🌟متن برتر مادر2📄 بگذارید یک بار هم که شده از جشنواره ی کلمات اکلیلی دست برداریم و اینبار با واقعیتِ اساسی ترین رکن جامعه یعنی مادر، چهره به چهره شویم… میخواهم از کتاب «سپیده دمان همه چیز» اثر «رالف گریبر» فقید که با همکاری «دیوید ونگرو» تدوین شده است، شروع کنم. گریبر که از چهره های برجسته ی جنبش وال استریت بود، در این کتاب از قبیله ای شکارچی می نویسد که در قرن شانزدهم به روستاها حمله و اهالی آنها علی الخصوص زنان را اسیر میکردند و آنها را به عنوان «دایه» به کار میگرفتند… «گریبر» این زنان را «موجودات از یاد رفته» میخواند که فقط فرزندان اهل قبیله را به شوالیه و شاهزاده خانوم بدل میکنند… او در همینجا یک جمله تاریخی دارد و میگوید : «خشونتِ محض ، تمام شدنی ست؛ خشونتی ماندگار است که در قالب القای نقش حمایتگری تعریف شود »… این جمله را که خواندم میخواستم بر سر خودمان فریاد بزنم مبادا غرق در وسعتِ روح مصفای مادرانِ این سرزمین، با نگاهی غیر عقلانی و خیال پردازانه ، تمام وجود مادران نازنینمان را با پِرسُناژی از مفاهیمی فراتر از طاقت، تعریف کنیم و آنقدر در مطالبه ی قدسی از آنها فرو رفته باشیم که هرگز متوجه سفیدی زودتر از موعد موهایشان نشویم؛ مفاهیمی ازین دست که: تو بی توقع، جان و جهانت را از آن ما ساخته ای؛ تو چیزی جز خوشبختی ما نمیخواهی؛ تمام آرزوی تو لبخند ماست حتی اگر به قیمت غمت باشد…مفاهیمی که به حدی تکرار شده اند که حتی همین الان که آنها را میخوانیم چیزی درونمان میخواهد بگوید: مگر غیر از این است؟… ما باید نگران باشیم اگر به قول «گریبر» در قالب حمایتگریِ محض و القای مادرانه های عرفی، بودنِ او را فراموش و انکار کرده ایم و گویی او فقط قرار است در سایه ی خواست های ما معنا شود… غزل می تراود از زبانمان و عسل می بارد از دهانمان وقتی نام پاک و خدایی اش بر جان کلمات جوانه میزند؛ بله خوب میدانم خط های روی صورتش انگار جغرافیای عشق است اما،،، اما ،،، اما نزد هیچ عدلیه ای سربلند نیستیم اگر در تجویز نگاهی انتزاعی، احساس نابش را دلیل غفلتمان از «خودِ» او قرار دهیم و در یک خودخواهیِ آشکار ، وجود او و خواست های شخصی اش را گم کنیم و او را قهرمانی بدانیم که نباید خسته شود؛ نباید کمک بخواهد و نباید هرگز دلش برای خودش تنگ شود… بله! او فرشته خویی ست که خواب شبش هم در خیال خوشبختیِ ما به خمیازه ای گذشت اما بی حرمتی ست اگر باورمان شده باشد اصلا آدم ها مادر میشوند که خودشان را فراموش کنند… قدرناشناسی ست اگر به قول اهل منطق ، نگاهمان به او نگاه مرآتی باشد و جهانش را فانی در جهان خود بدانیم؛ بخدا ظلم است اگر این آئینه ی صبور را به نگاه استقلالی بر بالابلندِ طاقچه ی وجودمان ننشانیم… همه ی اینها را گفتم اما خوب میدانم مادرها اگر حرفم را بخوانند به فرزندشان میگویند: مادر! من هستم که تو فقط بخندی… این نویسنده ها عادت دارند زیاد صحبت کنند… کپی⛔️ 🌻اللّٰھـُم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْـ🌻 ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─ @yar_emam_zaman ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─

اگر عاشق همسررررتی و دوستش داری بزن روش😍❤️ ⭐️⭐️حتما عضو شو⭐️⭐️ 👇برای یک خانواده خوب تلاش کن👇 🔴 🔴 🔴 🔴 🔴🔴🔴🔴 🔴🔴🔴🔴 🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴 🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴🔴 🔴🔴 🔴🔴🔴🔴🔴 🔴🔴 🔴 🔴🔴🔴🔴🔴 🔴 🔴 🔴🔴🔴 🔴 🔴🔴🔴 🔴

🌷 پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) : ✍ هر زنی که در خانه شوهرش چیزی را برای سامان دادن وضع خانه جـا به جـا کند خداوند نظر رحمـت به او میکند و هر کس مورد رحمت خدا قرار گیرد خداوند عذابـش نمےکند. کپی⛔️ 🌻اللّٰھـُم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْـ🌻 ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─ @yar_emam_zaman ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─

🌟متن برتر مادر3📄 بگذارید یک بار هم که شده از جشنواره ی کلمات اکلیلی دست برداریم و اینبار با واقعیتِ اساسی ترین رکن جامعه یعنی مادر، چهره به چهره شویم… میخواهم از کتاب «سپیده دمان همه چیز» اثر «رالف گریبر» فقید که با همکاری «دیوید ونگرو» تدوین شده است، شروع کنم. گریبر که از چهره های برجسته ی جنبش وال استریت بود، در این کتاب از قبیله ای شکارچی می نویسد که در قرن شانزدهم به روستاها حمله و اهالی آنها علی الخصوص زنان را اسیر میکردند و آنها را به عنوان «دایه» به کار میگرفتند… «گریبر» این زنان را «موجودات از یاد رفته» میخواند که فقط فرزندان اهل قبیله را به شوالیه و شاهزاده خانوم بدل میکنند… او در همینجا یک جمله تاریخی دارد و میگوید : «خشونتِ محض ، تمام شدنی ست؛ خشونتی ماندگار است که در قالب القای نقش حمایتگری تعریف شود »… این جمله را که خواندم میخواستم بر سر خودمان فریاد بزنم مبادا غرق در وسعتِ روح مصفای مادرانِ این سرزمین، با نگاهی غیر عقلانی و خیال پردازانه ، تمام وجود مادران نازنینمان را با پِرسُناژی از مفاهیمی فراتر از طاقت، تعریف کنیم و آنقدر در مطالبه ی قدسی از آنها فرو رفته باشیم که هرگز متوجه سفیدی زودتر از موعد موهایشان نشویم؛ مفاهیمی ازین دست که: تو بی توقع، جان و جهانت را از آن ما ساخته ای؛ تو چیزی جز خوشبختی ما نمیخواهی؛ تمام آرزوی تو لبخند ماست حتی اگر به قیمت غمت باشد…مفاهیمی که به حدی تکرار شده اند که حتی همین الان که آنها را میخوانیم چیزی درونمان میخواهد بگوید: مگر غیر از این است؟… ما باید نگران باشیم اگر به قول «گریبر» در قالب حمایتگریِ محض و القای مادرانه های عرفی، بودنِ او را فراموش و انکار کرده ایم و گویی او فقط قرار است در سایه ی خواست های ما معنا شود… غزل می تراود از زبانمان و عسل می بارد از دهانمان وقتی نام پاک و خدایی اش بر جان کلمات جوانه میزند؛ بله خوب میدانم خط های روی صورتش انگار جغرافیای عشق است اما،،، اما ،،، اما نزد هیچ عدلیه ای سربلند نیستیم اگر در تجویز نگاهی انتزاعی، احساس نابش را دلیل غفلتمان از «خودِ» او قرار دهیم و در یک خودخواهیِ آشکار ، وجود او و خواست های شخصی اش را گم کنیم و او را قهرمانی بدانیم که نباید خسته شود؛ نباید کمک بخواهد و نباید هرگز دلش برای خودش تنگ شود… بله! او فرشته خویی ست که خواب شبش هم در خیال خوشبختیِ ما به خمیازه ای گذشت اما بی حرمتی ست اگر باورمان شده باشد اصلا آدم ها مادر میشوند که خودشان را فراموش کنند… قدرناشناسی ست اگر به قول اهل منطق ، نگاهمان به او نگاه آیینه ای باشد و جهانش را فانی در جهان خود بدانیم؛ بخدا ظلم است اگر این آئینه ی صبور را به نگاه استقلالی بر بالابلندِ طاقچه ی وجودمان ننشانیم… همه ی اینها را گفتم اما خوب میدانم مادرها اگر حرفم را بخوانند به فرزندشان میگویند: مادر! من هستم که تو فقط بخندی… این نویسنده ها عادت دارند زیاد صحبت کنند… کپی⛔️ 🌻اللّٰھـُم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْـ🌻 ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─ @yar_emam_zaman ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─

#تربیت_فرزند...🌹 با دعوای بین کودکان، چه کار کنیم؟ فعالیت هایی را پیدا کنید که کودک کوچکتر و فرزند بزرگتر بتوانند با هم در آن شرکت کنند و از آن لذت ببرند. یکی از فعالیت هایی که می توانید انجام بدهید، ساختن یک کمپ داخل خانه است. به کودک کوچکتر اجازه بدهید از بلوک های خانه سازی برای ساختن دیوار کمپ استفاده کند در حالی که کودک بزرگتر با استفاده از بالش ها و کوسن ها قلعه می سازد یا می توانید از کودک بزرگتر بخواهید نقش یک کتاب فروش را بازی کند و در حالی که مشتری کوچکش کیفش را پر و خالی می کند، کتاب ها را کنترل کند. فرزند کوچک تر ممکن است از اینکه نقش بیمار کودک بزرگتر را بازی کند هم لذت می برد. به دنبال برابری نباشید فقط به این دلیل که می خواهید در مورد فرزندانتان عادل باشید، نباید با آنها کاملا مشابه و مانند هم رفتار کنید. کودک نوپا و خواهر یا برادر بزرگترش قابلیت های رشدی، نیازها و خواسته های متفاوتی دارند. در برابر خواسته کودک کوچکتر برای سوار شدن اسکوتر برادر یا خواهر بزرگتر و یا بیدار ماندن بعد از ساعت خواب چون کودک بزرگتر بیدار است، مقاومت کنید. در عوض وقتی فرزند بزرگتر حضور ندارد، زمانی را برای خواندن کتاب داستان در نظر بگیرید تا کودک کوچکتر هم احساس خاص بودن کند. کپی⛔️ 🌻اللّٰھـُم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْـ🌻 ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─ @yar_emam_zaman ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─

#تربیت_فرزند...🌹 کودک وقتی مانعی دربرابر خواسته هایش می بیند خشمگین می شود. کمک کنید خشم کودکتان خالی شود بالشت بدید بهش مشت بزنه کاغذ بدید پاره پوره کنه پاهاشو بکوبه زمین حتی خودشم زد بزنه ولی اجازه ندهید شمارو بزنه خشمش که خالی شد خوب میشه ولی اگر تسلیم خشمش شدید یاد میگیرد تمام خواسته هایش را با خشم بگیرد حتی درآینده باهمسرش به مشکل می خورد. کپی⛔️ 🌻اللّٰھـُم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْـ🌻 ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─ @yar_emam_zaman ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─

🔰#داستان_تربیتی ✍🏽خاطره ای آموزنده از شهید پاک نژاد 🔹 یک بار به بنده گفتند: می‌دانی چرا خداوند در قرآن فرموده: «و بالوادین احسانا»؟ اگر گفته بود «و بالوالدین عدلا»، یعنی اگر پدر محکم به گوش تو زد، تو هم محکم به گوش او بزن، تا عدل و عدالت رعایت شود و اگر گفته بود: «و بالوالدین انصافاً»، یعنی اگر پدر تو محکم به گوش تو زد، تو انصاف به خرج بده و یواش بزن. 🔹این که خداوند فرموده: «و بالوالدین احسانا»، یعنی اگر پدر شما به صورت شما سیلی زد، سرت را پایین بینداز و نگاه غضب‌آلود هم نکن! 🔹 خود ایشان بسیار به این‌ها عمل می‌کرد. ... در همان سنین ۵۰ سالگی و قبل و بعد از آن، وقتی وارد خانه‌ی پدر و مادر می‌شد، تا زمانی که آن‌ها نمی‌گفتند، نمی‌نشست و حتی اگر می‌گفتند این‌جا بخواب، جلوی آن‌ها پای خود را دراز نمی‌کرد و به اتاق دیگری می‌رفت، تا مبادا بی‌احترامی کرده باشد. #سبک_زندگی_اسلامی #خانواده #تربیت_فرزند کپی⛔️ 🌻اللّٰھـُم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْـ🌻 ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─ @yar_emam_zaman ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─

#تربیت_فرزند...🌹 خلاقیت نوعی توانایی در تولید ایده‌های نو از طریق ترکیب، تغییر و دوباره به‌کارگیری آنها و ارائه یک طرح جدید است. بعضی ها فکر می کنند خلاقیت یعنی خلق چیزی از هیچ اما این‌طور نیست. گاهی ممکن است در اثر این ترکیب و تغییر، ایده‌ای بسیار خلاقانه، برجسته و عالی ظهور کند و گاهی هم یک ایده ساده، خوب و عملی. در هر حال هر دو توانسته‌اند تاثیر شگفت‌انگیزی از خود بر جای بگذارند. خلاق بودن به سن و سال ربطی ندارد. همه کودکان، نوجوانان و بزرگسالان از این توانایی و قابلیت برخوردارند. وقتی به خلاق بودن یا نبودن فرزندمان فکر میکنیم، منتظر دیدن یک اختراع شگفت انگیز نباشیم تا او را خلاق بدانیم کوچکتریت تغییر در کاربری چیزی، نشاندهنده ایده نو و خلاقانه اوست. 🔹مثلا کودکی که سبد را بجای کلاه روی سرش می گذارد 🔹کودکی که بطری ها را کنار هم چیده و با قاشق روی آنها میزند و اصوات مختلف ایجاد میکند 🔹کودکی که با چادر و پشتی و ... برای خود خانه میسازد 🔹کودکی که با یک سیم مفتول کوچک دوچرخه میسازد همه اینها خلاقیت است. در واقع همه کودکان از خلاقیت بهره مندند مگر اینکه آرامش و امنیت و محبت و استقلال را از آنها بگیریم کودک خلاق امروز که خلاقیتهای ساده دارد، اگر بستر و شرایط مناسبی داشته باشد و جلوی خلاقیت او گرفته نشود، فردا میتواند اثری بزرگ خلق کند و حتی به جامعه بشریت خدمت کند. کپی⛔️ 🌻اللّٰھـُم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْـ🌻 ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─ @yar_emam_zaman ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─

#تربیت‌فرزند....🌹 یک نکته اساسی در تربیت فرزندتان احساس ازادي و راحتي به كودكانمون استقلال ميده فرصت رشد و انتخاب ميده اشتباه هم بكنن ازش ياد ميگيرن و مي اموزند زندگي لج و لجبازي نيست. روزي كه من دو دفعه به خواسته هاي كوچك فرزندم گوش بدم حتي اگر اشتباه باشه احتمال انكه او كم كم توجهي به حرفاي من بكنه و من بتونم اونو براه بيارم به مراتب خيلي بهتر از لجبازيه. كودكانمونو در بزرگسالي تبديل به برده نكنيم. كودكان حرف گوش كن در بزرگسالي از حق و نظر خودشون نميتونن دفاع كنند. کپی⛔️ 🌻اللّٰھـُم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْـ🌻 ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─ @yar_emam_zaman ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─

#تربیت_فرزند...🌹 به كودك بايد صبر كردن را آموخت اما قبل از آن بايد اعتماد بنفس و پشتكار او را تقويت كرد و براي اين كار تا قبل از چهارده ماهگي تمام جهان بايد به ميل كودك باشه. به محض آنكه صورتش رو برگردوند غذا دادن رو متوقف كنيد. اگر اتاق ديگري هستيد با شنيدن صداي گريه اش شروع به حرف زدن كنيد تا بدونه در راهيد. این به کودک مثبت بودن امنیت و ارامش رو یاد میده. اما از دو سالگي موضوع برعكسه. اگر فرزندتان از شما خواسته ای داشت چند ثانیه تا چند لحظه درنگ کنید مثلا بگویید بذار یه لیوان اب بخورم بعد کاری که خواستی رو انجام میدم اینجاست که کودک با صبر اشنا میشه. کپی⛔️ 🌻اللّٰھـُم ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْـ🌻 ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─ @yar_emam_zaman ‎‌‌‌‌‌‎‌‎‌‌‌‌‌‎‌ ‎‌─┅═༅𖣔🌼𖣔༅═┅─