eitaa logo
افسران جنگ نرم انقلاب اسلامی
10.2هزار دنبال‌کننده
14.2هزار عکس
18.3هزار ویدیو
108 فایل
وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ ارتباط با آدمین 👇🏻👇🏻 @ir_husseini
مشاهده در ایتا
دانلود
📝 | فهمی که صددرصد اشتباه است 🔰درباره میزان مشارکت در انتخابات ۱۴۰۳ و موضع‌گیری رهبر معظم انقلاب 🔸رهبر معظم انقلاب: «در مرحله اول مشارکت مردم کمتر از آن مقداری بود که توقع داشتیم و حدس زده میشد. افراد مختلفی حدس‌هایی درباره میزدند، حدس‌ها همه‌اش بیشتر از آن چیزی بود که در واقع اتفاق افتاد. آنچه که مسلم است این است اگر کسی تصور کند که این عده‌ای که رأی ندادند به خاطر این بود که با نظام مخالف بودند، سخت در اشتباه است. این برداشت، این فهم اشتباه است.» ۱۴۰۳/۰۴/۱۳ 📝 درباره‌ی این موضع رهبر معظم انقلاب نکاتی قابل طرح است: ۱- دشمن و جریانات برانداز و ضدانقلاب همواره تلاش میکنند انتخابات را تبدیل به رفراندوم مخالفت با نظام کنند در صورتیکه که رأی دادن اقشار زیادی از همواره تابع شرایط و اقتضائات است و در مواردی هم که با کاهش مشارکت در یک دوره از انتخابات روبرو هستیم نمی‌توان مخالفت با اصل نظام را از آن برداشت کرد. به‌عنوان مثال سال ۵۸ و در اوج حرکتِ ملی و گسترده و عظیم تاریخیِ انقلاب، مشارکت مردم در انتخابات اولین دوره‌ی مجلس شورای اسلامی ۵۲ درصد بوده است. ۲- واقعیت دیگری که باید به آن توجه کرد این است که خصوصا در یک دهه‌ی اخیر فشار اقتصادی و مشکلات معیشتیِ مردم در کنار و نقشه‌ی ناامیدسازی مردم از داخل و بیرون کشور به صورت گسترده وجود داشته است. همچنین انتشار اخبار مستمر فساد و درگیر فساد سیستمی معرفی کردن کلیت نظام نیز تأثیرات نامطلوبی بر روی بخشی از افکار عمومی خصوصا جوانان گذاشته است. از سوی دیگر ناکارآمدی‌ها و عقب‌ماندگی اقتصادی دهه‌ی ۹۰ هم به‌نوبه‌ی خود به و مردم ضربه وارد کرده است. ۳- بنابراین عدم تحقق مشارکت حداکثری در انتخابات را نباید در چارچوب مخالفت با نظام تفسیر و تحلیل کرد و باید دانست که بسیاری از این افراد که هستند تا حد بسیار بالایی زمینه‌ی بازگشت به صندوق رأی را دارند به شرط ارتقای کیفیت و بیشتر نظام حکمرانی و بهبود وضعیتِ زندگی و معیشت‌شان. ۴- رهبر معظم انقلاب با طرح این نگاه و موضع در حال ارائه‌ی یک چارچوب تحلیلی و به افکار عمومی هستند تا جامعه دچار نشده و اسیر کژروایت‌ها نشود. حقیقت این است که علی‌رغم پیشرفت‌ها و دستاوردها، حتما در زمینه‌‌های مختلف مشکل و مسئله وجود دارد که در بیانات گوناگون رهبر معظم انقلاب نیز بارها به این موارد اشاره شده اما مهم این است که بین مشکل و بحران مشروعیت فاصله‌ای بسیار بسیار زیاد وجود دارد. ۵- وضعیت مشارکت انتخاباتی کاملا با کارآمدتر شدن نظام حکمرانی و بهبود وضع زندگی مردم در کنار ارائه‌ی صحیح در رسانه‌ها و نجات افکار عمومی از جنگ تبلیغاتی و تحریف دشمن قابل ترمیم است. اما شرط اول این موضوع این است که خواص و فعالین سیاسی و رسانه‌ای و تحلیل‌گران و موثرین بر افکار عمومی و... اولا خودشان دچار و تحلیل غلط و ناامیدی از درون نشوند و ثانیا اینکه را حقیقتا جدی بگیرند. ۶- رهبر معظم انقلاب در ابتدای بر سر کار آمدن دولت بر «ترمیم اعتماد مردم» صریحا تأکید کردند: «مسئله‌ی احیای و هم بسیار چیز مهمّی است؛ چون اعتماد مردم بزرگ‌ترین سرمایه‌ی دولت است. مردم وقتی به شما اعتماد کردند و امید به شما داشتند، با شما راه می‌آیند و کمکتان میکنند؛ این بزرگ‌ترین سرمایه است برای دولت که بتواند اعتماد مردم را جلب کند که البتّه این متأسّفانه یک مقداری آسیب دیده و بایستی ترمیم کنید این را و راهکارش هم این است که حرف و عمل مسئولین یکی باشد.» ۱۴۰۰/۰۶/۰۶ معنای این نوع موضع‌گیری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای این است که در سطح عالی نظام فهم روشن و دقیق و عالمانه‌ای از ابعاد مسئله وجود دارد و لزوم اعتماد عمومی مردم به عنوان سرمایه‌ی اجتماعی نظام کاملا مشخص و واضح است. در این میان نکته‌ی مهم این است که باید دقت و تلاش کرد که دشمنان و امتداد داخلی‌شان با پروپاگاندا و کژروایت و ، صورت مسئله را دچار اعوجاج نکرده و مشکل را تبدیل به بحران مشروعیت نکنند. رهبر انقلاب با بیانات صریح خود این مرزبندی را با انجام دادند. بدیهی است که تعمیق این نگاه و پیگیری راه‌حل صحیح بر عهده‌ی خواص و نخبگان و کارگزاران خواهد بود. •____• پایگاه خبری افسران جنگ نرم انقلاب اسلامی ╭ ╰┈➤ https://rubika.ir/fsaran_nghelab313 •____• پایگاه خبری افسران جنگ نرم انقلاب اسلامی ╭ ╰┈➤ https://ble.ir/fsaran_nghelab313
🎤 | اصحاب آخرالزّمانی سیّدالشّهدا... 🔹️ «همه چیز دست خدا است...»! این‌ها را سردار محمّد باقری می‌گوید؛ می‌گوید و محجوبانه سر به زیر می‌اندازد تا بغضش را از عقب ماندن از قافله‌ی شهدا و به‌خصوص برادر شهیدش پنهان کند. «خدا»، این واژه‌ی سه‌حرفی، مسیر زندگی و تلاش و مجاهدات همه‌ی سربازان سال‌های قبل و سرداران دیروز و شهدای امروز؛ آنانی که در تمام سال‌های عمر، بیش و پیش از آنکه امیدشان به ابزار و جنگ‌افزار باشد به خدا و ایمان به او و عده‌های صادقش بود؛ همین هم باعث شد که در اوج زَرق‌وبَرق دنیایی، مِهر خمینی کبیر (رحمة الله علیه) و حرف‌ها و شعارهایش به دلشان بنشیند. 🔹️ سایر شهدای بامداد جمعه بیست‌وسوّم خرداد هم از این قاعده مستثنا نیستند. غلامعلی رشید، حسین سلامی، امیرعلی حاجی‌زاده و دیگران، همگی در زمانی به ندای توحیدی خمینی کبیر (رحمة الله علیه) لبّیک گفتند که از نظر حساب‌و‌کتاب‌های مادّی، منطق چندانی نداشت. آن‌ها نور خدا را در شخصیّت خمینی (رحمة الله علیه) دیده بودند و همین برایشان کافی بود، حتّی اگر مسیری که خمینی کبیر (رحمة الله علیه) به آن اشاره می‌کرد، در دنیا هیچ رهروی جز ملّت ایران نداشته باشد. منبع قدرت، خدا بود؛ برای قدرتمند شدن هم باید به او متّصل شد و خمینی حلقه‌ی این اتّصال بود. 🔹️ وعده‌ی خدا این بود که اگر او را یاری کنند، خدا هم یاری‌شان می‌کند و آن‌ها به این وعده ایمان داشتند؛ پس تمامشان را برای خدا گذاشتند و خدا هم به وعده‌اش عمل کرد. متجاوز بعثی، بعد از هشت سال جنگ و با وجود چند برابر شدن و توسعه‌ی ماشین جنگی‌اش به سبب یاری شرق و غرب، بهره‌ای از خاک این مُلک نبرد و در نهایت، تسلیم اراده‌ی باقری و رشید و سلامی و دیگر رزمندگان شد. خدا پای وعده‌اش ایستاده بود. مردان بااراده‌ای که دیکتاتور بعثی تسلیم اراده‌ی آن‌ها شد، در تمام طول سال‌های پایان جنگ تا ایران قدرتمند امروز، تسلیم خدا و اراده و رضای او بودند و مگر برای چنین کسانی پایانی جز شهادت می‌توان متصوّر بود؟ شهادت پاداش طبیعی یک عمر مجاهدت بود برای کسانی که تصمیم گرفته بودند جز در مقابل خدا، در برابر هیچ چیز سر خم نکنند. 🔹️ به تعبیر سیّدمرتضیٰ آوینی، اصلاً غایت خلقت جهان هم همین بوده؛ اینکه انسان‌هایی پرورش یابند که در برابر شداید، بر هر‌چه ترس و شک و تردید و تعلّق غلبه کنند و حسینی شوند. این غلبه بر تعلّق‌ها و تردید‌ها است که قدرت می‌آورد و این‌ها استادتمام غلبه بر تعلّق‌ها هستند. محمّد باقری درست فهمیده بود که همه چیز دست خدا است! خدایی که دهه‌ی ۶۰ بود، سال‌های جنگ بود و الان هم هست؛ خدای «اَنتُمُ الاَعلَون»، وقت نصرت و امداد؛ خدای وعده‌های صادقِ «لا یُخلِفُ المیعاد» و این بندگان نیک او که پای یاری دینش آمدند؛ اصحاب آخرالزّمانی سیّدالشّهداء (علیه السّلام) که حتّی اگر هم جنگ نمی‌بود، باز هم راه و سرنوشت‌شان از کربلا می‌گذشت.
📢 | بخوان... بخوان سرود را... ✍روایتی از مراسم عزاداری شب عاشورا در حسینیه امام خمینی با حضور رهبر معظم انقلاب ▪️دوازده شب گذشت؛ دوازده شبِ پر شراره، شب‌هایی که آسمانِ وطن، با فریاد موشک‌ها و نعره‌ی ضدهوایی می‌لرزید. دشمن آمده بود تا امید را خاموش کند، تا ستون‌های ایمان را بلرزاند، اما در دل تاریکی‌ها، یک دلتنگی بزرگ‌تر از صدای آژیرها بود: نبودن او... نبودن آن قامتِ آشنا در حسینیه‌ی خاموش اما زنده به نورِ عشق حسین. ▪️مردم می‌آمدند، می‌نشستند، عزاداری می‌کردند، می‌گریستند، اما چشمشان مدام به در بود؛ چشم به راه سایه‌ی آن عبای خاک‌خورده، آن دست بالا رفته برای سلام، آن نگاه که بیشتر از هزار خطبه، قوت قلب بود. ▪️اما او نیامده بود… نه به خاطر خستگی، که خستگی در قاموسش معنا ندارد؛ نه به خاطر ترس، که ترس در فرهنگ مردان الهی بی‌معناست. او نبود، چون جنگ بود؛ چون خطر بود؛ چون دشمن، دقیقاً می‌دانست کجا باید بزند تا دل‌ها بلرزد. ▪️و حال... شب عاشوراست. شبی که کربلا زنده می‌شود، شبی که اشک از چشم نمی‌ریزد، که از دل می‌جوشد. حسینیه امام پر است، اما هنوز یک چیز کم است... تا آن‌که در باز می‌شود... ▪️ناگاه سکوت، صدای گام‌های آشنا را می‌شنود. بغض‌ها می‌ترکند، اشک‌های شوق اما بی‌اجازه جاری می‌شوند. او آمده... در میان شعله‌ی تهدید، با اقتدار آمده... ▪️رهبر آمده است. ساکت، محجوب، اما با نوری که تا عمق قلب‌ها می‌تابد. حسینیه، نفس نمی‌کشد. همه ایستاده‌اند؛ اشک‌ها جاری است، عشق و اندوه در هم تنیده. او نگاهی به مداح می‌اندازد و با صدایی که سال‌هاست ستون امید این ملت است، آرام می‌گوید: 📢 بخوان... بخوان سرود ای ایران را... ▪️و صدای مداح، لرزان اما محکم، می‌خواند: در روح و جان من میمانی ای وطن... ▪️و همه باهم با فرمانده کل قوا میخوانند؛ ای ایران ایران دور از دامان پاکت دست دگران، بد گهران... ▪️حسینیه دیگر فقط جای سوگ نیست؛ شده‌است حریم افتخار، حریم دلتنگی‌هایی که حالا با اشکِ شوق شسته می‌شوند. اشکِ حسین، با اشکِ وطن، یکی می‌شود. صدای گریه، صدای ایمان است، صدای دلدادگی به مردی که در میانه‌ی آتش، با لبخند آمده تا به ما بگوید: من کنار شمایم، تا آخرین نفس. ✍ پرویز کرمی