ريان‌بن‌شبيب گويد: روز اول ماه محرم خدمت #امام‌رضا علیه‌السلام رسيدم. پس به من فرمودند: به راستى که محرم همان ماهى است كه اهل جاهليت در زمان گذشته، ظلم و قتال را در آن به خاطر رعایت حرمت این ماه، حرام مى‌دانستند. اما اين امت، نه حرمت اين ماه را نگه داشتند و نه حرمت پيغمبرش را. در اين ماه ذريه‌ی او را كشتند، زنانش را اسير كردند و اموالش را غارت نمودند. خدا هرگز اين گناه آنان را نمی‌آمرزد. اى پسر شبيب؛ اگر براى چيزى گريه می‌کردی، پس براى حسين گريه كن. كه او را مانند گوسفندی سر بريدند و هجده تن از خاندانش با او كشته شدند كه روى زمين نظیر نداشتند. همانا آسمان‌ها و زمین‌های هفت‌گانه براى كشته شدن او گريستند. و چهار هزار فرشته براى ياری او به زمين آمدند، اما او را كشته شده یافتند. پس آنها بر سر قبر او ژوليده و خاک‌آلود باقی مانده‌اند تا امام زمان علیه‌السلام ظهور كند و از ياران او باشند، و شعار آنها يالثارات‌الحسين است. اگر بر حسين علیه‌السلام گريه كنى به طوری که اشکت بر گونه‌هايت جاری گردد، خداوند تمام گناهانی را که مرتکب شده‌ای، از کوچک و بزرگ و كم و زیاد می‌آمرزد. اگر می‌خواهى با خدا ملاقات کنی در حالی که گناهى نداشته باشى، پس حسين علیه‌السلام را زيارت كن. اگر می‌خواهى در غرفه‌هاى بهشتی، در کنار پيغمبر و خاندان او ساكن شوى، قاتلان حسين را لعنت كن. اگر می‌خواهى همانند ثواب کسانی که در کنار حسين شهید شدند، نصیبت گردد، هر گاه به یاد آن [واقعه] افتادى، بگو: ای كاش با آنها بودم و به اجر عظيمى مى‌رسيدم. اگر می‌خواهى با ما در درجات اعلای بهشت باشى، پس در حزن و اندوه ما محزون و در شادى ما شاد باش و داشتن ولايت ما بر تو واجب است. که همانا اگر فردى ولایت سنگى را داشته باشد، خداوند در روز قيامت، با همان سنگ محشورش خواهد کرد. ‍ عَنِ اَلرَّيَّانِ‌بْنِ‌شَبِيبٍ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى اَلرِّضَا عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ فِي أَوَّلِ يَوْمٍ مِنَ اَلْمُحَرَّمِ، فَقَالَ لِي: إِنَّ اَلْمُحَرَّمَ هُوَ اَلشَّهْرُ اَلَّذِي كَانَ أَهْلُ اَلْجَاهِلِيَّةِ فِيمَا مَضَى يُحَرِّمُونَ فِيهِ اَلظُّلْمَ وَ اَلْقِتَالَ لِحُرْمَتِهِ فَمَا عَرَفَتْ هَذِهِ اَلْأُمَّةُ حُرْمَةَ شَهْرِهَا وَ لاَ حُرْمَةَ نَبِيِّهَا لَقَدْ قَتَلُوا فِي هَذَا اَلشَّهْرِ ذُرِّيَّتَهُ وَ سَبَوْا نِسَاءَهُ وَ اِنْتَهَبُوا ثَقَلَهُ. فَلاَ غَفَرَ اَللَّهُ لَهُمْ ذَلِكَ أَبَداً. يَااِبْنَ‌شَبِيبٍ؛ إِنْ كُنْتَ بَاكِياً لِشَيْءٍ فَابْكِ لِلْحُسَيْنِ فَإِنَّهُ ذُبِحَ كَمَا يُذْبَحُ اَلْكَبْشُ وَ قُتِلَ مَعَهُ مِنْ أَهْلِ‌بَيْتِهِ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ رَجُلاً مَا لَهُمْ فِي اَلْأَرْضِ شَبِيهُونَ. وَ لَقَدْ بَكَتِ اَلسَّمَاوَاتُ اَلسَّبْعُ وَ اَلْأَرَضُونَ لِقَتْلِهِ. وَ لَقَدْ نَزَلَ إِلَى اَلْأَرْضِ مِنَ اَلْمَلاَئِكَةِ أَرْبَعَةُ آلاَفٍ لِنَصْرِهِ فَوَجَدُوهُ قَدْ قُتِلَ. فَهُمْ عِنْدَ قَبْرِهِ شُعْثٌ غُبْرٌ إِلَى أَنْ يَقُومَ اَلْقَائِمُ، فَيَكُونُونَ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ شِعَارُهُمْ يَالَثَارَاتِ‌اَلْحُسَيْنِ. إِنْ بَكَيْتَ عَلَى اَلْحُسَيْنِ، حَتَّى تَصِيرَ دُمُوعُكَ عَلَى خَدَّيْكَ، غَفَرَ اَللَّهُ لَكَ كُلَّ ذَنْبٍ أَذْنَبْتَهُ، صَغِيراً كَانَ أَوْ كَبِيراً قَلِيلاً كَانَ أَوْ كَثِيراً. إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَلْقَى اَللَّهَ عَزَّوَجَلَّ وَ لاَ ذَنْبَ عَلَيْكَ فَزُرِ اَلْحُسَيْنَ. إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَسْكُنَ اَلْغُرَفَ اَلْمَبْنِيَّةَ فِي اَلْجَنَّةِ مَعَ اَلنَّبِيِّ وَ آلِهِ، فَالْعَنْ قَتَلَةَ اَلْحُسَيْنِ. إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ لَكَ مِنَ اَلثَّوَابِ مِثْلَ مَا لِمَنِ اُسْتُشْهِدَ مَعَ اَلْحُسَيْنِ، فَقُلْ مَتَى مَا ذَكَرْتَهُ "يٰا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً". إِنْ سَرَّكَ أَنْ تَكُونَ مَعَنَا فِي اَلدَّرَجَاتِ اَلْعُلَى مِنَ اَلْجِنَانِ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ اِفْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَيْكَ بِوَلاَيَتِنَا. فَلَوْ أَنَّ رَجُلاً تَوَلَّى حَجَراً، لَحَشَرَهُ اَللَّهُ مَعَهُ يَوْمَ اَلْقِيَامَةِ. 📚 #امالی شیخ #صدوق رضوان‌الله‌علیه، جلد ۱، صفحه ۱۲۹ 🔰@Adyanuniv🔰