چه مرضی دارم دوس دارم پیش دوستام باشم ولی اصلا حوصلشو ندارم پامو از خونه بزارم بیرون مطلقا بیرون رفتنو دوس ندارم

مخاطبا و گروه و کانالام با هم آنلاین میشن بعد باهم آفلاین میشن مسخره‌ها

ولی این آدمایی که عین بازجو باهات رفتار می‌کنن چقد سختن. یعنی فکرکن یک کلمه بهش می‌گی دیشب مهمونی بودم وقت نکردم بیام. سریع می‌پرسه: تو که گفتی درس داری! میگی آره دیگه واجب بود و توی رودربایستی بودم، میگه چی پوشیدی؟ تو که گفته بودی لباس نداری! میگی گه تنم کردم رفتم، بیخیال میشی؟ میگه تو که گفتی اون لباست رو دادی به رفیقت، چطور پوشیدیش؟ بابا ولم کن تورو حضرت عباس..

اگه بگم دلم برا واتساپ تنگ شده باور میکنین؟ نه چون دارم چرت میگم

قلبم نمیتونه

یه تف مونده

پائیز (=

فردا، همچون لشگریان خدا میتازیم میریم بزنیم بر دهان دشمنان البته اگه جرمون ندن

بخدا به پیر به پیغمبر من هر دفه که گفتم چه مرگمه خودم میدونستم چمه و فقط میخواستم خودمو بزنم به خریت تا از دلیل اصلیش فرار کنم

دوری از خانواده ینی حتی یه هزارمِ درصد ندونن تو داری روزتو با چه افکار و دغدغه‌ها و نگرانی‌هایی سر میکنی فکر میکنن تو همون بچه‌ی دبستانیه سابقی که فقط هیکل گنده کرده و هیچی بارش نیست

حذف و اضافه تو زندگی من اینجوریه که یه ادم گند میره، یه ادم گند تر میاد به جاش

باورم نمیشه هنوز بعضیا هستن که اگه تو چت برا همه پیامات از ایموجی استفاده نکنی ناراحت میشن