گل شکسته! حواسم هست تو را به بوسه نرنجانم مرا ترانه‌ی پاییزی، تو را ترنّم بارانم به قدر غنچه‌ی لبخندی به روی خویش بیاور باز بهار را متولد شو، درون سینه، به گلدانم همیشه پنجره‌ی مهرم، به روی بغض اتاقت باز دوباره پنجره را بستی، نخیر بسته نمی‌مانم مرا بگیر در آغوشت، بگیر و عمری حبسم کن غریبه‌ام با آن بیرون نمی‌روم از زندانم الا کتیبه‌ی ناخوانا که عشق راز مگویت بود کسی دوباره تو را خوانده، به نام کوچک، من آنم چقدر زرد و غم انگیزم، چقدر تازه و رعنا بود گل بهار نمی‌آمد به عصر ابری آبانم صدای پای تو را تشنه‌ست دل این کویر ترک‌خورده ببار ابر بهار انگیز! ببار! تشنه‌ی بارانم #سعید_نیزاری #دوره_اول_آفتابگردانها #ما_همه_آفتابگردانیم @Aftab_gardan_ha