متاسفم که تو گاهی غمگین هستی و دست‌های من از تو دور .

،،

کتابخونه‌ی خلوت و ساکت با اون صندلی‌ و میز‌هایی که به حال خودشون رها شده بودن منو یاد قلب‌هامون انداخت ؛ « قلب‌هایی که پر از خالی‌اند ، شلوغ اما ساکت ، پر از حفره‌هایی که به ندرت و آرامی پر میشوند . . و چه میشود اگر تا ابد و یك روز هم خالی بمانند ؟! » - اسکآف

-

،،

شب را سکوت اعتبار می‌بخشد، انسان را صبر.

در این جهان که نشد ، شاید جهانی دیگر : )"

حقیقت گاه آنچنان تلخ است که آرزو میکنی کاش هیچ حقیقتی وجود نداشت . .

آن‌هایی که از یادمان میروند ؛ کجا میروند ؟!

نبودی و ندیدی عزیز کرده . . من برای از دست ندادنت حتی وقتی نداشتمت چکار میکردم ؛

دیگران میروند ، اما نحوه رفتنشان همیشه می‌ماند .