جداً از اینکه نمیتونم آدمایی که ناراحتم میکنن رو ناراحت کنم ، ناراحتم .

زندگی همینه ؛ هیچی رو سر وقت بهت نمیده .

‌دل را سر شوقی اگرم بود ، تمام شد .

این حجم علاقه م به خوابیدن رو هیچکس درک نمیکنه .

رسیدیم به همونجایی که میگن صبر میکنم ، صبر نکنم‌ چیکارکنم .

‌هروقت به خودت اومدی دیدی چند دقیقه به یه جا خیره شدی و نه چیزی میدیدی و ن چیزی میشنیدی ؛ بدون یا عاشق شدی ، یا دیگه عاشق نمیشی .

دیدی وقتی آنلاینه، میشینی زل میزنی بلکه پیام بده... شمس لنگرودی این قسمت رو خیلی قشنگ توصیف می‌کنه؛ اونجا که میگه: دلخوش نشسته‌ام که تو شاید گذر کنی، لعنت به شایدی که مهیا نمی‌شود... :)!

خودتونو دست هر ادمی نسپارید، ادمی که بلدتون نباشه روحتونو خسته میکنه، فرض کنید شما یه ساز هستید و میوفتید دستِ ادمی که نواختن بلد نیست، بنظرتون تهش چی میشه؟اونقدر شمارو بد مینوازه تا نابود میشید .

شایدم تمومِ آدمایی که صبورن ، فقط مجبورن .

گفته بودی که چرا خوب ب پایان نرسید ␦ راستش زور من خسته ب طوفان نرسید .

تو چه میدونی آدمی که به یه نقطه خیره شده و به موسیقی مورد علاقش گوش میده ، تو اون نقطه‌ی کوچیک که به اون خیره شده چه چیزهایی میبینه ، چه چیزهایی میشنوه و چه چیزهایی احساس میکنه .

خودتونو دست هر ادمی نسپارید ، ادمی که بلدتون نباشه روحتونو خسته میکنه ، فرض کنید شما یه ساز هستید و میوفتید دست ادمی که نواختن بلد نیست ، بنظرتون تهش چی میشه؟ اونقدر شمارو بد مینوازه تا نابود بشید ‌.