#روز_قدس چرا باید ایران به رغم مشکلات داخلی و فشارهای بین‌المللی هم چنان بر دفاع از فلسطین و لبنان پای فشاری کند؟! به لحاظ بینش اسلامی، امّت اسلام، یک امّت واحد هستند و مرزهای جغرافیایی، زبانی، رنگ و ...، محدوده‌های اعتباری هستند که سبب جدایی آنها از یک دیگر نمی‌گردد. و البته اسلام، همه‌ی انسان‌ها را در مقابل یک ‌دیگر مسئول و پاسخ‌گو می‌داند. لذا بدیهی است که جمهوری اسلامی ایران که سعی دارد مبتنی بر ارزش‌ها و تکالیف الهی عمل نماید، نمی‌تواند و نباید در قبال کشتار مسلمانان بی‌گناه و اشغال سرزمین‌های آنان بی‌تفاوت باشد و سکوت نماید. مضاف بر این که از دیدگاه اسلامی، دفاع از مسلمانان و هر مظلومی، بر هر مسلمانی واجب است. پس، ملت مسلمان ایران اگر از حکومت و دولت اسلامی هم برخوردار نمی‌بود، بر این حمایت موظف و مکلف بود و اکنون که از قدرت و دولتی اسلامی برخوردار است، تکلیفش مضاعف می‌گردد. از دیدگاه انسانی نیز اگر مسلمان هم نباشیم، لااقل انسان که هستیم و انسان آزاده، مدنی و برخوردار از عقل، شعور و عواطف انسانی، نمی‌تواند در قبال کشتار بی‌رحمانه‌ی هم نوعان خود بی‌تفاوت باشد، که این بی‌تفاوتی، نوعی همراهی با جلادان ددمنش و گردنکشان استعمارگر است وامروزه شاهدیم که بسیاری از انسان‌ها که مسلمان هم نیستند، از حقوق آنان دفاع می‌کنند. از منظر سیاسی صرف نیز امروزه مسئله‌ی فلسطین و اشغال سرزمین‌های اسلامی در قلب خاورمیانه توسط رژیم اشغال‌گر و صهیونیسم بین‌الملل و نسل‌کشی بیرحمانه و به خاک و خون کشیدن زنان و کودکان و فروش اعضای خردسالان به سرمایه‌داران آمریکایی و اروپایی، دیگر یک مسئله ملی که به یک کشور یا یک ملت مربوط باشد نیست، بلکه به یک مسئله‌ی بین‌المللی مبدل گردیده است. لذا تمامی کشورهای جهان از خاوردور مانند ژاپن، چین و کره گرفته تا همه کشورهای آسیایی،‌ اروپای غربی تا روسیه و آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی و ...، در مقابل این مسئله‌ی مهم سیاسی، موضع‌گیری «له یا علیه» دارند. حال چه اتفاقی افتاده که انتظار دارند در میان تمامی کشورهای دنیا، فقط جمهوری اسلامی ایران نباید مواضع معینی داشته باشد و بر مواضع خود پافشاری نماید؟! امروزه هیچ نشست سیاسی‌ای در جهان وجود ندارد که رژیم اشغال‌گر، سرزمین‌ها و ملت فلسطین یا لبنان، یکی از موضوعات جدی آن نباشد و هر کشور، نظام و دولتی در این مباحث موضعی دارد. پس چرا جمهوری اسلامی ایران نباید موضع داشته باشد؟! آن عده‌ای که گمان می‌کنند عدم حمایت نظام جمهوری اسلامی ایران از فلسطین و لبنان و سایر ملل مسلمان به نفع کشور تمام می‌شود، باید در نظر داشته باشند که نظامی مستحکم و پا برجا می‌ماند که همه «تهدیدها»ی ثبات، بقا و رشد خود را بشناسد و همه‌ی حرکات دشمنان خود را به خوبی رصد کند و حرکت دشمن به سوی خود را در همان مبدأ مهار نماید و اجازه‌ی پیشروی ندهد. بر کسی پوشیده نیست که پدیده‌ی شومی به نام «اسرائیل» نه یک کشور است و نه یک رژیم سیاسی! بلکه صرفاً یک پادگان نظامی برای آمریکا و صهیونیسم بین‌الملل در منطقه‌ی خاورمیانه است. منطقه‌ای که از مهم‌ترین جغرافیای استراتژیک، ارزشمند‌ترین منابع زیر زمینی (مانند: نفت، گاز، اورانیوم و ...)، بزرگ‌ترین شاهراه‌های آبی و بیشترین بنادر اقتصادی برخوردار است. و هدف این پادگان نظامی نیز به سرزمین‌های فلسطین، لبنان یا سوریه محدود نمی‌گردد. بلکه با سر دادن شعار «نیل تا فرات» و با پیگیری اهداف آمریکا در تحقق «نقشه‌ی راه»، «خاورمیانه‌ی جدید» و ...، نه تنها سرزمین‌هایی چون سوریه، عربستان، کویت، اردن، عراق و حتیٰ ترکیه، بلکه خاک ایران را نیز قصد نموده است. حال آیا مهار نمودن دشمن با حمایت از سرزمین‌ها و مسلمانان در سرزمین‌خودشان و هم مرز با سرزمین‌های اشغالی به نفع کشور است و یا حمایت از آمریکا، انگلیس و اسرائیل و همراهی و همکاری در گسترش نفوذ و کشورگشایی و نسل کشی؟! #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar

#ماه_رمضان حضرت امام صادق علیه السلام: «أَعُوذُ بِجَلالِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ أَنْ یَنْقَضِیَ عَنِّی شَهْرُ رَمَضَانَ أَوْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَیْلَتِی هَذِهِ وَ لَکَ قِبَلِی ذَنْبٌ أَوْ تَبِعَةٌ تُعَذِّبُنِی عَلَیْه» (الکافی، ج 4، ص 160) - پناه می‌آورم به عظمت ذات بزرگ‌منش مهمان‌نوازت از اینکه ماه رمضان از من سپری شود یا سپیده این شب طلوع کند و از سوی من نزد تو گناهی یا پی‌آمد منفی ِکاری مانده باشد که مرا بر آن عذاب نمایی. #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar

#ماه_رمضان امام سجاد (ع) در دعای چهل و پنجم با ماه رمضان وداع می کنند. حضرت دراین دعا درسی به ما می دهند؛ عده ای ماه رمضان را پشت سر گذاشته اند وبهره های این ماه را برده اند خوشا به حالشان، اما در مورد باقی افراد حضرت می فرمایند خدایا ما در مقابل این ماه که از دست دادیم، در مقابل تفریط و کوتاهی خودمان و درحق این ماه، مصیبت زده هستیم. منکسر هستیم، که چرا ماه خدا آمد و ما نه از شب هایش بهره بردیم و نه از روزهایش واین ماه از ما جدا می شود و دیگر بر نمی گردد. البته این برای روز آخر ماه است روزی که می آید به انسان می گوید من دیگر تکرار نمی شوم، خیال نکنی فردا من هستم! فردا یک روز دیگری است، من می روم و دیگرهم به دنیا بر نمی گردم، مواظب باش بهره ات را از من ببری. ماه رمضان هم اینگونه است؛ بر فرض انسان زنده باشد تا ماه رمضان بعد اما آن که این ماه رمضان نیست. اکنون حضرت یک راهی به ما یاد داده اند که اگر توانستیم جبران کنیم؛ آخر ماه باید اینگونه از خدا عذرخواهی کند و به فضل خدا امیدوار باشد. خدایا ما تو را حمد می کنیم و در کار تو نقصی نیست، تو را فقط باید ستود، تو این ماه طهور را قراردادی، ملائکه ات را آماده کرده بودی، شیاطین را در غل و زنجیر کرده بودی، بنابراین باید تو را ستود، اما من بودم که کوتاهی کردم و از این ماه بهره مند نشدم. حالا نیز هم به بدی های خود اقرار دارم و هم اعتراف به تضییع حق تو. حالا در مقابل این اسائه و اضائه ها چه داریم؟ آنچه که ما داریم برای تو این است: «ولک من قلوبنا عقد الندم». قلب ما با ندامت گره خورده است، پشیمان هستیم، بی تفاوت نیستیم که شهر الطهور تمام شد. روز آخر ماه است و عده ای پاک شدند و موحد شدند، (برای روز آخر) خداشناس شدند، امام شناس شدند و مقام ولایت الهیه را یافتند و ما دست خالی هستیم. کار از طرف تو تمام بود، ما نخواستیم، ما تضییع کردیم. اگر انسان اینگونه به اخبات و انکسار برسد از این انکسار بهره می برد اما عبادتی که سرت را بالا بگیری و بگویی من روزه را که گرفتم، نماز را هم که خواندم، چه کم گذاشته بودم؟! مستحق چوب خوردن است. انسان در درگاه خدای متعال باید هر کاری هم که کرده باشد، از حد تقصیر بیرون نرود، خیال نکند که بندگی انجام داده است! انسان وقتی می بیند یک عده ای شب تا صبح در سجده و رکوع بوده اند، تازه می فهمد که کاری نکرده است. این صداقت در اعتذار و پشیمانیها تدارک نقص هاست... #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar

#ماه_رمضان اگر کسی به ماه ضیافت خدا ورود کرد چون مهمانی خاص خدا است حتما او هم متنعم به نعمت می شود، فقط یک چیزی را باید مراقبه کند و آن این است که ماه رمضان که تمام می شود شیطان بیرون بهشت ایستاده تا ثمرات را بگیرد، فرمود: «شیاطین در ماه رمضان در غل و زنجیر هستن، دعا کنید درهای بهشت به روی شما بسته نشود، دعا کنید درهای جهنم که بسته شده باز نشود و شیاطینی که در غل و زنجیر شدند دوباره باز نشوند تا اینکه بتوانند به جان انسان بیافتند و چشم و گوش و زبانش را بگیرند و او را وسوسه کنند». پس ببینید همه انشالله در ماه رمضان به یک جایی رسیده اند و چیزی گیرشان آمده است، نمی شود ماه رمضان بگذرد و مومنی دست خالی باشد مگر اینکه مومن نباشد فقط باید مراقبه کنیم که وقتی بیرون می رویم ما را از حقیقت این ماه بیرون نکنند، پس مواظب باشیم که انشالله وقتی ماه رمضان تمام شد ما را از این ماه بیرون نکنند بلکه ماه که تمام شد دلمان در این ماه بماند، این گونه نشود که به ما بگویند بروید بیرون! شما مهمان خوبی نبودید بلکه بگونه ای باشد که ماه رمضان هم که تمام شد در این ماه بمانیم؛ مانند کسی که از مسجد بیرون می رود ولی دلش در مسجد است، #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar

#ماه_رمضان راه نگه داشتن این نعمت ها چند چیز است؛ اول اینکه در سرمایه ای که بدست آوردیم دقت کنیم، آدمی که از بانک پول می گیرد ولی نمی داند این چیست، کاغذ است یا پول خب راحت هم از دستش می دهد، اول باید دید این چیست و چقدر می ارزد و بعد به اندازه قیمتش برایش محافظ گذاشت، انسان یک موقع سرمایه اش را می گذارد در جیب بغلش، یک موقع می گذارد در کیفش، یک موقع می گذارد در گنجه، یک موقع می گذارد در صندوق نسوز و یک موقع هم می گذارد در بانک چون می بینید نمی تواند نگهش دارد، پس سعی کنید سرمایه را اول بشناسید و دوم اینکه محافظ برایش بگذارید بهترین محافظ هم این است که سرمایه را به خدا و امام بسپارید، اگر به آن ها سپردید از شما نمی گیرند و پیش خودتان است شما باید این ایمان و این توکل، این رزق ماه رمضان و این بهشتی که بهتان دادند و هر کس متناسب با درجاتش آن را احساس می کند را به امام معصوم بسپارید. نکته سوم این است که مراقب باشید شیطان نزدیک آنچه به دست آورده اید نیاید، او می برد اما خبرتان نمی کند و شما یک دفعه می بینید که آن حال خوش می رود. نکته دیگر اینکه خیلی مواظب باشید که گناه نکنید، این که ما در ایمانمان رشد نداریم یک علتش گناه است؛ مثل اینکه نماز می خوانیم ولی وقتی از نماز بیرون می آییم دوباره یک حرف بی حساب می زنیم و همه خاصیت های نماز را می پرانیم. انشالله خدای متعال به همه ما کمک کند که سرمایه ماه رمضانمان را برای ماه رمضان های دیگر و برای بعد از ماه رمضانمان حفظ کنیم این درست نیست که هنگامی که ماه رمضان تمام شد انسان دیگر یک دعای ابوحمزه هم نمی خواند، یک کمیل هم نمی خواند، یک ختم قرآن هم ندارد؛ اگر در ماه رمضان سه ختم قرآن کردید ماه های دیگر یک ختم قرآن داشته باشید قرآن را نبندید. در این وادی، استقامت، ایستادگی و پای مردی شرط است، فرمود: « اگر عمل خیر را یکسال ادامه دهید اثرش را می بینید»... #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar

#آیت_الله_محمد_شجاعی_(ره) هر روز تصمیم می‌گیریم که دیگر بعد از این خوب بشویم و برگردیم بعد مسئله ای، مسائلی پیش می‌آید باز به همان مرحله‌ی اوّل می‌افتیم، چرا دنباله‌ی این توبه‌ها و انابه‌ها و آن بازگشت‌های ما نمی‌آید؟؟ آن تصمیم‌هایی که می‌گیریم همیشه خراب می‌شود؟؟ علاقه داریم، تصمیم می‌گیریم، سعی می‌کنیم مثلاً در نماز حالی داشته باشیم، لذّت مناجات را بفهمیم یعنی به آن سو راه پیدا بکنیم ولی نمی‌شود در هر دو مورد تصمیم‌هایی هم می‌گیریم ولی نمی‌شود علل آن چیست؟ مسئله‌ی عبودیّت و طریق عبودیّت پیچیده است اسرار عمیق دارد، ابعاد دارد، ریزه‌کاری‌ها دارد، این دو گرفتاری هر دو برای خودش چراها دارد، چراهای آن هم مشترک است اوّلین مسئله که فکر می‌کنم این را در خلال صحبت‌ها گفتیم مسئله‌ی گناهان انسان است. گناهان گذشته و حال طبعاً کسی بخواهد در این دو باب موفق باشد اوّلاً باید گناهان فعلی ترک بشود و ثانیا باید برای گذشته استغفار متناسب با ندامت متناسب به عمل بیاید برای گذشته هم با شرایط آن به استغفار بپردازید نه لقلقه‌ی زبان با ندامت و گریه‌ی مستمر خوب دقّت کنید چیزهایی که من عرض می‌کنم فقط گفتنی‌ها است ناگفتنی‌ها را نمی‌توانیم بگوییم دومین عامل حق بندگی و عبودیّت را خفی شمردن است این کار روزمره‌ی من و شما است این نمی‌گذارد انسان در آن تصمیم‌هایی که می‌گیرد محکم بماند و بعد از یکی دو روز، بعد از یک دو ساعت خراب می‌شود و نمی‌گذارد انسان حال راز و نیاز در عبودیّت پیدا بکند، لذّت مناجات را بیابد، به باطن راه پیدا بکند ممکن است شما بگویید حق عبودیّت را سبک شمردن یعنی چه؟ مثلاً حق نماز را سبک بشمارد، حق هر بنده‌ی دیگری را سبک بشمارد، برای هر امری از امور دنیوی اهتمام بالا را داشته باشد، اما به امور بندگی که رسید همه را سهل بگیرد صحبت در ترک بندگی نیست صحبت چیست؟ نکته‌ها را بیابید صحبت سر این است که انسان حق بندگی را خفی بشمارد این مانع است. مثلاً برای تهیّه‌ی غذای یک مهمان خودتان را 24 ساعت، سه چهار روز خودتان را می‌کُشید امّا وقتی می‌خواهید نماز بخوانید با عجله، بدون مقدّمات، مؤخّرات فقط متن قضیه را انجام می‌دهید این حق بندگی را سبک شمردن است به این آدم‌ها راه نمی‌دهند برای درس خواندن بچّه، برای قبول شدن او و امثال این‌ها که در جای خودش کار خوبی است و پدر و مادر باید در تربیت بچّه‌های خود در این ابعاد هم باید سعی‌ها بکنند، مراقب‌ها بکنند، همّت‌ها داشته باشند الی آخر خب برای این موضوع خودتان را زیاد می‌کُشید امّا اگر بچّه در مسائل عبودی خود کوتاه بود زیاد خودتان را به اندازه‌ی درس او نمی کُشید حق بندگی را چه کرده‌اید؟ خفی شمرده‌اید. راه نمی‌دهند فهمیدید؟ این یکی از کارهای روزمره‌ی من و شما است چه برای خودمان، چه برای نزدیکان خود.. #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar

#جلسات_تربیت یکی از مواردی که اسلام از آن نهی فرموده است تحمیل کردن امور به دیگران است سعی بکنیم اکثر اموراتمان را خودمان انجام بدهیم و به دوش بکشیم مگر در مواردی که استثناء هست یکی از ویژگی هایی که ما در آموزه های دینی داریم و از ویژگی های انسان مؤمن بیان می‌شود این است که برای دیگران کم زحمت تولید می کنند، کم زحمت هستند. آدم هایی هستند که برای دیگران زحمت، آن هم زحمت های شخصی ایجاد می‌کنند این کار را بکن آن کار را نکن سر راه فلان چیز را برای من هم بخر نمکدان را بده قرص من را بیاور آب را برای من از یخچال بیاور یک استکان چایی برای من هم بریز قند را چرا نیاوردی، لباس من را چرا نیاوردی، کفش من را چرا تمیز نکردی، و بسیار مواردی که در منزل و محیط اجتماعی می‌بینید همه از این فرمان دادن ها آزار می بینند خوشایند نیست دین نهی فرموده به آن صمیمیت در محیط خانه خدشه وارد می کند پس سعی کنیم که این ویژگی مؤمنانه را در خودمان پرورش بدهیم، برای دیگران کم زحمت درست بکنیم و کم به دیگران دستور بدهیم و خواسته هایمان را خودمان به دوش بکشیم در خواست ها را بگذاریم در مواقع ضروری. یک موقع آدم افتاده می شود، مریض می شود، نیاز به کمک دیگران دارد آن موقع سعی بکند که از آن ها این درخواست ها را داشته باشد که ان شاء الله از خدای متعال میطلبیم هیچگاه نیازمند یاری هیچ بنی بشری نباشیم... #در_حرم_یار Eitaa.com/darharameyar