یَا مَنْ لا یَخْفَى ؛ عَلَیْهِ ذَرَّةٌ فِی الْعَالَمِینَ ... در #نبرد با #نفس درون #یاریم کن ؛ یَا بَاذِخُ ؛ و‌ #ببخش ...

قالَ رسُولُ اللّه ِ لَیسَ مِن عَبدٍ ظنَّ ؛ بِهِ خَیراً الا کان عندَ ظَنِّه ... هیچ #بنده مؤمنی به ؛ خداوند گمان #خوب ؛ نمی برد مگر آنکه #خداوند ؛ طبق همان #گمان با وی رفتار می کند ...

#آه از دونستن و نگفتن ... #آه از تونستن و صبوری ...

#خدا که می‌بینه ... #خدا که هست ... #خدا که می‌فهمه ...

دیگه نمی‌شه گفت ... فقط ؛ الهی #شکر ؛ آخدا ...

اَیْنَ فَرَجُکَ الْقَریبُ ... اَیْنَ غِیاثُکَ السَّریعُ ... اَیْنَ رَحْمَتُکَ الْواسِعَهُ ...

وَالْآخِرَةُ خَيْرٌ وَأَبْقَى ؛ آخرت نيكوتر و پايدار است ؛ دستت را روی #قلبت و #قلبش بگذار ؛ و در #روزها و #شب ها‌ ، زمزمه اش کن ...

خداوند لب هایت ؛ را آفرید ؛ تا به #ذکر باز شوند ..

اَنْتَ کَهْفى حینَ ؛ تُعْیینِى الْمَذاهِبُ ؛ فى سَعَتِها وَتَضیقُ ؛ بِىَ الاَْرْضُ بِرُحْبِها ... تو #پناه‌گاه منى ؛ زمانى كه #راه‌ها ؛ با همه‌ی وسعت‌شان ؛ درمانده‌ام كنند و زمين ؛ با همه پهناوری‌اش ؛ بر من #تنگ شود ...

#دستِ مرا ز دامن #لطفت جدا مکن ...

وَ اسمَع دُعائِی #باتوحرف‌دردل‌مانده إِذَا دَعَوْتُکَ ؛ وَ اسمَع نِدائی #صدایم‌بی‌صدامانده إِذَا نَادَیْتُکَ ؛ پوشانده‌ای امروز دنیا عُیوبم را اما فَلا تَفْضَحْنیِ روز جزا مانده یک‌عمر قَدْ اَفْنَیْتُ عُمُرِی‌ بی #تُ پس فقط فَاقْبَل عُذْری من مانده فَاعْفُ عَنّی یا کَریمُ عَفْوَکَ عَفْوَکَ ؛ اِغفِر لِهذا بحَقِّ #اشک بر حُسَیْنْ ... تازه‌ عِنایات عَلیَّ‌بنَ‌موُسَی‌الرِّضا مانده ...

یَا هادِی الْمُضِلّینَ ... خدایا گمراهان و خائنان این زمانهٔ تنگنای ؛ اقتصادی‌ اگر قابل‌هدایت نیستد رسوا کن ...