« دلبر نازِ مهِ » خواننده: علی حق‌پناه

🌺💫 ~«دلبر ناز مہ»~                تب و تاب مہ‌                عشق ناب مہ‌                  دلبر ناز مہ‌                      تــــو               نقش خواب مہ‌                 اصل راز مہ‌                  نور ماه مہ‌                      تــــو             شۏ و روٓ چش‌ مہ ‌وَر غم دٻدن روی گل تو مۡباره                اے خدا دل‌مہ‌ از بخت بد‌ خٵ ناله نو آهه داره    بعد از تو وَ کىٔ مہ‌ تکیه کنو               هستی ورچىٔ     هرکس هَ عاشق بوده وَ دنیا          دردمنه خوٓب مۡفهمی تو مهربوٓ بشی مہ‌ جوٓ مٻدا وَ سر تو  لباسىٔ از اطلس و زر مٻنو وَ بر تو خدای بۡلِندِ سر شاهد خٻراتو وَر تو تو مهربوٓ بشی مہ‌ جوٓ مٻدا وَ سر تو یاقوت سرخ دل‌خٵ مہ‌ مٻنو بر تو   نگین انگشترىٔ کہ‌ بکنو وَ دس‌تو @ZaboliSistani 🌹✨

🌸🌺

*~« خاک وفادار مہ »~* خواننده: طبیب فلاحتی ترانه سرا: زهرا ساری

*~« خاک وفادار مہ »~* زابل سے وَ آسِموٓ داره بُگک بارونه کے مۡیاره وَ رهۡ کو بیبی نۏروٓزه بُگک کہ‌ محلِ دیداره او دس زۡمَستونِ سرسخته ایی باغچه خۡنکّه در پٻچک بیه‌ىے ته بۡرٵ میون کل بۡزنے سرچک بُگے سٻتک تونی یار ‌مہ‌ دل‌گرفتار مہ‌ تونی عاشق دیدار مہ‌ مِنو دلدادہ‌ِ دیدار تو تونی خاک وفادار مہ‌ تونی یار دل‌مہ‌ گرفتار مہ‌ تونی عاشق دیدار مہ‌ مِنو دلدادہ‌ِ دیدار تو تونی خاک وفادار مہ‌ @ZaboliSistani 🌺✨

🌺✨

آسوکِه شْئِرِ خْوْم و روْبِیْ پُختَه خوانش از محمدگل شهریاری 1492/2/10

*~« آسوکہ‌ شٻر خوم و روبهِ پُخته »~* روایت غلام‌رضا تاج دره کتاب گویش سیستان غلامرضا عمرانی بازنویسی کانال گویش زابلی 🪐💫 بو نو بو نو بو، از خدای مشمٵ هٻچکہ‌ بهتر نبود٘. شٻرهِ بود٘ نو روبه‌ىہ‌ بود٘. یگ روٓزهِ از قضا شٻر وَ روبا دُچار کر٘د٘. روبا ایمکہ‌ چش‌یو وَ چش شٻر ور٘ بیَفتید٘ ترس اونه ور٘ دشت؛ خےخا بۡگه: حالا چىٔ خاک و پلگہ‌ وَ سر خا بۡرٻزو ؟ اگه ای شٻر گشنه بَشه خا بسّ بٰبے‌ مۡنه! مۡنه یگ چاشت‌خا مٻنه! گۡده نه بشتک و نه ور٘دشت، شۡرو بۡکه وَ گریه.. چہ‌ سورّه‌ىا ! دل سِنگ کباب مٻشد٘! شٻر بۡگه: شیخ روبا ورچہ‌ گریه مٻنی؟ روبا بۡگه: ور ایکہ‌ تۡره بدیدو نو و هوٓش آقے تو بۡیفتیدو. بۡگه: مگه آقے مۡنه چہ‌ شۡده بود٘ کہ‌ مۡنه بۡدیدی وَ هوٓش او بۡیفتیدی؟ بۡگه: اے آقا، چیزهِ خا نشده بود٘، ولہ‌ مپرس کہ‌ هَر دمہ‌ کہ‌ آقےتۡره ىاد مٻنو، دونیا و عالم پٻش چش مہ‌ تیره و تار مٻشو. هیچ نۡمترو خودخا نۡگه درو، سورّه از سر مہ‌ مٻره.. بٰبّے، بٰبّے کہ‌ شۡطو مردهِ بود٘. شٻر بشتر دلچسب بۡشه نو آروم شه نو بۡگه: حالا اگجه از خوبی‌ىےیو بُگک کہ‌ دل‌مہ‌ هَ وا شیه. بۡگه: آقا مَگو کہ‌ مہ‌ نوکریو بودو، خدا بۡیامرزه بٰبےتره، یگ چیزهِ مہ‌ مٻگو یگ چیزهِ تو مۡیشنى، خٻلہ‌ خذمت ور مہ‌ کرده، مہ‌ هَ از او پیروی کردا، هرچى گفته والی چش‌خا اِشتا، امطو کۡمربسته سر خذمت‌یو بودا. بۡگه: اگجه از بٰبےمہ‌ بگک. بۡگه: آقے بٰبو، از گفتن٘ نیه، بٰبےتو نۡشونیا دشت کہ‌ مہ‌ تا ایی دم ور هٻچکہ‌ نۡدیدا. ایی رَ بۡگه و باز زوٓر که وَ گریه. شٻر روی جپّ خا بشنه و بۡگه: اگجه تعریف کو از بٰبے مہ‌ امطو کہ‌ معلومه تو اونه پخته مشناختى. بۡگه: اے آقا، مشناختی چزیه؟ مہ‌ از او خدابۡیامرز چیزا دٻدا، هرکه از یک گۡدهِ کٰلوٓ تر. چز بگو کہ‌ صدق باور تو بۡشیه؟ وَ دهل او خدابۡیامرز نیییه نو نۡبوووده..! گۡده مگه چووونى بۡشیه کہ‌ مثل او وَ رو دونیا وَدی شیه! امر استه٘ و محال! اۏسوٓز آقے تو. شٻر، گۡده خلق‌یو تنگ شه، بۡگه: یگ چیزہ‌ در خورد دو کلیمه خا از بٰبےمہ‌ بۡگو. از کارے خوب بٰبےمہ‌ بۡگو ته وارے گپ از چىٔ قراره کہ‌ ایطو وَ مزّه خۡراس مٻنی.. روبا، چن لے خُتخُتیکک و ایکّـک بۡکندک و ور٘ دشت کہ‌: اے آقا چز بگو کہ‌ هر دمہ‌ کہ‌ هوٓش مٻنو چقر مہ‌ کباب مٻشو کہ‌ ایی دل و گرده رَ از اگجه آرده بو کہ‌ از هیچہ‌ پرواىہ‌ ندِشت! دمہ‌ کہ‌ سردۡماغ بو از امجٵ پَلّہ‌ مۡپٰرُند ور اوووو پوز کوهۡ ، مۡبینی اگجه رَ مٻگو؟ (خے چُنگُل‌خا او دوره نۡشونی داد٘ ..) شٻر خوم شه نو بۡگه مگه مہ‌ از بٰبےخا کمترو؟ اگجه رَ دیدِى ! پۏ شه نو بۡره وَ دِمّال و بۡیومه وَ پٻش و یگ لے خٻز که کہ‌ پۡرنه، بۡدید٘ رُپّہ کٰلوٓنہ‌ ىه، خُنگه وَر٘دشت. روباه٘ بۡگه: خدابۡیامرز هَ اوّل مۡیومد٘ ته ایمجا، ولہ‌ ایمجا مِستاد٘. شٻر لے دویُّم بۡره پس و بۡیوٓمه پٻش و هوم که، ولہ‌ ایی لے هَ دک داد٘. روباه٘ بۡگه: حٰقا کہ‌ تو هَ پۡسے هَمو خدابۡیامرزی، لے دویُّم هَ بٰبےتو مۡیوٓمد٘ اِمجه خُنگه وَر٘ مےدشتک، ولہ‌ لے سیُّم دۡگه دک نۡمےداد٘، پَلّه رَ مۡپٰرُندک ته سر هَم چِنگِ کوه٘. شٻر فۡرٻب٘ بۡخواردک و ورپٰرُند. ورپرُندن٘ هَمو بو نو افتیدن٘ هَمو. بۡیفتی نو دس‌پۏ یو نو کۡمر و گردن یو از چِن جا بشکه. روباه٘ قرار قرار بۡره نو از دِمالے شٻر شۡرو که وَ خواردن٘.. شٻر کہ‌ هَنو هوٓش وَ سر یو بود٘ بۡگه: شٻخ روباه٘، بۡیا از پٻش بۡخوار٘ کہ‌ پس گندیه! بۡگه اینہ‌ کہ‌ مہ‌ مۡبینو کہ‌ وَ ایی سِتَم نرم و غۡلوٓر شۡده پس و پٻش یو مال بندیه! @ZaboliSistani 📜🖋

🦊🌴

*~« همشهری دردوٓنه »~* خواننده: امین نوروزی ✨ شاعر: سلطانعلی جهانتیغ

🌊🫧 اے زابل جوٓنوٓنه مہ‌ خٻرات تو بۡشا همشهری دردوٓنه مہ‌ خٻرات تو بۡشا هر روٓزىٔ کہ‌ نۏ مٻشو وَ یگ سال خدا خے سٻصدوشصت بوٓنه مہ‌ خٻرات تو بۡشا عید اومۡده بهار اومۡده بعد از شۏِ تار اومۡده باد از پِش بیبی نۏروٓز خے پٻغوم یار اومۡده ابرو تو کہ‌ باز استه مہ‌ خٻرات تو بۡشا چٰشےتو وَ ناز استه مہ‌ خٻرات تو بۡشا از٘ دل تو نو از٘ دل مہ‌ کہ‌ سربسته بگو داستوٓکه دراز استه مہ‌ خٻرات تو بۡشا عید اومۡده بهار اومۡده بعد از شۏِ تار اومۡده باد از پِش بیبی نۏروٓز خے پٻغوم یار اومۡده اے کنجہ‌ گز سیستوٓ چاپئ بۡکو کہ‌ مهموٓنو یگ رازىٔ وَ دل دارو در گوٓش تو وا بۡخونو در چش‌تو کہ‌ عید استه در سینہ‌‌ مہ‌ نۏروٓزه دل‌مہ‌ سرِ سال هر سال چٰشےخٵ وَ تو مۡدوٓزه عید اومۡده بهار اومۡده بعد از شۏِ تار اومۡده باد از پِش بیبی نۏروٓز خے پٻغوم یار اومۡده @ZaboliSistani 🦋🌹

🌴🌾

✨🇮🇷 اے ایرون مہ شۏ چو وَ خۏ مٻشو واز دلکہ و رَووٓ کس دگهٔ هُما مہ‌ خا نۡمپرّه هٻچ ور آشیوٓ کس دگهٔ دشتے تو لاله مٻده از اۏ و ای پلگ زابلی گزّ و نے تۡره مہ‌ نۡمدا وَ باغووٓ و کس دۡگهٔ ✍ مجتبی بلقدر @ZaboliSistani 📚📖

🇮🇷 اے ایرون مہ

🇮🇷✨

کۏرنامہ نیمروٓز بخش اول شعر و اجرا : غلامعلی رىٔیس الذاکرین

📜✒️ کۏرنامہ نیمروٓز بخش اول شعر و اجرا : غلامعلی رىٔیس الذاکرین 🌊🐬 زابل سلام زابل تو کعبهٔ بودی ور مہ‌ سیستونی قربون خاک و پلگ تو نو چوٓر و بیستونی زابل تو یادگار رستم و یعقوب و فرخی زابل وَ آسمون ملک کیوٓ نور و چرُخی زابل تو پٻتۏی وَ گرمی هفت اۏ نیمروٓز از زۡروٓن آتش تو بوده فرخی وَ سوٓز حتما شرنگ رخش رستمه از ور باد تو فردۏسی اشنیده٘ و نۡویشته کتابىٔ وَ یاد تو آسوکہ‌ گوی پیر زموٓ دیدہ‌ِ زابلی رو فرق صد کتاب سنّت قٰدیم کاکلی زابل تو آتشی وَ گرمی آتشگهِ گبرکوٓ زابل تو کهنه‌ای وَ کهنگی خاک زٻر کوهۡ زابل تو تُشنه‌ای بَتر از  پرِّ آسِ اۏ زابل تو سٻراۏی وَ ترّی رود شٻب اۏ زابل هف‌هشت ساله دورو مہ‌ از جبر زندگی پٻغوم دهِ از خوا کہ‌ رسم مۡنه بندگی آیا هنوز کفترکوٓ گرم پورپورے ؟ آیا هنوز پتُّکوٓ سرگرم کورکورے ؟ آیا هنوز پٰتک و پچّ دارے چوپّونوٓ ؟ یا شیر و دُغ‌بُر و گُرماس مۡخوارے چوپّونوٓ آیا هنوز مَرغ‌اُۏیگوٓ مۡپرّے روی شر ؟ گۏ دارو ماسِ چُکّى مۡبرے روی سر ؟ آیا هنوز گۏروموٓ در بشّ دلبره ؟ آیا هنوز مایہ‌ شو پَرشیر و زُر-دَره ؟ آیا هنوز وَ دس زنِ گۏدار مسکیه ؟ آیا هنوز اشتنٵ مشغول کٰکیه ؟ زابل بگک از اشتر و از بگّ اشتروٓ زابل بگک تو ور مہ‌ کہ‌ از جان خوشترو آیا هنوز بول‌بول لوک استه درِ دشت ؟ اشتر وَ درِ گرمکوٓ استه وَ سٻل و گشت ؟ آیا هنوز مرام مردون تو قۏل مردیه ؟ یا رسم و سنت پدروٓ رو وَ سردیه ؟ آیا هنوز پروندن گال استه رسم شو ؟ مهموٓنه دارے دوٓس کہ‌ خدانکنه خصم‌ شو ؟ ور مہ‌ بۡگو از کوَرگی و ستّو و دٻگ‌جوشک گفتار تو شُرَک دل‌مہ‌ کلای بےگشک کوه‌خواجه روکہ‌ سینہ‌ تو یگ چشکہ‌ قربونی بَرنۡظر و وَ پرزهِ ‌تو حوض‌دار و ترقونی دستخط افتخار تو کرکوٓن و کندرک رٻگزاره سٻل بینک و روح مۡنه کفترک @ZaboliSistani 🌴🐂

📚🌾

قربوْنِ تو مِئِشا شعر✍  محمدگل شهریاری خواننده آهنگساز و تنظیم🔹غلامعلی بندانی

قربوٓن تو مٻشا شاعر: محمدگل شهریاری ✨ بیستا بهاره گوشہ‌ چش‌خا داری شٻشٰکہ‌ عمر منه وَ دَس‌خا داری نشکنی چۏری چۏری چۏری نکنی دوۡنہ‌ تو استو منه تو اۏری نکنی قربوٓن تو قربوٓن تو قربوٓن تو مٻشا سِنجاق طلای سرِ گرووٓن تو مٻشا خے تپّىٔ کہ‌ بالے دل درموٓن مہ‌ اشته‌ی تۡلِنۡگه بده‌ىی تاووٓن تو تاووٓن تو مٻشا عشق تو دلۡ‌اۏ که مۡنه دل‌اۏ که مۡنه دل‌اۏ که خے کُندهٔ وَ زنجیرىٔ بُخۏ که مۡنه بخۏ که کَش داده نو کش مٻده وَ رد خا مۡنه ذقۏ که خے غمزهِ خا سے مٻنی چہ‌ دوٓلابىٔ وَ پۏ که از تو گله دارو از تو گله دارو گله دارو گله دارو یگ لے نَشه وَرگردی توارهِ خے کہ‌ دارو از تو گله دارو از تو گله دارو گله دارو گله دارو خوٰر٘ داری کہ‌ از عشق تو چندىٔ بےقرارو عشق تو دلۡ‌اۏ که مۡنه دل‌اۏ که مۡنه دل‌اۏ که خے کُندهٔ وَ زنجیرىٔ بُخۏ که مۡنه بخۏ که کَش داده نو کش مٻده وَ رد خا مۡنه ذقۏ که خے غمزهِ خا سے مٻنی چہ‌ دوٓلابىٔ وَ پۏ که قربوٓن تو قربوٓن تو قربوٓن تو مٻشا سِنجاق طلای سرِ گرووٓن تو مٻشا خے تپّىٔ کہ‌ بالے دل درموٓن مہ‌ اشته‌ی تۡلِنۡگه بده‌ىی تاووٓن تو تاووٓن تو مٻشا که : کَر٘د٘ @ZaboliSistani 🌹✨

چۏری: ریز ریز اۏری: جنون منتهی به هاری تپّ: زخم ، اثر ضربه بر بدن درموٓ: صدمه دیده تۡلِـنگه: تلنگر زدن، هل دادن دلۡ‌اۏ :  دلخون کنده: منظور  کندهٔ غم زنجیر: منظور  زنجیرِ عشق بُخۏ : پابند ذقۏ : دق دادن دوٓلاب : هنگامه، جنجال تَوارهِ : که آیا

🌸✨

بلا ور ردیو شعر طنزئ از شاعر غلامعلی صباغ زاده

بَلا وَر ردِیو - غلامعلی صباغ زاده شُم کہ‌ وَ گیرک شَدک بلا ور ردِیو سوٰد کہ‌ سونگورک شدَک بلا ور ردِیو خے یگ مُجُل اۏ اَشنٵ مکو پسےخلٰکه روٓد کہ‌ شرشرک شدَک بلا ور ردِیو بوٓنہ‌‌ زنِ گیوه گفته شه آرد جۏه دٻگ کہ‌ اۏجیزک شدک بلا ور ردِیو گِل بیارک و حالا اُشترَک دۡرُس کن٘ رفیق بٰت کہ‌ نیمه‌لک شدک بلا ور ردِیو دٻگ تو کہ‌ دگچه بۡشه نو شوتو هَ گوٓچه زن٘ کِ وَ بزک شدک بلا ور ردِیو تو ور مہ‌ کہ‌ مہ‌ ور تو بَشو دردوٓنه دوستى‌ کہ‌ کلَک شدک بلا ور ردِیو از هرکه کہ‌ گَرگه از تو خا خون٘ مۡرٻزه کۡمو کہ‌ کفترک شدک بلا ور ردِیو ور آدم بےواىه خا پپّ هَ گُشته شُم کہ‌ سُندُنک شدَک بلا ور ردِیو هرجٵ خارىٔ بَشه وَ دلِ پۏ خاکساره گندم کہ‌ سُلَک شدَک بلا ور ردِیو مۏکه کہ‌ نیه خے زن بٰبو بسازک شۡکار کہ‌ سیرپۏَک شدک بلا ور ردِیو کَشتہ‌ پدروٓ دۡرُوِ فرزندوٓنه کَشتهٔ کہ‌ چُرک شدَک بلا ور ردِیو از داش تو کٰچله کىٔ برده بٰبو ؟ آس کہ‌ وَ کَتک شدک بلا ور ردِیو در خوٓنہ‌ کچُلگر کىٔ دیده کٰچُل ؟ مالىٔ کہ‌ وَ شک شدک بلا ور ردِیو بۡگفتے از چىٔ فامیلی؟ بۡگه زن٘ نۡکردا بخت کہ‌ وَ پنک شدک بلا ور ردِیو سیستوٓ وطن و خۡتیار مردکوٓ وَ زنه شٻر کہ‌ بچّوشک شدک بلا ور ردِیو نوٓنأ کہ‌ پور شدک خدا خدای کور شه شعر کہ‌ متلک شدک بلا ور ردِیو @ZaboliSistani 🌺✨

🌸🌸