🛑 پیش‌بینی بلایا و بیماری‌های همه‌گیر در آینده به کمک هوش مصنوعی 🔹پیش‌بینی زمان و بزرگی بلایای طبیعی برای دانشمندان یک هدف اساسی است. با این حال، از آنجایی که رخداد آن‌ها از نظر آماری بسیار نادر است، داده‌های کافی برای پیش‌بینی دقیق آن‌ها وجود ندارد. 🔹اکنون، محققان دانشگاه براون و موسسه فناوری ماساچوست می‌گویند راه‌هایی برای پیش‌بینی این رخداد‌ها با کمک هوش مصنوعی وجود دارد. اخبار مهم را ابتدا اینجا ببینید http://eitaa.com/joinchat/3298492416Cc8880c401c اولین و بزرگترین رسانه خبری قمی‌ها☝️

💢 برگزاری سخنرانی علمی «شناخت بدن‌مند» 🔹به همت هسته پژوهشی فلسفه ذهن مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، سخنرانی علمی با موضوع «شناخت بدن‌مند»، توسط خانم دکتر حنانه غلامی، برگزار می‌شود. 📌 به گزارش روابط عمومی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، به همت هسته پژوهشی فلسفه ذهن مؤسسه، سخنرانی علمی با موضوع «شناخت بدن‌مند» (Embodied Cognition)، توسط خانم دکتر حنانه غلامی، دانش‌آموخته فلسفه ذهن از مؤسسه آموزش عالی علوم‌شناختی تهران، برگزار می‌شود. 🗓 زمان و مکان برگزاری این مراسم، پنج‌شنبه 8 دی‌ماه 1401 ساعت 10 صبح و در محل شعبه قم مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران خواهد بود. 🏡 آدرس حضوری: قم، بلوار شهید صدوقی، خیابان حضرت ابوالفضل (ع)، خ دانش، کوچه دانش ۳، پلاک ۷۱ 🌐علاقه‌مندان جهت حضور مجازی، از طریق این لینک وارد شوند. https://www.skyroom.online/ch/irip/qom https://eitaa.com/hekmatfalsafe

💠 برتری💠 ❇️ بررسی تفاوت اصلی انسان با هوش مصنوعی 🎬 به همراه اکران برخط فیلم TRANSCENDENCE 💠 با حضور: 🔸حجت الاسلام رضا درگاهی فر دکترای فلسفه ذهن از پژوهشکده علوم شناختی پژوهشگر وابسته به مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران 🔸دکتر حسین اسفندیاری محقق ارشد گوگل کارشناسی مهندسی کامپيوتر از دانشگاه شریف کارشناسی ارشد و دکتری از دانشگاه مریلند و پسا دکتری از دانشگاه هاروارد ⏰زمان: جمعه ۹ دی، ساعت ۱۸ الی ۲۱:۲۰ 📲 لینک جلسه: http://vc.sharif.edu/ch/m-emam #معنای_زندگی #هوش_مصنوعی #آگاهی_و_هوش_مصنوعی --------------- حوزه دانشجویی شریف 🔻 @HDSHARIF hd.sharif.ir

اولویتهای پژوهشی دبیرخانه حمایت از طرحهای پژوهشی، همراه با معرفی اجمالی دبیرخانه :::::: روابط عمومی :::::: مرکز مدیریت حوزه‌های علمیه @ismcir

شناخت بدنمند - دكتر غلامي - 8 دي 1401

واقعيت مجازي - گفت‌وگو با ديويد چالمرز اگر یک روز از خواب بیدار شدید و متوجه شدید که دریک دنیای مجازی زندگی می‌کنید -دنیایی که در آن هرچیزی که می‌دانستید، مانند ماتریکس، شکلی از یک شبیه‌سازیِ فراواقع گرایانه بود- چه معنایی برای امیدها، رویاها و تجربیات شما خواهد داشت؟ آیا این نشان می‌دهد که همه‌ی آن‌ها فریب هستند؟ فریبی عاری از اعتبار؟ برای اکثر مردم، پاسخ شهودی به همه این سؤالات “بله” است. با این وجود، فیلم‌هایی مثل ماتریکس کابوس ویران‌شهری را به تصویر می‌کشد که در آن بشریت به بردگی ماشین‌های شرور درآمده است. دیگر چگونه می‌توان در مورد این راز برملا شده فکر کرد که «واقعیت» چیزی آن‌طور که به نظر می رسد نیست؟ اما برای فیلسوف دیوید چالمرز، هیچ یک از این‌ها لزوماً به دنبال نمی‌آیند. او مطرح می‌کند که مهم نیست وضعیت واقعیت شما چه باشد، افکار و تجربیات شما به همان اندازه واقعی باقی می‌مانند. و ارزش و هدف زندگی شما نیز به همین ترتیب دست نخورده باقی می‌ماند. در واقع همان‌طور که چالمرز در کتاب جدید خود با نام: “واقعیت+ :دنیاهای مجازی و پیچیدگی‌های فلسفه” به صراحت بیان می‌کند: «شبیه‌سازی‌ها توهم نیستند. جهان‌های مجازی واقعی هستند. اشیاء مجازی واقعا وجود دارند.» و هرچه ما سریع‌تر این ایده‌ها را بپذیریم، سریع‌تر قادر خواهیم بود برخی از عمیق‌ترین تنش‌های عصر دیجیتال را درک کنیم. https://sciencetoday.ir/the-man-rethinking-the-definition-of-reality/

ذهن گسترده - گفت‌وگو با ديويد چالمرز بین کنفرانس توسان (Tucson)و انتشار کتاب ذهنِ آگاه، چالمرز و اندی کلارک (Andy Clark) فیلسوف بریتانیایی، شروع به بررسی یک سوال که بطور فریبنده‌ای ساده بنظر می‌آید، کردند: “ذهن در کجا متوقف می‌شود و بقیه جهان از کجا شروع می‌شود؟” بنظر می‌رسد پاسخ دادن به این سوال، ممکن است مستلزم داشتن عقل و خرد بیشتری باشد. مغز از طریق سیستم عصبی به بدن متصل است – بنابراین این بدن است که محدودیت‌های ذهن و خود را مشخص می‌کند. فراتر از پوست و جمجمه، دنیای بیرونی نهفته است که دانش آن را فقط می‌توان به طور غیر مستقیم به دست آورد. با این حال، کلارک و چالمرز چیز بسیار متفاوتی را پیشنهاد کردند: یک «برونگرایی فعال» مبتنی بر این فرضیه که انسان‌ها می‌توانند جنبه‌های فکر و حافظه را به مصنوعات خارجی برون‌سپاری کنند – و بنابراین این مصنوعات می‌توانند به معنای واقعی کلمه به بخشی از ذهن انسان تبدیل شوند.

اواسط دهه ۱۹۹۰ بود – زمانی که شبکه جهانی وب در مراحل اولیه خود بود و تلفن‌های همراه قاطعانه “گنگ” بودند – یکی از نمونه‌های اصلی که کلارک و چالمرز برای نشان دادن نظریه‌شان از آن استفاده کردند، واژه “فایلو فکس” (Filofax) بود. یک کیف تنظیم کننده‌ی شخصی که نام آن از ترکیب دو کلمه‌ی “پرونده‌ی حقایق” درست شده است. آن‌ها پیشنهاد کردند که ثبت یا پردازش اطلاعات از طریق یک شیء که همیشه همراه شماست، تبدیل شدن به یک “سیستم جفت شده” با آن شیء است: سیستمی که قابلیت‌های آن را فقط می‌توان با تلقی با شما و آن شیء به عنوان یک موجودیت به طور دقیق توصیف کرد. همان‌طور که آن‌ها در مقاله مشترک خود با عنوان ” ذهن گسترده” آورده‌اند، «اگر هنگام مواجهه با کاری، بخشی از جهان به‌ عنوان فرآیندی عمل کند که اگر درون سر انجام می‌شد، در تشخیص آن به عنوان بخشی از فرآیندِ شناختی تردیدی نداشتیم، آن‌گاه آن بخش از جهان (آن‌طور که ما ادعا می‌کنیم) بخشی از فرآیند شناختی است… اگر منابع ماشین حساب من یا فایلوفاکس من همیشه در زمان نیاز من وجود دارد، آن‌گاه آن‌ها به همان اندازه که نیاز دارم با من همراه می‌شوند. در واقع، آن‌ها بخشی از پکیج اساسیِ منابع شناختی هستند که من در دنیای روزمره به کار می‌برم». اگرچه آن‌ها کار روی آن را در سال ۱۹۹۵ آغاز کردند، اما این مقاله در واقع تا سال ۱۹۹۸ منتشر نشد – زیرا، طبق توضیح چالمرز: “ما سعی کردیم آن را در سه مجله منتشر کنیم و همه‌ی آ‌ن‌ها مقاله ما را رد کردند: آن‌ها فکر می‌کردند که این یک گمانه‌زنیِ افراطی است.” این حدس و گمان به حدی پیش‌بینی شده بود که حتی نویسندگان آن را نیز تحت تأثیر قرار داده است. چالمرز به من گفت: «این جالب است که چگونه برخی از این مسائل از “کاملاً غیرقابل قبول” ، به “جالب است اما صرفا حدس و گمان است”، و در آخر به “کاملاً واضح” تبدیل می‌شوند. چیزی که زمانی یک جهش تخیلی افراطی بود، در طی دو دهه، به واقعیتی روزمره تبدیل شده است. نقشی را که مصنوعاتی مانند گوشی‌های هوشمند در شناخت بازی می‌کنند، در نظر بگیرید – و روش‌هایی که اگر تلفن‌های ما را از ما بگیرند، هم اینکه چگونه فکر می‌کنیم و هم این‌که چه فکری می‌کنیم، با روش‌های دشوار و مبهم جایگزین می‌شوند. او خاطرنشان کرد: “من اغلب به شوخی می‌گویم که بخش عظیمی از ذهن من توسط گوگل، اپل و فیس‌بوک تشکیل شده است.” “شاید گوگل 30٪ و اپل 20٪ داشته باشد و این فقط یک توسعه ذهنی معمولی است. وقتی این مسئله برای همه چیز در محیط ما اعمال شود، فکر می‌کنم پتانسیل آن بسیار بیشتر است”. https://sciencetoday.ir/the-man-rethinking-the-definition-of-reality/

معضل واقعیت - گفت‌وگو با ديويد چالمرز در شروع اولین فیلم از سری ماتریکس، شخصیت نئو (کیانو ریوز) با یک دوراهی روبرو می‌شود. به تازگی به او گفته شده است که دنیای او در واقع یک شبیه‌سازی در یک واقعیت بزرگتر است. حالا او یک انتخاب دارد. او می‌تواند یک قرص آبی بخورد و به زندگی فراموشکارانه در ماتریکس ادامه دهد، گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. یا می‌تواند یک قرص قرمز بخورد و در واقعیت “پایه” فراتر از آن بیدار شود. او باید چه کار کند؟ شما چکار انجام خواهید داد؟ نئو قرص قرمز را انتخاب می‌کند – و به نجات هر دو دنیای خارجی و شبیه‌سازی شده ادامه می‌دهد. اما، همان‌طور که چالمرز در مقاله‌ای به سفارش شرکت سازنده در سال ۲۰۰۳ اشاره کرد، پی بردن به این‌که شما تمام زندگی خود را در یک شبیه‌سازی گذرانده‌اید، در واقع ” واقعیت” آن زندگی را باطل نمی‌کند. به هر حال، اگر در ماتریکس به دنیا آمده و بزرگ شده باشید، طبق تعریف، هرگز با اشیاء غیر شبیه‌سازی‌شده مواجه نمی‌شوید، یا تجربه‌ای که ناشی از فعل و انفعالات غیر شبیه‌سازی شده باشد، نداشته‌اید. آن‌چه شما به آن “درخت” می‌گویید در واقع شبیه‌سازی‌های دیجیتالی هستند.

اما از آن‌جایی که شما هرگز درخت غیر شبیه‌سازی‌شده‌ای را ندیده‌اید، تمام این بدان معناست که هر آن‌چه در مورد “درخت” می‌دانید، می‌تواند از نظر فنی به عنوان “درختان شبیه‌سازی شده” بازنویسی شود. مگر این‌که به طور ناگهانی به شما قدرت‌های جدید شبیه‌سازی داده شود، این راز برملا شده تفاوتی با کشف این موضوع ندارد که آن‌چه شما آن را “درخت” می‌نامید، از نظر فنی، “افزایش ذرات زیراتمی” یا “شکل موج‌های کوانتومی فروریخته شده” یا “انرژی به دام افتاده‌ی موقت” است. یه عبارت دیگر، چالمرز پیشنهاد می‌کند اگر روزی از خواب بیدار شوم و بفهمم که در یک شبیه‌سازی زندگی می‌کنم، “نباید استنباط کنم که دنیای بیرونی وجود ندارد، یا بدنی ندارم، یا میز و صندلی وجود ندارد… بلکه، من باید استنباط کنم که دنیای فیزیکی از محاسبات زیر سطح میکروفیزیکی تشکیل شده است. هنوز میزها، صندلی‌ها و بدن‌ها وجود دارند: این‌ها اساساً از بیت‌ها و از هر چیزی که این بیت‌ها را تشکیل می‌دهند ساخته شده‌اند. این جهان توسط موجودات دیگر ایجاد شده است، اما هنوز کاملا واقعی است”. از این موضوع چه نتیجه‌ای میتوان گرفت؟ علاوه بر موارد دیگر، چالمرز در “واقعیت+” راجع به این پرسش که «آیا اگر ما در یک شبیه‌سازی زندگی می‌کنیم، یک بُعد الهیاتی غیرمنتظره دارد یا نه؟» نیز استدلال می‌کند. شبیه‌سازی که توسط موجودات فوق قدرتمند انجام می‌شود، از بسیاری جهات، معادل جهان ایجاد شده توسط یک موجود الهی است. او سؤالات مشابهی را مطرح می‌کند – به ویژه اگر شما یکی از موجودات فوق‌العاده قدرتمند مورد بحث باشید – چه نوع خطرات و مسئولیت‌هایی با قدرت‌های خداگونه مرتبط با جهان‌های شبیه‌سازی شده همراه است؟ با توجه به اینکه فیس‌بوک اخیراً نام خود را به متا تغییر داده است و با توجه به فضاهای سه بعدی جذابی که قصد دارد به زودی از آن رونمایی کند، این سوال که معنای فعالیت شرکت‌ها در حوزه‌هایی که در آن به دانای مطلق و قادر مطلق نزدیک هستند، چیست، جنبه عملی شگفت‌آوری دارد. چالمرز به من گفت: «اگر فکر می‌کنید که حریم خصوصی و دستکاری در رسانه‌های اجتماعی کنونی یک مشکل می‌باشد، بدیهی است که وقتی صحبت از دنیای مجازی تحت کنترل و ایجاد شده توسط همان شرکت‌ها به میان می‌آید، این پتانسیل بسیار بیشتر خواهد بود. ” و این پتانسیل زمانی بیشتر می‌شود که بدانیم ارزش‌ها، تجربیات، اشیاء و تعاملات موجود در چنین جهان‌هایی واقعی هستند. در واقع، سوالاتی که بیش از همه مهم هستند به هیچ وجه در مورد واقعیت و غیرواقعیت نیستند، بلکه در مورد انواع تجربه، عاملیت و فرصت‌هایی است که توسط هر محیطی که ما مسئول آن هستیم فراهم می‌شوند: “اگر این‌ها واقعیت‌های اصیلی هستند؛ – یعنی مواردی که می‌توانید در آنها تجربیات معنادار داشته باشید… – چه نوع تجربیات معناداری قرار است داشته باشیم؟” https://sciencetoday.ir/the-man-rethinking-the-definition-of-reality/

حس مجازی بودن - گفت‌وگو با ديويد چالمرز بسیاری از فیلسوفان و اخلاق‌دانان در سال‌های اخیر، اهمیت اصولی مانند حریم خصوصی، شفافیت، عاملیت و قابلیت توضیح در محیط‌های اطلاعاتی را مطرح کرده‌اند. با این حال، چالمرز غیرمعمول است؛ آن‌ هم به دلیل شدت تمرکزش بر دوردست‌ترین افق‌های فناوری – و جستجوی او برای “خوش‌بینی غیر ساده لوحانه” در رابطه با روابط انسان‌ها “با و به واسطه‌ی” مخلوقاتشان. برای این‌که ببینید چنین خوش‌بینی در عمل چگونه به نظر می‌رسد، یک کاربر بی‌تجربه از یک محیط مجازی را در نظر بگیرید که به عنوان مثال، نمی‌داند که آواتاری که با آن چت می‌کند توسط یک هوش مصنوعی شرکتی کنترل می‌شود نه یک انسان. این سناریویی است که در آن عدم تقارن اطلاعاتی – این واقعیت که کاربر عمیقاً در مورد ماهیت تعامل فریب خورده است – ممکن است به انواع دستکاری یا بهره برداری مرتبط باشد. این را با یک کاربر باتجربه محیط مجازی مقایسه کنید که با چند آواتار کنترل شده توسط دوستان (انسان) و همچنین یک آواتار کنترل شده با هوش مصنوعی که در کنار یک آتش مجازی به آنها داستان می‌گوید، معاشرت می‌کند. این یک چشم‌انداز بسیار متفاوت است. آن‌چه که اینجا رخ می‌دهد، یک رویاروییِ بالقوهِ رضایت‌بخش، در یک قلمرو مصنوعی است؛ که لذت آن ناشی از ترکیب شناخته شده‌ای از “تخیل و شبه‌واقعیت” می‌باشد. در “واقعیت+”، چالمرز از عبارت «حس مجازی بودن» برای توصیف راه‌هایی استفاده می‌کند که مردم از طریق آن می‌دانند یک شی یا محیط شبیه‌سازی شده است؛ و اهمیت این آگاهی زمانی که صحبت از تعاملات غنی و معنادار با محیط‌های مجازی می‌شود. او به من گفت: “فکر می‌کنم دانش بسیار مهم است.” وقتی با چیزی مجازی تعامل می‌کنید، می‌دانید که مجازی است؛ وقتی با چیزی دیجیتال تعامل می‌کنید، می‌دانید که دیجیتالی است. اگر این بخشی از مقررات اخلاقی جهان‌های مجازی شود، تعجب نمی‌کنم. نه اینکه بگوییم این دنیاهای مجازی واقعی نیستند، شما فقط می خواهید بدانید در کدام واقعیت قرار دارید.” دانشی که شما به یک تجربه شبیه‌سازی شده می‌آورید، به عبارت دیگر، جزء حیاتی آن تجربه است – چیزی که به طور یکسان، در هر موقعیت «واقعی» هم اعمال می‌شود. در هر مورد، کم‌اطلاع بودن یا نادرست بودن ِ اطلاعات، به معنای آسیب‌پذیری در برابر انواع مختلف دستکاری است. در حالی که داشتن گزینه‌های معنادار، عاملیت و تخصص به معنای توانمند شدن است. این ما را شاید به مهم‌ترین و هوشیارترین درس می‌رساند: این که وقتی نوبت به آگاهی می‌رسد، انسان‌ها فوق‌العاده و هم‌زمان نیز عمیقاً آسیب‌پذیر هستند. مصنوعات بی‌شمار، سیستم‌ها و محرک‌های محیطی دائماً در حال تغییر و گسترش ذهن ما هستند. ما از طریق حواس خود، مستقیما حتی به واقعیت «پایه» نیز دسترسی نداریم. و این بدان معناست که هر لحظه‌ای که ما تجربه می‌کنیم، بازتر و ناشناخته‌تر از آن چیزی است که شهود به آسانی به ما اجازه می‌دهد باور کنیم. https://sciencetoday.ir/the-man-rethinking-the-definition-of-reality/

نابینایی نسبت به تغییر - گفت‌وگو با ديويد چالمرز از چالمرز پرسیدم، چه چیزهایی در درک رو به رشد ما از آگاهی او را شگفت‌زده یا هیجان‌زده کرده است؟ او به من گفت، یکی از مثال‌هایی که به ذهن می‌رسد، تحقیق در مورد چیزی است که به عنوان «نابینایی نسبت به تغییر» شناخته می‌شود. “نابینایی نسبت به تغییر” روش‌هایی را توصیف می‌کند که در آن افراد می‌توانند به‌طور مؤثر حتی نسبت به تغییرات اساسی در آن‌چه در مقابلشان است، «کور» شوند، مگر اینکه به‌طور خاص به دنبال چنین تغییراتی باشند. برای مثال، در یکی از آزمایش‌های سال ۱۹۹۸، آزمایش کنندگان مکالمه‌ای را با یک عابر پیاده آغاز کردند و سپس، در میانه‌ی مکالمه، به‌طور مخفیانه اولین آزمایش‌کننده را با فرد دیگری جایگزین کردند که مکالمه را ادامه دهد. فقط نیمی از عابران پیاده متوجه این تغییر شده‌اند؛ یافته‌ای قابل توجه که توسط تحقیقات درحال پیشرفتی تقویت شده است که نشان می‌دهد همانگونه که چالمرز می‌گوید: مردم ممکن است “خیلی کمتر از آنچه ما فکر می‌کردیم” آگاه باشند. به نظر می‌رسد که آگاهی روزمره ما از جهان، دقیق، روان و دائما به روزشده باشد. اما این کمی بیش از یک توهم مفید است. “ما فکر می‌کردیم از همه چیز، همه جزئیات یک عکس آگاه هستیم؛ اما معلوم شد که شاید فقط از هفت لکه که به آنها توجه می‌کنیم آگاه هستیم. هر زمان که به آن توجه می‌کنیم، آن‌جاست. اما (حداقل تا جایی که به آگاهی مربوط می‌شود) همیشه آن‌جا نیست.” به عبارت دیگر، ذهن‌ها و ادراکات ما اساساً در خوانش‌های خود از واقعیت غیر تحت اللفظی هستند – در حالی که ادراک، خود نوعی توهم تکامل یافته است، توهمی به اندازه کافی مفید و دقیق برای محافظت از بقای ما، اما به اندازه‌ای که به نظر می‌رسد وسیع نیست. از این نظر، جهان‌های مجازی و میانجی‌گری فن‌آوری، تا آن‌جا که به بشریت مربوط می‌شود، نوعی ماهیت دوم هستند: محیط‌ها و رویارویی‌ها نه بیشتر و نه کمتر از هر چیز دیگری که ما تجربه می‌کنیم، ذاتاً معنادار هستند. در نهایت، خودِ اطلاعات، واقعیتی است که اهمیت دارد. برداشت خود چالمرز در مورد وضعیت واقعیت خودش چیست؟ آیا او دوست دارد در یک شبیه‌سازی زندگی کند – یا بداند که آیا قبلاً در یک شبیه‌سازی زندگی می‌کرد؟ او می‌گوید: “من کاملاً تصمیمم را نگرفته‌ام. از یک طرف، چیز بسیار جالبی در مورد ایده‌ی بودن در واقعیت ِ پایه وجود دارد. همه این شبیه‌سازی‌ها وجود دارد، اما قرار گرفتن در واقعیت ِ پایه مکان بسیار جالب و ویژه‌ای است. از طرف دیگر، اگر ما در یک شبیه‌سازی هستیم، پس جهان بسیار بزرگتر و وسیعتر از آن چیزی است که ما فکر می‌کردیم.” این یک خط فکری است که به نوعی زندگی‌نامه‌ای به نظر می‌رسد – نسخه‌ای از کنجکاوی بی‌قراری که او را به نیمه‌ی راه جهان برد، و “واقعیت+” که مجموعه‌ای از تصاویر فلسفی، تحریکات و مثال‌ها، ترسیم می‌کند. همان‌طور که او در پایان گفتگوی ما گفت: “من در استرالیا بزرگ شدم و در یک مقطع زمانی متوجه شدم که، وای خدای من! اون بیرون یک دنیای کامل وجود دارد که می‌توانم فراتر از این را کشف کنم. من فکر می‌کنم که دانستن این‌که دنیایی خارج از دنیای خودمان وجود دارد، شاید حتی دنیایی که در اصل بتوانیم آن را کشف کنیم، افق‌ها و امکاناتی را پدید می‌آورد که هیجان‌انگیز و جالب هستند.” و حکم نهایی او در مورد آن کلمه دشوار “واقعیت” – و این‌که چرا باید به دنبال آن “به علاوه” باشد تا همه چیزهایی را که او می‌خواهد بگوید در بر گیرد؟ – او می‌گوید: “حدس می‌زنم می‌خواهم بگویم که… واقعیت بسیار بزرگ است. فضا بزرگ است اما واقعیت بزرگتر است.” https://sciencetoday.ir/the-man-rethinking-the-definition-of-reality/

🖌🖌 گروه فلسفه پژوهشکده فلسفه و کلام اسلامی برگزار می کند: ✅✅✅ سمینار پژوهشی با عنوان «روش نفس‌شناسی در فلسفه اسلامی از ابن سینا تا ملاصدرا» با حضور نویسنده محترم دکتر مهدی ذاکری، استاد دانشگاه تهران و دکتر رضا برنجکار، استاد دانشگاه تهران (ناظر طرح)، و با حضور اعضای شورای علمی گروه فلسفه پژوهشکده فلسفه و کلام اسلامی در تالار پژوهشکده علوم و اندیشه سیاسی (طبقه دوم) پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی برگزار می گردد. 🖌🖌🖌 علاقه مندان می توانند به صورت حضوری و یا مجازی در این جلسه شرکت نمایند. 🖌🖌 این جلسه در تاریخ 20-10-1401 رأس ساعت 11:00 لغایت 12:00 برگزار می گردد. لینک شرکت مجازی در جلسه: Dte.bz/philconf

🔰 آغاز ثبت‌نام در مدرسه زمستانه مباحث پایه در فلسفه ذهن و علم‌النفس فلسفی ▫️مدرسه زمستانه مباحث پایه در فلسفه ذهن و علم‌النفس فلسفی توسط مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران و مؤسسه آموزشی پژوهشی نفحات برگزار می‌گردد. ⏱ زمان ثبت‌نام: تا ۲۷ دی‌ماه ۱۴۰۱ ⏱ زمان برگزاری دوره: ۲۸ دی تا ۱۳ بهمن‌ماه ۱۴۰۱ 🖥 جهت ثبت‌نام به سامانه ثبت‌نام نفحات به آدرس ذیل مراجعه نمایید؛ http://register.nafahat-eri.ir/ 📱جهت بیان سؤالات و دریافت پاسخ‌های خود می‌توانید با پشتیبان معاونت پژوهش به آیدی زیر در پیام‌رسان ایتا در ارتباط باشید؛ @nafahat_eri_pejohesh #فلسفه_ذهن #علم_النفس_فلسفی 💢 مؤسسه آموزشی پژوهشی نفحات https://eitaa.com/nafahat_eri

✅ نشست متاورس و مدرسه ⏰ زمان : چهارشنبه ۲۱ دی ساعت ۸:۳۰ تا ۱۲:۳۰ لینک کانال شاد سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی : https://shad.ir/oerpiran #حوزه_ریاست @oerpir

سخنرانی دکتر قائمی‌نیا در نشست متاورس و مدرسه با عنوان «مبانی فلسفی الهیاتی متاورس» @hekmatebalge

💢 ثبت نام مدرسه «مباحث پایه در فلسفه ذهن و علم‌النفس فلسفی» آغاز شد 🔹 به گزارش روابط عمومی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران، زمان برگزاری جلسات دو روز در هفته و روزی دو جلسه چهارشنبه‌ها از ساعت ۱۶ تا ۱۷:۳۰ و ۱۸ تا ۱۹:۳۰ و پنج‌شنبه‌ها از ساعت ۸:۳۰ تا ۱۰ و ۱۰:۳۰ تا ۱۲ خواهد بود. 🔶مدرسه زمستانی «مباحث پایه در فلسفه ذهن و علم‌النفس فلسفی»، عرضه روشن و مقدماتی برخی از مهم‌ترین موضوعات مطرح در فلسفه نفس از دو منظر فلسفه ذهن معاصر و علم‌النفس اسلامی را هدف گرفته است. انسان‌شناسی فلسفی یکی از شاخه‌های قدیمی، اثرگذار و بنیادین فلسفه است. 📌مخاطبان این مدرسه با برخی اندیشه‌های اساسی در این حیطه آشنا می‌شوند و در صورت علاقه‌مندی، می‌توانند مطالعات و پژوهش‌های فلسفی خود را در این قلمرو برنامه‌ریزی و جهت‌دهی کنند. در میانه علم‌النفس اسلامی و فلسفه ذهن معاصر مباحث تطبیقی و مقایسه‌ای فراوان و جذابی وجود دارد و این زمینه فلسفی علاقه‌های بسیاری را در دهه‌های اخیر به سوی خود جلب کرده است. 🏷 از اهداف مدرسه، برجسته کردن نقاط تعامل میان سنت فلسفی اسلامی و سنت فلسفه ذهن در برخی موضوعات اساسی مربوط به انسان است. در پس شکل‌گیری این تعامل، می‌توان به دغدغه‌های بنیادین انسان‌شناسانه امروز از منظرهای گوناگون پرداخت و به‌ویژه کارآمدی‌های فلسفه نفس اسلامی را در این حوزه برجسته کرد. 🔹دعوت دانش‌پژوهان فلسفه اسلامی به اندیشه‌ورزی و نظریه‌پردازی درباره موضوعات مربوط به نفس‌شناسی با توجه به دغدغه‌های امروز، از دیگر اهداف این مدرسه است. متن کامل خبر ... https://www.irip.ac.ir/fa/news/474

#مسئله_ذهن_بدن Matson, Wallace I. (1966). Why isn't the mind-body problem ancient? In Paul K. Feyerabend & Grover Maxwell (eds.), Mind, Matter, and Method: Essays in Philosophy and Science in Honor of Herbert Feigl. University of Minnesota Press. متسون والاس در مقاله بالا با شواهدي نشان داده است كه مسئله ذهن-بدن، مسئله‌اي باستاني نيست، يعني در فلسفه يونان باستان مطرح نبوده است. به گفته او در يونان مسئله روح-بدن (soul-body) مطرح بوده است، اما مسئله ذهن-بدن، اساساً مسئله اي مدرن است. اين مسئله درواقع رابطه ميان امر ذهني پديداري با فرايندهاي فيزيولوژيك بدني است. https://philpapers.org/rec/MATWIT ✍ رضا درگاهی فر