«غروبی غمبار بر آسمان کاظمین» شب تلخ کاظمین؛ غروب باب الحوائج امشب تمام راه مشهد و قم معطوف به کاظمین است؛ رضا(ع) و معصومه(س) در حزنی بی‌پایان به شبی می‌نگرند که آبستن رخدادی غمناک بود و یتیمی را برای ایشان به ارمغان آورد... اما این غروب غمبار شهادت اوست که آسمان«کاظمین» را فرا گرفته و دل فرزندانش را حزین کرده؛ غروبی که یادآور روزهای تاریک زندان برای او بود؛ روزهای تلخ تازیانه و خشم، روزهای سرشار از خلوت غریبانه مناجات‏‌هایش؛ غروب تلخ نجوای کاظم(ع) در دل سیاهچال کاظمین و عبادت دستان در غل و زنجیرش... شهادت هفتمین اختر تابناک امامت و ولایت تسلیت باد.

مبعث پیامبر(ص) تجسم مهرورزی پروردگار با اهل زمین بعثت،تبلور امید به آینده ای روشن است. رجب در واپسین روزهای خود، در شعف رخدادی بزرگ به جشن می‌نشیند؛ واقعه‌ای که بعد از آن اسلام به اهل زمین بشارت داده شد و محمد(ص) پیام‌آور راستین و مهربان این آئین گشت. همان محمدی که خواندن و نوشتن نمی‌دانست اما در یک آن، در دل غاری تاریک، حجاب‌ها کنار رفت و درهای آسمان، یکی پس از دیگری باز شدند تا پروردگار با او سخن گوید و آرامشی از جنس«بعثت» در جان او تلألو کند. و اینگونه بود که حق تعالی فرمود:«ای پيامبر! ما تو را گواه و نويد دهنده و هشدار دهنده فرستاديم كه به فرمان خدا به سوی او دعوت كنی و چراغی روشنی بخش باشی.» همان کسی که از کودکی اسوه اخلاق و رفتار و صدق بود و«امین» خطابش می‌کردند؛ مبعوث شد تا الگوی کاملی برای تجسم اخلاق حسنه باشد از همین روست که فرمود:«من مبعوث شدم تا بزرگواری‌های اخلاقی را كامل كنم.» و اینگونه بود که از دل غار حرا، بنده‌ای برای پیامبری برگزیده شد تا به زیبایی خلق و حسن رفتارش، الفبای رحمت و رستگاری را به انسان بیاموزد و تعریف دیگری از انسانیت به جهان عرضه کند. او با با معجزه‌ای عظیم‌تر از«تورات»، گویاتر از«انجیل»، دلنشین‌تر از«زبور» و ماندگارتر از هر نگاشته‌ای در زمین، مبعوث شد تا معنای«معجزه جاوید» بودن بر تارک دنیا به یادگار بماند. و چه زیبا فرمود علی(ع)که:« ... تا اين‌كه خداوند سبحان محمّد(ص) پيامبر خود را فرستاد تا وعده خويش را به انجام رساند و سلسله نبوتش را كامل كند.» محمد(ص) نه تنها پیام آور دین نور و قدسی بلکه رحمت و برکتی بر اهل زمین است که با مبعوث شدنش، آدمی را به رستگاری حقیقی فراخواند. از همین باب است که فرزندش مهدی موعود(عج) فرموده است:«خداوند محمّد(ص) را برانگيخت تا رحمتی برای جهانيان باشد و نعمت خود را تمام كند.» خجسته باد زیبا مبعثی که با«اقرا باسم ربک» آغاز و با«انا اعطیناک الکوثر» بیمه و با«الیوم اکملت لکم دینکم»جاودانه شد.

بانهایت تاسف درگذشت حاج سید احمد میراللهی را باطلاع دوستان و آشنایان میرسانیم مراسم تشییع ساعت ۱۰ونیم صبح روز جمعه ۱۴۰۳/۱۱/۱۲ از بیت الحسین یعقوبی،بطرف خلدبرین انجام ميگردد.

تسلیت واژه کوچکیست در برابر غم بزرگ شما. این ضایعه بزرگ را به خانواده ارجمند میراللهی تسلیت عرض می نماییم و از خداوند متعال برای ایشان طلب مغفرت کرده و برای خانواده محترمشان صبر جمیل مسئلت می نماییم. هیئت عزاداران یعقوبی یزد

با میلاد اباعبدالله(ع) ایثار و شهادت به هویتی دوباره می رسد شعبان آغاز شد تا آغازگر ولادت‌هایی باشد که هر کدام مطلع عشقی برای اهل زمین و مایه مباهاتی برای مسلمین باشد. در عظمت شعبان همین بس که سومین روزش گره خورده با نام اباعبدالله‌الحسین(ع) است؛ همان کسی که با ولادتش، ایثار و شهادت هویت گرفت و عاشورا در تقویم زمین به اعتبار رسید. هلهله و سرور ملائک و افلاکیان نشان از ولادتی بزرگ و واقعه‌ای عظیم دارد چرا که در این روز کسی متولد شد که سرنوشت آئین محمدی و ولایت علوی به مجاهدت، ایثار، قیام و فداکاری بی‌مانند او گره خورده است‌. و چه زیبا فرمود پیامبر(ص)؛ که :«مقام حسین بن علی(ع) در آسمان بالاتر از مقام او در زمین است.»  از چنین مقام و منزلتی است که در این ساعات زمین و زمان به تماشا ایستاده و شعف جهان را فرا گرفته تا عرشیان چنین مولودی را به خانه علی مرتضی(ع) هدیه کنند و در زیارت ماه رویش به صف شوند. آری علی(ع) بار دیگر طعم ناب پدر شدن را با حضور حسین(ع) خواهد چشید و مولودی را در آغوش خواهد گرفت که به معنای تمام کلمه، مظهر عزت و شرف و شرافت برای اسلام است. مولودی که با حضور سراسر رحتمش، کشتی‌بان«سفینة‌النجاه» اهل زمین خواهد شد تا آرامش را به دل‏‌های بی‌قرار عاشق هدیه کند. از همین روست که پیغمبر اکرم(ص) فرمودند :«به درستی که حسین بن علی(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است.»  او خلاصه فاطمه(س) و علی(ع) است که با تولد او، گلویش، بوسه‌‏گاه ‌پیامبر(ص)، می‌شود و خانه محقر امیرالمومنین(ع)، در آفتاب جمالش، به مرکزیّت عالم، تبدیل خواهد شد .... میلاد سراسر رحمت اباعبدالله‌الحسین(ع) تهنیت باد.

با آمدن عباس(ع) ایثار و فداکاری به تفسیر می رسد میلاد عباس(ع) تولد « جوانمردی » است. شعبان روز به روز می‌گذرد و منزل به منزل شعف و شادمانی را برای اهل زمین به ارمغان می‌آورد؛ دیروز حسین(ع) را میزبانی می‌کرد و امروز طلیعه طلوع ماه منیر بنی‌هاشم را نوید می‌دهد. همان قمر منیری که با آمدنش ماه در آسمان به حاشیه می‌رود و بنی‌هاشم ستونی محکم از جنس«عباس(ع)» خواهد داشت و حسین(ع) تکیه‌گاه و مأمن با صلابتی چون او را تجربه خواهد کرد. با میلاد اوست که ادب و وفاداری بر خون و برادری، پیشی می‌گیرد تا«عباس(ع)» اسوه‌ی بی‌مانند ادب و وفای به ساحت امام و مولای زمان خویش باشد. امام صادق(ع) فرمود:«عموی ما، عباس(ع)، بصیرتی نافذ و ایمانی استوار داشت و همراه برادرش اباعبدالله(ع) جهاد کرد و نیکو از امتحان برآمد و به شهادت رسید.» و چه روایت‌ها سر خواهد داد«دست‌های کوچک» مولود امشب؛ دستانی که در نینوا به یادگار خواهند ماند تا برای شفاعت امت حسین(ع) در قیامت بالا برود و گره‌گشایی کند... روایت شده که: «وقتی روز قیامت بر پا می شود ، پیامبر(ص) به مولا علی(ع) می فرمایند که به زهرا(س) بگو، برای شفاعت و نجات امت چه داری؟ ایشان در پاسخ می فرمایند که :«یا امیر المؤمنین(ع)! دو دست بریده پسرم عباس(ع) برای ما در مورد شفاعت کافی ست.» و با تولد چنین مولود پاکی است که ام‌البنین منزلتی والاتر می‌گیرد و علی(ع) خیالش از عاشورای حسین(ع) آسوده خواهد شد چرا که «عباس(ع)» به تنهایی، یاوری خواهد کرد غربت ثارالله را ... و دست‌های اوست که قفل‌های بسته و گره‌های کور را خواهد گشود؛ چرا که می‌آید تا«باب‌الحوائج» دیگری در سلاله پاکان باشد. با میلاد سراسر مِهر اوست که ایثار و ادب قامتی مجسم پیدا می‌کنند و فداکاری جلوه ابدی خواهد یافت. میلاد اسوه ایثار، ادب و فداکار ماه منیر بنی هاشم حضرت عباس(ع) تهنیت باد.