💠ارتکاب گناه و ترک واجبات در مسلک صوفیه 🔸یکی از حربه‌های فرقه‌ی صوفیه، در جذب مردم خصوصا جوانان، ترویج شریعت‌گریزی با روش‌های گوناگون است، که یکی از این موارد انجام گناهان و ترک واجبات است، که عده‌ای این اباحه‌گری را برای وصول به حق‌تعالی لازم می‌دانند. 🔹در کتاب خیراتیه، مطلبی از ابوعبدالله کرام، قطب فرقه کرامیه، آمده که قائل به اباحه‌گری در تمام اعمال بود و می‌گفت: «تمام گناهان از زنا، لواط، استمنا، شهادت به دروغ و بازی با پسران، خواه آشکار و خواه پنهان بر شما رواست، الا شرب خمر چه علانیه و پنهان، زیرا آبروی مردم را می‌ریزد، پس جمله کبائر را بر شما حلال کردم.»😏 ♻️این اقطاب صوفیه به گمان اینکه ترک عبادات و انجام گناه مانند شاهدبازی سبب وصول انسان به حق‌تعالی می‌شود، انجام گناهان و ترک واجبات را در بین مردم ترویج می‌کنند. 📚 بهبهانی (کرمانشاهی)، محمدعلی، خیراتیه، نشر انصاریان، قم، 1371 ه‌ق، ج 1، ص 27. #نقد_تصوف #شریعت_گریزی #اباحه_گری #فرقه_کرامیه 🔰 @adyanuniv 🔰

💠گلایه قشیری از اباحه گری صوفیه 🔸عبدالکریم بن هوازن قشیری (حدود 376-465 هجری) از بزرگان و نویسندگان مشهور صوفیه است. 🔹قشیری به سبب شریعت محور بودن، گاه با صوفیان شریعت‌گریز درگیری داشت. قشیری از افرادی است که از اباحی‌گری و سهل‌انگاری برخی از صوفیان انتقاد کرده است و درباره آنان می‌گوید: 👈«به‌راستی که طریقت فرسوده گشته...پارسایی نابودشده و بساطش برچیده گشته. آز نیرو گرفته و ریسمانش استوارشده، پاس شریعت از دل‌ها رخت بربسته، سهل‌انگاری در امر دین را بهترین دست‌آویز می‌شمارند و فرق حلال و حرام نمی‌گذارند، حشمت فروگذاشته و از حرمت دست بازداشته‌اند، عبادت‌ها خوار انگارند و روزه و نماز نگزارند. در میدان غفلت می‌تازند و در پیروی شهوات و لاقیدی و ارتکاب منهیات و حرام‌خوارگی پای می‌فشارند و به این همه بدکارگی بس نکرده سخن از حال و مقامات و کشف و کرامات می‌گویند و مدعی هستند که قائم به حقند و محکوم به احکام آن، و محو در حقند و هر چه را بپسندند خدا ایشان را عتاب و سرزنش نکند چرا که اسرار احدیت برایشان جلوه‌گر شده و ایشان را از خود ربوده و سراپایشان را دربرگرفته و احکام بشریت از ایشان برخاسته است.»[1] 🔰اعتراض قشیری به رفتار و احوال صوفیان عصر خود بیانگر فاصله گرفتن آنان از شریعت و سهل‌انگاری در دین توسط آنان است تا حدی که نماز نمی‌خواندند و نسبت به امور شرعی بی‌قید بودند. 📚پی‌نوشت: 1. قشیری عبدالکریم بن هوازن، رساله قشیریه، زوار، ۱۳۸۹، صص ۲ و ۳. #نقد_تصوف #قشیری #اباحه_گری عضویت در کانال👇 🔰 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰

💠روایتی از نخستین کسی که فقها را علمای ظاهر خواند! 🔸علمای دین که به مخالفت با صوفیه پرداختند، مورد غضب صوفیه قرار گرفته‌اند، به همین جهت است که صوفیه فقها را علمای ظاهر خوانده و نظریات‌ اجتماعی‌ و فقهی‌ ایشان را منجمد، خشک و خشن‌ معرفی‌ می‌کنند. 🔹با دقت در سیر تاریخ صوفیه و پدید آمدن این تفکر -علمای ظاهر خواندن فقها- درمی‌یابیم 🔻«نخستین‌ کسی‌ که‌ فقها را در ایران با این‌ لقب مورد خطاب قرار داد "سر جان‌ مَلکُم" جاسوس انگلیس بود. 🔻شاهد تاریخی‌ بر این مطلب که‌ سر جان ملکم فقها را علمای ظاهر خواند، وقایع‌ مربوط‌ به‌ مرحوم‌ ملا‌ محمدباقر مجلسی‌ است. 🔻به دنبال مخالفت‌های علامه مجلسی با جریان صوفیه انحرافی، سر جان ملکم، عملکرد اجتماعی‌ و سیاسی‌ مرحوم‌ مجلسی‌ را نشانه‌ اندیشه‌ فقهی و جریان‌ مقابل‌ را جریان‌ عرفانی‌ می‌خواند. 🔻روشن‌فکرانی که‌ در صدر مشروطه‌ به‌ فعالیت‌ سیاسی‌ می‌پرداختند و نیز در لژهای‌ فراماسونری‌ سازمان‌ می‌یافتند با پذیرش‌ این‌ نظر، اد‌عای‌ همدلی‌ با دیدگاه‌ عرفانی‌ داشتند.»[1] 🔰بعد از اتهام‌زنی و توهین جاسوسی انگلیسی به فقهای شیعه، صوفیه و روشنفکران که به خاطر مخالفت فقها با صوفیه، رابطه خوبی با فقها نداشتند، ادامه دهنده راه سرجان ملکم شدند. ♻️از آن زمان به بعد این واژه دست‌آویز فرقه‌های صوفیه شده و از آن در رد علمای دین سوء استفاده‌ها کرده‌اند. 📚پی‌نوشت: 1.پارسانیا حمید، عرفان، علیه تساهل و اباحه گری، کتاب نقد، شماره 14 و 15، ص 367. #نقد_تصوف #اباحه_گری #فقها #علامه_مجلسی عضویت در کانال👇 🔰 http://eitaa.com/joinchat/2778923026Ca3622cab5e🔰