تا اطلاع ثانوی: پویشِ #نمی‌دانم خوبه تو این شرایط ما هم مثل یمنی‌ها، پویش "نمی‌دونم" رو شروع کنیم. یمنی‌ها تو حمله‌ی آمریکا به کشورشون این پویش رو تو فضای مجازی راه انداختن. کاربرها تو پاسخ به هر سوالی با "نمی‌دونم" جواب دادن و از دادن اطلاعات خودداری کردن. این پویش "نمی‌دونم" می‌تونه از دادن اطلاعات درباره‌ی محل شلیک موشک‌ها و پهبادها و... موثر باشه.  در جواب چه چیزهایی نمی‌دونم بگیم؟ ۱_ از کجا موشک‌ها پرتاب شد؟ نمی‌دونم   ۲_ کی موشک‌ها پرتاب می‌شه؟ نمی‌دونم ۳_ کجاها آسیب دیده؟ نمی‌دونم ۴_ کی شهید شد؟ نمی‌دونم و... لطفا برای تک‌تک اعضای خانواده و دوستانتون ارسال کنید و این پروتکل رسانه‌ای رو گسترش بدید. @leilysoltani 🕊

📢 این صدای ملّت ایران است: 👈 #الله_اکبر 🔹️ #قاب_ماندگار و صحنه تاریخی شجاعت و استقامت مجری شبکه خبر هنگام حمله تجاوزکارانه رژیم صهیونی به استودیوی خبر رسانه ملی؛ ۱۴۰۴/۳/۲۶ 🖥 Farsi.Khamenei.ir

- ♥️ نحن بنـٰات الـزینب الـکبریٰ!

ما امید داریم به نوشتن خاطرات این روزها و به قلم کشیدن خون و بغض هموطنان و غرور چشم ایرانی هایی که موشک ها را به سمت کفر روانه می‌کند و به خود می‌بالد بر ایستادن در غبار و فریاد صدای حقیقت برفراز رذالت و پستی دشمن دون . در آن سوی میدان جنگ اهالی سرزمین های اشغالی در تکاپوی فرار و در جست‌وجوی پناهگاه شیطان برای در امان ماندن از تیغ حق از یکدیگر پیشی می‌گیرند و در لانه عنکبوت خود می‌خزند؛ در حالی که نه تاریخی دارند که بر آن بنازند و ببالند نه سرنوشتی که امیدی بر روشنای آن باشد . از ترس بر یکدیگر می‌غرند و هجوم می‌برند . آنها حباب اند، حباب، تهی و بی هیچ فقط هیاهو دارند و به وقت رزم واقعی شغال‌گونه می‌گریزند . این است تفاوت قوم حق و باطل در وقت نبرد و اثبات مردانگی . آنها خوب می‌دانند که مقیمان سرزمین فارس از دادن جان خود برای مام میهن و دفاع از هم‌میهنان خود هیچ ابایی ندارند و تمام فخرشان ایستادن در برابر متخاصم است . کماکان بدانند که اینجا ایران است و قلب های ما به یکدیگر گره خورده و خون را با نیروی عشق و اقتدار در وجود یکدیگر می‌دوانیم و ما تا آخر ایستاده ایم . -نوجوانی دهه‌هشتادی https://eitaa.com/darooniiat

📢 به نام نامی حیدر علیه‌السلام... ▫️به نام نامی حیدر نبرد آغاز می‌گردد ▫️علی با ذوالفقار خود به خیبر باز می‌گردد* ▪️* اقتباس از قصیده‌ی مشهور ابن‌ابی‌الحدید با این مضمون که «خداوند قلعه‌هایی را به دست امیرالمومنین علیه‌السلام فتح کرد که نه یهودیان باورشان می‌شد چنین شکست بخورند و نه مسلمانان امید به پیروزی‌اش داشتند.» 🖼 پوستر ویژه KHAMENEI.IR در پی ضربات سنگین نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران به دشمن خبیث صهیونیستی 📥 مشاهده در وبسایت 💻 Farsi.Khamenei.ir

🎥 فیلم کامل دومین پیام تلویزیونی رهبر معظم انقلاب خطاب به ملت ایران در پی تهاجم رژیم صهیونی ✏️ حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: ملت ایران تسلیم شدنی نیست ✏️ورود نظامی آمریکا در این میدان بدون تردید موجب صدمه جبران‌ناپذیر برای آنها خواهد شد ✏️دشمن صهیونی باید مجازات شود و درحال مجازات شدن است ✏️ورود آمریکا به صحنه، نشانه ضعف و ناتوانی رژیم صهیونیستی است ✏️ملت ایران در مقابل جنگ و صلح تحمیلی محکم می ایستد 🖼 متن کامل | دریافت فیلم کامل 💻 Farsi.Khamenei.ir

رفقا نت بین الملل خیلی ضعیف شده و اختلال داره! لطف کنید اینجا رو به دوستاتون معرفی کنید تا بتونیم جمع تلگرام و اینستا رو اینجا دور هم جمع کنیم 🔻@Aminghafarih

ما نمیگیما! خودشون میگن✌🏻🇮🇷 @Sedkhareji✔️

خدای بزرگتر از B2 های آمریکایی خدای بزرگتر از F35 های اسرائیلی خدای بزرگتر از بمب‌های سنگرشکن خدای بزرگتر از هیمنه پوشالی مستکبران خدای بزرگتر از اتحاد شیاطین خدای شن‌های صحرای طبس خدای پیروزی بر صدام و حامیانش خدای عملیات H3 خدای آزادی خرمشهر خدای شکستن حصر سوسنگرد خدای نابودی داعش خدای یمن در برابر عربستان خدای «لاتهنوا و لاتحزنوا انتم الاعلون» خدای «لاتخف و لاتحزن انا منجوک» خدای «نرید ان نمن علی‌ الذین استضعفوا» خدایی که اراده کرده است در برابر چشم جهانیان، جبهه حق را بر تمام اشرار و طواغیت عالم پیروزی دهد و پوزه‌های بسیار را خاک‌مال کند و پرچم لااله‌الاالله بر تارک جهان باشد؛ ولو کافران را خوش‌نیاید! «مهدی مولایی»

- صدای هوهوی ذوالفقـٰار حیدر را می‌شنوید؟!🤍 #وعده_صادق

"فرض کن این موشک‌ها ستاره‌ان، که ما توو خاورمیانه نیستیم" از ساعت ۳ بامداد، چندین‌بار با صدای پدافند از خواب پریدم. آفتاب که بیدار شد، خواب به کل از چشم‌هایم فرار کرد. اینستاگرام را باز کردم؛ ویدئو عاشقانه بود؛ دختر و پسری که زیر آسمان ایستاده بودند و با دست، مسیر پدافندها را دنبال می‌کردند. شروین هم می‌خواند: «فرض کن این موشک‌ها ستاره‌ان که ما توو خاورمیانه نیستیم!» صفحه‌ی گوشی را بستم. به سقف خیره شدم؛ به ستاره‌ها. قطره‌ای اشک از گوشه‌ی چشمم لغزید. یاد بدن کوچک نوزاد دوماهه‌ افتادم؛ یاد موهای خونی دختران، یاد لبخند سردار حاجی‌زاده زمان رونمایی از "فتاح". به لرزش دست‌های کودکان، به اشک مادران و به دلهره‌ی پدرانی که خود را سپر خانه کرده‌اند؛ فکر کردم. یاد خنده‌ی شوم صهیونیست افتادم زمانی که خانه‌ها را ویران می‌کنند، انگار که خاطره‌ای در آن‌ها نبوده و یاد رویای غاصبانی که سال‌هاست دندانشان برای هر وجب این خاک تیز شده. به تاریخ فکر کردم... از سردار جنگل تا سردار سلیمانی‌؛ از قحطی‌های کشنده تا چکمه‌های جنگ جهانی؛ از اسکندر تا آن روز‌هایی که کفش‌های آمریکا را می‌بوسیدند! سنگینی غم‌های یک تاریخ، روی سینه‌ام نشست، قلبم تپش گرفته بود و شانه‌هایم می‌لرزید و بالش بوی دریا می‌داد. خسته بودم. ترسیده بودم. دلتنگ بودم. و همزمان فکر کردم که نه! من نمی‌خواهم فرض کنم که این موشک‌ها ستاره‌اند! این‌ها موشک‌اند! ساخته شده با غیرت، پر شده با بغض فروخورده‌ی تاریخ، هدایت شده با آه مادران و پشتیبانی شده با امید ملتی که ایستاده‌اند. این‌ها موشک‌اند! که از دل شب می‌گذرند تا صبح را به مظلوم برسانند. تا فریاد فروخورده‌ ما و آه نسل‌های گذشته‌مان را، به سقف خانه‌ی اشغال‌گران بریزند و من دقیقا می‌خواهم زیر همین موشک‌ها بایستم و دست زندگی را بگیرم و برای تک‌تک‌شان "وان یکاد" بخوانم. نمی‌خواهم از خاورمیانه‌ نباشم! من از ایران خاورمیانه‌ام! از جایی که موشک‌هایش، از ستاره‌ها پرغرورترند! از زیر پرچمی که دست‌های ظالم را می‌شکند و دست مظلوم را محکم‌تر می‌فشارد! و چه افتخاری بالاتر از اینکه امروز، همین‌جا، در دل بحران، پشت سر رزمندگان‌مان "فتح" بخوانم و دغدغه‌ی من، روزشماری برای نابودی حیواناتی باشد که جز دریدن دنیا، هیچ سودی ندارد؟ چه افتخاری زیباتر از بدرقه‌ی سرداران با اشک و لبخند؟ و چه امیدی روشن‌تر از صبحِ بعد از ظهور؟ مگر اشک‌های  ما، قلب‌ ما، مغز ما... جز این رسالتی دارند؟ چه چیز ارزش اشک‌ها را دارد جز گریستن برای مظلوم و نگاه کردن به سرافرازی پرچم؟ چه چیز ارزش تپیدن قلب را دارد جز عشق وطن؟ من خاورمیانه‌ای بودن را، زیستن بین صدای موشک‌ را، فتح‌ خواندن زیر لب‌ را، مشت‌های جمعی گره‌ کرده‌ را، تمام این اشک‌ها را، داغ وطن‌ را دوست دارم. بیشتر از زیباترین شهرهای دنیا و بیخیال‌ترین حالت بشریت! من موشک‌ها را، صدای پدافندها را، لباس نظامیان‌ را، اخم آقا را، صلابت صدای شعارها را دوست دارم. بیشتر از تمام ستاره‌ها و شب‌های صاف دنیا! نه! این موشک‌ها ستاره نیستند و ما در خاورمیانه هستیم. اینجا ایران است؛ سرزمینی که درد را تاب می‌آورد و از دل خاکستر، غرور می‌روید.

ای صاحب ذوالفقـٰار وقت مدد استـ🤍..