🔻فَيَأْتِي اَلنِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اَللَّهِ تَعَالَى: ⚡يَا عِبَادِي هَذَا ثَوَابُ نَفَسٍ مِنْ أَنْفَاسِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ اَلَّذِي اِقْتَرَحْتُمُوهُ عَلَيْهِ قَدْ جَعَلَهُ لَكُمْ فَخُذُوهُ وَ اُنْظُرُوا 🔻فَيَصِيرُونَ هُمْ وَ هَذَا اَلْمُؤْمِنُ اَلَّذِي عَوَّضَهُ عَلِيٌّ (علیه السلام) فِي تِلْكَ اَلْجِنَانِ ثُمَّ يَرَوْنَ مَا يُضِيفُهُ اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَى مَمَالِكِ عَلِيٍّ (علیه السلام) فِي اَلْجِنَانِ مَا هُوَ أَضْعَافُ مَا بَذَلَهُ عَنْ وَلِيِّهِ اَلْمُوَالِي لَهُ مِمَّا شَاءَ مِنَ اَلْأَضْعَافِ اَلَّتِي لاَ يَعْرِفُهَا غَيْرُهُ 🔻ثُمَّ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ (صلی الله علیه و آله) : ⚡ «أَ ذٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلاً أَمْ شَجَرَةُ اَلزَّقُّومِ؟» (الصافات ۶٢) اَلْمُعَدَّةُ لِمُخَالِفِي أَخِي وَ وَصِيِّي عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (علیه السلام). 🔸 ✅ ترجمه حدیث: 🔻تفسیر امام حسن عسکری (علیه السلام): پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: ⚡در روز قیامت برخی شیعیان امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) هستند که می‌آیند و گناهان‌شان در کفه‌ای قرار دارد که از کوه‌های بلند و از دریاهای روان بیشتر است 🔻همه اهل محشر می‌گویند این بنده نابود شد و شک نکنید که او از هلاک شدگان است و در عذاب خداوند جاودانه است 🔻از جانب خداوند ندایی می‌آید که: ای بنده، آیا حسنه ای داری که این گناهان تو را جبران کند؟ و با رحمت خداوند به بهشت وارد شوی؟ یا باز هم گناه داری و به جهنم وارد می‌شوی؟ 🔻آن بنده می‌گوید: نمی دانم! 🔻منادی پروردگار می‌گوید: خدایم به من گفت که: ای بنده برو در عرصه قیامت ندا بده که من، فلان بن فلان از فلان سرزمین، گناهان بسیار به اندازه کوه‌ها و دریاها دارم و هیچ حسنه ای در ازای آن ندارم. پس هر کدام از اهل محشر که من به او خوبی یا کار نیکی کرده ام، به دادم برسد که اکنون بیشتر از هر وقتی به آن نیاز دارم. 🔻در این هنگام اولین کسی که به او پاسخ می‌دهد، حضرت علی بن ابی طالب (علیه السلام) است که می‌گوید: ⚡لبیک لبیک لبیک! ای کسی که عشق مرا در دل داشتی و به وسیله دشمنان من مورد ظلم قرار گرفتی. 🔻سپس او به همراه عده زیادی می‌آید، البته تعداد آن‌ها از تعداد دشمنان ظالم‌شان کمتر است. آن تعداد می‌گویند: ⚡ای امیرمومنان، ما برادران مومن او هستیم که به ما نیکی کرده بود و ما را تکریم کرده بود، او بسیار به ما نیکی کرده بود و متواضع بود، ما همه طاعات خود را به او می‌بخشیم 🔻علی ع می‌گوید: پس خودتان با چه به بهشت وارد می‌شوید؟ 🔻می‌گویند: با رحمت گسترده خداوند که به دوستداران تو و آل تو می‌رسد، ای برادر رسول خدا 🔻پس از جانب خداوند ندا می‌آید که: ⚡ای برادر رسول خدا، اینان برادران مومن او هستند که در راه او فداکاری کردند. پس تو چه چیزی را برای او بخشش می‌کنی؟ من بین او و آن‌ها داور هستم 🔻علی ع می‌گوید: پروردگارا، هر چه امر کنی انجام می‌دهم 🔻خداوند می‌فرماید: ای علی، برای خصماء او (که طرف نزاع حق الناس او هستند)، جبران ظلمی را که از آن بنده به آنان شده است ضمانت کن 🔻علی ع این را برایشان تضمین می‌کند و به آن‌ها می‌گوید: آنچه از ثواب و پاداش در مقابل ظلمی که به شما شده از من بخواهید عطا کنم 🔻آنها می‌گویند: ای برادر رسول خدا، در ازای آن، فقط ثواب یک نفست در لیلة المبیت که در جایگاه رسول الله(ص) خوابیدی تا جانش را حفظ کنی از تو درخواست می‌کنیم 🔻علی (علیه السلام) می‌گوید: آن را به شما بخشیدم. 🔻خداوند می‌فرماید: ای بندگان من، اکنون به آن چه که از علی به شما رسید بنگرید و ثواب آن نَفَس را در بهشت با عجایب قصرهای بهشتی و خیر بسیار آن برای شما آشکار کرد. این چیزی است که خداوند با آن مومنان را شاد می‌گرداند و پس از آن درجات و منازلی را که هیچ چشمی ندیده و گوشی نشنیده و به هیچ ذهنی نرسیده است، به آنان نشان می‌دهد 🔻می‌گویند: پروردگارا، آیا همه بهشت تو برای ماست، آیا چیزی از آن باقی مانده است؟ پس سایر بندگان مومن تو و پیامبران و صدیقان و شهدا و صالحان به کجا می‌روند؟ ⚡آن‌ها تصور می‌کنند که کل بهشت به آنان داده شده است 🔻ندایی از جانب خدا می‌آید که: این ثواب یکی از نفس‌های علی بن ابی طالب ع است که آن را خواستید، پس آن را بگیرید و بنگرید. پس آن‌ها به همراه مؤمنی که علی بهشت را به او داده است می‌روند، سپس آن چه را که خداوند به ملک علی در بهشت اضافه کرده است می‌بینند که چند برابر چیزی است که خواسته اند و هیچ کس جز خدا ارزش آن را نمیداند 🔻سپس رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: ⚡«أَ ذلِکَ خَیرٌ نُزُلًا أَم شَجَرَةُ الزَّقُّومِ» (آيا اين موقعيت والای بهشتی براى پذيرايى بهتر است يا درختِ زقّومِ [دوزخ]؟!) که آن درخت زقّوم برای مخالفان برادر و جانشینم علی بن ابی طالب آماده شده است 🔹 🎞 کلیپ تصویری مرتبط با حدیث👇 🌐 eitaa.com/salehy/3880 🔸 @Salehi786

🔸 بسم الله 🔸 پیرامون واقعه #لیلة_المبيت #اول_ربیع_الأول #سال_اول_هجری (سال ۱۴ بعثت) 🔶 🔻ﻟﻴﻠﺔ ﺍﻟﻤﺒﻴﺖ ﺷﺒﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ (ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ) ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺍﮐﺮﻡ (ﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﯿﻪ ﻭ ﺁﻟﻪ) ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺁﻥ ﺣﻀﺮﺕ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪ، ﺗﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ‏(ﺹ‏) ﺍﺯ ﺗﻮﻃﺌﻪ ﻗﺘﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﻣﮑﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﺭﯾﺨﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺑﺘﻮﺍﻧﺪ ﺟﺎﻥ ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺑﺒﺮﺩ ﻭﺍﺯ ﻣﻜﻪ ﺑﻪ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻫﺠﺮﺕ ﺑﻨﻤﺎﯾﺪ . 🔸 🔻ﻋﻤﻞ ﺣﻀﺮﺕ ﻋﻠﯽ (ﻋﻠﯿﻪ ﺍﻟﺴﻼﻡ) ﺩﺭ #ليلة_ﺍﻟﻤﺒﯿﺖ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻓﻀﺎﺋﻞ آن ﺍﻣﺎﻡِ همام ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ شأن اين فضيلت ايشان، #ﺁﯾﻪ_۲۰۷_ﺳﻮﺭﻩ_ﺑﻘﺮﻩ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ: ‏ 🌷«ﻭَ ﻣِﻦَ ﺍﻟﻨَّﺎﺱِ ﻣَﻦ ﻳَﺸْﺮِﻯ ﻧَﻔْﺴَﻪُ ﺍﺑْﺘِﻐَﺂﺀَ ﻣَﺮْﺿَﺎﺕِ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﻭَ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﺭَئُوﻑُ ﺑِﺎﻟْﻌِﺒَﺎﺩِ» 🔻ﻭ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﻛﺴﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻃﻠﺐ ﺧﺸﻨﻮﺩﻯ ﺧﺪﺍ ﻣﻰﻓﺮﻭﺷﺪ، ﻭ ﺧﺪﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ‏[ ﺍﻳﻦ ‏] ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ رئوف و ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺍﺳﺖ. 🔸 🔻ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ اکرم ‏(صلی الله علیه و آله‏) ﺩﺭ ﺷﺐ ﺍﻭﻝ ﻣﺎﻩ ﺭﺑﯿﻊ ﺍﻻﻭﻝ، ﺑﻪ ﻋﻠﯽ ‏(علیه السلام‏) ﻓﺮﻣﻮﺩ: "ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺍﻣﺸﺐ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﻗﺘﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ، ﺁﯾﺎ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺟﺎﯼ ﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮﺍﺑﯽ ﺗﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﻏﺎﺭ ﺛﻮﺭ ﺑﺮﻭﻡ؟ " 🔻ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ‏(علیه السلام) ﮔﻔﺖ: "ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﯽﻣﺎﻧﯿﺪ؟ " 🔻رسول خدا (ص‏) ﻓﺮﻣﻮﺩ : " ﺁﺭﯼ ". 🔻مولا ﻋﻠﯽ‏(ع‏) ﺗﺒﺴﻤﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﺠﺪﮤ ﺷﮑﺮ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﻭﺭﺩ، ﻭﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻋﺮﺽ ﮐﺮﺩ : "ای رسول خدا! ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻣﺄﻣﻮﺭ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻩ، ﮐﻪ ﭼﺸﻢ و ﮔﻮﺵ ﻭ ﻗﻠﺒﻢ ﻓﺪﺍﯼ ﺗﻮ ﺑﺎﺩ! ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﻢ ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺩﺳﺘﯿﺎﺭ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ، ﻫﻤﺎﻥﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻣﻘﺼﻮﺩ ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﺍﺭﺩ ﻣﯽﺷﻮﻡ ﻭ ﻣﻮﻓﻘﯿﺘﻢ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺧﺪﺍﺳﺖ" [۱]. 🔻ﺳﭙﺲ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ اکرم ‏(صلی الله علیه و آله)، مولا ﻋﻠﯽ‏(علیه السلام) ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻫﺮ ﺩﻭ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ[۲]. 🔻ﻭﻗﺘﯽ ﻋﻠﯽ‏(ع‏) ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ‏(ﺹ‏) ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺟﺒﺮﺋﯿﻞ ﺩﺭ ﺑﺎﻻﯼ ﺳﺮ ﺍﻭ، ﻭ ﻣﯿﮑﺎﺋﯿﻞ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﭘﺎﯼ ﻋﻠﯽ ‏(ﻉ‏) ﺁﻣﺪﻧﺪ ﻭ ﺟﺒﺮﺋﯿﻞ ﮔﻔﺖ: 💐" ﺧﻮﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﮐﺴﺎﻧﯽ مانند ﺗﻮ ﺍﯼ ﻓﺮﺯﻧﺪ ﺍﺑﻮ ﻃﺎﻟﺐ! ﮐﻪ ﺧﺪﺍﯼ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻥ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺒﺎﻫﺎﺕ ﻣﯽﮐﻨﺪ" [۳‏]. 🔻ﻣﺸﺮﮐﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﺑﺘﺪﺍﯼ ﺷﺐ، ﺧﺎﻧﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ‏(ص‏) ﺭﺍ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺣﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﯿﺮﺩ، ﺍﻣﺎ ﺍﺑﻮﻟﻬﺐ ﮔﻔﺖ: ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﻗﺖ، ﺯﻧﺎﻥ ﻭ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺩﺭ ﺩﺍﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﻋﺮﺏ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺣﺮﻣﺖ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﻋﻤﻮﯼ ﺧﻮﯾﺶ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺘﻨﺪ‏ [۴]. 🔻مولا ﻋﻠﯽ ‏(علیه السلام) ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺴﺖ ﻭ ﭘﺮﺩﻩﻫﺎ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪ، دشمنان ﺑﺎ ﺳﻨﮓ ﺑﺮ وی میزدند -ﮐﻪ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺑﻮﺩ-، ﺗﺎ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﻮﻧﺪ ﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺷﮏ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﯼ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍﺳﺖ‏[۵‏]. 🔻ﺻﺒﺢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻤﺸﯿﺮﻫﺎﯼ ﺑﺮﻫﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺠﻮﻡ ﺑﺮﺩﻧﺪ، ﻭﻗﺘﯽ ﻋﻠﯽ‏ (علیه السلام) ﺭﺍ ﺩﺭ ﺑﺴﺘﺮ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ‏(صلی الله علیه و آله) ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﮔﻔﺘﻨﺪ : "ﻣﺤﻤﺪ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟" 🔻مولا ﻋﻠﯽ‏(علیه السلام‏) ﻓﺮﻣﻮﺩ : "ﻣﮕﺮ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﯿﺪ؟ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﺮﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﺪ". 🔻ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﻋﻠﯽ ‏(علیه السلام) ﯾﻮﺭﺵ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﻭ به ﺍﻭ آسیب رساندند ﻭ ﺳﭙﺲ ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﻭ ﮐﺘﮏ ﺯﺩﻧﺪ. ﺳﺎﻋﺘﯽ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﮐﺮﺩند ﻭ سپس ﺁﺯﺍﺩﺵ نموﺩﻧﺪ ‏[۶‏]. 🔻ﺳﭙﺲ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﻣﺪﯾﻨﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﻘﯿﺐ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ‏ (صلی الله علیه و آله‏) ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎلی‌که پیامبر در ﻏﺎﺭ ﺛﻮﺭ بود و آن ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺩﯾﮕﺮی ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ‏ [۷]. 🔹 🔻پی نوشت ها: ۱. بحارالانوار (مجلسی)، ﺝ۱۹، ﺹ ۶۰ . ۲. الامالی للطوسی، ﺹ ۴۶۶ . ۳. الامالی للصدوق، ۴۶۹ ؛ مفاتيح الغیب (ﻓﺨﺮ ﺭﺍﺯﯼ)، ﺝ ۵، ﺹ۱۷۴ ؛ شواهد التنزيل (ﺣﺎﮐﻢ ﺣﺴﮑﺎﻧﯽ)، ﺝ ۱، ﺹ ۱۲۳. ۴. سیرة الحلبیة (ﺣﻠﺒﯽ)، ﺝ ۲، ﺹ ۳۲ . ۵. الامالی للطوﺳﯽ، ﺹ ۲۹۸ . ۶. بحارالأنوار (ﻣﺠﻠﺴﯽ)، ﺝ ۱۹، ﺹ ۹۲. ۷. الارشاد (ﻣﻔﯿﺪ)، ﺹ ۳۰. https://eitaa.com/salehy/3881 🔸 🔸 #حدیث عظمت بهای یک نَفَس مولایمان امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) در لیلة المبیت 🌐 eitaa.com/salehi786/2972 🎞 eitaa.com/salehy/3880 🔶 @Salehi786

🔸 #شعر در مدح مولا امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) #PDF 🔻شعر از #فؤاد_کرمانی 🔸 ⚡نه مراست قدرتِ آنکه دم زنم از جلال تو یاعلی ⚡نه مرا زبان که بیان کنم، صفتِ کمال تو یاعلی 🔹 🔈 صوت این شعر ملکوتی با نوای زیبای #حاج_محمود_کریمی https://eitaa.com/salehy/3884 🔈 پادکست صوتی این شعر با نوای سیدحجت #بحرالعلومی طباطبایی https://eitaa.com/salehy/3883 🔸 @Salehi786

. بسم الله #ریحان ۳۴ 🔸 مدح مولا 🔸 یکی از زیباترین اشعاری را که در مدح مولانا امیرالمومنین علی (علیه السلام) سروده شده این #شعر مرحوم #فؤاد_کرمانی است 🔻دیوان اشعارشان: https://eitaa.com/SalehiApps/734 🔈 صوت این شعر ملکوتی با نوای زیبای آقای کریمی https://eitaa.com/salehy/3883  🔸 نه مراست قدرت آنکه دم، زنم از جلال تو یا علی نه مرا زبان که بیان کنم ، صفتِ کمال تو یا علی شده مات عقل موحدین ، همه در جمالِ تو یا علی چو نیافت غیر تو آگهی، ز بیانِ حالِ تو یا علی نَبَرَد به وصف تو ره کسی ، مگر از مقالِ تو یا علی   هله ‌ای مُجلّیِ عارفان ، تو چه مطلعی تو چه منظری هله ‌ای مولّه عاشقان، تو چه شاهدی تو چه دل بَری که ندیده‌ام به دو دیده‌ام ، چو تو گوهری چو تو جوهری چه در انبیا چه در اولیا ، نه تو را عدیلی و هم¬سَری به کدام کس مَثلت زنم که بُوَد مثالِ تو یا علی   توئی آنکه غیر وجود خود ، به شهود وغیب ندیده‌ای همه دیده‌ای نه چنین بود شه من تو دیده‌ی دیده‌ای فَقرات نفس شکسته‌ای ، سُبحاتِ وَهم دریده‌ای ز حدودِ فصل گذشته‌ای ، به صعودِ وصل رسیده‌ای ز فنای ذات به ذاتِ حق ، بُوَد اتّصال تو یا علی   چو عقول و افئده را نشد ، ملکوتِ سرّ تو مُنکشف ز بیانِ وصف تو هر کسی ، رقم گمان زده مختلف همه گفته‌اند و نگفته شد ، ز کتابِ فضل تو یک الف فصحای دهر به عجز خود ، ز ادایِ وصف تو معترف بُلَغای عصر به نطقِ خود ، شده‌اند لالِ تو یا علی  تو که خلق هیئت متصل، کنی از عناصر منفصل تو که از طبیعت آب و گل، بدر آوری صنم چِگِل (۱) تو که می‌نهی دل معتدل بمیان توده‌ی آب و گل زنم اعتدال ترا مَثَل بکدام خلقت معتدل که بر اعتدال تو مستدل بود اعتدال تو یا علی تو ز وصف خلق منزهی، که رسیده‌ئی بکمال ربّ ملکوتیان جبروتیان همه از کمال تو در عجب که کند چو عقل تو نفس را، به بساط علم و عمل ادب احدی ز خلق ندیده‌ام که بجای خصم کُشَد غضب متحیرم متفکرم همه در خصال تو یا علی تویی آن که در همه آیتی، نگری به چشم خدای بین تویی آن که از کُشِفَ الغطا ، نشود زیاده تورا یقین شده از وجودِ مقدّست ، همه سرّ کَنزِ خفا مبین ز چه رو دَم از أنا ربکّم نزنی ، بزن بدلیل این که به نورِ حق شده منتهی ، شرفِ کمال تو یا علی   تو همان درخت حقیقتی ، که در این حدیقه‌ی دنیوی أنا ربّکم تو زنی و بس ، به لسان تازی و پهلوی ز بروق نورِ تو مُشتعل ، شده نارِ نخله‌ی موسوی ز تو در لسانِ موحّدین ، بُوَد این ترانه‌ی معنوی که انا الحق است به حقِّ حق ، ثمرِ نهالِ تو یا علی   تویی آن تجلّیّ ذوالمنن ، که فروغ عالم و آدمی ز بروز جلوه ما‌خلق ، به مقام و رتبه مقدّمی هله ‌ای مشیّتِ ذاتِ حق ، که به ذات خویش مُسلّمی به جلالِ خویش مُجلّلی ، ز نوالِ خویش مُنعّمی همه گنج ذاتِ مقدّست ، شده مُلک و مآلِ تو یا علی   چو بآب زندگی از قدم گل ممکنات سرشته شد همه راز کلک منیع حق رقم ممات نوشته شد احدی ز موت نشد رها بحیات اگر چه فرشته شد ز بشر مقام تو شد اجل که اجل بتیغ تو کشته شد توئی آنکه مرگ نبرده جان ز صف قتال تو یا علی تو چه بنده‌ای که خدائیت ، ز خداست منصب و مرتبت رسدت ز مایه‌ی بندگی ، که رسی به پایه‌ی سلطنت احدی نیافت ز اولیا ، چو تو این شرافت و منزلت همه خاندانِ تو در صفت، چو توأند مشرقِ معرفت شده ختم دوره‌ی عِلم و دین ، به کمالِ آل تو یا علی   تو همان مَلیکِ مُهَیمنی ، که بهشت و جنّت و نه فلک پیِ جستجوی تو سالکان ، به طریقت آمد یک به یک شده ذکرِ نام مقدّست ، همه وِردِ اَلسنه‌ی مَلَک به خدا که احمدِ مصطفی ، به فلک قدم نزد از سَمَک مگر آنکه داشت در این سفر طلبِ وصالِ تو یا علی   تویی آنکه تکیه‌یِ سلطنت ، زده‌ای به تخت مؤبّدی ز شکوه شأن تو بر مَلا، جَلَواتِ عِزِّ ممجّدی به فرازِ فرقِ مبارکت، شده نصب تاج مُخلّدی متصرّف آمده در یَدَت ، ملکوتِ دولتِ سرمدی تو نه آن شهی که ز سلطنت ، بود اعتزالِ تو یا علی  🔸 توئی آنکه هستی ما خَلَق، شده بر عطای تو مستَدَل ز محیط جود تو منتشر قطرات جان رشحات دل به دلِ تو چون دل عالمی، دل عالمی شده متصل نه همین منم ز تو مشتعل نه همین منم بتو مشتغل دل هر که مینگرم در او بود اشتعال تو یا علی به می خُمِ تو سرشته شد، گِل کاس جانِ سبوکشان به پیاله‌ی دلِ عارفان، شده تُرک چشمِ تو می‌فشان ز رَحیقِ جام تو سرگران، سر سرخوشان، دل بیهُشان نه منم ز باده‌ی عشق تو، هله مست و بی‌دل و بی‌نشان همه کس چشیده به قدرِ خود ، ز میِ زُلالِ تو یا علی   ز بقای مُلک و زوال او، نرسد بجاه تو منقصت که بس است همت بنده را چو رسد به دولت معرفت بلی آنچه بنده طلبکند، دهدش خدای ز مکرمت نشد از خدای تو موهبت بتو گر خلافت و سلطنت ز خدا نبوده بجز خدا ، طلب و سؤال تو یا علی

تویی آنکه سِدره‌ی مُنتهی ، بُودَت بلندیِ آشیان به مکان نیائی و جلوه‌ات، به مکان ز مشرقِ لا‌مکان رسد استغاثه‌ی قدسیان، به درت ز لانه‌ی بی‌نشان چو به اوج خویش رسیده‌ای، ‌ز عُلُوّ قدر و سُموشّان همه هفت کرسی و نُه طبق، شده پایمال تو یا علی نه همین بس است که گویمت، به وجودِ جود مکرّمی تو مُنزّهی ز ثنای من، که در اوجِ قُدس قدم نَهی نه همین بس است که خوانم اَت، به ظهورِ فیض مقدّمی به کمال خویش معرّفی، به جلالِ خویش مُسلّمی نه مراست قدرت آنکه دم زنم از جلال تو یا علی تویی آن که میم مشیّتت، زده نقشِ صورتِ کاف و نون فلک و زمین به اراده‌ات، شده بی‌ سکون، شده با سکون به کتابِ عِلم تو مُندرج، بُوَد آن چه کان و ما‌یکون تویی آن مُصوّرِ ما‌خَلَق، که من الظّواهر و البطون بُوَد این عوالم کُن فکان، اثرِ فعال تو یا علی   تویی آن که ذات کسی قرین، نشده است با احدیتّت تویی آن که بر احدیّتت، شده مُستند صمدیّت نرسیده فردی و جوهری، به مقام مُنفردیتت نشناخت غیر تو هیچ‌کس، ازّلیتت ابدّیتت تو چه مبدأ‌یی که خبر نشد، کسی از مآلِ تو یا علی ز بروق طلعت انورت، شده خلق آتش موقده که بود طلوع و بروز او، همه از مشارق افئده نه همین شراره‌ی عشق تو، زده بر قلوب مجرّده ز جبل عَلَم زده بر شجر، ز محل دیر به بتکده تو چو مشعلی، که ز نور حق، بود اشتعال تو یا علی ز کمند کید بلیس دون، دل هر کسی نشود رها مگر آنکه بسته فؤاد خود بخدا و رسته ز ماسوا چو کشیده خصم کمند خود، همه جا نهفته و برملا ز جهات ستّه مرا بود، بمحال کوی تو التجا که محالِ دشمن دین بود، گذر از محال تو یا علی نه فرشته یافته در بشر چو تو ذوالکرم چو تو ذوالعفا نه بشر شنیده فرشته را بچنین صفت بچنین صفا بخدا ظهور عجائبی چو تو نیست در بشر از خدا که تعجبست بحق حق، ز تو آن قناعت و این سخا بطراز سوره‌ی هل اتی، چه نکوست فال تو یا علی تو که از علایق جان و تن، به کمالِ قُدس مُجرّدی تو که بر سرائرِ معرفت، به جمالِ اُنس مُخلّدی تو که فانی از خود و مُتّصف، به صفاتِ ذاتِ محمّدی به شؤنِ فانیِ این جهان، نه مُعطّلی نه مقیّدی بود این ریاست دنیوی، غم و ابتهالِ تو یا علی   تو همان تجلّیِ ایزدی، که فراز عرشی و لا مکان خبری ز گردش چشم تو، حرکات گردش آسمان دهد آن فؤاد و لسان تو، ز فروغ لوح و قلم نشان تو که ردّ شمس کُنی عیان، به یکی اشاره‌ی ابروان دو مُسخّر آمده مِهر و مَه، هله بر هلالِ تو یا علی   هله‌ای موحّدِ ذاتِ حق، که به ذات ، معنی وحدتی هله ای ظهورِ صفاتِ حق، که جهان فیضی و رحمتی به تو گشت خِلقتِ کُن فکان، که ظهورِ نورِ مشیّتی چو تو در مداینِ علمِ حق، ز شرف مدینه‌ی حکمتی سَیَلانِ رحمت حق بُوَد، همه از جِبال تو یا علی   نه عجب که خیل کروبیان، همه خادم آمده بردرت عظموتیان و لهوتیان، شده مات منظر و محضرت تو چو دیو نفس بکشته‌ئی، ملک آمده است مسخرت ز مقام و رتبه چو از ملک، متعال آمده جوهرت گذرد ز پر فرشتگان، طیران بال تو یا علی نه عجب که ذوق تکلمت، بکلیم نطق و بیان دهد نه عجب که شوق تبسمت، بمسیح روح روان دهد بروان پیر دم جوان، بعلیل تاب و توان دهد به لحد عظام رمیم را، هیجان فزاید و جان دهد گذرد نسیم شمال اگر، شبی از شمال تو یا علی منم آن مجرّد زنده دل که دم از ولای تو می زنم ره کوه و دشت گرفته ام قدم از برای تو میزنم به همین نفس که تو دادیم نفس از ثنای تو می زنم شب و روز حلقه التجا، بدر سرای تو میزنم نروم اگر بکشی مرا، ز صف نعال تو یا علی چه اگر مقدر عاصیان شده از مشیّت کبریا درکات دوزخ جانگزا، که رقم شد از قلم قضا چو مراست مهر تو مهر دل، ز گنه نترسم و از جزا تو اگر بدوزخ عاصیان، نشوی بروز جزا رضا ندهد خدای ملال ما که دهد ملال تو یا علی نرسید کشتی همتم ز یَمِ غمت بکناره‌ئی بشکست فلک مرا فلک بحجاره‌ئی ز اشاره‌ئی بهمین خوشم که نشسته‌ام بشکسته‌ئی و بپاره‌ئی چکنم که ز غرق شدن مرا، نه علاج هست و نه چاره‌ئی مگرم ز غیب مدد کند، یکی از رجال تو یا علی تو که آگه از نفحات حق، بسرائری و ضمائری نظر خدائی و مُطّلع، ز بواطنی و ظواهری تو که بر تمامت انس و جان، ز کرم معینی و ناصری تو که در عوالم کن فکان، به احاطه حاضر و ناظری ز چه رو بپرسش حال ما، نشود مجال تو یا علی بنگر «فؤاد» شکسته را، به دَرَت نشسته به التجا اگرش بِرانی از آستان، کند آشیان به کدام جا به سخا و بذل تواش طمع، به عطا و فضلِ تواش رجا ز پناهِ ظلِّ وسیع تو ، هم اگر رود برود کجا که محیط کون و مکان بُوَد فلکِ ظلالِ تو یا علی 🔸 🔻پی‌نوشت: (۱) : صنم چِگِل: کنایه از مرد و زن زیبا روی. چِگِل شهری است از ترکستان قدیم که مردم آن شهر به زیبایی معروف بودند، ولذا شاعران خوبرویان را به مردم این شهر تشبیه کرده اند 🔸 🌐 دیوان اشعار فؤاد کرمانی، مسمّطها 🔖 فایل PDF شعر 🔊 صوت eitaa.com/salehy/3884 🔹 t.me/Elaahy 🔸 @Salehi786

▪️انالله و انا الیه راجعون▪️ حجت الاسلام زهرایی ، از اولیا الهی گمنام در شهر قم و از شاگردان عبد صالح خدا مرحوم حاج اقا فخر تهرانی ، دار فانی را وداع گفت. #پیام_تسلیت @shia12t

📸حجت الاسلام زهرایی ، از مراودین مرحوم آیت الله نجابت ، شهید دستغیب و از شاگردان مرحوم حاج اقا فخر تهرانی بودند. ایشان همچنین از محضر بانو مجتهده امین نیز بهره های معنوی برده بودند... حجت الاسلام زهرایی عالم وارسته و متخلقی که عمر پربرکت خویش راصرف تحقیق و ترویج خطبه های حضرت صدیقه طاهره فاطمه زهرا (سلام الله علیها) بویژه خطبه فدکیه آن حضرت نمود. در باب ترویج این خطبه شریفه که مورد اهتمام علمای سلف بود و در زمان ما به فراموشی سپرده شده بود، حدود چهل سال در هر مناسبتی بویژه در ایام فاطمیه هر شب با سبک و سیاق خاص متن خطبه را شخصا از حفظ و به نیت فرج حضرت ولی عصر(عجل الله تعالی فرجه) قرائت مینمود که به برکت این اهتمام متن این خطبه در بین اقشار مختلف و در جای جای کشور مورد توجه قرار گرفته است. @shia12t

🎦 طلایی که رفت و پرچم افتخاری که تا ابد بالا ماند 🔹این قصه صادق بیت سیاح، قهرمان ایرانی است @iribnews

نباشد دلت بی‌قرار و غمین مدال تو را داده اُم‌البنین🥇 تقدیم به پهلوان صادق بیت سیاح 🇮🇷 🔹 eitaa.com/sovarmedia/530 🔸 @Salehi786

🖼فتومونتاژ "مادر مَردها" 💬صـــــــادق بیت سیاح، ملی پوش ایران در جریان رقابت پرتاب نیزه کلاس F11 بازی‌های پارالمپــــــــــیک پاریس ضمن شکستن رکورد پارالمپیک به مدال طلا دســــــــت یافت، اما پس از این مــــــــــدال‌آوری، مسئولان برگزاری بازی‌ها بیت‌سیاح را به خاطر برافراشتن پـــــــــــــــــــــــــــــرچم ام البــــــــــــــــــنین حذف کردند و مدال طلا به هند رسید. 💫مرکز آفرینش‌های فرهنگی هنری بسیج خوزستان #صادق_بیت_سیاح #پارالمپیک #روشنا 🆔 eitaa.com/roshana_ir 🆔 rubika.ir/roshana_ir •┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾•••┈┈•

آقای بیت سیاح، اول صبحی اشکمونو در آوردی 😭😭 یا امّ البنین 😭😭 🥇آقای #بیت_سیاح ،این مدالِ تاریخی و جهانی‌ات در قلب ما نشست، با ادب کردنت در برابر مادرِ ادب ❤️ 🔻همانطور که دستانِ ابالفضلش دستان تو را قوی و عزیز کرد، این «پرچم یا أمّ البنین» نام تو را در قلب مؤمنان برای همیشه عزیز و عجین کرد با عشق امّ البنین (سلام الله علیها)، که بانوی ادب بود در برابر اهل البیت (علیهم السلام): 🏴 ادب از مادر ما بود، مادرِ ادب 🏴 بیت زهرا و علی بود، خانه‌ی ادب 🏴 نام او «امّ بنین» بود، بانوی ادب 🏴 ادب آموخت به عباس، سالار ادب 🏴 آنکه عشقش شده احساس، ساقیِّ ادب 🏴 عَلَمش عشق به زهراست، سلطانِ ادب 🏴 حرمش پُر شده از یاس، علمدارِ ادب 🏴 نام او حضرت عباس، سپهدارِ ادب 🏴 ساقیا بر لب ما، آن ادبِ لب‌هایت 🏴 عطش و عشق حسینت، ذکر یا زهرایت 🏴 ادبِ چشم و لبت بر لب آن شط فرات 🏴 ادبِ عشق بیاموخت به عاشق‌هایت 🏴 لب ما تر نشد از آبِ سراب دنیا 🏴 بیـت‌سیـاح نشد رنگ مدالش دنیا 🏴 آنکه با پرچمتان مستِ مدال عشق است 🏴 جایش از عرش به بالاست، نه بام دنیا (این #شعر را تقدیم می‌کنم به عشق الهیِ این قهرمان عزیز ایران🇮🇷 ) 🔹 🔻آقا #صادق_بیت_سیاح سکوی قهرمانی تو با این عشق الهی‌ات بر فراز عرش اعلای الهی بپا شده. خوشا بحالت👌طوبا لک🥇🇮🇷 🔸 @Salehi786