نکته ی چهارم: این نکته تمام کننده ترین ایراد به توضیح مصطلح برای جوّی بودن این پدیده است که پیشتر در مبحث شهابواره ها نیز به آن اشاره شد. برای کسانی که با نجوم آکادمیک آشنایی دارند اختلاف منظر مبحث بسیار آشنایی است. هر گاه دو پدیده با هم زاویه ای بسازند و یکی بسیار نزدیک تر از دیگری باشد با جابجایی ناظر سریعاً نسبت ظاهری دو پدیده تغییر می کند و زاویه به هم می‌ریزد.
اگر هاله‌ی 22 درجه‌ای ناشی از وقوع کریستال‌های یخ در ارتفاع معینی باشد، خصوصاً با توجه به ارتفاع بسیار پایین ابرهای سیروسی، وقتی شخصی در نقطه‌ای در حال دیدن این پدیده به شکل هاله‌ای مدوّر با مرکزیت ماه هست، یعنی وضعیت کریستال‌ها دقیقاً برای این ناظر به درستی تنظیم شده‌است و برای ناظری با جابجایی حتی کمتر از ده کیلومتر دیگر نباید این پدیده رؤیت شود، زیرا قسمتی از ابرها که بین این ناظر و ناظر قبلی تلاقی دارند نمی‌توانند همزمان برای هر دو ناظر تنظیم شوند. این در حالی است که این پدیده توسط شاهدان عینی از مناطق مختلف یک شهر تا بیشتر به صورت همزمان رصد شده است.
در این تصویر وضعیت ابرها از نظر ناظران با فاصله‌ی کم به گونه ای هست که غیر از دایره‌ی اصلی نارنجی که مربوط به ناظر اصلی است، دیگر ناظران نیز می توانند ماه را با کریستال‌های موجود در قسمت های دایره‌ای سبز رنگ، از منظرهای دیگر به طوری ببینند که برای هر کدام ماه در مرکز دایره باشد.
حال تکلیف کریستال های نقاط تلاقی چیست؟ بالاخره برای کدام ناظر باید تنظیم شوند و نسبت به کدام جهت عمود باشند؟
منتظر پاسخ دوستان اهل فن هستیم.
6 از 6 در موضوع هاله پیراماهی
@kojahastim