در زمانه بی خانمانی و بی وطنی ، این تصاویر ،با ما سخنی دارند،سخنی که زبان اشاره است برای اهلش: کودکان غزه پس از خبر شهادت اسماعیل هنیئه ، عکس او را بر روی خرابه های خانه اش می گذارند و با عکس شهید ، #عکس_یادگاری می گیرند. هنییه سالهاست که در قطر زندگی می کرده ، اما چگونه است که در نگاه این‌کودکان ،این خرابه ها هم چنان به شهیدتعلق دارد؟ آیا خانه جایی جز محل سکنی گزیدنی است که در آن ، خدا با اسم #مودت و #رحمت خود دائما رخ می نمایاند ؟ خانواده شهید هنییه چه بودنی را در این خانه به دیگران چشانده اند که حتی کودکان هم ، او را متعلق به این خانه می دانند و این جا را #وطنش می نامند؟ آیا وطن ما جز همان خانه ای است که می توان در آن فقط با خودمان به سر بریم ، و حس بقاء را تجربه گر باشیم؟ این خانه ، وطن هنیئه است؛ جایی‌ است که از گذشته تا آینده ‌متعلق به اوست و گویی دیگران نیز در این خرابه‌ها، بودن گم شده خود را می یابند. 🔻و این #خانه را چه کسی جز #زن_شهید_پرور_او بنا کرده است؟ ریشه های هنییه در غزه است و ریشه داری فقط با #خانواده معنا می‌یابد. خانواده ای که در تعلق قدسی مادر ،درختی را بارور می گرداند که شاخه هایش سقف آسمان را پر می کند و سایه هایش محل سکنای سایرین می گردد. #بشنو_از_زن.... 💠@ziafat_andishe