▪️[الخرائج و الجرائح] رُوِیَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ: کُنْتُ أُقْرِئُ امْرَأَةً الْقُرْآنَ بِالْکُوفَةِ فَمَازَحْتُهَا بِشَیْءٍ فَلَمَّا دَخَلْتُ عَلَی أَبِی جَعْفَرٍ علیه السلام عَاتَبَنِی وَ قَالَ مَنِ ارْتَکَبَ الذَّنْبَ فِی الْخَلَاءِ لَمْ یَعْبَأِ اللَّهُ بِهِ أَیَّ شَیْ ءٍ قُلْتَ لِلْمَرْأَةِ فَغَطَّیْتُ وَجْهِی حَیَاءً وَ تُبْتُ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ علیه السلام لَا تَعُدْ. ▪️#أبو_بصیر «در حالی که در کهولت سن بوده و نابینا» می‌گوید: من در کوفه به #زنی #قرآن می‌آموختم. یک روز با او #شوخی کردم. وقتی خدمت حضرت باقر علیه السلام رسیدم مرا سرزنش کرده و فرمودند: هر کس در خلوت مرتکب #گناهی شود، خداوند به او #توجهی نخواهد داشت!. به آن زن #چه #گفتی ؟! من از خجالت صورتم را پوشیدم و توبه نمودم. حضرت باقر علیه السلام فرمود: دیگر چنین کاری نکن. 📚 بحارالأنوار ٫ جلد 46 ٫ صفحه 247