📚 عطر عبور یک دوست
زارعی پیر و بی دندان و زیبا در نپال، شبی مرا در خانه ای جای داد.
کلبه ای کاهگلی که افراد خانواده و وسایل کشاورزی و همه حیواناتش را جملگی در همان جا مسکن داده بود.
گفتگو بدون استفاده از علائم ! لبخندی، برخورد نگاهی، یا تماسی میسر نبود.
نه تصویری از اینکه آمریکا در کجا واقع است، داشت و نه در عمرش با یه غربی سخن گفته بود.نه سوار ماشین شده بود و نه یک کلمه از تاریخ شنیده بود.
پس نمیتوانست به سیاست یا چیزی فراسوی زندگی روستایی اش علاقمند باشد.
با این حال غروبی را به گرمی کنار هم گذراندیم و به هنگام وداع، با این احساس که شاید دیگر هیچ گاه یکدیگر را نمیبینیم،
دست در دست هم، تا انتهای دهکده را پیمودیم و گریستیم و گریستیم.
اکنون سالها از آن ماجرا میگذرد و من دیگر او را ندیدم.
بگذریم، که هنوز نیز با یکدیگریم!
#داستان_بخوانیم
💕💕💕
