در قطبین #زمین_مرکزی از انرژی مغناطیسی وجود دارد، که میدان الکترومغناطیسی بسیار
نیرومندی ایجاد کرده است.
این مکانی است که #قطب_شمال یا #جنوب_مغناطیسی فعالیت هایش
را انجام می دهد.
این میدان بصورت عمودی از قسمت پایینی تا بالای #گنبد را در بر می گیرد و از آن عبور می کند.
نور ماه و خورشید که از این میدان عبور می کند، به دو روش مختلف اصطالحاً #پُلاریزه می شود.
یکی در محور y و دیگری در محور z. بنابراین نور خورشید باید تا اندازه ای پُلاریزه شود.
در وضعیت نرمال، نور خورشید اثر خاصی بر ماه ندارد.
ما می دانیم که یک میدان مغناطیسی می تواند زاویه پُلاریزه شدن یک موج #الکترومغناطیس که از آن عبور می کند را تغییر دهد (اثر فارادی).
زمانی که خورشید و ماه کامل در دو سوی قطب (ستون مغناطیسی) و در روبروی یکدیگر قرار دارند و در گره هایشان در یک ارتفاع نیز هستند، #امواج_الکترومغناطیس که از خورشید به سمت ماه می آیند، زاویه پُلاریزه شدنشان تغییر می کند و مانند همان زاویه نور عمل می کنند که توسط ماه تولید می شود.
در این مورد، در ابتدا پرتو های نور با کاهش سرعت تعامل برقرار می کنند، که باعث می شود انتشار نور به طول بیانجامد. این کاهش سرعت مشابه بدلیل پراکندگی نور در میان اترون های تشعشع(هردو تابش) ماه و خورشید است. سپس تاریکی ای که پس از آن به وجود می آید (بر روی ماه) نتیجه تداخل مخرب بین دو موج است.
در این نقطه شما می توانید بر روی ماه #رنگ_قرمز_مس مانندی را مشاهده کنید که نشان از اولین لحظات #ماه_گرفتگی می دهد. نور سرانجام به کلی ازبین می رود و ما شاهد پدیده #خسوف هستیم (حال فرقی ندارد کامل یا جزئی).
بنابراین مطابق با این توضیح، ماه گرفتگی توسط نور پُلاریزه شده خورشید رخ می دهد.
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
اینستا نوشت «خورشید و #خورشید_سیاه دلیل دیده شدن دو خورشید همزمان در آسمان ؛ در بعضی نقاط زمین و علت نزدیک شدن خورشید سیاه به خورشید است.
برای درک بهتر حقیقت زمین را مانند یک دیسک و صفحه نمایشگر یک ساعت مجسم کنید، قطب جنوب دیواره های یخ دروتادور زمین این دیسک، منظور از دیسک فقط اشاره میکنیم به سطح زمین (( زمین دارای سطح های زیرین نیز هست)) صفحات مغناطیس و گردش و نظم و انرژی حاصل از گردش صفحات زیرین را به عنوان موتور های کوچک گرداننده عقربه های ساعت فرض کنید.
انرژی حاصل از انرژی صفحات به موتور انرژی یا میدان انرژی مغناطیس زمین در وسط مجموعه منتقل می شود ( در مرکز قطب شمال و وسط نقشه زمین ما)) خورشید گرما دهنده را عقربه ساعت شمار و ماه را عقربه دقیقه شمار ؛ این سه از میدان انرژی مغناطیس یا موتور مرکز مدل انرژی دریافت می کنند خورشید سفید الکتریک، گرما دهنده و مربوط به دنیای فیزیکی ما است …»
#گنبد
#زمین_مسطح
•┈┈••✾••✾••┈┈•
@zamin_takht
•┈┈••✾••✾••┈┈•
در قطبین #زمین_مرکزی از انرژی مغناطیسی وجود دارد، که میدان الکترومغناطیسی بسیار
نیرومندی ایجاد کرده است.
این مکانی است که #قطب_شمال یا #جنوب_مغناطیسی فعالیت هایش
را انجام می دهد.
این میدان بصورت عمودی از قسمت پایینی تا بالای #گنبد را در بر می گیرد و از آن عبور می کند.
نور ماه و خورشید که از این میدان عبور می کند، به دو روش مختلف اصطالحاً #پُلاریزه می شود.
یکی در محور y و دیگری در محور z. بنابراین نور خورشید باید تا اندازه ای پُلاریزه شود.
در وضعیت نرمال، نور خورشید اثر خاصی بر ماه ندارد.
ما می دانیم که یک میدان مغناطیسی می تواند زاویه پُلاریزه شدن یک موج #الکترومغناطیس که از آن عبور می کند را تغییر دهد (اثر فارادی).
زمانی که خورشید و ماه کامل در دو سوی قطب (ستون مغناطیسی) و در روبروی یکدیگر قرار دارند و در گره هایشان در یک ارتفاع نیز هستند، #امواج_الکترومغناطیس که از خورشید به سمت ماه می آیند، زاویه پُلاریزه شدنشان تغییر می کند و مانند همان زاویه نور عمل می کنند که توسط ماه تولید می شود.
در این مورد، در ابتدا پرتو های نور با کاهش سرعت تعامل برقرار می کنند، که باعث می شود انتشار نور به طول بیانجامد. این کاهش سرعت مشابه بدلیل پراکندگی نور در میان اترون های تشعشع(هردو تابش) ماه و خورشید است. سپس تاریکی ای که پس از آن به وجود می آید (بر روی ماه) نتیجه تداخل مخرب بین دو موج است.
در این نقطه شما می توانید بر روی ماه #رنگ_قرمز_مس مانندی را مشاهده کنید که نشان از اولین لحظات #ماه_گرفتگی می دهد. نور سرانجام به کلی ازبین می رود و ما شاهد پدیده #خسوف هستیم (حال فرقی ندارد کامل یا جزئی).
بنابراین مطابق با این توضیح، ماه گرفتگی توسط نور پُلاریزه شده خورشید رخ می دهد.
در قطبین #زمین_مرکزی از انرژی مغناطیسی وجود دارد، که میدان الکترومغناطیسی بسیار
نیرومندی ایجاد کرده است.
این مکانی است که #قطب_شمال یا #جنوب_مغناطیسی فعالیت هایش
را انجام می دهد.
این میدان بصورت عمودی از قسمت پایینی تا بالای #گنبد را در بر می گیرد و از آن عبور می کند.
نور ماه و خورشید که از این میدان عبور می کند، به دو روش مختلف اصطالحاً #پُلاریزه می شود.
یکی در محور y و دیگری در محور z. بنابراین نور خورشید باید تا اندازه ای پُلاریزه شود.
در وضعیت نرمال، نور خورشید اثر خاصی بر ماه ندارد.
ما می دانیم که یک میدان مغناطیسی می تواند زاویه پُلاریزه شدن یک موج #الکترومغناطیس که از آن عبور می کند را تغییر دهد (اثر فارادی).
زمانی که خورشید و ماه کامل در دو سوی قطب (ستون مغناطیسی) و در روبروی یکدیگر قرار دارند و در گره هایشان در یک ارتفاع نیز هستند، #امواج_الکترومغناطیس که از خورشید به سمت ماه می آیند، زاویه پُلاریزه شدنشان تغییر می کند و مانند همان زاویه نور عمل می کنند که توسط ماه تولید می شود.
در این مورد، در ابتدا پرتو های نور با کاهش سرعت تعامل برقرار می کنند، که باعث می شود انتشار نور به طول بیانجامد. این کاهش سرعت مشابه بدلیل پراکندگی نور در میان اترون های تشعشع(هردو تابش) ماه و خورشید است. سپس تاریکی ای که پس از آن به وجود می آید (بر روی ماه) نتیجه تداخل مخرب بین دو موج است.
در این نقطه شما می توانید بر روی ماه #رنگ_قرمز_مس مانندی را مشاهده کنید که نشان از اولین لحظات #ماه_گرفتگی می دهد. نور سرانجام به کلی ازبین می رود و ما شاهد پدیده #خسوف هستیم (حال فرقی ندارد کامل یا جزئی).
بنابراین مطابق با این توضیح، ماه گرفتگی توسط نور پُلاریزه شده خورشید رخ می دهد.