#دست_تقدیر ۷۷ #قسمت_هفتاد_هفتم 🎬: مهدی نگاهی به اردوگاه کرد، اردوگاهی که آوارگان خرمشهر را در خود جای داده بود و حرف آن پیرزن که سوگوار همسرش بود در ذهنش اکو شد: من و اون خانم دکتر همسر مرحومم را سوار فرغون کردیم، نزدیک پل بودیم که یه سرباز عراقی اومد سروقتمون، من و همسرم جستیم و اون خانم دکتر اسیر شد، نشانی هایی که پیرزن میداد با محیا می خواند و حسی از درون به مهدی می گفت که این خانم دکتر، کسی جز محیای او نیست. مهدی به سمت باجه مخابراتی که بچه های سپاه برای آواره ها راه انداخته بودند رفت و سلامی کرد، سرباز کم سنی که پشت سیستم نشسته بود از جا بلند شد و به مهدی دست داد و مهدی شماره خانه، مامان رقیه را بهش داد. با اولین بوق، رقیه گوشی را برداشت، انگار همانجا کنار گوشی نشسته بود. مهدی می خواست احوال صادق را بگیرد و خبری را که از زبان پیرزن شنیده بود به رقیه بگوید تا دل داغدار این مادر کمی آرام گیرد، پس با صدایی پر از انرژی گفت: سلام مادر! رقیه که گویا منتظر تماس مهدی بود با لحنی پر از شور و اشتیاق گفت: سلام عزیزم، الان...الان عباس زنگ زد، میدونی چی می گفت؟! مهدی از لحن رقیه که مانند دختر بچه ای ذوق زده بود، خنده اش گرفت و گفت: چی گفتن؟! رقیه آب دهنش را قورت داد و گفت: عباس...عباس با چند تا از اسرای عراقی صحبت کرده و متوجه شده اونا یک زنی را دیدن که ادعا میکرده دو رگه است، هم فارسی و هم عربی را مثل بلبل صحبت می کرده، اون خانم اسیر بوده و به نوعی امداد رسان، اینجور که میگفتن اون خانم داخل خرمشهر بوده، فقط یه چی عباس را مشکوک کرده بود که اون خانم محیا نیست و اینم این بود که عراقی ها گفته بودن اون خانم باردار بوده و وقتی عباس متوجه شد که محیا.... انگار حس رقیه به مهدی منتقل شده بود و مهدی وسط حرف رقیه دوید و گفت: منم زنگ زدم در همین باره صحبت کنم، آخه توی اردوگاه با پیرزنی برخورد داشتم که انگار شاهد اسارت محیا بوده، تا الان دوبه شک بودم که آیا اون خانم که پیرزن میگفت محیا بوده یا نه؟! الان با این خبر عباس، مطمین شدم که خود محیا بوده و بعد هر دو نفربا هم گفتن، محیا زنده است و اسیر شده، خدا را شکر... مهدی لبخندش پررنگ تر شد و گفت: همین امشب یا نهایت فردا شب با بچه ها نفوذ می کنیم داخل شهر، مامان رقیه! شما فقط دعاکنید، دعا کنید که محیا را پیدا کنیم و با دست پر برگردیم . رقیه نگاهش را به بالا دوخت و گفت: خدایا بچه ام را به تو سپردم، خودت نجاتش بده، خودت هواش را داشته باش و خودت به من برسونش... و بعد ادامه داد: من به عباس گفتم که شما اومدین سمت خرمشهر، قرار شد خودش را به شما برسونه و در همین حین صدای صادق بلند شد، انگار اونم می خواست توی این شادی سهیم باشه. مهدی گوشی را قطع کرد، تشکری از سرباز کرد و بیرون رفت، باید قبل از هر کاری عباس را پیدا می کرد و از او میپرسید که اسیران عراقی، محیا را دقیقا کجا دیده اند؟! ادامه دارد... 📝به قلم:ط_حسینی 🇮🇷

#دست_تقدیر ۷۸ #قسمت_هفتاد_هشتم 🎬: عباس و مهدی و آقای سعادت و سه نفر از بچه ها وارد کانالی شدند که رزمنده ها یک طرف خرمشهر حفر کرده بودند و با احتیاط به جلو می رفتند، عراقی ها اینقدر نزدیک بودند که صدای صحبت هایشان هم شنیده می شد اما تاریکی شب، برگ برندهٔ آنان بود، عباس که خود عراقی بود و لباس سربازان عراقی هم به تن کرده بود با اعتماد به نفسی زیاد، جلوتر از همه پیش می رفت و مهدی هم آخرین نفر بود، حالا به جایی از کانال رسیده بودند که می بایست از آن خارج شوند. عباس آهسته بیرون آمد و منتظر شد، تا بچه ها یکی یکی بیرون بیایند. هر شش نفر نگاه به تاریکی پیش رو داشتند به نظر می رسید تعدادی خانه ویرانه جلویشان قرار دارد، اقای سعادت اشاره کرد که فعلا آنجا پناه بگیرند. آهسته آهسته و با کمری خم و خیلی بی صدا گام برمی داشتند، نزدیک اولین خانه بودند که ناگهان سگی که معلوم نبود از کجا پیدایش شد، پارس کنان سکوت شب را شکست و پشت سرش صدای تیر اندازی به هوا بلند شد. معلوم بود که تیرها بی هدف شلیک می شود، سعادت خلاف جهت صدای سگ حرکت کرد و خود را به داخل ویرانه ای که از خانه روبه رو مانده بود انداخت و بقیه بچه ها هم یکی یکی همین کار را کردند. وارد خانه شدند و به دیوار نیمه مخروبه تکیه دادند، نفس ها در سینه حبس شده بود، عباس همانطور که نشسته بود خودش را به مهدی رساند. مهدی به دیوار تکیه داده بود و عباس در تاریکی به او خیره شد و گفت: خوبی مهدی جان! شانس اوردیم هااا، مخصوصا اون سگ را جلو راه بسته بودند، شاید شک کرده بودند که یه راه نفوذ اینجاست، مهدی با لحنی سنگین گفت: آره، برگشتیم، این را به بقیه باید بگیم. عباس از لحن مهدی متعجب شد و با دقت بیشتری به او‌چشم دوخت و ناگهان متوجه دست مهدی شد که روی زانویش قرار داشت و زیر دستش، انگار جویی از خون که در تاریکی، سیاه رنگ دیده میشد روان بود. عباس یکه ای خورد و گفت: تو..تو زخمی شدی؟! مهدی هیسی کرد و گفت: چیز مهمی نیست... عباس سرش را کنار گوش مهدی برد و گفت: توی یه عملیات محرمانه و غافلگیرانه اونم تو لونه دشمن یه زخم ناخن هم مهم هست، تو با این دست معیوب و اون پای تیر خورده نمی تونی جلو بیای، یعنی ممکنه وضعیت تو باعث لو رفتن عملیات بشه، هنوز اول راهیم، باید برگردی، من و بقیه بچه ها هستیم، توکل به خدا، تمام سعیمان را می کنیم... مهدی با تکان دادن سر، حرفهای عباس را رد می کرد، انگار باید در این راه همراهشون باشه در این هنگام سعادت خودش را به انها رساند و گفت: چی شده پچ پچ می کنین؟! عباس پای مهدی را نشان داد و با فارسی شکسته ای گفت: زخمی شده، باید برگرده اما قبول نمی کنه.. سعادت نگاهی به پای او کرد و همانطور که چفیه ای را که از زیر لباس به کمرش بسته بود باز میکرد تا زخم مهدی را ببند گفت: باید برگردی، اما و اگر هم نداریم، احساساتی برخورد نکن، میدونم که دوست داری خودت همسرت را آزاد کنی، اما الان وضعت فرق کرده، با این وضع خوب میدونی موفقیت کارمون پایین میاد، الان میگم یکی از بچه ها بیاد کمکت کنه تا برگردی... عباس دستش را روی دست سعادت گذاشت و گفت: من همراهش میرم و به جایی رسوندمش برمی گردم، فراموش نکن من عراقی هستم و به راحتی میتونم بعثی ها را فریب بدم پس برگشتم راحت تره... سعادت سری به نشانه تایید تکان داد و گفت: پس سریعتر حرکت کنین، ما سعی می کنیم چند دقیقه ای اینجا باشیم تا برگردی... عباس چشمی گفت و بی توجه به مخالفت مهدی زیر بازویش را گرفت. مهدی که میدید در عمل انجام شده قرار گرفته، دستش را به طرف گردنش برد، پلاک و زنجیر وان یکان را بیرون اورد در دست سعادت گذاشت و گفت: اگر محیا را دیدی همون اول راه اینو بهش بده... سعادت لبخندی زد و عباس و مهدی حرکت کردند، قرار شد از راهی دیگه که به کانال منتهی میشد، برگردند... ادامه دارد 📝به قلم:ط_حسینی نهضت کتابخوانی شهید ابراهیم هادی 🇮🇷 🇮🇷کانال یاران وفادار انقلاب اسلامی https://eitaa.com/yaran_vafadar

شهید پهلوان ، پرویز بهارمست از پاسداران اهل ضیابر ۲۵ مهر ۱۳۵۹ یعنی ۲۵ روز پس از شروع جنگ تحمیلی در سوسنگرد به شهادت رسبد .یادم هست هم محلی ها به مناسبت شهادت این جوان پهلوان و شجاع ضیابری با پای پیاده از تالش محله تا گلزار شهدای ضیابر دسته عزاداری بردند . یادش گرامی و شادی روحش صلوات 👇

نویدشاهدگیلان: شهيد پرويز بهارمست از اول تا دوم دبيرستان را در دبيرستان شمس سابق (سميه فعلي) در صومعه سرا سپري نمود و سال سوم و چهارم دبيرستان را در مدرسه نوربخش شهر رشت به پايان رساند. از خصوصيات شهيد پرويز بهارمست چه قبل از انقلاب و چه بعد ازانقلاب كمك به مردم محروم و مستضعف بوده است و حتي براي 3 نفر جهت درست كردن خانه از نظر كارگري هميشه همراهشان بوده در اوايل انقلاب كه منطقه ضيابر كمتر كسي وقت  گفتن نام انقلاب راداشت و امام را داشت ايشان با هماهنگي ديگر برادران به تشكيل راهپيمائي و مبارزه با ضد انقلاب پرداخته و همچنين با آنها درگير و با سلاح سرد مجروح شده بودند. شهيد بهارمست پايگاه بسيج را در ضيابر تاسيس نمودند و بعد از مدتي از اينكه در آن منطقه بسيار فعال بودند جهت ورود به سپاه فرا خوانده شدند و در تاريخ 58/10/1به تصويب پايگاه صومعه سرا در آمدند. شهيد پرويز بهارمست پهلوان كشتي گيل مردي بودند و مقدار پولي كه بصورت دوران جمع مي كردند به همان شخصي كه از وي شكست خورده بودند  مي داد شهيد بهارمست  كمك به فقرا خرج مي كردند و با بچه ها بسيار خوب و مهربان بودند شهيد بهارمست در تاريخ 59/7/25  در شهر سوسنگرد به شهادت رسيدند كه اين ايام مصادف با عاشوراي حسيني بوده است بسيار از خود رشادت نشان مي دادند. مخصوصا در رساندن تغذيه به نيروها در زير آتش دشمن از خود گذشتگي نشان مي دادند. قسمتی از وصيت نامه شهيد پرويز بهارمست؛ من فقط بخاطر اول دين و بعد مملكتم كه وظيفه هر مسلما ناست مي جنگم و تا آخرين نفس حسين زمان خويش (امام خميني عزيز) را تنها نخواهم گذاشت و مطمئن هستم كه كاخ صدام يزيد آن دست نشانده امپرياليسم غرب و سوسيال امپرياليزم شرق را نابود خواهيم كرد. انشاءالله. اميدوارم كه آن اسرائيل كثيف را به رهبري رهبر عاليقدر امام خميني نابود كرده و آن كودكان معصوم فلسطيني را آزاد سازيم. بعد از شهادت من از برادرانيكه با من در ياري كردن افراد مستضعف در حد امكان كمكي مي نمودند خواهش مي كنم راهشان را ادامه بدهند كه خواست اسلام است بهترين تسليت براي خانواده من گرفتن انتقام خون تمام شهيدان از صدر اسلام تاكنون از شهيد كشان ظالم است. 🇮🇷کانال یاران وفادار انقلاب اسلامی https://eitaa.com/yaran_vafadar

کمک مومنانه   به ۹۷۱ مورد رسید    دقایقی پیش با  واریز مبلغ  ۰۰۰ / ۴۰۰ تومان کمک هزینه درمان  به حساب ۱ نیاز مند  محترم تعداد کمک های صندوق الغدیر به ۹۷۱ مورد رسید .    رسول خدا ( صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: هر کس نیاز مؤمنی را روا سازد، خداوند حاجت‌های فراوان او را روا سازد که کمترین آن بهشت باشد. * * * * * * * * خیرین محترم لطفا کمک های خود را به شماره کارت 6037997580516012 واریز کنند . صندوق  الغدیر تالش محله 🇮🇷کانال یاران وفادار انقلاب اسلامی https://eitaa.com/yaran_vafadar

🔴رهبر معظم انقلاب: اینکه گفته می‌شود دفاع از نظام، منظور فقط این نیست که... 🇮🇷کانال یاران وفادار انقلاب اسلامی https://eitaa.com/yaran_vafadar

🔴امام على عليه السلام: نهايت دانش، آرامش و بردبارى است #خط_رهبر 🇮🇷کانال یاران وفادار انقلاب اسلامی https://eitaa.com/yaran_vafadar