۱۳۶ #یاحسین ای که ا ندر قلبها نور امیدی یا حسین هشت باب ملک جنت را کلیدی یا حسین زینت عرش خدایی زیب آغوش رسول معنی و مفهوم قرآن مجیدی یا حسین کرده‌ ای دیوانهٔ خود جملـــهٔ مـــخلـــوق را با چنین موجی که دردین آفریدی یا حسین بر در قُــــــرب خــــداونــــد حـــــکیم لایــــزال هم رساندی خلق را هم خود رسیدی یا حسین کشتـــــی راه نــــجــــــاتی نـــــوگـــل شیر خدا خامس آل عبا شاه شهیــــدی یا حسین تا ز خون سیراب سازی نخله نوپای دین هم زاکبرهم زاصغردل بریدی یا حسین تا شـــــود آزاد خـــلـــق عالـــم از بند ستــــم رنج عالم را به جان خود خریدی یا حسین دیر راهب مطبخ خولی سر نِی تشت زَر پاک رُسوا کرده‌ای قوم یزیدی یا حسین دست نافذ را بگیر اندر صف یُومُ الحساب گرچه از او جز گنه چیزی ندیدی یا حسین .https://eitaa.com/penetrative .

. #تذکیه ۱۳۷ ای مُسلمانان ســــــــری بـــــالا کــــنیــــــــد دشمنان را یک به یک پــیـــدا کــــنــیـــــد دشــمــن مــا نفس ناپـــاک است و بــس غـــیــــر او خصمی نـــــــدارد هـــیـــــچ کــــس ای که پنداری که شیطان خصم ماست خود بگـــــو با ما که شیطان درکجاست هـــــر کسی را نـفـــس دون شیطان بُــــوَد آن ستـــمــــگر در شـــمــــا پـــنــها ن بُــــــــوَد ســا لــها دلـــــخـــواه کـــــــــردی زنــــــــــــدگی نـــــفــــس ظالــــــم را نمـــــودی بــــنـــــدگی دشمــــــن خـــــود را تـــو خود پَروَرده‌ ای خــــــود ز دست خـــــویـــشتــــن آزُرده‌ ای دیــــــده را از خـــــواب غفــــلت بــــاز کُــــن ایــــــن قـفـس را بــــشکــــن و پرواز کــــــــن گـــــــر ز جــــــور دشمنی انــــــدر خُــــــروش در ستیزش تــــا تــــوان داری بــــکـــــوش محشری بر پا نما در جــــــان خــــویـــش تا بـــــه زنـــــدان افکنـی شیطان خویش نــــفــس سرکــــش را اگــــــر کــــردی مهار کُشتــــه‌ای شیــــطان و دل آســــوده دار اهـــــــل تـــقــــوا بـــــاش و یــــار مـــــؤمـنین بنـــــدهٔ حـــــق بــــاش نِـــــــی نفس لــعـین نــــافــــــذا ازهیـــلــــهٔ شیـــطان مـــتـــــرس غـــــیر حـــــق پـَــــروا مکــن از هیچ کس .

#همهٔ_بودونبود ۱۳۸ روز اوّل کـــــه دگـــــر غیر خـــدا هیچ نــبود حق به تدبیر خود آورد عَدم را به وجود عرش را ساخت و گردید بـــر او مُستُولـی پس بنا کرد به شش مرحله این چرخ کبود دگر از بهر عبادت به در دولت خــویــش کرد از قدرت خود جنُّ و ملَک را موجود تا نـــهـــــد بار اَمانت به سر دوش کـــــسی آفـــــریــــــد آدم و بــــر خِیل خلایق اَفــــزود امر آمد که به آدم همگی سَجده کنید همه بُردند ملائک سر طاعت به سُجود هـــمــــه گـــردن بنهادند به فـــرمــان اِ لــــٰـه غیــرشیطان جفا جوی دغَل کارو حسود چون که شد رانده زِ دربار الهی اِبلیس آدم از کینهٔ او دور شد از مُلک خُــــلـــــود لعنتش بــــاد کـــه آن دیــــوِ رَجــیــم از اوّل چشم ناپاک دلش را به حقیقت نگشود از خدا خواست به دنیای دنی عُمر دراز مُهلتش داد خـــداونــــد ولــــی نامَحــــدود خود قسم خورد به ذات اَحَدیَّت که به جِد بعد ازاین دشمن انسان بُوَد او خودو جُنود پس قسم خورده که سازد همگان را گمراه به کسی رحم ندارد نَه مسلمان نَه یَهود غیر آنان که به حق بنده مخلص باشند که بر آنان همه از ما و شما جمله درود او ندانست که در نسل بنی آدم چیست پِـــــــی نبُرده است بــــــه منظور خداوند وَدود معنی نوروٌ علیٰ نـــور چـــه دانـــد اِبـــلیس رمـــــز در آل عــــبا بــــود و مـــقام محمــود هرکه دارد هوس ملک بهشت اَبـــــــدی پس به اخلاص شود بنده پاک مَعـبـود نافذ ازخویش در این دار فنا هیچ نداشت هــــرچه گفتم همه ازلطف خداوندی بـــــــود .

۱۳۹ #یا_علی_مدد مهرت چنان عجین شده با جان که تا اَبد بیرون ز تن به همرَه جان هم نمی‌رود شاهی که داده درقدم عشق هرچه داشت کی می‌زند بـــه سینــــهٔ عشّاق دست رَد جای دگـــــر نمی‌روم از درگــــهت حسین گــــــر در طریق تو سرم از تن جدا شود محبوب کائناتی و بی شک جمیع خـــلــــق روزی به یُمن پَرتو حُسن تو می‌خـــورد هرعاشقی که شد به تو وابسته در جهان او را چه غم زمحشر و میزان نیک و بد با معـــــرفت هـــر آنکـــه نــما یـــد زیـــارتت دارم یــقـــین که زائــــر حُسن خــدا بـُـــوَد نـــــافـــــذ اگــــر تــــو خـــادم آن شاه عالمی خوش می‌روی طریق ادب یا علی مدد .

۱۴٠ #رُقـــــیّــــه_جان مــــــــن رُقـــــیّه دخــــتر شاه جــــهـــانــــم یــــــادگـــــار پـــــادشــــاه انس و جـــانـــم نــــــوگــــلــــــی از بــــــوستان آل طاهـــیٰ بــــلبــلـی پَـــــر بـــــستـــه و بی خانمانم مــــرقدم درکنــــج ویـــــران است امـــــا طایری خوش لهجه وشیرین زبانــــم گــرچـــه در ظاهر یتیمی خردسالم در جدال خصم چون آتش فشانم روزگـــــاری در کــــنـــــار کـــــاخ دشمــــن بر لب آمد اندر این ویرانــــه جــــانـــم آمـــــــدم تــــــا بـــــرکنم کاخ ستــــــــــم را با صـــــــلاح اشــــک و آه بـــــی امــــانـم کاخ دشمن شد خراب و کنج ویران مانــــده بـــر جا تـــــا قیامت آستــــانـــم صـــد هــــزاران ذاکــــر شیدا چو نـــافــــذ گشته اینجا ازدل وجان روضه خوانم .

شهادت نوگل زیبای حسین علیهما سلام را به همهٔ شما عزیزان تسلیت عرض می نماییم.

۱۴۱ . #خراباتیان نوشته اَ نـــد کـــه از جـــــور فرقهٔ گمنام چو گشت منزل آل نبی خرابهٔ شــــام نه فرش بودو چراغش نه پرده و نه درش نهاده بود رقیه به روی خشت سرش نه تا ب دوری بابا بـــه جسم پاکش بود نه استقامت خفتن به روی خاکش بود زرنج راه سفــــر بــــود مضطــــر و بیمــــــار نهاده بــــــود گل روی خـــــویش بر دیــوار به درد بی‌پدری روز را به شب می‌کـرد مثال فاطمه مرگ از خدا طلب می‌کــرد چوشد خرابه خموش از نوای شیون وشین به خواب دخترخویش آمدی امام حسین بسان غنچـــه کــه آیــد بــه روی شانـــــهٔ گُل زبان به شکوه گشود آن سه ساله چون بلبل که ای پدر تو کجایی که با چنین احوال اَسیـــــــر فـــــرقـــــهٔ ظلمنــــد جملهٔ اطفـــــال پــــــدر تــــــو یکـــــه وتنها سفــــر نمی رفتی تو این چنین سفربی خبـــــر نمـــــی رفــــتـــی سرم شکسته به سنگ جفای مردم شام دلم گرفته ازاین تعنه های مردم شام بسی شماتــت دشــمــــن شنیده ام بــابــا بــــــــه روی خــــار مغیلان دویــــــده‌ام بـــابــا گـــــــرُسنــــه بــــودم و بـــوی طعـــام می‌آمد صــــدای نعـــــرهٔ دشمن مُـــدام می‌آمـــــــد بسی بگفت و بسی شکوه زد بسی نالید بسی مُحاسن شاه شهــیــد را بــــوسیـــــد امان از آن دم و ساعت که با غم بسیار رقیّه نیمهٔ شب شد ز خواب خوش بیدار زنـــــــو دوبـــــاره فــــراهــم عزای زینب شــد دوبــــاره شـــام بــــلا کـــربــلای زینب شـــد دگربس است مصیبت مخوان دگرنافذ ز غــم مـــسوز دل شــیعیان دگـــرنــــافـــــذ .

۱۴۲ #قبلهٔ_دلها تو قبلهٔ دل مایی که جان به قـــــربـــانت فدای مــرقــد و صحــن و رواق و ایــوانت تو آن سفینهٔ عشقی که از یمین ویـــثار همیشه خـــلـــق جهانی گرفته دامـــــانت تو خود محیط بهشتی که ازنسیم خوشت همیشه زنده بُــــوَ د لاله های بُــستانت توآن حسین عزیزی که بُرد جــــبرائیــــل به روی شهپر بالش به عرش یـــــزدانت تو آن صحیفهٔ نـــــوری که کــربلا تا شام زنـــــــوک نــــیـــزه بــر آمد صــــدای قرآ نت تو آن ذبیح عظیمی که خنجــر قـــاتـل نمی برید بـه مَسلخ گــلـــــوی عطشانت تو آن امام غـــریــبـی کـه از دم پـــیــکـان بریده شد سر اصغر بــه روی دستانــت تو آن خلیل خدایــــی کــه جسم اکـــبر را بــه تیـغ و نیزه دریـدند پیش چشمانت تو آن حرارت عشقی که تا به صبح ظهور پُــــراست ازتو همیشه دل مُــــحبّـــانت تو آن امام شهیدی که تا سه روزو دوشب به روی دشت بـلا مانــــد جسم عُریانت توآن مقرّب حقّی که بعد قتل تـــو شد اســـــیر قـــــوم دغــــا اهــــل بیت گریانت بنال نــافــذ محزون به ناله هـای حسین بریز اشک که تا خـــون رود ز چشمانت .

نخوانده ای نشنیده ای عزیز من والاّٰ اینطور بی اعتنا نبودی می گویند که بعد از واقعهٔ کربلا رُباب (س) همسر امام حسین (ع) ومادرشیر خوارهٔ مظلوم کربلا اکثراُوقات در دل آفتاب گرما می نشست و گریه می کرد و مصائب کربلا را زمزمه می کرد وناله می زد وواقعاً دل سنگ خواره براین حالات بی بی می گداخت وبنده این قضیّه را به شعر درآورده ام حالا بخوان ولی وای به حال آن دلی که نسوزد التماس دعا ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

۱۴۳ #گفتگوبارُباب گــــــفت روزی رهــــگــــذاری بــــا رُبــــاب از چــــــه رو بنشستــه‌ای در آفــــتـــــاب تــــــــو عــــــروس دخـــــتــــر پیغمـــــبــــری مـــــادر بـــــاب الــــحوائــــــــج اصغــــــــری همسرت سلطان مظلومــــــان بُــــــوَد جـایگاهت گلــــشن رضــــوان بــُــــــوَد در کنار جــــــوی بــــاران جـــــای توست بوستان‌ها سایه ساران جای توست در مـــــیان بانــــوان مثـــل تــــو کیست علت این رنج و هرمان تــــو چیــست گــــــریـــه‌ ا ت آتش به دلــهــا مــــی‌زنــد ایــــن غــــمـت آخـــر ز پــــا مــــی‌افــکــنـد ای مــهــیـن بانــــــــوی پــــــاک سرفــــــــــراز دور شـــــــو زیــــن آفــتا ب جــان گــــــــداز در جــواب او بگــفت آن غــــم نــصـیـب دست بـــــردا ر از دل مــــا ای غــــریـــب تــــــو چـــه دانــــی ای زن از احـــوال مـــــــا تــــو چـــــــه دا نــــــی مـــــاجـــــرای کـــــربــــــلا کــــــربــــلا جان و دلـــــم از دست رفـــت باغ عشقم حاصــــلـــــم از دست رفـــت کربـــــلا کــــــرده دلـــــم را چـــــــاک چـــــــاک آ نـــــچه بــــــود اندر کفم شد زیــــر خـاک کــــــربــــــلا دیـــــدم جــــفـــــای بـــــی‌حساب جسم صـــــد چـــــاک حسین در آفــــتاب مـــا هــمه دیـــدیـــم درآن شـــــورو شـــیــن جسم بـــــــی دســــت علـــــم دار حـــسین مــــا شنــــیـــدیــم ا ز کــــنــــــار عـــــلـــقـــمـــــه نـــــالــــه هــــای جـــان گـــداز فـــــــاطـــــمــــــه کـــــــربــــــــــلا دارُ و نـــــــدارم را گــــــــرفـــــــت بلکه طفـــل شیرخــــــــوارم را گــــــــرفــــــت ای عــــــزیــــــز فـــــاطمـــــه روحـــــی فــــداک مـــــــن چــــــرا هستم تـــو رفتی زیــر خاک ای غــــــــریـــب تـــــشـــنـــــه بـــی سر شـده بــــاغ گـــــلها یت چـــــرا پــــــرپــــــر شـــــــــده مـــــن چـــرا در سا یـــــه باشم بـــا نقــــاب تــــــو تـــنــت عُــــــریـــــان مـــــیان آفـــــتــــاب مـــــــــن چـــــــرا در ســــایـــــه و در اَنجمــــن جسم تــــــو بــــــر خـــاک بـی‌غسل و کفن بــــس کــــن ای نـــا فــــذ مگو دیـگر مگو قــــلبهـــا خــــون گـــشت از ایــــن گفـــتگو .

۱۴۴ بیست وهشتم صفرالمظفّرورحلت جان گداز حضرت نبیِّ مکرّم اسلام (ص) و و شهادت سبط اکبرش امام حسن مُجتبیٰ (ع) را به محظرحضرت ولیٓ عصر (عج) وهمهٔ شیعیان و محبّانشان تسلیت عرض می کنم . #محمَّد (ص) یا مـــحمـــد رحــمــــة لــلعالــمیــن یا رسول الله ختم المــرسلــــین ای رخت مصباح کل کائنات ای وجودت قبلهٔ اهل یقـــین عـــــارضــت مِــــرعـــــا ت ذ ا ت لا یَزا ل ســـیـــنـــــه ا ت کانـــــون قــــــرآن مُبـــیــن نـــقـــش یـــوسف یک نَــم از رخسار تو خُـــرّم از یُمـــن تـــــو فـــــــردوس بــــریــــن آن یَد بِیضا که موسی داشت داشت شِــــمِّـــه ای از نـــــــو ر تــو در آستـــــیـــــن هــــم مَسیحا را تــــــــو ئی روح و نَـــفَــــس هم سلیمان را تــــویــــی نـــقـــش نگـــیــن تـــــــــا جـــــــد ا را ن خــــــاکــســـاران در ت پاد شا هـــان در طــریـــقت رَه نـــشیـــن چــــون چــهـــل سالت شد ازغـار حَــــرا تـــــا ج عزَّ ت را نــــهادی بـــــر جـــبــیـــن مکّــــه شــــــد ا ز بـــعـثـت پُرخـیــر تـــــــو نـــــو ر بـــــاران ا ز یــــسار و از یـــمــــیــن بـــی مــــعـلّم بـی کـــلاس آ موخــــــتــــی کُـــــــلّ عــــلــــم ا و لــــیــــن و آخــــــریـــــن در فـــــلـــک رفـــتـــی فـــرا تـــر از مــلَـک تا رسیدی در بـــــــر جــــا ن آ فـــر یــــن عـــاقبت بُــــرد ی تــــو در میدان عشق گوی سبـــــقـت را ز جـــبــرئــیــل امــیـن ای بــــــه قــــربـــان تــــو جــــــان مـــــا سوا وی بـــــه دامـــــان تو دست مــــؤمنیــن یــــا اَ باَ لزَّهـــــرا شــــفیــعَ المُــــذنبـیــــــن یا ابُو ا لقــــا سم امـــــیــــر صــــــالحــــین در صــــف مــــحـــشر چــو بگذاری قدم جـــــان زهــــــرا نــــیـــــز نـــافـــذ را بـــبـــیــن .

۱۴۵ شهادت جان گداز حضرت ثامن الحُجج علی ابن موسیٰ الرضا المُرتضٰی (ع) را تسلیت عرض می نمایم. #قبلهٔ_هشتم ای شاه عـــــرب مــــیــر عجــــم نــور مُجسَّم وی مظهر حق شمس هُدا خسرو اعظم سلطان سلاطین جــــهان ضامــــن آهــــــو نـــــــور بـــــصــــر حــــضــــرت پیــــغمــبر خاتم محصول گلستان عـــلــــــی قــــبلهٔ هشتم خورشید سپهـــــر علـــــوی مــــــاه مُـــــکـــرَّم ای عــــــرصــهٔ دیــن از مَه رخسار تو روشن وِی حَبل متین در اثـــر مِـــهــــر تو مــُــحکم امر تو به هر مرد و زنی واجب و ممکن حُکم تـــــو بـُــــوَد بر هـــمـــهٔ خلق مـُقــدَّم هم بَرد و سلام است به دلخواه تو آتش هـــــم روضـــهٔ جنّت بـُـــوَد از یُمن تو خُرّم گُل حسن تو چون دید به گلزار وجاهت از شــــرم تــــو پو شیــد بـه رُخ پردهٔ شبنم از بس که عزیزی بــه در قـُـــــرب الــــهـــــی پیشت ســر تـــعظیــم سماوات شده خَم ای لعن خداوند برآنکس که تو را کُشت مَنــــفـــور خلایــــق شد و از اهــل جــهــنــــَّم فریاد از آن لحظه که در وادی غُــــربت مامون لعین گشت به قتل تـــو مُصمَّم درچشم جواد آن دَم و ساعت که تورا دید انگار جهان یکسره پاشیده شـــد از هــــم نـــافـــــذ چه بگویم که ازایــن واقعه ترسم کزچشم قلم چشمهٔ خون جوشَد ازاین غم .

.۱۴۶ #آستان_قدس ای آستان قُـــــدس تو مـــاوای عــارفــــان آن گُــــنبــد طلای تــو خورشید صالــهـــان حسن تو را خدا چه نکو آفریده است نور رخت به عرش معلّٰا رسیده است هفت آسمان مُلک جهان زیر پای توست فرش ازپر ملائکه صحن و سرای توست جنُّ و ملَک به خاک درت سرنهاده‌است جنّت ز بارگاه تو دامـــــن گـــــشاده است جاری بــُــــوَد ز دامن کوی تو سَل سبیل ازجان غلام بــــارگـــهت گــــشـته جبرئــیـــل موسی ز درگه تو برَد رَه به کــــوه طــــــور عیسی دمی ز هر نفست می‌کند ظهور فخـــــر بـــــشر اُمـــــید دل اهــــل طاعتــــی شمس و شموس حق به سپهر ولایتی هرجا دلی بـُـوَد بـُـــوَد اندر هـــــوای تــــو سلطان عالمــــیُ و سلاطین گــــدای تـــو آرام جان حضرت موسی ابــن جــعفری عالـــم دگــــــرندیده بـه مـــثــلـت جواهری آئیــــنــــهٔ صــــفــــات خــــداونـــد کــــبـــــریــــــا یـــــعـــنــی ولــــــیِّ نعـمـت ایــــرانــیــان رضــا نــــافــــذ هـــرآنکه طالب کرب و بلا بُـــــوَد اول روانـــــه جـــــانـــب کـــــوی رضـــــا شـــــود .

۱۴۷ #گلستان_بقیع این گلستان بقیع چیست و این خطِّه کجاست که چنین شامل حالش نظر لطف خداست هر چه گشتم همه جا خلق در اندیشه اوست مگراین وادی پرغصّه همان کرب و بلاست یک طرف قبر حسن مانده در این شهر غریب یک طرف مرقد سجاد که بی صحن و سراست حرم باقر و صادق ز چه رو گشته خراب راستی آل نبی این همه مظلوم چراست تُربت فاطمه انـــــدر وطن او مخفیست آخر این کوثر قرآن ز چــــــه رو ناپیداست اگر این کرب و بلا نیست بگوئید چرا خیمهٔ زینب کبُریٰ به کنارش بر پاست مــــگر ایـــــن شهــــر پیمبر نــَــبـــُـود یــــا الله پس در آن دشمنی خلق چنین از چه رواست باورم نیست که اینجا وطن فاطمه است باورم نیست که این غم کده از آل عباست اگــــــر اینجا حَــــرَم اَمن خداوندی نیست پس چرا صبح و مَسا مهدی زهرا اینجاست جان نـــــافــــذ بــه فدای تو بیا مهدی جان که جهان منتظر چهرهٔ چون ماه شماست . .

۱۴۸ #دوبیتی_درغزل دلم از جـور گردون بی‌قـــرارِ جهانی با دلـــــــم نـــــاسازگـــارِ رخت چون گـــُــل انار تــــــازه رُسته لبت چــــــون تــــــوت سرخ آبــــــــدارِ مرا صـــــد بار کُشتی زنـــــده کردی عــــــزیـــــز جانـــم آخر این چه کارِ مشو محزون تـــو از گفتار دشمـــن که دشمن را زبان چون نیش مارِ به کام ماه رویـــــان سبزه و گــُل نصیب نـــــا بکاران خـــارِ خـــــار ِ چه خوش گفتا گلی با بلبل خویش کــــــه وقت عاشقــی فـــصـــل بـــــهارِ تو گر زهرم دهی شَهد مُصفّاست ولـــــی بــــی تـو عسل چون زهرمارِ بیا امـــــروز قــــد ر هم بــــدانیم که فردا منزل مــــا در مـــــزار ِ مرا با رنج دیگر مشکلی نیست دلـــــم پُــــــر خـــون زرنـــــج انتظارِ بگـــــو امشب کجایی ماه کامل کــه بـــــی روی تــو عالـــم تاره تارِ اگــــر جا نا ن بـــریــزد خون نـــافــــذ مکــُن عیبش که صاحب اختیارِ .

۱۴۹ #زنگی_آباد السلام ای شهر پاک و با صفای زنگی آباد السلام ای مــردمان با وفـــــا ی زنگــی آباد آفرین برخاک حاصل خیزاین شهرولایی مـــرحبا بر پاکی آب و هــوای زنگی آباد حاج یونس‌های عاشق راد مردان خدایی رحمت حق بر شما ای لاله‌های زنگی آباد این مدارس این معلم‌های با ایمان وکوشا غنچه‌های نوشکوفا پچه‌هــای زنگی‌آبـــاد این مساجد این محافل این حسین آبادزیبا این زن و مردحسینی روضه‌های زنگی آباد . داستانهای قـــدیـــمی کاسبی‌های صــمیمی قصّــه از نــوروزها حمــام‌هــای زنگی آبا د قصه های روز عاشورای هیئت های سابـق هیئـت خـــونیـن یا عبّاســهای زنگـی آبــاد قصه‌ها از دورهٔ دِه بودن این شهــر کوچک پهلوانــان کـُـهـنـه کشتی گیرهای زنگی آباد آن مـــزارع آن خیاری‌ها و خرمن‌های زرّین آب گـوهــر خیزو آن پایآبــهـای زنــگی آباد بام عباس عــلی یعنــی گـــذرگاه قــدیمـی چــــون نگینی در مــیان باغ‌های زنگـی‌آباد گلّه‌های گوسفندانی که هرســومی چریدند با نــــوای نغمهٔ نـِـی در فضــای زنگــی آباد بوی نــان تـــازه دود کورهٔ حمام یک ســـو بوی کُندُربوی خوش ازخانه های زنگی آباد تق تق آهسته ای ازاِگذُ ز بــمــبوی سلطان تُپ تُپ تند و بــلـنــد آ سیای زنــگی آ باد راستی یادش به خیر آن زنگی آباد قدیمی آفـــریــن بــرابــتــدا تا اِنـتهای زنگـی آ باد نــا فــذ ا یادش بخیر از کودکی زیــبا سرودی گوشه‌ای از خاطـــرات پـُـربهای زنگی آباد .

#جهان ۱۵٠ جانا جهان محل عمل باشد این بدان با کس وفا نمی‌کند این چرخ بـــی‌امان غفلت مکن دمی که در این کاروان سرا هرگز نمی‌کنداَحـــــــدی عُــــمـــر جــــــــاودان گر بنگری بــه دیــــدهٔ دل با خـــبر شــــوی اینجا محل خد مت خلق است و امتحان ز آن خسروان مُقــتـــَـدر و صــــاحبـــان زور یک تن به جا نمانده در این ملک بی‌کران این یک زدَر درآید و آن یک بـــــرون رود دائم به کام خلق نمی‌ماند ایــــن جــهان امروز از من و تـــو و فــــــردا کسی دگــــــر گاهـــــی سـرای این بُــــوَد و گه سـرای آن آن چون فرشته آمده چون دیو می‌رود این همچو دیو آمدو شدچون فرشتگان آن یـــــک فــــقـــیــر آمد و شاهانه می‌رود این پادشاه بود و گدا رفـــت از جــــهان گاهـــــی فتاده بـــلبـــلی از پا ز نیش خار گاهی شکسته شاخ گلی پنجهٔ خــــزان تو آدمی و جای تو این خاک تیره نیست قـــدر خـــود این دو روزهٔ دار فــــنا بـــدان تا کی به خواب غفلتی ای بینوا به هوش کاری بکن کــــه پا به رکابند هــمــراهـــان راهی نرفته‌ای که کنی زنده نام خویش باری نبسته‌ای که نـــمـــانـــی ز کـــــاروان این ره بسی دراز و منازل بُـــــوَ د مَخوف یا رب عنایـــتـــی کـــــه ضعیفیم وناتـــــوان نـــافـــــذ بُــــــوَد گـــــدای در شــــاه کـــــــربــــــلا او را ببخش از کـــــــرم ای خـــالــق جهـــان .

.۱۵۱ #آئینهٔ_معبود ای شمع بزم اَنجمن آباد کُن و یرانه را زین بیشتر آتش مزن با عشق خود پروانه را از جمع دوری تا به کِی جانا صبوری تا به کِی آخر تو نوری تا به کِی خاموش باید خانه را برخیز از جا ای امیر از دوستان دستی بگیر ای آشنای دادگـــــر بیرون نما بیگانـــه را دلدار آفاقی توئی در این جهان باقی توئی سرور توئی ساقی توئی پر کن زمِی پیمانه را ای سرور جنُّ و بشر وِی پادشاه بَحروبَر برخیزاَزجا بازکــُن جا نا درمِی خـــــانـــه را ای یار صاحب جود ما آیینهٔ معبود ما ای مقصد و مقصود ما معلوم کن پایانه را زین زلف انبوهت منم در حیرت ای زیبا صنم کین خرمن پرپیچ و خم درهَم شکسته شانه را نافذ سخن کوتاه کُن کم ناله کن کم آه کن رو خواهش از الله کُن تا بنگری جانانه را .

۱۵۲ #ای_دل تا بُــــوَد شور و شـــرعشق میان من و تـــو کس نباشد به جهان شاد بسان من و تو از نگاهم سخن عشق بخوان تا اَحدی نشود بـــــا خــــبر از راز نهان مــــن و تـــــو تـــــــرسم ازفـتــنـهٔ زلف سیهَش آخـــــر کار شهره شهر شود نام و نشان مــن و تــــو مگر امروز خدا لطف کـــنــد وَرنـــــه صبا چه کسی چاره کند سود و زیان من و تو گفت ما را چه بُــــوَد روزمکافات مـــقــــام گفتمش تا چه بُــــ.ـوَد در هَمیان من و تو آنقدر یاد خوشش ورد زبانـــــم بـــــاشــــد که شود هر دو یکی روح و روان من و تو تا بُـــوَد زنده به سیمای فلک هالهٔ عشق بر بلندای جهان است بیان مـــن و تـــــو شـُکر ای دل که طریق من و تو هر دو یکیست خود بهشت است دگر هر دو جهان من و تو کیمیائیست به قلب بشَرونامش عشق کــــه طلا می کند این آهن جان من و تو گــَر به نافذ کند آن شاه نگاهـی از مِـهــر لــذّت کـُون و مکان است از آن من و تو .

نتانیاوو خدا مرگت رُو داده برو ای شوم پَست پُر اِفاده به عالم این همه پَستی بست نیست دمی گرمی به قلب نارست نیست جهنم در به رویت باز کرده دگر ابلیس پیشت ناز کرده الـهـی زنــده انـدرگـــورگــردی به محشر با خران محشورگردی چه گفتی ای دل آگاهی کـُن ای د ل ز خرها مَعذرت خواهی کن ای د ل نتان یــاوو هنوزم زنـده هستی از اینجا و از آنجا رانده هستی برو ای ظالم بــــد اَصل کافر ز شمر و حرمله صد بار بدتر برو ای بدتر از بِن سعد غدّار از این کودک کشی‌ها دست بردار تو تنها با فلسطین بد نکردی فقط باما جفا بی حد نکردی توای بی دین به یک عالم زدی گند تو در جنگ و ستیزی با خــــــد ا وند الـــهـــی ریـــــــشــــهٔ ظلـــمــــت بـــــســــوزد ســـر و جـــان وسُـــم و دُ مبت بسوزه .شعرازشاعر ولایی شیخ نعمت الله #نخعی #نــــا_فــــذ .

سلام برهمهٔ شما دوستان عزیز بنده معذرت می خوام اینکه نام این ملعون را یاوو گفتم غلط املایی نیست ها چون که دیدم یا هو اسم خداست و واقعاً گناه دارد برسراین چنین ظالمی گذاشته بشود بنابراین دیدم که سزا وارتراین است که اورا یاوو بخوانیم.

۱۵۳ #معرفت بنده اگر ز معـــــرفت بندگی خـــــدا کـــنــد پیش دو دیده خاک را با نظری طلا کند بند هٔ خالق احد اهــــل یقین اگر بـــــــود سرز تنش جدا شودگمان مبرخطا کند به راه عشق واقعی نه جان وسرکه آدمی به یک ندا به راحتی هردو جهان رها کند رنج مده تو از جفا خستهٔ زیر دست را رحم نما که از وفا رحم به ما خدا کند بندهٔ ناتوان بــیـــا در پِـــی دیگــــــری چــــرا خادم کوی حق کجا میل به ماسوا کند بـــــر درِ او بـــــری اگـــــرواستهٔ نکوبــبـــر تاکه خدای دادگرحاجت تـــو روا کند چو پیروی کُنی بیا پیروی از شهی نـــمـــا که خاک بارگاه او هــــر مـــرضی دوا کند شوَم فدایت ای شها برای خاطـــــرشمــا به عرش اعظمش خدا اقامهٔ عـــزا کند نـــــافــــذ بینوا اگــــــر نگارش اَفــکـند نظـــــر به یک نگاهش ای پسر عازم کربلا کند .

۱۵۴ #غوغای_مدینه دردا که گُل اَزشاخه دگربار شکست پشت فــــلک ازایــــن غم بسیارشکــست تنها نه رُخ ماه شد از کینه کبــــــــــــود شاخ گُل یاس از ستم خــارشکست درهَجمهٔ دونان بـــــه گلستان رسو ل طا ق حـَـرم خــالـــق غــفّـــا ر شکست یــــــــا فاطمه آنــــروز چــها بـــرتــــو گذشت کــــیــن سان کمــر حیدر کرّار شکست هم دست علی بسته شد از کینه و هم پـــهلــــوی تــــو بــیــن در و دیــــوار شکـست آن سینه که صندوقچهٔ علم خداست با مــــیخ در از کـــیـــنهٔ اَشـــرار شکست یک شمع به بالای سر قبرتو نیست زین غصّه د ل خلق عزا دارشکست مُحسن به فدای رَه قـــــرآن گــــردیــــد قلب حسنین از غم بسیار شکست نــــــافــــذ چــــه بنالـــد ز جفاکاری چــرخ جایی که دل احــمــد مُختار شکست . https://eitaa.com/penetrative .

#صبح_ظهور ۱۵۵ ای سرور سروران بیا تا کـــــــی صــبــر تا چند چو خورشید نهانی پس ابــــر امـــــروز جهانـی به تو دل بسته بـــیـــا خلقی به سر راه تــــو بنشسته بــــیـــــا بنــگـــر که جوانان ز غمت پـیــر شدند پیران ز فراق تــــو زمـــیــن گــیــر شدنــد ای ماه نظر کن که جهان گشته سیاه بی رهبری تـــــــو خــــلـــق گــــردد گمـــــراه ای جـــــــــان تمام عالمــــی قـــــــربانت برخیز که یک جهان بود حیــــــــرانت هنگام قـــــیام آمــــــده ای شاه بـــیـــــا تعجیل کُــــــن ای بَقـــــیــَّـةُ الله بــــیــــــا ای چشم و چراغ عاشقان اَدرکنی ای راحت جــــان شیعیان ادررکنی ای حاصل عمر عسکری صبر بس است ای یوسف زهرا و علی صبر بس است ای طالــــــع خورشیــد فروزنده بــــیــــا نــــافـــذ بــــه امید تــــو بــُـــوَد زنده بیا .

#چشم_انتظارظهور ۱۵۶ ای ماه فلک شاه جهان وقت ظهور است بی تاب زهجران رُخت سنگ صبوراست ای نور خدا فخر بشر ختم امامت بازآی که برچیده شود پردهٔ غیبت برخیز به تــیــغ دو دم حـــــیدر کرّ ا ر برکن ز میان ریشهٔ مجمو عهٔ کُفّــــار هنگامهٔ کـــودک کُشی قـــوم یهود است عالم همه جولانگه این آل سعوداست گه در یمَن و گاه فلسطین و میانمار گاهی ستم داعش و گه فرقــــهٔ اَشرار بسیار اِ هــــانت بنمودنــــد به قــــــرآ ن بسیار حسینیّه و مسجد شده ویران گه جور یزید است و گهی شمر ستمکار گــه زادهٔ مرجانه و گـــه هِندِ جـگــــرخـــــوار افسوس ازاین عُمرکه طی گشت به ماتم ای داد ازاین دوری و فریاد از این غم ای آنکه جهان گشته به دام تو گرفتار بازآی که نـــافـــذ بُــــوَ د ازهِجرتو بیمار .

#یلدای_سال ۱۵۷ یلدای سال آمده و جات خالیَه سیمای شهر ما همشو اتصالیَه یک میوه نیست در سبد خانه و السلام گل‌های ما شبی همه گل‌های قالیه کل کل مکن عزیز دلم چاره‌ای نیَه شکوه مزن گُلُم به خدا جیب خالیَه بازم کرایه رفته به بالا خدای من آماده شو شبی که شب انتقالیَه ناشکری از چه می‌کنی ای آشنا خموش خوشحال باش جان دلم این چه حالیَه رخسار بچه‌ها همه لیموییَه ولی رنگ پدر به جان شما پُرتقالیَه جمعی زفرط غم دلشان خون شده ولی جمعی به فکر گردش باغ شمالیَه یکجا مثال باغ بهشتَه برای خلق جای دگر خزان شده و خشک سالیَه جانا مخور دگر غم دنیا به خود بیا اکنون یمن چه وضعیَه غَزَّه چه حالیَه نافذ غمین مباش سپاس خدا بگو هرجا که یار هست بهشت آن حَوالیَه .

#سرداردلها ۱۵۸ سلیما نی حسینی بود الحق ز عشّا ق خمینی بود الحق جهاد فی سبیل الله می کرد جهان را با دلش همراه می کرد شهادت را حقیقت آرزو داشت به درگاه خدایی آ برو داشت مدام اهل منا جات ودعا بود مثال قاسم کرب و بلا بو د سلیما نی دلی اهل عمل دا شت شهادت نزد او طعم عسل دا شت زرَه پو یا ن مولا بود این مرد به حق سردار دلها پود این مرد درود حق برآن سردار نامی به عالم تا اِبد یادش گرامی دعا کن حاج قاسم نزد ایزد که ما را هم چنین فیضی ببخشد دعا کن پیرو راه تو با شیم چو نـــا فــــذ ما هوا خواه تو باشیم . ..https://eitaa.com/penetrative شعری ازشاعرولایی شیخ نعمت الله نخعی نــــــا فـــــذ