دیشب در بحث سیره حضرت
۲ بحث را بررسی کردیم
۱. سیره فرهنگی و سیاسی حضرت
۲. سیره معنوی و عبادی حضرت
زن در خانه سه وظیفه اساسی دارد:
1. همسرداری؛
2. خانهداری؛
3. تربیت فرزندان.
بحث همسرداری و احترام به همسر،در سیره حضرت میبینیم که ایشان گشادهرویی را دروازه ورود به بهشت برای مؤمن ذكر میكند و در رفتار با همسرش نیز به سخن خود عمل میکند. در محضر پدرش، با ابراز محبت به حضرت امیر (همسرش)، او را با احترام یاد میكند و بهترین یاور و بهترین همسر معرفی میكند. در مقابل، حضرت امیر نیز میفرمود:«هرگاه به فاطمه نگاه میكنم، همه دردها و رنجها و غصهها را از یاد میبرم». در لحظههای ناگوار زندگی هم این نوع جملات تكرار میشود.
ابن فتال نیشابوری میگوید حضرت صدیقه، حضرت امیر را (متناسب با شرایطی که در آن بودند) با كلمات محبتآمیز یا عنوان پسر عم(در محفل خصوصی) و با تعابیر محترمانه (نزد عموم) یاد میكرد. برای مثال در نزد پدرش، از همسر خود با عنوان«علی» و نزد مردم با كنیه «ابالحسن» یا القاب دیگر از ایشان یاد میكند؛ چراكه جامعه عرب ذكر نام را خلاف عرف میدانستند. به هر حال، متناسب باشرایط، نوع خطاب تغییر میکرد. اینها نكتههای ظریفی از زندگی ایشان است که همسران در زندگی خانوادگی باید از آن حضرت بیاموزند.
حضرت با توجه به شرایط آن روز جامعه و نیز موقعیت خود،از زیورآلات گرانقیمت استفاده نمیکردند؛ اما حداقل آراستگی را كه برای زن در خانه لازم است، رعایت می کردند؛ مانند استفاده از عطر.
در اینباره نیز داستان معروفی درباره ایشان نقل شده كه نکته تربیتی ـ اجتماعی دارد؛ داستان پوشش آن حضرت در برابر فرد نابینا؛هنگامی كه پیامبر (ص) سؤال میكنند چرا خودت را در برابر یک نابینا میپوشانی، میفرمایند: او مرا نمیبیند، ولی بوی مرا استشمام میكند و این حجاب برای این است كه آن بو را حس نكند
این داستان از تأثیر روانی خاصی سخن میگوید که بیحجابی زن حتی در برابر نامحرم ممکن است بر جای گذارد.