من به همه گفتم میخوام ادامه بدم ولی شبا تو دفترم راجب چطوری مُردنم حرف میزنم.

خیلی خوب میشد اگه واقن ی راه بدون دردسر و تضمینی برای خودکشیم پیدا میکردم و دیگه هيچوقت اینجا پستی گذاشته نمیشد.

میتونم بارها بهش گوش کنم و فقط اشک بریزم.

مثل اون دوستیِ دوازده ساله‌ای که توی دوساعت بهم خورد مثل اون ضد حالی که وسط خندیدین بهت زدن مثل وقتی که نمره‌ی بدتو بلند توی کلاس میخونن مثل وقتی که از آهنگ مورد علاقت متنفر میشی مثل وقتی که میفهمی مسخره‌ترین سوال امتحانو اشتباه نوشتی -مود این روزای من دقیقا شبیه یه همچین چیزاییه!