eitaa logo
کانال اطلاع رسانی مسجد حضرت ابوالفضل ع
226 دنبال‌کننده
906 عکس
541 ویدیو
43 فایل
هسته فرهنگی مسجد حضرت ابوالفضل ع سیدشهاب
مشاهده در ایتا
دانلود
کانال اطلاع رسانی مسجد حضرت ابوالفضل ع
🤔 غیبت به چه معناست و چه حرف‌هایی را غیبت می‌گویند؟ ✍️ منظور از غیبت، این است که عیب پنهان مومن معیّن و معلومی را در غیاب و پشت سرش، نزد دیگری، که این فرد را می‌شناسد ولی از آن عیب آگاهی ندارد، اظهار کند. توضیحات بیشتر: 🌱 1. عیب: تعریف کردن و گفتن خوبیها در غیاب فرد هر چند راضى نباشد، غیبت نیست. 🍃 2. پنهان: بیان عیب آشکار و ویژگی‌های ظاهری مثل كوتاه و بلندی قد، چاقی و لاغری، كچلی و امثال اینها، غیبت نیست. 🌼 3. مومن: غیبت كردن درباره كافر حرام نیست. (آیه الله مکارم: غیبت کفار غیر حربی جایز نیست.) 🍃 4. شناخت و معلوم بودن : اگر معلوم نباشد منظور چه کسی است و شنونده او را نشناسد غیبت نیست.مثلا بگوید: در شهر با یك نفر بداخلاق روبرو شدم و معلوم نباشد منظور چه کسی است. 🌺 5. معیّن: برخی موارد افراد معلوم هستند ولی صحبت طور بیان می‌شود که فرد معین نیست و مردد بین افراد است مثلا بگوید یکی از فرزندان دایی ترسو است، این غیبت نیست. ☘️ 6. در غیابش: بیان عیب در حضور فرد، غیبت نیست. 🌻 7. نزد دیگری: تجسّم بدى فرد در ذهن و صحبت در تنهایی با خود (غرزدن)، غیبت نیست. 🌾 8. جهل به عیب: بیان عیبی که شنونده از آن خبر دارد، غیبت نیست. 👌 در غیبت فرقی نمی‌کند عیبِ پنهان فرد در اندام او باشد یا در نسَب یا خاندانش یا آنکه در عمل کرد و رفتار یا اخلاقش باشد و فرقی در حرام بودن غیبت، بین کنایه و تصریح نیست. 👌غیبت تنها یک گناه زبانی نیست و دامنه وسیعی دارد: با گفتار، نوشتار، عمل مثل اشاره سر، دست، چشم یا از طریق سی‌دی، فیلم، پیامک، بلوتوث و ... ناراحت شدن فرد شرط و ملاك غیبت نیست، و بطور كلی غیبت حرام است؛ چه غیبت شونده از بیان عیبش ناراحت بشود یا نشود. برخی از موارد بالا گرچه غیب نیست ولی اگر به قصد تحقیر و توهین گفته شود یا باعث اذیّت و آزار و تمسخر کردن شود، جایز نیست. 📚 امام، استفتائات ج2 ص619 س9 و 13؛ آقا رساله آموزشی ج 2 درس 17 تا 20؛ سیستانی، رساله، ج2 م 457 تا 459؛ تبریزی منهاج الصالحین، ج 1، م 29؛ وحید، رساله م 2078 و منهاج الصالحین ج2 م 29؛ مكارم جامع المسائل و انوار الفقاهه كتاب تجارت العاشر- الأعمال المحرّمة التی قد یكتسب بها 14- الغیبة؛ بهجت جامع المسائل، ج‌2، ص: 467‌ غیبت مؤمن