#شرح_و_تفسیر_زیارت_عاشوراء 781 #السلام_علیک_یا_بن_فاطمة #حضرت_زهراء_سلام_الله_علیها #ولادت_حضرت_زهراء_س ✴️ روشن شدن زمین به نور فاطمه س هنگام ولادت ✨برگرفته از مجموعه دی وی دی های کوثر نور #خادم_الحسین_علیه_السلام_تابع_منش کانال مقتل ضامن اشک @zameneashk1 ای دی استاد برای طرح سوالات مقتل @m_h_tabemanesh ضامن اشک در واتساپ https://chat.whatsapp.com/HkZLpTUd0zlGJETZ7wYhAO

#شرح_و_تفسیر_زیارت_عاشوراء 782 #السلام_علیک_یا_بن_فاطمة #حضرت_زهراء_سلام_الله_علیها ✴️ تاثير نورانيت حضرت زهرا س در جوامع شيعه ✨برگرفته از مجموعه دی وی دی های کوثر نور #خادم_الحسین_علیه_السلام_تابع_منش کانال مقتل ضامن اشک @zameneashk1 ای دی استاد برای طرح سوالات مقتل @m_h_tabemanesh ضامن اشک در واتساپ https://chat.whatsapp.com/HkZLpTUd0zlGJETZ7wYhAO

❤️❤️❤️حضرت مادر❤️❤️❤️ مهم نیست چند سالته ! هر جا مادرت دستت رو ول کنه گم می شی ! #یامَوْلاتی‌_یافاطِمَةُ_أَغِیثینی🥀🥀 @zameneashk1

❖﷽❖ #حضرت_زهراء_سلام_الله_علیها #مقتل_حضرت_زهراء_س #وصیت_حضرت_زهراء_س أَنَّ عَلِيّاً ع غَسَّلَ امْرَأَتَهُ فَاطِمَةَ ع غسل فاطمة س توسط علی ع 33- ب، [قرب الإسناد] ابْنُ طَرِيفٍ عَنِ ابْنِ عُلْوَانَ عَنْ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ ع أَنَّ عَلِيّاً ع غَسَّلَ امْرَأَتَهُ فَاطِمَةَ ع بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ ص باب 7- ما وقع عليها من الظلم و بكائها و حزنها و شكايتها في مرضها إلى شهادتها بحارالأنوار ج : 43 ص : 207 1- غسل فاطمة س توسط علی ع بود أَنَّ عَلِيّاً ع غَسَّلَ امْرَأَتَهُ فَاطِمَةَ ع بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ ص 2- امام صادق ع و فاطمة س باب 7- ما وقع عليها من الظلم و بكائها و حزنها و شكايتها في مرضها إلى شهادتها بحارالأنوار ج : 43 ص : 207 **************************************************** ترجمة: (3) 33- در كتاب: قرب الاسناد از جعفر از پدر بزرگوارش روايت ميكند كه فرمود: حضرت امير جنازه فاطمه دختر پيغمبر اسلام صلى اللَّه عليه و آله را غسل داد.

هَلْ تُشَيَّعُ الْجِنَازَةُ بِنَارٍ وَ يُمْشَى مَعَهَا بِمِجْمَرَةٍ وَ قِنْدِيلٍ أَوْ غَيْرِ ذَلِكَ مِمَّا يُضَاءُ بِهِ آيا مشروع است در موقع تشييع جنازه منقل و چراغ و امثال اينها كه روشنى داشته باشند ببرند؟ باب 7- ما وقع عليها من الظلم و بكائها و حزنها و شكايتها في مرضها إلى شهادتها بحارالأنوار ج : 43 ص : 202 31- ع، [علل الشرائع‏] حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ أَحْمَدَ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو الْعَبَّاسِ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ يَحْيَى عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ وَ زِيَادِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَا أَتَى رَجُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَ لَهُ يَرْحَمُكَ اللَّهُ هَلْ تُشَيَّعُ الْجِنَازَةُ بِنَارٍ وَ يُمْشَى مَعَهَا بِمِجْمَرَةٍ وَ قِنْدِيلٍ أَوْ غَيْرِ ذَلِكَ مِمَّا يُضَاءُ بِهِ 31- در كتاب: علل الشرائع روايت ميكند كه دو نفر نزد حضرت امام جعفر صادق عليه السّلام آمدند و گفتند: آيا مشروع است در موقع تشييع جنازه منقل و چراغ و امثال اينها كه روشنى داشته باشند ببرند؟ قَالَ فَتَغَيَّرَ لَوْنُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مِنْ ذَلِكَ وَ اسْتَوَى جَالِساً ثُمَّ قَالَ إِنَّهُ جَاءَ شَقِيٌّ مِنَ الْأَشْقِيَاءِ إِلَى فَاطِمَةَ بِنْتِ مُحَمَّدٍ ص فَقَالَ لَهَا أَ مَا عَلِمْتِ أَنَّ عَلِيّاً قَدْ خَطَبَ بِنْتَ أَبِي جَهْلٍ رنگ حضرت صادق عليه السّلام از شنيدن اين مطلب تغيير كرد، آنگاه پس از اينكه برخاست و نشست فرمود: يكى از افراد شقى نزد حضرت فاطمه زهراء آمد و به وى گفت: آيا نميدانى كه حضرت امير دختر ابو جهل را خواستگارى نموده؟ فَقَالَتْ حَقّاً مَا تَقُولُ فَقَالَ حَقّاً مَا أَقُولُ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ فَدَخَلَهَا مِنَ الْغَيْرَةِ مَا لَا تَمْلِكُ نَفْسَهَا وَ ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى كَتَبَ عَلَى النِّسَاءِ غَيْرَةً وَ كَتَبَ عَلَى الرِّجَالِ جِهَاداً وَ جَعَلَ لِلْمُحْتَسِبَةِ الصَّابِرَةِ مِنْهُنَّ مِنَ الْأَجْرِ مَا جَعَلَ لِلْمُرَابِطِ الْمُهَاجِرِ فِي سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ فاطمه اطهر فرمود: اين سخنى كه تو ميگوئى حقيقت دارد؟ سه مرتبه گفت: آرى حقيقت دارد. حضرت زهراء فوق العاده ناراحت شد و نتوانست كه خوددارى نمايد، زيرا خداى عليم اين صفت را به زنان داده كه نميتوانند در مقابل هوو صبر كنند و جهاد را براى مردان واجب نموده است. ولى خداى رؤف براى زنانى كه براى رضاى خدا در مقابل هوو صبر كنند اجر و ثواب مردانى را عطا ميكند كه در مرزهاى اسلام براى خدا جهاد نمايند. فَاشْتَدَّ غَمُّ فَاطِمَةَ ع مِنْ ذَلِكَ وَ بَقِيَتْ مُتَفَكِّرَةً هِيَ حَتَّى أَمْسَتْ وَ جَاءَ اللَّيْلُ حَمَلَتِ الْحَسَنَ عَلَى عَاتِقِهَا الْأَيْمَنِ وَ الْحُسَيْنَ عَلَى عَاتِقِهَا الْأَيْسَرِ وَ أَخَذَتْ بِيَدِ أُمِّ كُلْثُومٍ الْيُسْرَى بِيَدِهَا الْيُمْنَى ثُمَّ تَحَوَّلَتْ إِلَى حُجْرَةِ أَبِيهَا حضرت فاطمه زهراء از شنيدن اين مطلب همچنان تا شب متحير و متفكر بود! وقتى شب شد امام حسن را روى شانه راست و امام حسين را روى شانه چپ خود نهاد و دست چپ ام كلثوم را بدست خود گرفت و متوجه حجره پدر بزرگوارش شد. فَجَاءَ عَلِيٌّ ع فَدَخَلَ فِي حُجْرَتِهِ فَلَمْ يَرَ فَاطِمَةَ ع فَاشْتَدَّ لِذَلِكَ غَمُّهُ وَ عَظُمَ عَلَيْهِ وَ لَمْ يَعْلَمِ الْقِصَّةَ مَا هِيَ فَاسْتَحْيَا أَنْ يَدْعُوَهَا مِنْ مَنْزِلِ أَبِيهَا فَخَرَجَ إِلَى الْمَسْجِدِ فَصَلَّى فِيهِ مَا شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ جَمَعَ شَيْئاً مِنْ كَثِيبِ الْمَسْجِدِ وَ اتَّكَأَ عَلَيْهِ فَلَمَّا رَأَى النَّبِيُّ ص مَا بِفَاطِمَةَ مِنَ الْحُزْنِ أَفَاضَ عَلَيْهِ الْمَاءَ ثُمَّ لَبِسَ ثَوْبَهُ وَ دَخَلَ الْمَسْجِدَ فَلَمْ يَزَلْ يُصَلِّي بَيْنَ رَاكِعٍ وَ سَاجِدٍ وَ كُلَّمَا صَلَّى رَكْعَتَيْنِ دَعَا اللَّهَ أَنْ يُذْهِبَ مَا بِفَاطِمَةَ مِنَ الْحُزْنِ وَ الْغَمِّ وَ ذَلِكَ أَنَّهُ خَرَجَ مِنْ عِنْدِهَا وَ هِيَ تَتَقَلَّبُ وَ تَتَنَفَّسُ الصُّعَدَاءَ فَلَمَّا رَآهَا النَّبِيُّ ص أَنَّهَا لَا يَهْنَؤُهَا النَّوْمُ وَ لَيْسَ لَهَا قَرَارٌ قَالَ لَهَا وقعى كه حضرت امير عليه السّلام داخل حجره خود شد و فاطمه اطهر را نديد شديدا اندوهناك گرديد و اين موضوع بنظرش بزرگ آمد!! و از جريان با اطلاع نبود. على عليه السّلام خجالت كشيد كه حضرت زهراء را از حجره پدرش احضار نمايد، لذا متوجه مسجد و مشغول نماز شد. آنگاه مقدارى از ريگهاى مسجد را جمع كرد و بر آنها تكيه نمود! هنگامى كه حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله فاطمه زهراء را محزون و مغموم ديد لباس‏ خود را پوشيد (1) و متوجه مسجد گرديد و همچنان در حال ركوع و سجود شد. هر گاه دو ركعت نماز بجاى مياورد دعا ميكرد كه خداى توانا غم و اندوه زهراء را برطرف نمايد. زيرا موقعى كه پيغمبر خدا از نزد فاطمه خارج شد آن بانو ناراحت بود و نفس عميق و طولانى ميكشيد.

موقعى كه پيامبر خدا ديد: چشم فاطمه بخواب نميرود، قرار و آسايش ندارد فرمود: قُومِي يَا بُنَيَّةُ فَقَامَتْ فَحَمَلَ النَّبِيُّ ص الْحَسَنَ وَ حَمَلَتْ فَاطِمَةُ الْحُسَيْنَ وَ أَخَذَتْ بِيَدِ أُمِّ كُلْثُومٍ فَانْتَهَى إِلَى عَلِيٍّ ع وَ هُوَ نَائِمٌ فَوَضَعَ النَّبِيُّ رِجْلَهُ عَلَى رِجْلِ عَلِيٍّ فَغَمَزَهُ وَ قَالَ قُمْ يَا أَبَا تُرَابٍ فَكَمْ سَاكِنٍ أَزْعَجْتَهُ ادْعُ لِي أَبَا بَكْرٍ مِنْ دَارِهِ وَ عُمَرَ مِنْ مَجْلِسِهِ وَ طَلْحَةَ فَخَرَجَ عَلِيٌّ ع فَاسْتَخْرَجَهُمَا مِنْ مَنْزِلِهِمَا وَ اجْتَمَعُوا عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص يَا عَلِيُّ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ فَاطِمَةَ بَضْعَةٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْهَا فَمَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِي وَ مَنْ آذَانِي فَقَدْ آذَى اللَّهَ وَ مَنْ آذَاهَا بَعْدَ مَوْتِي كَانَ كَمَنْ آذَاهَا فِي حَيَاتِي وَ مَنْ آذَاهَا فِي حَيَاتِي كَانَ كَمَنْ آذَاهَا بَعْدَ مَوْتِي قَالَ م اى دختر من برخيز! حضرت زهراء برخاست، رسول خدا امام حسن را برداشت و فاطمه اطهر امام حسين را برداشت و دست ام كلثوم را گرفت و متوجه حضرت على بن ابى طالب شدند، حضرت امير در آن موقع خواب بود. پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله با پاى مبارك خود پاى على را فشار داد و به وى فرمود: اى ابو تراب! برخيز! چه افراد آرامى را كه ناراحت كردى برخيز! ابو بكر را از خانه خود و عمر را از مجلس خود با طلحه نزد من حاضر كن! حضرت امير رفت و آنان را از منزلشان بحضور پيغمبر اعظم اسلام آورد وقتى ايشان نزد رسول خدا اجتماع نمودند آن حضرت به على بن ابى طالب فرمود: آيا نميدانى فاطمه پاره تن من است و من از او ميباشم، كسى كه فاطمه را اذيت كند مرا اذيت كرده و كسى مرا اذيت كند خدا را اذيت كرده و كسى كه وى را بعد از موت من اذيت كند مثل اين است كه او را در زمان حيات من اذيت كرده باشد و كسى كه فاطمه را در زمان حيات من اذيت كرده باشد مثل اين است كه وى را بعد از موت من اذيت كرده باشد!؟ على عليه السّلام گفت: چرا يا رسول اللَّه! فرمود: پس چه باعث شد كه تو اين عمل را انجام دادى!؟ فَقَالَ عَلِيٌّ بَلَى يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ فَقَالَ فَمَا دَعَاكَ إِلَى مَا صَنَعْتَ فَقَالَ عَلِيٌّ وَ الَّذِي بَعَثَكَ بِالْحَقِّ نَبِيّاً مَا كَانَ مِنِّي مِمَّا بَلَغَهَا شَيْ‏ءٌ وَ لَا حَدَّثَتْ بِهَا نَفْسِي فَقَالَ النَّبِيُّ ص صَدَقْتَ وَ صَدَقْتَ فَفَرِحَتْ فَاطِمَةُ ع بِذَلِكَ وَ تَبَسَّمَتْ حَتَّى رُئِيَ ثَغْرُهَا فَقَالَ أَحَدُهُمَا لِصَاحِبِهِ إِنَّهُ لَعَجَبٌ لِحِينِهِ مَا دَعَاهُ إِلَى مَا دَعَانَا هَذِهِ السَّاعَةَ حضرت امير گفت: قسم به آن خدائى كه تو را به پيغمبرى مبعوث نموده چنين مطلبى كه بگوش فاطمه رسيده از من سر نزده و اصلا يك چنين خيالى هم نداشته‏ام. حضرت رسول فرمود: فاطمه راست گفت و تو نيز راست گفتى (پس معلوم مى‏شود كسى كه اين خبر را بحضرت زهراء داده دروغ گفته است لذا حضرت صادق‏ چنان كه در صدر حديث خوانديم او را از افراد شقى معرفى كرده است) (1) پس از اين جريان حضرت زهراء خوشحال گرديد و بنحوى لبخند زد كه دندانهايش ديده شد. يكى از آن دو نفر برفيق خود گفت: خيلى تعجب ميكنم! چه باعث شد كه رسول خدا ما را در اين ساعت خواست!؟ قَالَ ثُمَّ أَخَذَ النَّبِيُّ ص بِيَدِ عَلِيٍّ ع فَشَبَّكَ أَصَابِعَهُ بِأَصَابِعِهِ فَحَمَلَ النَّبِيُّ ص الْحَسَنَ وَ حَمَلَ الْحُسَيْنَ عَلِيٌّ ع وَ حَمَلَتْ فَاطِمَةُ ع أُمَّ كُلْثُومٍ وَ أَدْخَلَهُمُ النَّبِيُّ ص بَيْتَهُمْ وَ وَضَعَ عَلَيْهِمْ قَطِيفَةً وَ اسْتَوْدَعَهُمُ اللَّهَ ثُمَّ خَرَجَ وَ صَلَّى بَقِيَّةَ اللَّيْلِ سپس پيامبر خدا دست على را گرفت و انگشتهاى مبارك خود را در ميان انگشتان حضرت امير نهاد، آنگاه رسول خدا امام حسن را برداشت و على عليه السّلام حسين را برگرفت و حضرت زهراء ام كلثوم را برداشت و داخل خانه على شدند، پيغمبر خدا يك قطيفه روى ايشان انداخت و آنان را بخدا سپرد و برگشت و ما بقى شب را بنماز مشغول شد. فَلَمَّا مَرِضَتْ فَاطِمَةُ ع مَرَضَهَا الَّذِي مَاتَتْ فِيهِ أَتَيَاهَا عَائِدَيْنِ وَ اسْتَأْذَنَا عَلَيْهَا فَأَبَتْ أَنْ تَأْذَنَ لَهُمَا فَلَمَّا رَأَى ذَلِكَ أَبُو بَكْرٍ أَعْطَى اللَّهَ عَهْداً لَا يُظِلُّهُ سَقْفُ بَيْتٍ حَتَّى يَدْخُلَ عَلَى فَاطِمَةَ ع وَ يَتَرَاضَاهَا فَبَاتَ لَيْلَةً فِي الصَّقِيعِ مَا أَظَلَّهُ شَيْ‏ءٌ ثُمَّ إِنَّ عُمَرَ أَتَى عَلِيّاً ع فَقَالَ لَهُ إِنَّ أَبَا بَكْرٍ شَيْخٌ رَقِيقُ الْقَلْبِ وَ قَدْ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ص فِي الْغَارِ فَلَهُ صُحْبَةٌ وَ قَدْ أَتَيْنَاهَا غَيْرَ هَذِهِ الْمَرَّةِ مِرَاراً نُرِيدُ الْإِذْنَ عَلَيْهَا وَ هِيَ تَأْبَى أَنْ تَأْذَنَ لَنَا حَتَّى نَدْخُلَ عَلَيْهَا فَنَتَرَاضَى

فَإِنْ رَأَيْتَ أَنْ تَسْتاذِنَ لَنَا عَلَيْهَا فَافْعَلْ وقتى حضرت فاطمه دچار آن مرضى شد كه از دنيا رفت آن دو نفر براى عيادت حضرت زهراى اطهر آمدند و اذن ورود خواستند، ولى آن بانوى مظلومه اجازه نداد. هنگامى كه اولى با اين منظره مواجه شد با خدا عهد كرد: زير سايه و سقف نرود تا اينكه نزد حضرت فاطمه برود و از آن حضرت رضايت حاصل كند. لذا يك شب در زير آسمان خوابيد و زير سقف و سايه نرفت. پس از اين جريان دومى بحضور حضرت امير آمد و گفت: ابو بكر پير مردى است دل نازك، ابو بكر در غار با پيغمبر بوده، افتخار رفاقت با آن حضرت را دارد، ما غير از اين مرتبه مكررا نزد فاطمه آمديم و اذن ورود خواستيم ولى وى بما اجازه نداد تا مشرف شويم و رضايت از او حاصل نمائيم، اگر صلاح ميدانى كه از آن حضرت براى ما اجازه تشرف بگيرى بموقع است. قَالَ نَعَمْ فَدَخَلَ عَلِيٌّ عَلَى فَاطِمَةَ ع فَقَالَ يَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ قَدْ كَانَ مِنْ هَذَيْنِ الرَّجُلَيْنِ مَا قَدْ رَأَيْتِ وَ قَدْ تَرَدَّدَا مِرَاراً كَثِيرَةً وَ رَدَدْتِهِمَا وَ لَمْ تَأْذَنِي لَهُمَا وَ قَدْ سَأَلَانِي أَنْ أَسْتَأْذِنَ لَهُمَا عَلَيْكِ فَقَالَتْ وَ اللَّهِ لَا آذَنُ لَهُمَا وَ لَا أُكَلِّمُهُمَا كَلِمَةً مِنْ رَأْسِي حَتَّى أَلْقَى أَبِي فَأَشْكُوَهُمَا إِلَيْهِ بِمَا صَنَعَاهُ وَ ارْتَكَبَاهُ مِنِّي حضرت امير فرمود: مانعى ندارد. امير المؤمنين: على نزد حضرت زهراء آمد و به وى فرمود: اى دختر پيغمبر خدا! تو از جريان اين دو نفر با اطلاعى كه چند مرتبه‏ نزد تو آمدند (1) و تو ايشان را رد كرده‏اى و اذن ورود به آنان نداده‏اى. ايشان از من خواسته‏اند كه از تو براى آنان اذن ورود بگيرم. حضرت فاطمه زهراء فرمود: بخدا قسم من بايشان اجازه ورود نخواهم داد و با آنان يك كلمه تكلم نخواهم كرد تا اينكه پدرم را ملاقات كنم و از اين عملى كه ايشان با من انجام دادند به آن حضرت شكايت نمايم. قَالَ عَلِيٌّ ع فَإِنِّي ضَمِنْتُ لَهُمَا ذَلِكِ قَالَتْ إِنْ كُنْتَ قَدْ ضَمِنْتَ لَهُمَا شَيْئاً فَالْبَيْتُ بَيْتُكَ وَ النِّسَاءُ تَتْبَعُ الرِّجَالَ لَا أُخَالِفُ عَلَيْكَ بِشَيْ‏ءٍ فَأْذَنْ لِمَنْ أَحْبَبْتَ حضرت امير عليه السّلام فرمود: من براى آنان ضمانت داده‏ام. فاطمه عزيز فرمود: اكنون كه ضمانت كردى مانعى ندارد، زيرا خانه خانه تو است، زنان بايد تابع مردان باشند، من راجع بهيچ موضوعى با تو مخالفت نخواهم كرد، به هر كسى كه دوست دارى اجازه ورود بده. فَخَرَجَ عَلِيٌّ ع فَأَذِنَ لَهُمَا فَلَمَّا وَقَعَ بَصَرُهُمَا عَلَى فَاطِمَةَ ع سَلَّمَا عَلَيْهَا فَلَمْ تَرُدَّ عَلَيْهِمَا وَ حَوَّلَتْ وَجْهَهَا عَنْهُمَا فَتَحَوَّلَا وَ اسْتَقْبَلَا وَجْهَهَا حَتَّى فَعَلَتْ مِرَاراً وَ قَالَتْ يَا عَلِيُّ جَافِ الثَّوْبَ وَ قَالَتْ لِنِسْوَةٍ حَوْلَهَا حَوِّلْنَ وَجْهِي فَلَمَّا حَوَّلْنَ وَجْهَهَا حَوَّلَا إِلَيْهَا حضرت امير خارج شد و به آن دو نفر اذن ورود داد. وقتى كه آنان وارد شدند و چشمشان بحضرت زهراء افتاد سلام كردند. ولى آن بانوى مظلومه جواب سلام ايشان را نداد و صورت مبارك خود را از ايشان برگردانيد. آنان برخاستند و در مقابل صورت آن حضرت قرار گرفتند و اين عمل را چند مرتبه انجام دادند. حضرت فاطمه اطهر فرمود: يا على اين لباس را از من دور كن، آنگاه بزنانى كه در اطراف آن بانو بودند فرمود: صورت مرا برگردانيد! وقتى صورت او را برگردانيدند آن دو نفر هم برخاستند و در مقابل صورت حضرت زهراء نشستند. فَقَالَ أَبُو بَكْرٍ يَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ إِنَّمَا أَتَيْنَاكِ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِكِ وَ اجْتِنَابَ سَخَطِكِ نَسْأَلُكِ أَنْ تَغْفِرِي لَنَا وَ تَصْفَحِي عَمَّا كَانَ مِنَّا إِلَيْكِ قَالَتْ لَا أُكَلِّمُكُمَا مِنْ رَأْسِي كَلِمَةً وَاحِدَةً حَتَّى أَلْقَى أَبِي وَ أَشْكُوَكُمَا إِلَيْهِ وَ أَشْكُوَ صُنْعَكُمَا وَ فِعَالَكُمَا وَ مَا ارْتَكَبْتُمَا مِنِّي اولى گفت:اى دختر رسول خدا! ما آمده‏ايم كه از تو رضايت حاصل نمائيم و از خشم تو بر حذر باشيم. ما تقاضا داريم كه تو ما را در باره آن اجحافى كه نسبت بتو كرده‏ايم عفو فرمائى؟. زهراى اطهر فرمود: من اصلا با شما يك كلمه سخن نميگويم تا اينكه پدرم را ملاقات كنم و از شما راجع باين اعمالى كه با من انجام داديد به آن حضرت شكايت نمايم. قَالَا إِنَّا جِئْنَا مُعْتَذِرَيْنِ مبتغين [مُبْتَغِيَيْنِ‏] مَرْضَاتِكِ فَاغْفِرِي وَ اصْفَحِي عَنَّا وَ لَا تُؤَاخِذِينَا بِمَا كَانَ مِنَّا فَالْتَفَتَتْ إِلَى عَلِيٍّ ع وَ قَالَتْ إِنِّي لَا أُكَلِّمُهُمَا مِنْ رَأْسِي كَلِمَةً حَتَّى أَسْأَلَهُمَا عَنْ شَيْ‏ءٍ سَمِعَاهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص فَإِنْ صَدَقَانِي رَأَيْتُ رَأْيِي قَالَا اللَّهُمَّ ذَلِكَ لَهَا وَ إِنَّا لَا نَقُولُ إِلَّا حَقّاً وَ لَا نَشْهَدُ إِلَّا صِدْقاً

(1) گفتند: ما آمديم كه از تو پوزش بطلبيم و رضايت حاصل كنيم. خواهش ميكنيم كه از ما درگذرى و از ما مؤاخذه ننمائى. سپس حضرت زهراء متوجه حضرت امير شد و فرمود: من با اينان يك كلمه تكلم نميكنم تا در باره يك موضوعى كه ايشان از رسول خدا شنيده‏اند جويا شوم، اگر راست بگويند من صلاح خود را بهتر ميدانم. آنان گفتند: بار خدايا! تو شاهد باش كه هر چه فاطمه جويا شود ما جواب وى را راست خواهيم گفت. فَقَالَتْ أُنْشِدُكُمَا بِاللَّهِ أَ تَذْكُرَانِ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص اسْتَخْرَجَكُمَا فِي جَوْفِ اللَّيْلِ بِشَيْ‏ءٍ كَانَ حَدَثَ مِنْ أَمْرِ عَلِيٍّ فَقَالَا اللَّهُمَّ نَعَمْ فَقَالَتْ أُنْشِدُكُمَا بِاللَّهِ‏ هَلْ سَمِعْتُمَا النَّبِيَّ ص يَقُولُ فَاطِمَةُ بَضْعَةٌ مِنِّي وَ أَنَا مِنْهَا مَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِي وَ مَنْ آذَانِي فَقَدْ آذَى اللَّهَ وَ مَنْ آذَاهَا بَعْدَ مَوْتِي فَكَانَ كَمَنْ آذَاهَا فِي حَيَاتِي وَ مَنْ آذَاهَا فِي حَيَاتِي كَانَ كَمَنْ آذَاهَا بَعْدَ مَوْتِي قَالَا اللَّهُمَّ نَعَمْ فَقَالَتِ الْحَمْدُ لِلَّهِ ثُمَّ قَالَتِ اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ فَاشْهَدُوا يَا مَنْ حَضَرَنِي أَنَّهُمَا قَدْ آذَيَانِي فِي حَيَاتِي وَ عِنْدَ مَوْتِي وَ اللَّهِ لَا أُكَلِّمُكُمَا مِنْ رَأْسِي كَلِمَةً حَتَّى أَلْقَى رَبِّي فَأَشْكُوَكُمَا إِلَيْهِ بِمَا صَنَعْتُمَا بِهِ وَ بِي وَ ارْتَكَبْتُمَا مِنِّي گفتند: آرى و اللَّه! فرمود: الحمد للَّه! سپس حضرت فاطمه فرمود: پروردگارا! من تو را شاهد ميگيرم و اين افرادى را كه حضور دارند شهود قرار ميدهم كه اين دو نفر مرا در زمان حيات و موقع مردن اذيت و آزار نمودند. بخدا قسم كه من اصلا يك كلمه با شما تكلم نخواهم كرد تا موقعى كه خداى خود را ملاقات نمايم و راجع باين عملى كه شما با من انجام داديد به پروردگار خود شكايت كنم. فَدَعَا أَبُو بَكْرٍ بِالْوَيْلِ وَ الثُّبُورِ وَ قَالَ لَيْتَ أُمِّي لَمْ تَلِدْنِي فَقَالَ عُمَرُ عَجَباً لِلنَّاسِ كَيْفَ وَلَّوْكَ أُمُورَهُمْ وَ أَنْتَ شَيْخٌ قَدْ خَرِفْتَ تَجْزَعُ لِغَضَبِ امْرَأَةٍ وَ تَفْرَحُ بِرِضَاهَا وَ مَا لِمَنْ أَغْضَبَ امْرَأَةً وَ قَامَا وَ خَرَجَا ناگاه صداى ابو بكر به: وا ويلا بلند شد و گفت: اى كاش مادرم مرا نميزاد!! (1) دومى گفت: تعجب ميكنم از اين مردم كه چگونه تو را سرپرست و متصدى امور خود قرار دادند، در صورتى كه تو پيرمردى خرف هستى و براى غضب يك زن جزع و فزع ميكنى و براى خوشنودى او خوشحال ميشوى! چه مانعى دارد كه شخصى يك زن را خشمناك نمايد. آنگاه برخاستند و خارج شدند. وصیت فاطمه س @ قَالَ فَلَمَّا نُعِيَ إِلَى فَاطِمَةَ ع نَفْسُهَا أَرْسَلَتْ إِلَى أُمِّ أَيْمَنَ وَ كَانَتْ أَوْثَقَ نِسَائِهَا عِنْدَهَا وَ فِي نَفْسِهَا هنگامى كه حضرت فاطمه بموت خويشتن يقين پيدا كرد بدنبال ام ايمن كه نزد آن حضرت از موثقترين زنان محسوب ميشد فرستاد، وقتى ام ايمن آمد حضرت زهراء به وى فرمود: فَقَالَتْ يَا أُمَّ أَيْمَنَ إِنَّ نَفْسِي نُعِيَتْ إِلَيَّ فَادْعِي لِي عَلِيّاً فَدَعَتْهُ لَهَا فَلَمَّا دَخَلَ عَلَيْهَا قَالَتْ لَهُ يَا ابْنَ الْعَمِّ أُرِيدُ أَنْ أُوصِيَكَ بِأَشْيَاءَ فَاحْفَظْهَا عَلَيَّ اجل من فرا رسيده، على عليه السّلام را نزد من بياور، موقعى كه حضرت امير آمد فاطمه اطهر به آن حضرت فرمود: يا بن عم! من در نظر دارم وصيتى بكنم تو وصيت مرا گوش كن. فَقَالَ لَهَا قُولِي مَا أَحْبَبْتِ قَالَتْ لَهُ تَزَوَّجْ فُلَانَةَ تَكُونُ مُرَبِّيَةً لِوُلْدِي مِنْ بَعْدِي مِثْلِي امير المؤمنين: على فرمود: هر چه دوست دارى بگو. حضرت فاطمه فرمود: فلان زن را كه براى فرزندانم نظير خود من ميباشد تزويج نما. وَ اعْمَلْ نَعْشاً رَأَيْتُ الْمَلَائِكَةَ قَدْ صَوَّرَتْهُ لِي فَقَالَ لَهَا عَلِيٌّ أَرِينِي كَيْفَ صُورَتُهُ فَأَرَتْهُ ذَلِكَ كَمَا وَصَفَتْ لَهُ وَ كَمَا أَمَرَتْ بِهِ يك تابوت كه ملائكه شكل آن را بمن نشان دادند از برايم درست كن. حضرت امير فرمود: شكل آن تابوت چگونه است؟ فاطمه اطهر اوصاف آن تابوت را براى على عليه السّلام شرح داد ثُمَّ قَالَتْ فَإِذَا أَنَا قَضَيْتُ نَحْبِي فَأَخْرِجْنِي مِنْ سَاعَتِكَ أَيَّ سَاعَةٍ كَانَتْ مِنْ لَيْلٍ أَوْ نَهَارٍ وَ لَا يَحْضُرَنَّ مِنْ أَعْدَاءِ اللَّهِ وَ أَعْدَاءِ رَسُولِهِ لِلصَّلَاةِ عَلَيَّ قَالَ عَلِيٌّ ع أَفْعَلُ و فرمود: موقعى كه من از دنيا رحلت كردم هر ساعتى از شب و روز كه بود جنازه مرا بردار. مبادا احدى از دشمنان خدا و رسول براى نماز خواندن به جنازه‏ام حاضر شوند!! على عليه السّلام فرمود: مانعى ندارد. فَلَمَّا قَضَتْ نَحْبَهَا صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهَا وَ هُمْ فِي ذَلِكَ فِي جَوْفِ اللَّيْلِ أَخَذَ عَلِيٌّ ع فِي جَهَازِهَا مِنْ سَاعَتِهِ كَمَا أَوْصَتْهُ

فَلَمَّا فَرَغَ مِنْ جَهَازِهَا أَخْرَجَ عَلِيٌّ الْجِنَازَةَ وَ أَشْعَلَ النَّارَ فِي جَرِيدِ النَّخْلِ وَ مَشَى مَعَ الْجِنَازَةِ بِالنَّارِ حَتَّى صَلَّى عَلَيْهَا وَ دَفَنَهَا لَيْلًا هنگامى كه فاطمه زهراء از دنيا رفت حضرت على بن ابى طالب طبق وصيت آن بانوى معظمه جنازه‏اش را شبانه برداشت. آنگاه شاخه‏هاى خرما را آتش زدند و بدنبال جنازه آوردند و از روشنائى آن آتش استفاده كردند تا اينكه نماز بر بدن حضرت فاطمه خواندند و جسد مقدس آن حضرت را شبانه دفن كردند. فَلَمَّا أَصْبَحَ أَبُو بَكْرٍ وَ عُمَرُ عَاوَدَا عَائِدَيْنِ لِفَاطِمَةَ فَلَقِيَا رَجُلًا مِنْ قُرَيْشٍ فَقَالَا لَهُ مِنْ أَيْنَ أَقْبَلْتَ قَالَ عَزَّيْتُ عَلِيّاً بِفَاطِمَةَ قَالَا وَ قَدْ مَاتَتْ قَالَ نَعَمْ وَ دُفِنَتْ فِي جَوْفِ اللَّيْلِ فَجَزِعَا جَزَعاً شَدِيداً وقتى صبح شد اولى و دومى بمنظور عيادت آن مظلومه حركت كردند. در بين راه با مردى از قريش مصادف شدند (1) و باو گفتند: از كجا ميائى؟ گفت: بعلت فوت حضرت زهراء به على بن ابى طالب تسليت گفتم. گفتند: آيا فاطمه مرد!؟ گفت: آرى، او را شبانه دفن نمودند. ايشان پس از اينكه بشدت ناراحت شدند ثُمَّ أَقْبَلَا إِلَى عَلِيٍّ ع فَلَقِيَاهُ فَقَالَا لَهُ وَ اللَّهِ مَا تَرَكْتَ شَيْئاً مِنْ غَوَائِلِنَا وَ مَسَاءَتِنَا وَ مَا هَذَا إِلَّا مِنْ شَيْ‏ءٍ فِي صَدْرِكَ عَلَيْنَا هَلْ هَذَا إِلَّا كَمَا غَسَّلْتَ رَسُولَ اللَّهِ ص دُونَنَا وَ لَمْ تُدْخِلْنَا مَعَكَ وَ كَمَا عَلَّمْتَ ابْنَكَ أَنْ يَصِيحَ بِأَبِي بَكْرٍ أَنِ انْزِلْ عَنْ مِنْبَرِ أَبِي فَقَالَ لَهُمَا عَلِيٌّ ع أَ تُصَدِّقَانِّي إِنْ حَلَفْتُ لَكُمَا قَالَا نَعَمْ فَحَلَفَ فَأَدْخَلَهُمَا عَلَى الْمَسْجِدِ متوجه حضرت امير گرديدند و به آن حضرت گفتند: بخدا قسم كه تو چيزى از عيوب ما را باقى ننهادى، اين كارهاى تو حاكى از آن كينه‏اى است كه در سينه خود دارى. آيا نه چنين است كه در موقع غسل پيامبر اسلام هم ما را خبر نكردى و با خويشتن همدست ننمودى و نيز به پسرت ياد دادى كه پاى منبر ابو بكر آمد و فرياد زد: از منبر پدرم فرود آى!! حضرت امير در جواب ايشان فرمود: اگر من قسم بخورم شما حرف مرا تصديق مينمائيد؟ گفتند: آرى. حضرت على پس از اينكه قسم خورد ايشان را داخل مسجد كرد و به آنان فرمود: قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص لَقَدْ أَوْصَانِي وَ قَدْ تَقَدَّمَ إِلَيَّ أَنَّهُ لَا يَطَّلِعُ عَلَى عَوْرَتِهِ أَحَدٌ إِلَّا ابْنُ عَمِّهِ فَكُنْتُ أُغَسِّلُهُ وَ الْمَلَائِكَةُ تُقَلِّبُهُ وَ الْفَضْلُ بْنُ الْعَبَّاسِ يُنَاوِلُنِي الْمَاءَ وَ هُوَ مَرْبُوطُ الْعَيْنَيْنِ بِالْخِرْقَةِ پيغمبر معظم اسلام صلى اللَّه عليه و آله بمن وصيت كرد و فرمود: مبادا غير از تو كه ابن عم من ميباشى احدى از عورت من آگاه شود، لذا من جسد آن بزرگوار را غسل ميدادم و ملائكه آن جسد مقدس را حركت ميدادند و فضل بن عباس در حالى كه چشمانش بوسيله يك دستمالى بسته بود آب غسل را ميريخت. وَ لَقَدْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْزِعَ الْقَمِيصَ فَصَاحَ بِي صَائِحٌ مِنَ الْبَيْتِ سَمِعْتُ الصَّوْتَ وَ لَمْ أَرَ الصُّورَةَ لَا تَنْزِعْ قَمِيصَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ لَقَدْ سَمِعْتُ الصَّوْتَ يُكَرِّرُهُ عَلَيَّ فَأَدْخَلْتُ يَدِي مِنْ بَيْنِ الْقَمِيصِ فَغَسَّلْتُهُ ثُمَّ قُدِّمَ إِلَيَّ الْكَفَنُ فَكَفَّنْتُهُ ثُمَّ نَزَعْتُ الْقَمِيصَ بَعْدَ مَا كَفَّنْتُهُ من تصميم گرفتم كه پيراهن رسول خدا را از بدن مباركش بيرون آورم، ناگاه صدائى از خانه بلند شد كه من صاحب آن صدا را نديدم ولى بطور مكرر بمن فرياد ميزد: مبادا پيراهن پيامبر خدا را از بدن مقدسش خارج نمائى! لذا من دست خود را زير پيراهن آن حضرت كردم و جسد شريفش را غسل دادم، آنگاه كفن بمن تقديم شد و بدن مبارك او را كفن نمودم، سپس پيراهن وى را از جسدش خارج نمودم. وَ أَمَّا الْحَسَنُ ابْنِي فَقَدْ تَعْلَمَانِ وَ يَعْلَمُ أَهْلُ الْمَدِينَةِ أَنَّهُ كَانَ يَتَخَطَّى الصُّفُوفَ حَتَّى يَأْتِيَ النَّبِيَّ ص وَ هُوَ سَاجِدٌ فَيَرْكَبَ ظَهْرَهُ فَيَقُومُ النَّبِيُّ ص وَ يَدُهُ عَلَى ظَهْرِ الْحَسَنِ وَ الْأُخْرَى عَلَى رُكْبَتِهِ حَتَّى يُتِمَّ الصَّلَاةَ قَالَا نَعَمْ قَدْ عَلِمْنَا ذَلِكَ ثُمَّ قَالَ تَعْلَمَانِ اما فرزندم حسن (كه ميگوئيد: پاى منبر آمد و به ابو بكر گفت: از منبر پدرم فرود آى): آيا غير از اين است كه شما و عموم اهل مدينه ميدانيد: حسن در ميان صف نماز جماعت راه ميرفت تا نزد پيغمبر معظم اسلام كه در حال سجده بود مى‏آمد (1) و بر پشت مبارك آن حضرت سوار ميشد وقتى رسول خدا سر از سجده بر ميداشت يك دست خود را به پشت حسن و دست ديگرش را روى زانوى مبارك خود مينهاد تا اينكه نماز را باين كيفيت تمام ميكرد؟ گفتند: آرى ما اين موضوع را كاملا ميدانيم.

وَ يَعْلَمُ أَهْلُ الْمَدِينَةِ أَنَّ الْحَسَنَ كَانَ يَسْعَى إِلَى النَّبِيِّ ص وَ يَرْكَبُ عَلَى رَقَبَتِهِ وَ يُدْلِي الْحَسَنُ رِجْلَيْهِ عَلَى صَدْرِ النَّبِيِّ ص حَتَّى يُرَى بَرِيقُ خَلْخَالَيْهِ مِنْ أَقْصَى الْمَسْجِدِ وَ النَّبِيُّ ص يَخْطُبُ وَ لَا يَزَالُ عَلَى رَقَبَتِهِ حَتَّى يَفْرُغَ النَّبِيُّ ص مِنْ خُطْبَتِهِ وَ الْحَسَنُ عَلَى رَقَبَتِهِ فَلَمَّا رَأَى الصَّبِيُّ عَلَى مِنْبَرِ أَبِيهِ غَيْرَهُ شُقَّ عَلَيْهِ ذَلِكَ وَ اللَّهِ مَا أَمَرْتُهُ بِذَلِكَ وَ لَا فَعَلَهُ عَنْ أَمْرِي آنگاه حضرت امير فرمود: شما و اهل مدينه عموما قبول داريد كه فرزندم حسن بجانب پيامبر معظم اسلام ميشتافت و پس از اينكه بر گردن مقدس آن حضرت سوار ميشد پاهاى خود را بنحوى بر سينه مبارك آن بزرگوار آويزان مينمود كه برق خلخالهاى حسن از انتهاى مسجد مشاهده ميشد، و حسن همچنان در آغوش رسول خدا بود تا آن حضرت از خواندن خطبه و سخنرانى فراغت حاصل مينمود؟ موقعى كه آن كودك ديگرى را بجاى جد خود بر فراز منبر ببيند طبيعى است كه ناراحت مى‏شود و اين منظره برايش ناگوار خواهد شد. بخدا قسم من اين مطلبى را كه شما ميگوئيد به وى تعليم ندادم و او را مأمور ننمودم. وَ أَمَّا فَاطِمَةُ فَهِيَ الْمَرْأَةُ الَّتِي اسْتَأْذَنْتُ لَكُمَا عَلَيْهَا فَقَدْ رَأَيْتُمَا مَا كَانَ مِنْ كَلَامِهَا لَكُمَا وَ اللَّهِ لَقَدْ أَوْصَتْنِي أَنْ لَا تَحْضُرَا جِنَازَتَهَا وَ لَا الصَّلَاةَ عَلَيْهَا وَ مَا كُنْتُ الَّذِي أُخَالِفُ أَمْرَهَا وَ وَصِيَّتَهَا إِلَيَّ فِيكُمَا اما فاطمه اطهر: فاطمه همان زنى بود كه (بشما اجازه عيادت نداد) و من براى شما از او اجازه گرفتم و شما سخنانى را كه وى با شما گفت ديديد و شنيديد بخدا قسم فاطمه زهراء خودش بمن وصيت كرد كه شما در تشييع جنازه‏اش حاضر نشويد و نماز بر جسدش نخوانيد. من هم شخصى نبودم با وصيتى كه او در باره شما كرده بود مخالفت نمايم. فَقَالَ عُمَرُ دَعْ عَنْكَ هَذِهِ الْهَمْهَمَةَ أَنَا أَمْضِي إِلَى الْمَقَابِرِ فَأَنْبُشُهَا حَتَّى أُصَلِّيَ عَلَيْهَا فَقَالَ لَهُ عَلِيٌّ ع وَ اللَّهِ لَوْ ذَهَبْتَ تَرُومُ مِنْ ذَلِكَ شَيْئاً وَ عَلِمْتُ أَنَّكَ لَا تَصِلُ إِلَى ذَلِكَ حَتَّى يَنْدُرَ عَنْكَ الَّذِي فِيهِ عَيْنَاكَ فَإِنِّي كُنْتُ لَا أُعَامِلُكَ إِلَّا بِالسَّيْفِ قَبْلَ أَنْ تَصِلَ إِلَى شَيْ‏ءٍ مِنْ ذَلِكَ‏ دومى بحضرت امير گفت: اين همهمه‏ها را از خود دور كن! من ميروم قبر فاطمه زهرا را ميشكافم و بر بدنش نماز ميخوانم. حضرت على عليه السّلام به وى فرمود: بخدا قسم اگر بدنبال يك چنين منظورى بروى به آن نميرسى تا اينكه چشمانت از كاسه خارج شوند! زيرا من قبل از اينكه تو باين منظور برسى جز با شمشير با تو معامله‏اى نخواهم كرد!! فَوَقَعَ بَيْنَ عَلِيٍّ ع وَ عُمَرَ كَلَامٌ حَتَّى تَلَاحَيَا وَ اسْتَبْسَلَ وَ اجْتَمَعَ الْمُهَاجِرُونَ وَ الْأَنْصَارُ فَقَالُوا وَ اللَّهِ مَا نَرْضَى بِهَذَا أَنْ يُقَالَ فِي ابْنِ عَمِّ رَسُولِ اللَّهِ وَ أَخِيهِ وَ وَصِيِّهِ وَ كَادَتْ أَنْ تَقَعَ فِتْنَةٌ فَتَفَرَّقَا سپس بين حضرت امير و دومى سخنانى زشت رد و بدل شد و على عليه السّلام تصميم‏ نبرد گرفت. (1) آنگاه گروهى از مهاجرين و انصار اجتماع نمودند و گفتند: بخدا قسم ما راضى نيستيم كه اين گونه سخنان در باره ابن عم و برادر و وصى پيغمبر خدا گفته شود. نزديك بود فتنه‏اى بپا شود، ولى پراكنده شدند. بيان الصعداء بالمد تنفس ممدود قوله ص و صدقت إما تأكيد للأول أو على بناء المجهول من المخاطب أو على الغيبة أي صدقت فاطمة ع لأنها لم تذكر إلا ما سمعت و الصقيع الذي يسقط من السماء بالليل شبيه بالثلج و يقال أجفيت السرج من ظهر الفرس إذا رفعته عنه و جافاه عنه أي أبعده و لعل المعنى خذ الثوب و ارفعه قليلا حتى أتحول من جانب إلى جانب و الهمهمة تنويم المرأة الطفل بصوتها و ندر الشي‏ء يندر ندرا سقط و شذ و الملاحاة المنازعة و المباسلة المصاولة في الحرب و المستبسل الذي يوطن نفسه على الموت و استبسل أي طرح نفسه في الحرب و هو يريد أن يقتل لا محالة باب 7- ما وقع عليها من الظلم و بكائها و حزنها و شكايتها في مرضها إلى شهادتها- ص 2023 تا 207 1-1 سؤال از امام صادق ع که آیا جایز است برایدفن میت چراغ ببرند؟ 1-2 امام صادق ع و شرح مقتل فاطمة س قَالَا أَتَى رَجُلٌ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع فَقَالَ لَهُ يَرْحَمُكَ اللَّهُ هَلْ تُشَيَّعُ الْجِنَازَةُ بِنَارٍ وَ يُمْشَى مَعَهَا بِمِجْمَرَةٍ وَ قِنْدِيلٍ أَوْ غَيْرِ ذَلِكَ مِمَّا يُضَاءُ بِهِ قَالَ فَتَغَيَّرَ لَوْنُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مِنْ ذَلِكَ وَ اسْتَوَى جَالِساً

1- داستان خواستن پیامبر ص اولی و دومی لع را برای تهمتی که به علی ع زدند و فاطمة س آن را در عیادت آن دو ملعون به آنها گوش زد فرمود؟ 2- سیره و اخلاق فاطمی س / شجاعت در اظهار حق و دفاع از ولایت علی ع در مقابل آن دو ملعون در عیادت آنها 3- مبارزات سیاسی فاطمة س با غاصبین ولایت  بیزاری جستن و تبری از دو ملعون در عیادت از فاطمة س  تنظیم وصیت نامه ای که اعلام برائت از غاصبین ولایت بود 4- وصیت نامه فاطمة س 5- منع از حضور در مراسم فاطمة س ازز غاصبین ولایت 6- سؤال از امام صادق در باره مراسم میت و آوردن جراغ برایش و ... وبه یاد آوردن دفن فاطمة س در تاریکی شب و...بیان دروغی که بر علی ع بستند. 7- واژگان / لبخند فاطمة س هنگام شنیدن خبر دروغ درباره علی ع 8- حدیث مفصل پیامبر اکرم ص در باره ناراحتی و شادی فاطمة س 9- سیره و اخلاق دو زوج الهی / صدیق و صدیقة/ تائد این صفت درباره علی و فاطمةس س از طرف پیامبر اکرم ص 10- داستان عیادت دو ملعون از فاطمة س و اظهار کامل نارضایتی از آن دو ملعون توسط فاطمة س / عجز ابابکر لع و حیله ورزی اش / جسارت عمر لع به فاطمة س / 11- وصیت فاطمة س به علی ع 12- وقایع دفن فاطمة س / شاخه خرمایی را آتش زدند ( گریز امام صادق از سؤال مرد درباره چراغ آوردن برای دفن میت) / مراسم شبانه/ 13- برخورد دو ملعون بعد از دفن فاطمة س با علی ع و پاسخ علی ع به آنها . 14- برخورد امام حسن ع با ابابکر ملعون که منبر را غصب کرده بود. . دوستان را به محفل امام حسین ع دعوت کنید. ضامن اشک 1 https://chat.whatsapp.com/LaqKPBkqNQlEenYvGztVu1 ضامن اشک 2 https://chat.whatsapp.com/Ie5H2bXilyv4aTbz9OP4hI ضامن اشک 3 https://chat.whatsapp.com/KAyraS0E7Kc2JarDj8ZKjR ضامن اشک 4 https://chat.whatsapp.com/GJhNNslvn2xAzPIpOSitPQ ضامن اشک 5 https://chat.whatsapp.com/Cx0dX89SiYkBFplIR6e1qv ضامن اشک ۶ https://chat.whatsapp.com/HkZLpTUd0zlGJETZ7wYhAO