‏فقط اونجایی که قباد میگه ؛ ‏منو همیشه آخر از همه دوست داشتی !

گاه ما هم چون نهنگِ خسته‌ای جا می‌زنیم او به خشکی می‌زند ما دل به دریا می‌زنیم .

رو سیاهم شبیه موهایت اتفاقی که پشت گوش توام هر طرف خواستی رهایم کن عاقبت باز بار دوش توام .

میخندم ، ساده میگیرم ، ساده میگذرم ، بلند میخندم و با هر سازی میرقصم . نه اینکه دلخوشم ، نه اینکه شادم و از هفت دولت آزاد ؛ مدتی طولانی شکستم ، زمین خوردم ، سختی دیدم ، گریه کردم و حالا... برای 'زنده ماندن' خودم را به کوچه 'علی چپ' زده ام ؛ روحم بزرگ نیست ، دردم عمیق است .