‏‎هزار سال پریشان و سوگوار گریست جهان گریست برایت ادامه‌دار گریست ‏‎شکست قامت گل‌های یاس در گلدان خزان که چید تو را، باغ بی بهار گریست ‏‎به جستجوی تو ای بی‌نشان بی‌مدفن رسید باد به پابوس هر مزار گریست ‏‎شب سیاه، مدینه، سکوت نخلستان على رسید به یک چاه و زار زار گریست ‏‎خدا نشست و برای سرودن از غم تو تو ای شگفت‌ترین شعر روزگار گریست ‏‎خدا بیامرزد مادر مرا هر بار همین که نام تو آمد بی اختیار گریست ‏‎#میتراسادات_دهقانی @aftabgardan_ha