای کسانی که ایمان دارید همگی به طاعت خدا درآیید گام‌های شیطان را دنبال نکنید که او برای شما دشمنی آشکار است. و اگر پس از روشنگری‌هایی که به سوی شما آمد، کجروی کنید، بدانید که خدا شکست ناپذیر و حکیم است. 📗 تفسیر یک جلدی مبین، ابوالفضل بهرام‌پور، انتشارات نسیم حیات، صفحه ۳۲.

هدیه‌ی غدیر؛ 📘 عبرت از تاریخ در کلام مولا امیرالمومنین علیه‌السلام: ☑️ اخبار گذشتگان را بر نفس خود عرضه بدار و آنچه بر سرشان آمده است، یادآور شو؛ در دیار و آثار ویران رفتگان سیر کن که آنها چه کردند؛ از کجا حرکت کردند و در کجا فرود آمدند. خواهی دید که آنها از جمع دوستان جدا شدند و به دیار غربت سفر کردند؛ گویی زمانی نمی‌گذرد که تو هم یکی از آن آنان می‌شوی. 📗 نهج البلاغه، ترجمه ابوالفضل بهرام‌پور، نشر آوای قرآن، نامه‌ی ۳۱، صفحه‌ی ۵۶۰.

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلاَمُ 💖💫💖💫💖💫💖💫💖

🏴 اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللّهِ، وَ عَلَى الْاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنائِکَ، عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللّهِ اَبَدًا ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ، وَ لا جَعَلَهُ اللّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ. اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ.

📗ادبیات عاشورایی ۴ : 📗شهادت علمدار: تاریخ‌واره‌ای به قلم مهدی مستقیمی ... عباس علیه‌السلام در روز عاشورا امیر و پرچمدار سپاه کوچک امام بود. پروانه وار بر گرد شمع وجود امام می‌گردید و از او و اهل بیتش دفاع می‌کرد ... 📗و چارپاره‌ای با عنوان اشتیاق خطر سروده‌ی حسین اسرافیلی ... اشتیاقش کشیده سوی خطر سینه بر تیر و دشنه می‌ساید آفتابا با تو شاهد باش کز لب آب، تشنه می‌آید ...

🏴 مصاف عاشورا: 🏴 صف‌آرایی یزیدیان: بنا به گزارش منابع، عاشورای سال ۶۱ هجری روز جمعه بوده است. سپاهیان عمر بن سعد پس از نماز صبح آماده‌ی جنگ شدند. سپاهی طایفه‌ای که اکثر آنان از مردم کوفه و اطراف آن بودند و هر قبیله در جمع این سپاه یک فرمانده داشت. مورخان عدد سپاه عمر سعد را به تفاوت بین ۲۰ تا ۳۵ هزار نفر نوشته‌اند.

🏴 صف‌آرایی حسینیان: امام حسین علیه السلام نیز در صبح عاشورا سپاهیانش را مرتب کرد. مورخان تعداد یاران و سپاه امام را متفاوت ذکر کرده‌اند؛ بِلاذُری ،مورخ مشهور در کتاب اَنساب‌الاَشراف، آنها را ۳۲ نفر سواره و ۴۰ نفر پیاده ذکر کرده‌ است. ابوحنیفه دینوری نیز در اخبارالطِوال چنین نظری دارد؛ با این وصف پژوهشگران هنگام ذکر اسامی شهدای کربلا به آماری بیش از این اشاره کرده‌اند. زُهیر بن قَین فرماندهی سمت راست و حبیب بن مَظاهر فرماندهی سمت چپ را بر عهده داشت و پرچمدار سپاه حضرت عباس علیه‌السلام بود. از جمع این سپاه، حدود ۱۸ نفر از بنی‌هاشم بودند. 📘 برای اطلاع از اسامی شهدای کربلا نگاه کنید به کتاب: انصارالحسین، تالیف محمد مهدی شمس‌الدین، ترجمه ناصر هاشم‌زاده، انتشارات امیرکبیر. 📘 حیات فکری - سیاسی امامان شیعه علیهم‌السلام، رسول جعفریان، نشر علم.

🏴 ادبیات عاشورایی ۵: ☑️ محمدتقی نَیّر: کای خفته خوش به بستر خون، دیده باز کن احوال ما ببین و سپس خواب ناز کن ☑️ حِسان: با آنکه برملا، به بلا می‌سپارمت ای شاه تشنه لب به خدا می‌سپارمت ☑️ محمدتقی کهنمویی: محو شد آثار او پاینده شد آثار من ذلت او عزت من هر دو جاویدانه است

اربعین سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام تسلیت باد. خداوند ان شاءالله همه‌ی شیعیان و محبان آن حضرت را در زمره زائران اربعین قرار دهد.

فرازی از دعای روز جمعه: اللّٰهُمَّ ثَبِّتْنِى عَلىٰ دِينِكَ مَا أَحْيَيْتَنِى؛ وَلَا تُزِغْ قَلْبِى بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنِى، وَ هَبْ لِى مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنْتَ الْوَهَّابُ. صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَ عَلَىٰ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْنِى مِنْ أَتْباعِهِ وَ شِيعَتِهِ، وَ احْشُرْ نِى فِى زُمْرَتِهِ، وَ وَفِّقْنِى لِأَدَاءِ فَرْضِ الْجُمُعَاتِ ... خداوندا تا زنده‌ام مرا در دین خود ثابت بدار و دلم را بعد از آنکه هدایت کردی منحرف مگردان و از جانب خود رحمتی بر من ببخش، زیرا تو بسیار بخشنده‌ای؛ خدایا بر محمد و آل محمد درود فرست و مرا از پیروان و شیعیان او قرار ده و (در قیامت) در گروه آن حضرت محشورم گردان؛ و مرا بر انجام فریضه روزهای جمعه موفق بدار ... 📗مفاتیح الجنان، ترجمه و تحقیق سید فضل الله شفیعی خوانساری، انتشارات اسوه، صفحه ۸۶.

☑️ امام یا فرمانده؟! در جریان بیعت مردم با امام حسن مجتبی علیه السلام به عنوان خلیفه،کسانی از کوفیان که اصرار بر جنگ با معاویه داشتند بر آن بودند تا در شرایط بیعت، جنگ با معاویه را نیز بگنجانند؛ به این معنا که ما بر سر جنگ با معاویه بیعت می‌کنیم! امام مجتبی علیه السلام حاضر به پذیرش این شرط نشد و فرمود با آنها بیعت می‌کند به این شرط که با هر کس جنگید، بجنگند و با هر کس به مسالمت برخورد کرد، با مسالمت برخورد کنند. طبیعی است که امام جامعه نمی‌تواند بر پایه‌ی چنین شرطی با کسی بیعت کند، بلکه باید در امر مهمی چون جنگ و صلح مختار باشد. این سخن امام چنان که برخی برداشت کرده‌اند به این معنا نبود که امام از آغاز قصد جنگ نداشته است؛ چرا که از اقدامات بعدی امام چنین برمی‌آید که برعکس امام بر جنگ اصرار داشت؛ هدف اصلی از عدم پذیرش این شرط حفظ حوزه‌ی اقتدار خود به عنوان امام جامعه برای آزاد بودن جهت اخذ هر نوع تصمیم بود. ☑️ پذیرش شرط آنها به این معنا بود که آنان فرمانده‌ی نظامی برگزیده‌اند، نه امام! به نوشته‌ی شیخ مفید بیعت با امام حسن علیه السلام در روز جمعه بیست و یکم ماه رمضان سال چهلم هجرت، یعنی همان روز شهادت پدر بزرگوارش، بوده است. 📘حیات فکری و سیاسی امامان شیعه(علیهم السلام )، رسول جعفریان، نشر علم، چاپ سوم ۱۳۹۳، صفحه ۱۴۸.

📙منبع شناسی گزارش: ☑️ گزارش شرط مذکور در منابع متقدم تاریخی در کتاب امامت و سیاست ابن قتیبه و تاریخ طبری و الفتوح ابن اعثم کوفی با اندکی تفاوت دیده می‌شود. با این وصف گزارش‌های بعدی این منابع و منابع دیگر در مورد رویارویی و سپس صلح امام حسن علیه‌السلام با معاویه متفاوت است. مورخانی چون یعقوبی، ابوحنیفه دینوری(مولف اخبارالطوال) و طبری به عزم امام در جنگ با معاویه و عدم همراهی کوفیان با وی و حتی مقابله و بی‌حرمتی به امام، اشاره کرده‌اند؛ اما بعضی دیگر از منابع بدون ذکر تلاش‌های امام برای ادامه راه پدر بزرگوارش در جنگ با معاویه، تنها به شرح جریان صلح بسنده نموده‌اند. 📘 در خصوص این گزارش و مقایسه‌ی منابع در مورد گزارش صلح امام حسن علیه السلام نگاه کنید به: ۱- امامت و سیاست، ابن قتیبه دینوری، ترجمه سید ناصر طباطبایی، انتشارات ققنوس، صفحات ۱۹۶ و ۱۹۷ ۲- تاریخ طبری، جلد هفتم، ترجمه ابوالقاسم پاینده، انتشارات اساطیر، صفحات ۲۷۱۳ تا ۲۷۱۹. ۳- الفتوح، ابن اعثم کوفی، ترجمه محمد بن احمد مستوفی، انتشارات علمی و فرهنگی، صفحات ۷۵۵. ۴- اخبار الطوال، ابوحنیفه دینوری، ترجمه دکتر محمود مهدوی دامغانی، نشر نی. صفحات ۲۶۳ تا ۲۶۸ ۵- الارشاد، ج۲، شیخ مفید، ترجمه محمد باقر ساعدی، کتابفروشی اسلامیه، صفحات ۳۴۹ تا ۳۵۶.