آنگاه آخوند شدم .... #تیکه_پنجاهُ‌چهارم یهو یکی از طلبه ها که کمک کادر درمان بود با پیرهن و یقه ای پاره و لب هایی که کنارش زخمی بود ، وارد شد ، حراست بیمارستان هم کنارش بود. مسوول بچه های جهادی رفت نزدیک و گفت چیشده ؟!!! اون طلبه جواب داد : یهو چند نفر اومدن تو یکی از اتاقا و داد و بیداد که چرا به ما رسیدگی نمیشه و .. منم رفتم ببینم چی شده ، اومدم درب اتاق رو بستم تا غائله بیشتر نشه ، که یهو یکی از پرسنل حراست یقه منو میگیره و ... ولی بخیر گذشت ..😪 فقط یکی دو تا مشت بود و یقه ام پاره شد . روز سوم بیمارستان هم تمام شد و دیگه باید به امورات مادر رسیدگی میکردم. بخاطر همین بهشون گفتم اگر نیرو به اندازه کافی هست ، دیگه بنده نیام بیمارستان و تو قسمت دوخت و دوز ماسک های بیمارستان کمکشون باشم . اون بندگان خدا هم تشکر کردن و گفتن ممنون به تعداد کافی هستیم اینجا 😊🤝 ما هم تقریبا وارد قرنطینه شدیم و تا دو هفته باید مواظب خودم میبودم. همشیره هام رو نمیشد بغل کنم ، زیاد نزدیک مامانم و بابام نمی‌رفتم و .. تا ذره ذره بعد از دو هفته که حالم بهتر شد به جامعه وارد شدم. با کلی تجربه و صحنه هایی که تا آخرِ عمرم یادم نمیره. صحنه هایی که شاید همه نتونن اونا رو از نزدیک ببینن. خدمت به بیماران ، نعمتی بود که خیلی خیلی زود از من گرفته شد .. ذره ذره بزرگ شدم و باید برای دبیرستان دوره متوسطه دوم ثبت نام میکردم . یعنی همون کلاس دهم ، یازدهم و دوازدهم این داستان ان شاء الله ادامه دارد .... ✍ #حبیب