#پیشنهاد_ویژه_مطالعه 📝دلنوشتہ #شهید_حسین_معز_غلامی در فراغ دوستان شهیدش بِسمِ رَبِ الشُّهَدا وَ قُلوبِ الصابِرین 💢 #او_ڪجا_و_من_ڪجا دهه هفتادی ها ڪمی دور و بَرمان را ڪه بهتر نگاه ڪنیم هم سن و سال های ما با دو یا سہ سال ڪم و زیاد خوب بر آیہ شریفہ "السابِقونَ السابِقون" تحقق بخشیدند و با سرعت زیادی از جوار ما عبور ڪردند . و اما من و شما شدید قافیہ را باختیم . قافیہ باختن هم دارد وقتی ڪه با پدر و مادر تندی می ڪنیم ! قافیه باختن هم دارد وقتـی ڪه نمازهایمان می ماند دَم قضا شدن ! قافیه باختن هم دارد وقتـی ڪه نگاه هایمان تحت ڪنترل ما نیست ! قافیہ باختن هم دارد وقتـی ڪه از ترس، ڪسـی حق نزدیڪ شدن بہ گوشی موبایلمان را ندارد ! قافیہ باختن هم دارد وقتـی ڪه در دانشگاه بگو بخند با نامحرم را راحت می دانیم ! "قافیہ باختن هم دارد وقتی ڪه حرف زدن از اعتقاداتمان ( از جملہ رهبر ، حضرت اباعبدالله و امیرالمومنین ) برایمان ڪاری مسخره و خجالت آور است.! قافیہ باختن هم دارد وقتـی ڪه عڪس نامحـرم را با هزار رنگ و لعاب بی اِبا لایڪ می ڪنیم و با ڪامنت قلب گذاشتن ازخجالتش در می آییم ! آری من و شما قطعا قافیہ را می بازیم چون فرقمان با شهدا از زمین است تا آسمان . آنها از تمام حلال های خود گذشتند اما ما از حرام خود نمی گذریم . وقتی چهره شهدای هم دهہ ای خودم را میبینم خیلی متأثر می شوم اینڪه هم سن و سال های من می توانند بہ خدا برسند ولی من اَندر خم یڪ ڪوچه ام ! ڪمـی با خودمان خلوت ڪنیم آیا این دنیای فانی ارزش این همه اشتباه را دارد ؟؟! بدانیم نگاه همین شهدای هم سن و سال ما عجیب بہ ما است . ✍