اونایی که دلخوریشون رو به روت نمیارن، دعوات نمیکنن، بهونه نمیگیرن، همونایین که همه چیز رو میذارن و یهویی میرن

بی راه نرو ساده ترین راه حسین است...

بخوابیم ، بخوابیم، اونقدر بخوابیم که وقتی بیدار شدیم چیز زیادی یادمون نیاد، بعد دوباره برای اولین بار غرور و تعصب بخونیم، بابالنگ‌دراز ببینیم، سعدی و حافظ حفظ کنیم، نون پنیر گوجه‌ی عصرونه بخوریم و فکر کنیم چقدر از آدم پولدارا خوشبخت‌تریم، باز موقع بیرون رفتن تیپ بزنیم و ادای توجه نکردن به اطراف دربیاریم، دلمون بلرزه و باور کنیم یکی از همون قصه قشنگای فیلما الکی الکی برامون اتفاق افتاده، قهر کنیم و مطمئن باشیم میان سراغمون و نمیذارن بیشتر از این غصه بخوریم، هی نگاه کنیم و خیال کنیم، هی خیال کنیم و باور کنیم، هی باور کنیم و منتظر باشیم، و اونوقت، وقتی که به اندازه‌ی کافی منتظر موندیم، دوباره بخوابیم.

صدای قدمهای مهربانت کوچه دلم را پر کرده است

به همین ماه عزیز ، مرا با خود ببر

ببر از این دنیای تنگ و دلگیر

دیگر نمیتوانم آسوده باشم

منتظر میمانم

میدانم صدایم میکنی

اگر دلم به سویت پر بکشد...

آرزويم اين است آنقدر سير بخندى كه ندانى غم چيست!

همه میگن درست میشه، یکی نگفت درستش میکنیم..!