بسم الله الرحمن الرحیم #فهرست_مقاتل_روضه_ها_مطالب_در_رابطه_ی_با_عاشوراء 8 فهرست هشتم روضه های سنتی ، شب هفتم محرم 8 #روضه_های_عطش #عطش_علی_اصغر_ع_شب_هفتم_محرم #عطش_امام_حسین_ع_و_اصحاب فهرست قسمتی از روضه های مقتل ،علی اصغر ع شهادت طفل شیر خوار در آغوش پدرش ( علی اصغر ع) در میدان 1. روضه علی اصغر ع به روایت سید بن طاووس ره 2. روضه ی علی اصغر ع به روایت ارشاد شیخ مفید 3. روضه ی علی اصغر به روایت ابو مخنف 4. نقل شهادت علی اصغر درشب عاشوراء توسط امام حسین ع برای حضرت قاسم ع 5. روایت امام باقر ع در باره شهادت علی اصغر ع 6. روایت خونخواهی امام باقر ع از مرد اسدی 7. روایت امام صادق درباره شهادت علی اصغر ع 8. روایت امام باقرع درباره برنگشتن خون علی اصغر ع به زمین 9. روایت عطش کودکان در روضه ی جبرئیل بر حضرت موسی ع 10. روضه ما هذا الذنب الرضیع از سخنان امام مهدی عج 11. شب عطش ، شب علی اصغر ع 12. روضه وداع امام حسین ع با علی اصغر ع 13. روضه بوسه امام حسین ع بر علی اصغر ع 14. روضه پاشیدن خون علی اصغرع به آسمان 15. روضه اشگهای امام حسین ع در شهادت علی اصغر ع 16. روضه خشگ بودن شیر رباب و عطش و گرسنگی علی اصغر ع 17. بی حال شدن علی اصغر ع از عطش در صبح عاشوراء 18. اضطراب اهل حرم از عطش علی اصغرع 19. سعی اصحاب خصوصا عباس ع برای سیراب کردن اطفال 20. سفارش امام حسین ع درباره علی اصغرع به ام کلثوم 21. روضه دفن علی اصغرع 22. روضه حرمله و تیر سه شعبه 23. روضه سوال مختار بر مظلومیت امام حسین از حرمله لع 24. روضه ی چگونه تیر به گلوی کوچکی که معلوم نبود خورد 25. زبانحال شیر خوردن علی اصغر ع در کنار خانه خدا(مکه) 26. روضه ی نگاه و لبخند علی اصغر بر امام حسین ع هنگام شهادت به روایت اسرار الشهاده فاضل دربندی 27. روضه ی حضرت زینب س در کنار بدن پر خون علی اصغر ع به روایت ارشاد شیخ مفید 28. روضه ی رباب س در مجلس ابن زیاد لع (ذکر شعر لا تنس حسینا ابدا..) 29. سخنان ام کلثوم به امام حسین ع درباره عطش علی اصغر ع 30. روضه شهادت علی اصغر ،اذن من اذن 31. روضه حجم تیر از گلو بیشتر بود.(،اجتهادی) 32. روضه خون علی اصغر به سمت ملکوت (روایت امام باقر به تواتر مقاتل) 33. روضه حالت امام حسین ع با دیدن عطش علی اصغر ع 34. روضه حالت امام حسین ع هنگام بردن علی اصغر ع به سمت خیام 35. روضه ی دع یا حسین ع، مرضعه ی بهشتی ،ندای آسمانی به روایت ابن جوزی 36. روضه کلمه یتلظی در کلام امام حسین ع در عطش علی اصغر 37. روضه پاشیدن خون با کف دست یا دستان ،در مقاتل کلمه ملات و ملاتا اشاره به چه مطلبی دارد؟ 38. روضه ی هون علی انه بعین الله بعد از آمدن تیر 39. روضه ی علی اصغر ع ذخیره امام حسین ع در آخرت . 40. روضه ماندن حضرت رباب س در کنار قبر بعد از ورود به کربلا 41. روضه ی نماز خواندن امام حسین ع بر بدن خونی علی اصغر ع 42. روضه ی دفن علی اصغر ع 43. سر تعجیل امام حسین ع در دفن علی اصغر ع چه بوده است ؟ 44. روضه ی رباب س در مجلس ابن زیاد لع 45. روضه مالیدن خون علی اصغر ع به قنداق و بدنش 46. روضه و ذکر الهی انشدک بدم المظلوم در توسل به علی اصغر ع 47. روضه ی عطش علی اصغر ع و طلب آب 48. روضه شنا کردن عمرسعد لعنت الله در اوج تشنگی اطفال در شب عاشورا در فرات 49. روضه بیرون آمدن ابی عبدالله برای بردن علی اصغر از لباس جنگی 50. روضه ی سرانجام حرمله لع قاتل علی اصغر ع 51. روضه خبر به درک واصل شدن ابن زیاد لع و سوال امام سجاد ع درباره حرمله لع : حرمله لع چه شد؟ 52. روضه آن زن در مدینه وقتی مواجه با رباب شد ، از حضرت زینب س سوال نمود نام این کنیز چیست ؟ 53. روضه ی مذبح الطفل و الی اذن من اذن . 54. اصابت تیر به بازوی امام حسین ع بعد از اصابت به گلوی به علی اصغر ع به روایت روضه الشهداء 55. روضه ی ناولینی و ناولونی در مقتل علی اصغر ع . 56. روضه ی توقف امام حسین ع به سمت خیام و برگشتن از سمت خیام 57. روضه ی تعزیت و تسلیت خدا در شهادت علی اصغر ع به امام حسین ع 58. روضه ی مُنوا علی در عطش علی اصغر ع به سند ریاض القدس فقط 59. روضه ی ذبح در مقتل علی اصغر و امام حسین ع با اشاره به روایت ابن شبیب 60. روضه ی حضرت ع وقتی خون را به آسمان پاشید فرمود خدایا شاهد باش این قوم نذر کرده اند که یک نفر از ذریه پیامبر را باقی نگذارند . 61. گریز به عطش :حدیث مقتلی :مسترک الرسائل ح 3 ص 130 : پیامبر فرمود اگر کسی در بیابان به کسی آب بدهد با پیامبران وارد بهشت میشود و از حوضهای کوثر می نوشد 62. روضه ی عبا کشیدن امام حسین بر روی علی اصغر ع تا میدان تا طفل در بین راه به شهادت نرسد. 63. سلام امام زمان عج بر علی اصغر ع در ناحیه مقدسه

‍ فهرست قسمتی از روضه های عطش 1. روضه ی نزدیکی فرات نهر علقمه به خیام امام حسین ع،شنیدن صدای آب 2. روضه ی عطش کودکان امام حسین ع 3. روضه عطش علی اصغر ع 4. روضه سقا و مشک 5. روضه عطش عباس ع و شریعه فرات 6. روضه و ذکر العظش الحسین هنگام ورود به شریعه و دیدن آب 7. روضه نوشیدن اب وسلام بر امام حسین ع 8. روضه لبهای تشنه،ناحیه مقدسه 9. روضه ی بستن اب در کربلاء در شب هفتم 10. روضه مراسم طشت گذاری به یاد عطش امام حسین ع و بیعت 11. روضه اب مهریه فاطمة 12. روضه برداشتن کام کودک از اب فرات 13. روضه سیراب کردن سپاه حر 14. روضه شماتت کردن دشمن به اب فرات در عطش امام حسین ع 15. روضه سلام بر تو ای کشته تشنه ، السلام علیک یا قتيل الظماء 16. روضه شدت عطش امام حسين عليه السلام،زبان خشکش که دهانش را مجروح می کرد 17. روضه روزه آب (روزه عشاق در روزعاشوراء) 18. گریز عطش عاشوراء به عطش و تشنگی صحرای محشر 19. روضه عطش اهل البیت ع واسراء،عطش در خیام امام حسین ع 20. روضه ی بیان عطش در شعر شیعتی 21. روضه رسيدن امام حسين عليه السلام به شريعه فرات و نخوردن آب با عرض سلام خدمت ذاکران سید الشهداء قسمت اعظم روضه ها در مباحث گروه مقتل ضامن اشک و گروه مقتل مطرح شده است با ورود به گروه مقتل روی پین مباحث بزنید فهرست روضه ها تمام مطالبشان در ده کتابی که معرفی شده است در کانال کتابخانه با پی دی اف ان موجود است دوستان از مقاتل سوال داشتند در آی دی حقیر یا در گروه مقتل ارسال کنند عزیزان با توجه به روز جهانی علی اصغر ع،یقینا به برکت علی اصغر ع عاشوراء جهانی می شود و مقدمات ظهور فراهم می گردد در خواندن روضه های صحیح علی اصغر ع دقت کنید و برای گرفتن اشک هر مطلبی را اظهار نفرمائید در کانال نوای مقتل بالای 90 روضه از علی اصغر ع قرار داده شد التماس دعا #خادم_الحسین_ع_تابع_منش لینک مقتل ضامن اشک پاسخ به شبهات @zameneashk ای دی حقیر برای سوالات مقتل @m_h_tabemanesh1

‍ بسم الله الرحمن الرحیم شعر شیعتی سرود دولت عاشوراء #وقایع_یازدهم_محرم #اسارت_آل_الله #اشعار_امام_حسین_علیه_السلام #شعر_شیعتی روز يازدهم محرم مورخان اتفاق نظر دارند بر اينکه عمر سعد در روز دهم محرم کربلا را ترک نگفت. بلکه تا زوال آفتاب روز يازدهم در آنجا ماند. او کشتگان خود را جمع کرد و بر آنها نماز خواند، ولي نور چشم زهراي بتول (س) و يارانش را بدون غسل و کفن بر روي زمين رها کرد. بعدازظهر روز يازدهم محرم بود که خاندان امام حسين عليه‏السلام را از کنار قتلگاه عبور مي‏دادند. همين که سکينه به کنار بدن مطهر اباعبدالله عليه‏السلام رسيد، گردن به گردن مطهر ولي الله نهاد. بعد از آن خود فرمود که شنيدم از حنجره مبارک (حضرت اباعبدالله الحسين عليه‏السلام) اين ندا آمد: 1- شيعتي ما ان شربتم ماء عذب فاذکروني أو سمعتم بغريب أو شهيد فاندبوني‏ اي شيعيان من! هرگاه آب گوارا بنوشيد، مرا ياد کنيد، و هر گاه غريبي يا شهيدي را ببينيد بر غريبي و شهادت من ندبه و نوحه کنيد. 2- و أنا سبط الذي من غير جرم قتلوني و بجرد الخيل بعد القتل عمدا سحقوني‏ آخر من فرزند پيغمبر شمايم که مرا بي‏جرم و گناه کشتند و بعد از کشتن، بدن مرا پامال سم اسبان کردند. 3- ليتکم في يوم عاشوراء جميعا تنظروني کيف أستسقي لطفي فأبوا أن يرحموني‏ کاش شما در روز عاشورا حاضر بوديد و مي‏ديديد که چگونه استغاثه مي‏کنم و شربت آبي از براي طفلم مي‏طلبم و آنان به من ترحم نکرده و به من آب ندادند. 4- و سقوه سهم بغي عوض الماء المعين يا لرزء و مصاب هد أرکان الجحون‏ آنان در عوض آب، تير بر حلقوم طفل من زدند، اي داد از اين مصيبت! که ارکان هدايت را منهدم کرد. 5- ويلهم! قد جرحوا قلب رسول الثقلين فالعنوهم ما ستطعتم شيعتي في کل حين‏ واي بر اين گروه! که قلب رسول‏ خدا صلي الله عليه و آله و سلم را مجروح کردند، پس آنان را هر چه مي‏توانيد در همه‏ي اوقات لعين کنيد. چون به هوش آمد، بر سر و صورت خود مي‏زد و موي خود را مي‏کند. جماعتي از اعراب بي‏دين به دور او جمع شده و او را از آن بدن شريف کشيدند. [2] [2] مصباح کفعمي: 741 فصل خطبه‏ها، رجوع شود به: الدمعة الساکبه: 374/4 و 375، ذريعة النجاة: 299 و 300. شعر ضمیمه همخوانی مداحان با شعر شیعتی من شهید کربلایم،سر بریده از قفایم من این چنین بی کس نبودم کا ندرین وادی رسیدم بی کسم کردید و چَشم از چشمه خون مالامالم من شهید کربلایم،سر بریده از قفایم وحش و طیر این بیابان ، جمله سیرابند و چون تو من که از آل رسولم ، تشنه آب زلالم من شهید کربلایم،سر بریده از قفایم اکبرم کُشتید و عون و جعفر و عباس و قاسم این منم کظلم چون تو،طائر بشکسته بالم من شهید کربلایم،سر بریده از قفایم پس هر چه کردند نتوانستند او را از بدن پدر جدا سازند تا اين که گروهي جمع شده، به زور او را از جسد مطهر امام جدا ساختند. [2] . درسي که مي‏توان گرفت: بي‏شک گوش و چشم همگان براي ديدن يا شنيدن حقايق عالم شايستگي ندارد. تنها کساني که تقواي الهي را پيشه خود ساخته‏اند با چشم و گوش برزخي به عالم معنا راه مي‏يابند. اما کساني که چشم يا گوش و اعضا و جوارح را به لذت زودگذر دنيوي مشغول مي‏دارند، مصداق اين آيه خواهند شد: «انک لا تسمع الموتي و لا تسمع الصم الدعا)؛ [3] به درستي که تو (اي رسول ما) صداي مردگان را نمي‏شنوي و خواندن لال را نمي‏شنوي». [1] شجرة طوبي، ج 2، ص 451؛ مستدرک الوسائل، ج 17، ص 26. [2] تظلم الزهراء، ص 224. [3] نمل، آيه 80. 1-کانال ضامن اشک : ویژه مقتل امام حسین (علیه السلام ) @zameneashk 2- گروه متضمن البکا فاطمه الزهرا :ویژه پرسش و پاسخ و ارسال مطالب مقتل در رابطه با مقتل امام حسین (علیه السلام ) برای ورود به گروه مقتل به آی دی زیر رجوع کنید @m_h_tabemanesh1

#وقایع_عصر_عاشوراء #شعر_شیعتی #سکینة_سلام_الله_علیها 🔸ماجرای گفتگوی بدن بی سر پدر با سکینه(س) از لسان حضرت آیت الله جوادی آملی #مراجع_و_عاشوراء #حضرت_آیت_الله_جوادی_آملی ای دی برای سوالات مقتل @m_h_tabemanesh1 لینک مقتل ضامن اشک پاسخ به شبهات @zameneashk1

#مقتل_گودال #مصرع_الحسین_علیه_السلام_مقتل_گودال #وقایع_عصر_عاشوراء_ذوالجناح #شعر_شیعتی شرح شعر شیعتی #خادم_الحسین_علیه_السلام_تابع_منش عصر عاشوراء سال 96 @zameneashk1

#وقایع_روز_عاشوراء #مقتل_گودال #مصرع_الحسین_علیه_السلام_مقتل_گودال خلاصه چند مقتل معتبر درباره شهادت امام حسین ع آلاف التحیة و السلام امام حسين -عليه‏السلام- پس از شهادت طفل شيرخوارش عازم ميدان پيکار شد و پيکارگر طلبيد و اشعاري خواند. هر کس در برابر او مي‏آمد به خاک هلاکت مي‏افتاد و کسي جرئت پيکار با او را نداشت، تا اينکه تعداد بسياري از آنان را کشت، و به مرکز لشکر خويش بازگشت و فرمود: لا حول و لا قوة الا بالله العلي العظيم. عمر بن سعد وقتي صحنه را اينچنين ديد، فرياد برآورد: واي بر شما! آيا مي‏دانيد با چه کسي مي‏جنگيد و با چه شجاعي نبرد مي‏کنيد؟ او فرزند علي بن ابيطالب -عليه‏السلام- است که شجاعان عرب و دليران روزگار را به خاک نيستي مي‏انداخت. پس همگي همدست شويد و دسته جمعي از هر سو بر وي حمله کيند، تا او را به زانو درآوريد. لشکر دشمن بطور دسته جمعي و از هر سو بر امام حسين -عليه‏السلام- تاختند و به سوي او تيرها از کمان رها نمودند. آن گاه پيرامون حضرت را فرا گرفتند و بين او و خيمه‏هاي اهل بيتش فاصله انداختند و حايل شدند، و شماري از دشمنان به سوي خيمه‏ها رفتند. امام حسين -عليه‏السلام- تا اين صحنه را ديد، بانگ بر آنان زد و فرمود: ويحکم يا شيعة آل أبي‏سفيان! ان لم يکن لکم دين و کنتم لا تخافون المعاد، فکونوا أحرارا في دنياکم و ارجعوا الي أحسابکم اذ کنتم أعرابا. واي بر شما اي پيروان آل ابوسفيان! اگر دين نداريد و از روز معاد نمي‏ترسيد، پس در دنياي خود آزادمرد باشيد و به حسب و نسب خويش بازگرديد، زيرا شما عرب هستيد (و عربها غيرت دارند). شمر رو به حضرت کرد و گفت: اي پسر فاطمه! چه مي‏گويي؟ حضرت به او فرمود: من با شما جنگ دارم و نبرد مي‏کنم و شما نيز با من مي‏جنگيد و نبرد مي‏کنيد، پس زنان چه تقصير و گناهي کرده‏اند؟ تا من زنده هستم، نگذاريد که سرکشان شما به اهل و عيال من تعرضي کنند. شمر فرياد زد: اي لشکر! از خيمه‏ها و سراپرده‏ي اين مرد دور شويد و به سوي خودش برويد که به جان خودم سوگند، او حريفي جوانمرد است. پس لشکر دشمن بر آن حضرت حمله کردند و او نيز مانند شيري خشمناک بر آنان حمله مي‏نمود و آنها را به خاک مي‏انداخت، تا سرانجام به خاطر تشنگي بسيار به سوي شريعه و شط فرات رفت. لشکر دشمن بر حضرت حمله کردند و نگذاشتند که او به سوي آب فرات برود. ولي حضرت صفوف دشمن را شکافت و خودش را با اسب به آب رساند. اسب حضرت نيز سخت تشنه بود و سر در آب گذاشت تا آب بياشامد. در اين هنگام امام حسين -عليه‏السلام- فرمود: أنت عطشان و أنا عطشان. والله، لاذفت الماء حتي تشرب. (اي اسب!) تو تشنه‏اي و من نيز تشنه‏ام. سوگند به خدا من آب نمي‏آشامم تا هنگامي که تو آب بياشامي. گويي اسب، سخن حضرت را فهميد و سر از آب بيرون آورد و آب نياشاميد، يعني من در آشاميدن آب بر تو پيشي نمي‏گيرم. حضرت به اسب خود فرمود: آب بياشام، من نيز آب مي‏آشامم. حضرت مشتي آب براي حيوان برداشت تا بياشامد، که ناگاه سواري فرياد زد: يا أباعبدالله! تتلذذ بشرب الماء و قد هتک حرمک. اي اباعبدالله! تو آب مي‏آشامي و حال آنکه لشکر به سراپرده و خيمه‏هاي تو مي‏روند و هتک حرمت تو مي‏کنند. امام حسين -عليه‏السلام- تا اين سخن را شنيد، آب را ريخت و با شتاب از شريعه‏ي فرات بيرون آمد و بر لشکر دشمن حمله کرد و خود را به خيمه‏ها رساند. اما معلوم شد که کسي متعرض خيمه‏ها نشده و فريبي در کار بوده است. حضرت دوباره با اهل بيت خود خداحافظي کرد و آنان را به صبر و شکيبايي دعوت نمود و به آنها وعده‏ي ثواب و پاداش داد و فرمود تا چادر اسيري به سر کنند و آماده‏ي بلا و مصيبت شوند. و همچنين به آنان فرمود: بدانيد خداي بزرگ، شما را حفظ و حمايت مي‏کند و از شر دشمنان نجات مي‏دهد و عاقبت کار شما را ختم به خير مي‏نمايد و دشمنانتان را به انواع بلاها عذاب مي‏کند و در برابر آن به شما انواع نعمتها و بخششها را عطا مي‏نمايد. پس مواظب باشيد که زبان به شکايت نگشاييد و سخني نگوييد که از قدر و منزلت شما بکاهد. حضرت اين سخنان را فرمود و دوباره به سوي لشکر دشمن رفت و بر آنان حمله کرد. لشکر نيز از هر سو او را تيرباران کردند، به گونه‏اي که سينه‏ي حضرت از تعداد زياد تيرها مانند خارپشت شد. فوقف يستريح ساعة و قد ضعف عن القتال. فبينما هو واقف اذ أتاه حجر فوقع في جبهته، فأخذ الثوب ليمسح الدم عن وجهه فأتاه سهم محدد مسموم له ثلاث شعب فوقع السهم في صدره و في بعض الروايات علي قلبه.... امام حسين (ع) در حالي که توان کارزار نداشت درنگي کرد تا استراحتي کند، که ناگاه يکي از دشمنان سنگي به سوي حضرت انداخت و به پيشاني مبارک حضرت خورد و خون از پيشاني بر صورت نازنينش جاري شد. حضرت جامه‏اي برداشت تا چشم و صورت خود را از خون پاک نمايد که ناگهان تيري زهرآلود و سه شعبه بر سينه‏ي مبارکش - و به گفته‏اي بر قلب مبارکش - نشست و از پشت بيرون آمد. حضرت در اين حال فرمود:

بسم الله و بالله و علي ملة رسول الله. آن گاه امام حسين -عليه‏السلام- سر به آسمان برد و عرض کرد: الهي! انک تعلم انهم يقتلون رجلا ليس علي وجه الأرض ابن نبي غيره. ثم أخذ السهم فأخرجه من قفاه. اي خداي من! تو مي‏داني اين گروه مردي را مي‏کشند که بر روي زمين پسر پيغمبري جز او نيست. سپس حضرت دست برد و آن تير را از پشت بيرون کشيد. فانبعث الدم کالميزاب، فوضع يده علي الجرح فلما امتلأت رمي به الي السماء. (از جاي تير) خون مانند ناودان سرازير شد. حضرت دست خود را زير جاي جراحت گرفت و چون از خون پر شد، آن را به سوي آسمان پاشيد (و از آن خون شريف قطره‏اي به سوي زمين برنگشت). دوباره کف دست خود را از خون پر کرد و به سر و صورت و محاسن خود کشيد و فرمود: هکذا أکون حتي القي جدي رسول الله و أنا مخضوب بدمي و أقول: يا رسول الله! قتلني فلان و فلان. من با سر و صورت خون آلود خواهم بود تا اينکه جدم پيامبر خدا (ص) را ديدار کنم و نام قاتلان خود را به او بگويم. در اين هنگام ضعف و ناتواني بر آن حضرت چيره شد و از کارزار باز ايستاد، تا آنکه مالک بن يسر به حضرت دشنام داد و با شمشير خود ضربه‏اي بر سر مبارک امام حسين -عليه‏السلام- زد: کان عليه قلنسوة فقطعها حتي وصل السيف الي رأسه فأدماه فامتلأت القلنسوة دما. به گونه‏اي که کلاه آن حضرت شکافته شد و شمشير به سر مقدسش رسيد و خون از آن جاري گشت، به حدي که آن کلاه پر از خون شد. حضرت در حق او نفرين کرد و سپس آن کلاه پر خون را از سر مبارک انداخت و دستمالي گرفت و زخم سر را بست و کلاه ديگري بر سر گذاشت و عمامه‏اي بر آنبست. لشکر دشمن لحظه‏اي از جنگ با حضرت درنگ نمودند، ولي دوباره پيرامون او را فراگرفتند. در اين هنگام عبدالله بن الحسن - عليهماالسلام - بيرون آمد (و به گونه‏اي که پيش از اين گفته شد به شهادت رسيد.) سيد بن طاووس و ديگران گفته‏اند که پس از اين، حضرت سيد الشهداء -عليه‏السلام- فرمود: براي من جامه‏اي بياوريد که کسي براي پوشيدن، رغبتي در آن نداشته باشد و آن را زير جامه‏هايم بپوشم تا پس از مرگم کسي آن جامه را از تن من بيرون نياورد. جامه‏اي براي حضرت آوردند که کوچک و تنگ بود، حضرت فرمودند: اين جامه‏ي اهل ذمه و ذلت است. جامه‏اي بزرگتر از اين بياوريد. پس جامه‏اي بزرگتر آوردند و حضرت آن را پوشيد. به روايت سيد بن طاووس جامه‏ي کهنه‏اي آوردند. حضرت چند جاي آن جامه را پاره کرد تا از قيمت افتاد و بي‏ارزش شد و آن را در زير جامه‏هاي خود پوشيد: فلما قتل عليه‏السلام جردوه منه. اما چون امام حسين -عليه‏السلام- به شهادت رسيد، آن جامه‏ي کهنه را نيز از تن حضرت بيرون آوردند. شيخ مفيد - رحمت الله عليه - فرموده است که آن حضرت گر چه از بسياري زخم و جراحتها سنگين شده بود، ولي با اين حال بر دشمنان حمله مي‏کرد و آنان را به چپ و راست پراکنده مي‏نمود. شمر که اين صحنه را ديد، دستور داد تا حضرت را دوباره تيرباران کنند. آن قدر او را تيرباران کردند تا از جنگ باز ايستاد و لشکر دشمن در برابرش توقف نمودند. حضرت زينب - عليهاالسلام - که چنين ديد، بر در خيمه آمد و بر عمر بن سعد فرياد کشيد و به او فرمود: ويحک يا عمر! أيقتل ابوعبدالله و أنت تنظر اليه؟ اي عمر! واي بر تو، حضرت اباعبدالله را مي‏کشند و تو به آن مي‏نگري؟ عمر سعد پاسخي نداد و به روايت طبري اشکش جاري شد و صورت خود را از سوي حضرت زينب - عليهاالسلام - برگرداند. سپس حضرت زينب - عليهاالسلام - رو به لشکر دشمن کرد و فرمود: ويحکم! ما فيکم مسلما؟ واي بر شما! آيا مسلماني در ميان شما نيست؟ ولي هيچ کس پاسخ او را نداد. سيد بن طاووس - رحمت الله عليه - روايت کرده است: در اين هنگام که امام حسين - عليه‏السلام- توان کارزار نداشت، صالح بن وهب المزني (اليزني) از کنار حضرت آمد و با قدرت تمام نيزه‏اي بر پهلوي مبارکش زد: فسقط الحسين عليه‏السلام‏عن فرسه الي الأرض علي خده الأيمن. پس امام حسين -عليه‏السلام- چنان از روي اسب افتاد که با طرف راست صورت مبارکشان بر زمين فرود آمد. آن گاه حضرت فرمود: بسم الله و بالله و علي ملة رسول الله صلي الله عليه و آله. حضرت دوباره برخاست و ايستاد. حضرت زينب - عليهاالسلام - که تمام نگاهش به برادر بود، چون اين صحنه را ديد، از در خيمه بيرون دويد و فرياد زد: وا أخاه! وا سيداه! وا أهل بيتاه! ليت السماء أطبقت علي الأرض و ليت الجبال تدکدکت علي السهل. اي کاش آسمان خراب مي‏شد و بر زمين مي‏افتاد! اي کاش کوهها از هم مي‏پاشيد و بر روي بيابانها پراکنده مي‏شد! راوي مي‏گويد: شمر بن ذي الجوشن لشکر خود را صدا زد و گفت: براي چه ايستاده‏ايد و انتظار مي‏کشيد؟ چرا کار حسين را تمام نمي‏کنيد؟ آن گاه همگي بر امام حسين - حمله بردند، تا او را از پاي درآوردند.

‍ در روايت ابن‏ شهرآشوب است که تير به سينه‏ي مبارک حضرت رسيد. آن حضرت بر زمين افتاد و خون مقدسش را با کف دست خود گرفت و بر سر خود ريخت. عمر سعد به مردي که در طرف راست او بود، گفت: از اسب پياده شو و به سوي حسين برو و کار او را تمام کن. خولي چون اين سخنان را شنيد، براي کشتن حضرت بر آن مرد پيشي گرفت. اما هنگامي که پياده شد تا سر مبارک آن حضرت را از بدن جدا کند، لرزشي بدن او را فراگرفت و نتوانست اين کار را بکند. شمر ملعون به او گفت: خدا بازويت را قطعه قطعه کند! چرا مي‏لرزي؟ و نزل شمر اليه فذبحه. پس خود شمر سر مقدس آن حضرت را از بدن جدا کرد. سيد بن طاووس و ابن‏نما و برخي ديگر گفته‏اند که سنان ابن‏انس سر مقدس آن حضرت را از بدن جدا کرد. در اين هنگام غبار زيادي که سياه و تاريک بود، در هوا پيدا شد و باد سرخي وزيدن گرفت، و چنان هوا تيره و تار شد که هيچ کس ديگري را نمي‏ديد. مردم منتظر عذاب بودند، تا اينکه پس از مدتي هوا روشن شد و تاريکي آن برطرف گرديد. از امام صادق - روايت شده است: هنگامي که امام حسين -عليه‏السلام- شهيد شد، لشکريان شخصي را ديدند که ناله و فرياد مي‏کند. به او گفتند: اي مرد بس کن! اين همه ناله و فرياد براي چيست؟ در پاسخ گفت: چگونه ناله و فرياد نکنم و حال آنکه پيامبر خدا - صلي الله عليه و آله - را مي‏بينم که ايستاده است و گاهي به آسمان و گاهي به محل کارزار شما نگاه مي‏کند، و من مي‏ترسم که خدا را بخواند و نفرين کند و همه‏ي اهل زمين را هلاک نمايد و من هم در ميان ايشان هلاک شوم. برخي لشکريان گفتند که اين مرد، ديوانه است و سخن سفيهانه مي‏گويد، و گروهي ديگر که به آنها «توابين» مي‏گويند، از اين سخنان متنبه شدند و گفتند به خدا سوگند، ستمي بزرگ به خويشتن کرديم و سرور جوانان اهل بهشت را کشتيم. آن گاه همان جا توبه کردند و سپس بر ابن‏زياد خروج نمودند وقيام کردند. راوي از امام صادق -عليه‏السلام- پرسيد که آن فرياد کننده چه کسي بود؟ حضرت فرمود: ما او را به جز جبرئيل کس ديگري نمي‏دانيم. منتهي الآمال، ص 468-459 و نفس المهموم، ص 371-351. ؛ سرشگ خوبان، عبدالرحيم موگهي ای دی برای سوالات مقتل @m_h_tabemanesh1 لینک مقتل ضامن اشک پاسخ به شبهات @zameneashk1

#مقتل_گودال #مصرع_الحسین_علیه_السلام_مقتل_گودال 1 #قتل_صبر #وقایع_روز_عاشوراء قتل صبر . قتل صبر آن است که انساني يا حيواني را بسته نگهدارند و بکشند.در حديث است که ‏پيامبر «ص‏» کسي را اينگونه نکشت و از اين گونه کشتن چهار پايان نهي شده است، يعني ‏اينکه جانداري را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بميرد.[1] به شهدا و اسيراني‏ که کشته مي‏شوند نيز «مصبور» گفته مي‏شود.در مورد حيواناتي که زجرکش مي‏شوند نيز به کار مي‏رود.[2] از مظلوميت ‏سيدالشهدا «ع‏» و قساوت کوفيان يکي هم آن بود که حسين بن ‏علي‏ «ع‏» را در حالي که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه‏هاي شمشير و نيزه قراردادند. امام سجاد «ع‏» بعنوان افشاگري از ستم يزيديان، در خطبه‏اي که در کوفه در حال ‏اسارت خواند و خود را به مردم فريب خورده و به خواب سياسي رفته معرفي کرد، ازجمله فرمود: «انا ابن من قتل صبرا و کفي بذلک فخرا»[3] من پسر کسي هستم که به‏ «قتل‏صبر» کشته شد و همين افتخار مرا بس! در مورد مسلم بن عقيل نيز در تاريخ آمده است که ‏ابن زياد او را به‏ «قتل صبر» کشت.[4] . فرهنگ عاشورا / جواد محدثي [1] مجمع البحرين، کلمه‏ «صبر». [2] دائرة المعارف الاسلاميه، ج 14، ص 137. [3] اعيان الشيعه، ج 1، ص 614، مقتل الحسين، مقرم، ص 411، مناقب، ابن شهرآشوب، ج 4، ص 115. [4] تاريخ الاسلام، ذهبي، ج 5، ص 21. ای دی برای سوالات مقتل @m_h_tabemanesh1 لینک مقتل ضامن اشک پاسخ به شبهات @zameneashk

#مقتل_گودال #مصرع_الحسین_علیه_السلام_مقتل_گودال 2 #حضرت_زهراء_سلام_الله_علیها_و_عاشوراء #وقایع_روز_عاشوراء متوسل شدن حضرت زهراء در قیامت برای داد خواهی به پیراهن مقدس امام حسین ع تُحْشَرُ ابْنَتِي فَاطِمَةُ ع يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مَعَهَا ثِيَابٌ مَصْبُوغَةٌ بِالدِّمَاءِ تَتَعَلَّقُ 2- ن، [عيون أخبار الرضا عليه السلام‏] أَحْمَدُ بْنُ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَيْهَقِيُّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَلِيٍّ الْجُرْجَانِيِّ عَنْ إِسْمَاعِيلَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْقَطَّانِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَامِرٍ الطَّائِيِّ عَنْ أَبِي أَحْمَدَ بْنِ سُلَيْمَانَ الطَّائِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا عَنْ آبَائِهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص تُحْشَرُ ابْنَتِي فَاطِمَةُ ع يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مَعَهَا ثِيَابٌ مَصْبُوغَةٌ بِالدِّمَاءِ تَتَعَلَّقُ بِقَائِمَةٍ مِنْ قَوَائِمِ الْعَرْشِ تَقُولُ يَا عَدْلُ احْكُمْ بَيْنِي وَ بَيْنَ قَاتِلِ وُلْدِي قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ يَحْكُمُ اللَّهُ لِابْنَتِي وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ باب 8- تظلمها صلوات الله عليها في القيامة و كيفية مجيئها إلى المحشر بحارالأنوار ج : 43 ص : 220 نکات پیراهن خونی در دست فاطمة س 1- پیراهن های خونی در دست فاطمة س در روزقیامت در دادخواهی از فرزندانش 2- حکم خدا در باره قتلة اولاد فاطمة س در روز قیامت 3- نقل امام رضا ع از پدرانش در باره داد خواهی فاطمة س در روز قیامت (2) 2- نيز در كتاب: عيون اخبار رضا عليه السّلام از پيامبر اسلام صلى اللَّه عليه و آله روايت ميكند كه فرمود: دخترم فاطمه در حالى وارد صحراى محشر مى‏شود كه لباسهائى غرقه بخون همراه خود دارد. وى پايه عرش خدا را ميگيرد و ميگويد: اى خداى عادل و عالم! بين من و آن افرادى كه فرزندان مرا كشتند حكم كن! بحق خداى كعبه كه آن روز پروردگار عادل براى دخترم قضاوت خواهد كرد. ای دی برای سوالات مقتل @m_h_tabemanesh1 لینک مقتل ضامن اشک پاسخ به شبهات @zameneashk