پنجشنبه ظهر فقهی ۱۴۰۳/۱/۳۰ موضوع: #احکام_خوردن_آشامیدن سلام علیکم.بسم الله الرحمن الرحیم.  از جهت اسلامی نسبت به خوراکی و آشامیدنی نکاتی را باید رعایت کنیم که در این فرصت به برخی از انها نکاتی را یاد آوری می کنم: 1.بطور کلی در شرع مقدس اسلام خوارکی باید ویژگیهایی داشته باشد: الف: حلال باشد. ب: پاک باشد. ج: ضرر قابل توجهی برای بدن نداشته باشد؛ مثلا کسی که خوردن قند برایش ضرر قابل توجهی دارد، نباید بخورد.  2. خوردن گوشت برخی از حیوانات حرام است مانند: گوشت خرگوش و خرچنگ یا لابستر یا جوجه تیغی و نکته ای که توجه شود حتی نسبت به حیوانات حلال گوشت هم برخی از قسمتهای بدن این حیوانات خوردنش حرام است مثلا خوردن دنبلان گوسفند حرام است.  3. در میان حیوانات دریایی و آبزی فقط خوردن ماهی و میگو حلال است و توجه شود ماهی در صورتی خوردنش حلال است که پولک داشته باشد و خوردن ماهیهایی که پولک ندارند، حرام است. (رساله مراجع ج1 م145 و ج2 م2615 و2617 و 2618 ، تحریر ج2 قول فی الصید م24 ، اجوبه س1093 ، استفتائات بهجت ج4 س5874 و مسائل جدید ج3 ص 147، جامع المسائل ج1 س 1362، بهجت ج4 س5882 (  در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند متعال رزق و روزی پاک و حلال به همه ما عنایت فرماید به برکت صلوات بر محمد و آل محمد @AhkameHarameRazavi

پنجشنبه مغرب فقهی ۱۴۰۳/۱/۳۰ موضوع: #قیام_نماز سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم رسول گرامی(صلی الله علیه و آله و سلم ) در روایتی نورانی می فرمایند: لَيْسَ مِنِّي مَنِ اسْتَخَفَّ بِصَلَاتِه‏. کسی که نماز را سبک بشمارد از من نیست. (کافی، ج‏ 3، ص 269) اما مساله شرعی : دو نکته کوتاه درباره قیام در نماز: 1. نمازگزار تا وقتی که توانایی ایستادن هر چند با تکیه بر دیوار یا با کمک عصا و مانند آنرا را داشته باشد، نباید نشسته نماز بخواند. بنابراین فردی که نماز را  نشسته می‌خواند در حالی که توانایی ایستادن را بدون ضرر و مشقت، دارد مثل فردی که کارهای روزه مره و تشرف به حرم و مسجد را ایستاده انجام دهد، با این حال قیام در نماز را ترک می کند نمازشان باطل است و قضا دارد. (2) 2. اگر برای فردی ایستاده خواندن هر چند به کمک وسایل مثل عصا در منزل یا هتل مهیا باشد ولی این امکان در حرم یا مسجد برای او وجود ندارد باید نماز خودش را در منزل یا هتل یا مکان دیگری که شرایط ایستادن مهیا هست، بخواند. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند متعال ما را از نمازگزاران واقعی قرار دهد به برکت صلوات بر محمد و آل محمد. نکات توضیحی و منابع: (1) زنجانی: قیام در موقع تکبیره الاحرام مانند خود تکبیره الاحرام واجب است و ظاهرا رکن نیست. (رساله مراجع تقلید، م 958) آیت الله مکارم: اگر کسی به واسطه ندانستن مسئله (جهل قصوری) مدتی قیام رکنی را ترک کند نمازهای گذشته قضا ندارد. https://makarem.ir/main.aspx?typeinfo=21&lid=0&catid=45564&mid=257921 (2) (رساله مراجع تقلید، م 942 و م @AhkameHarameRazavi

جمعه مغرب فقهی ۱۴۰۳/۱/۳۱ موضوع: #احکام_خانواده سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.یکی از مهمترین و مقدس ترین کانون ها خانواده است که زن و شوهر باید برای استحکام محیط آن تلاش کنند و با بهانه واهی زمینه جدایی و طلاق را فراهم نکنند، طلاقی که برای زن و مرد و فرزند طلاق، آسیبهای مختلفی را به همراه دارد، به همین مناسبت به چند نکته اشاره می شود: مناسب است زن و شوهر در مشکلات زندگی اعم از مشکل اقتصادی و بیماری در کنار هم باشند لذا از نیش ها و کنایه ها و دیگر گفتار که سبب اذیت یکدیگر می شوند، شرعا باید پرهیز کنند و همچنین این مشکلات سبب نمی شود که زن یا شوهر از حقوق زن و شوهری امتناع ورزند. مناسب است زن و شوهر در امور زندگی به یکدیگر کمک و خدمت کنند و این گونه رفتارها سبب وابستگی زن و شوهر و علاقه به یکدیکر می شود لذا مستحب است زن در منزل به شوهرش خدمت کند و مرد هم مستحب است برای همسرش رفاه بیشتر از حد واجب از طریق حلال و بدور از اسراف آماده کند. زن و شوهر فقط در گناه نباید از یکدیگر اطاعت کنند مثلا زنی که از شوهرش درخواست پوشیدن انگشتر طلا دارد، مرد نباید اطاعت کند یا مردی که از همسرش درخواست کشف حجاب یا زینت و آرایش در برابر نامحرم را دارد نباید اطاعت شود البته بدیهی است باید به مخالفت کردن با برخورد مناسب صورت بگیرد. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. تعجیل در فرج امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و سلامتی مراجع عظام خصوصا امام خامنه ای حفظه الله صلوات @AhkameHarameRazavi

شنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۱ موضوع: #ایام_الله سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. خداوند متعال در قرآن عزیز به حضرت موسی می فرماید: ذَکِّرهُم بِأَیّامِ الله" ایّام‌الله را به یاد مردم بیاورد" در ادامه می فرماید: انَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِکُلِّ صَبّارٍ شَکورٍ. ایّام‌الله نشانه و دلیل راهند برای کسانی که این دو صفت را دارند: صبّارند و شکورند. صبّار یعنی کسی یکپارچه اهل استقامت و صبرند. شکور یعنی آن کسی که نعمت را می‌شناسد و شکرگزاری میکند. چند نکته پیرامون آیه شریفه عرض کنم: 1.ایام الله یعنی آن روزی که دست قدرت خدا را انسان در حوادث مشاهده میکند. 2.ایام الله مصادیق فراوانی دارد که به دو نمونه اشاره می شود: مورد اول: آن روزی که ده‌ها میلیون در ایران، و صدها هزار در عراق و بعضی کشورهای دیگر به پاس خونِ فرمانده سپاه قدس به خیابانها آمدند و بزرگ‌ترین بدرقه‌ی جهان را شکل دادند، این یکی از ایّام‌الله است. مورد دوم: روزی هم که موشکها و پهبادهای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، پایگاه های رژیم کودک کش اسرائیل در هم کوبید، آن روز هم یکی از ایّام‌الله است. عکس‌العمل و واکنش قدرتمندانه‌ی که امید را در دل مستضعفین عالم زنده کرد و به ابهت پوشالی استکبار و رژیم منحوس اسرائیل ضربه موثری وارد کرد. 3. با توجه به اینکه جامعه ایران، یک جامعه‌ی صبّار و شکور است؛ باید از این آیات درس بگیریم.باید دست قدرت خدا را دید. بُعد معنوی و بسیار مهمّ این حادثه، همین است که خدای متعال این کار را میکند. وقتی خدای متعال یک چنین حرکتی را در ملّت به وجود می‌آورد، انسان باید احساس کند که اراده‌ی الهی بر پیروزی این ملّت است. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.    جهت عزت و سربلندی ملت ایران و پیروزی جبهه مقاومت صلواتی را عنایت بفرمایید. متن اصلی: https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=44695 @AhkameHarameRazavi

شنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۱ موضوع: #نگاه_انسان_به_رشد_و_پیشرفت سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امام صادق علیه السلام در روایتی می فرمایند: که حضرت علی علیه السلام مکررا این فرمایش را بیان می کردند - یعنی جزوه تعالیم آن بزرگوار بوده، که این، اهمیت مطلب را بیشتر روشن می کند- :  در زندگیِ دنیا خیری نیست -یعنی اگر آدم در این حالت از دنیا برود، برایش بهتر است چون ادامه خسارت و ضرر است- مگر برای یکی از این دو فرد : 1.    رجُلٌ يَزْدادُ كُلَّ يَومٍ إحْسانا. انسانی که هر روزی بر روزِ قبل از خود حُسن و احسانی اضافه می کند.  •    مثلا یک روز فردی مقداری قرآن می خواند روزِ بعد یک قدری از این بیشتر بخواند یا کیفیت اش را بیشتر کند مثلا برخی آیات را به تفسیر مراجعه کند یا فرض بفرمایید فردی که در یک اداره ای مشغول کار هست، امروز نسبت به دیروز قدری کیفیت را بالا ببرد! یا ساعتِ کار را یک دقیقه، دو دقیقه اضافه کنید! «فَمن یَعمل مثقال ذرّةٍ خیراً یَره»، یک دقیقه هم در حساب الهی حساب می شود. •    اگر انسان هر روزی، یک عملِ نیک بر روزِ قبل بیافزاید وقتی که سرِ سال شد خواهد دید که مثلاً صدها کار نیک را بر کارهای قبلیِ خود اضافه کرده، و عادت هم می کند. و اگر یک روز بخواهد ترک کند، برایش سخت است. لذا در بعضی از روایات دارد که: عملِ خیری را که انجام می دهید، اقلّاً یک سال ادامه بدهید. 2.    رجُلٌ يَتَدارَكُ سَيّئةً بالتّوبَةِ. كسى كه گناهش را با توبه جبران مى كند . •    انسان در معرض گناه هست، دو قوه غضب و شهوت عامل لغزش ها هستند و اگر  انسان احیانا بر اثر این دو قوه دچار گناه و لغزش شد ، راهش این است که: هر گناهی که کردد، توبه کند! یعنی  به مجرّد اینکه شیطان خبیث، شیطان نفس یا شیطان جنّ تسلّطی پیدا کرد، انسان یک عمل حرام و گناهی را انجام داد؛ بلافاصله از گذشته پشیمان شود و تصمیم بر ترک گناه بگیرد. این توبه، آن سیاهی را، ظلمتی را که آن گناه در دل و جان انسان بوجود آورده، پاک می کند. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.    جهت عزت و سربلندی ملت ایران و پیروزی جبهه مقاومت صلواتی را عنایت بفرمایید. متن اصلی: الشرط الثامن: الوصول الی حدّ الترخص جلسه 213، 1395/12/17 حدیث: ثمّ قال الصادقُ«علیه السلام»: إنّ علیاً«علیه السلام» کان یقول. کان یقول یعنی: مکرّراً این فرمایش از ایشان صادر شده است، جزو تعالیم مستمرّ آن بزرگوار بوده است، که این، اهمیت مطلب را بیشتر روشن می کند. کان یقول: لاخَیرَ فی الدنیا الّا لأحدِ رجلَین. در زندگیِ دنیا خیری نیست مگر برای یکی از این دو انسان. معنای «در زندگی خیری نیست» این است که اگر آدم در این حالت از دنیا برود، برایش بهتر است. ماندن در این دنیا که بزرگترین نعمت الهی و زمینۀ همۀ نعمتهای دیگر و سرمایۀ اصلی زندگی است؛ اگر قرار شد که این زندگی به درد نخورد، از این سرمایه استفاده ای نشود بلکه دائماً ضرر بکند، نباشد، بهتر است. مثل بعضی از شرکتهایی که همه اش ضرر می کند! زیان ده است! شرکتی که دائماً ضرر می کند، بستن اش بهتر از ماندنش است. چرا بماند؟ انسان شرکت و بنگاه مالی را راه می اندازد برای اینکه استفادۀ مالی بکند. اگر همیشه ضرر می کند، نبودنش بهتر است. این بنگاهِ مورد استفادۀ ما که زندگی دنیاست، برای این است که ما یک فایده ای از این ببریم. اگر بنا شد که از این زندگی، انسان فایده ای نبَرد و ضرر بکند، نبودنش بهتر از بودنش است. یکی: رجلٌ یَزدادُ کلَّ یومٍ احساناً. انسانی که هر روزی بر روزِ قبل از خود یک چیزی، یک حُسنی، احسانی اضافه می کند. این را ما معیار بگیریم، واقعاً به این عمل بکنیم. یک روز شما فلان مقدار قرآن می خوانید، یا عبادت می کنید، یا خدمت می کنید یا ساعتِ کار دارید، روزِ بعد یک قدری از این بیشتر کنید! یا کیفیت اش را بیشتر کنید، یا کمیت اش را بیشتر کنید. این را اگر ماها در نظر داشته باشیم، جادۀ آسفالته ای، راهِ بازی بوجود می آید. زحمتی هم ندارد. فرض بفرمایید شما در همین زندگیِ معمولی تان تصمیم بگیرید که هر روزی مثلاً یک بار بگویید «سبحان الله و الحمد لله و لااله الّا الله و الله اکبر». دیروز نگفتید، امروز این را بگویید.

فردا این را دو بار بگویید! یا فرض بفرمایید که در یک مجموعه ای، در یک اداره ای مشغول کار هستید، خدمت می کنید؛ امروز نسبت به دیروز قدری کیفیت را بالا ببرید! یا ساعتِ کار را یک دقیقه، دو دقیقه اضافه کنید! «فَمن یَعمل مثقال ذرّةٍ خیراً یَره»، یک دقیقه هم در حساب الهی حساب می شود. هر روزی، یک عملِ نیک بر روزِ قبل بیافزایید! این خیلی کارِ آسانی است، جزو آسانترین کارهاست. بنابراین، وقتی که سرِ سال شد، یک سال از مبدأ این تصمیم گذشت، خواهید دید که مثلاً صدها کار نیک را بر کارهای قبلیِ خودتان اضافه کردید، و عادت هم می کنید. گاهی می گویند: فلان عمل را، فلان عبادت را انجام بدهید! آدم از دور به نظرش کارِ سختی می آید! وقتی وارد شد، آن عبادت را شروع کرد، یک مدتی انجام داد، بعد می بیند نه، خیلی آسان است، خیلی معمولی است. بعد طوری می شود که اگر یک روز بخواهد آن عبادت را ترک کند، سخت اش است، به او فشار می آید. بعضی هستند همین نمازهای روزانه برایشان سنگین است؛ ولی شما اگر بخواهید نخوانید، یا ترک بکنید، ثقیل و سنگین است. همۀ عبادات همینطور است. تصمیم بگیرید مثلاً هر روز یک نماز جعفر بخوانید؛ ابتداء به نظر انسان سخت می آید، بعد که شروع کرد، یک مقداری انجام داد، می بیند یک امرِ عادی و معمولی است، مشکل نیست. همۀ کارهای خیر همینطور است، وقتی عادت کردید. لذا در بعضی از روایات دارد که: عملِ خیری را که انجام می دهید، اقلّاً یک سال ادامه بدهید! وقتی انسان یک سال عملِ خیر را انجام داد، دیگر می تواند آنرا کنار بگذارد، این می شود کارِ عمریِ انسان. بنابراین، یکی از این دو مردی که زندگی برایش دارای خیر است، همین است که: یَزداد کلَّ یومٍ احساناً. دوّمی: و رجلٌ یَتدارکُ سیّئتَه بالتوبة.  بالاخره من و شما در معرض گناهیم، از ماها گناه سر می زند! غضب و شهوت، این دو عاملِ گمراه کننده و لغزانندۀ انسان، انسان را به سمت گناه می کشاند، شیطان انسان را فریب می دهد. پس گناه از غیرِ معصوم لامحاله سر می زند. راهش این است که: هر گناهی که کردید، توبه کنید! «إنّ الذین اتَّقَوا اذا مَسّهم طائفٌ من الشیطانِ تَذکّروا فاذا هم مبصِرون». به مجرّد اینکه شیطان خبیث، شیطان نفس یا شیطان جنّ تسلّطی پیدا کرد، یک عمل حرامی را، گناهی را انجام دادیم؛ بلافاصله به خودمان بیاییم، توبه کنیم، بگوییم پروردگارا! ببخش. این توبه، آن سیاهی را، ظلمتی را که آن گناه در دل و جان انسان بوجود آورده، پاک می کند. این هم نفر دوّم. بنابراین، اگر انسان بخواهد زندگی برایش بابرکت باشد، زنده بودن برایش خوب باشد و بیارزد که دعا کند: خدایا! من را زنده بدار، عمر طولانی بده؛ این دو چیز را باید داشته باشد: هر روز یک احسانی بیش از دیروز انجام بدهد، یکی هم اینکه اگر گناهی از او سرزد، آن را با توبه بلافاصله پاک کند. [1] [1]. امالی، صفحۀ 765 @AhkameHarameRazavi

یکشنبه ظهر فقهی ۱۴۰۳/۲/۲ موضوع: #واجب_النفقه سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. یکی از واجبات دینی که به برخی از افراد واجب است نفقه دادن هست، که در این باره به چند نکته اشاره می شود:    1.در احکام اسلامی برخی از افراد واجب النفقه انسان معرفی شده است یعنی تامین خرجی و مایحتاج زندگی و نفقه آنها بر انسان واجب است و مقصود از نفقه تامین خوراک, پوشاک, و مسکن و دیگر ما یحتاج معمول زندگی، است.   2. افراد واجب النفقه عبارت است:1. همسر دائمی انسان 2. پدر و مادر 3. فرزندان. (تحریر ج4 نکاح مسأله1 نفقه نزدیکان- جامع المسائل ج2 س1319)   3. پدر و مادر و فرزندان زمانی واجب النفقه هستند که فقیر باشند برخلاف همسر که چه فقیر باشد و چه غنی باید خرجش بر انسان واجب است، و اگر مرد نفقه همسرش را ندهد مدیون است.(نکته مهم این که: پرداخت کفارات، رد مظالم، فطریه و زکات اگر بابت نفقه باشد به واجب النفقه صحیح نیست، اما به دیگر ارحام مثل خواهر و برادر و ... دادنش اشکال ندارد. (مراجع م 1948- بهجت ج2 ص 3763 س 2906 و س 3359 و ج3 س 3777- مکارم ج1 ص 95- جامع المسائل ج2 س 1319)     در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند.    جهت عزت و سربلندی ملت ایران و پیروزی جبهه مقاومت صلواتی را عنایت بفرمایید @AhkameHarameRazavi

یکشنبه مغرب فقهی ۱۴۰۳/۲/۲ موضوع: #ناخن_مصنوعی سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم.یکی از دستورات قرآن پوشش و حجاب است که خانم در برابر نامحرم باید بدن و موی خود را بپوشاند و زینتهای خود را نیز اشکار نکند، بنابراین خانمی که ناخن مصنوعی کاشته باید از نامحرم بپوشاند، اما سوالی که در اینجا شاید به ذهن شما برسد این است که آیا کاشت ناخن مصنوعی جایز است؟ در جواب سه  نکته کوتاه عرض می شود: 1.    کاشت ناخن ومژه مصنوعی در صورتی که برای زینت انجام می شود و خانم می داند که در زمان وضو و غسل امکان برطرف کردن آن را ندارد، جایز نیست. 2.     کسی که ناخن یا مژه مصنوعی کاشته، لازم است برای وضو و غسل آن را برطرف کند هرچند هزینه داشته باشد و با توجه به امکان جدا سازی، چنانچه فرد بر ندارد و جدا نکند وضو و غسل صحیح نیست. کسی که ناخن مصنوعی را با وجود امکان جدا سازی برندارد، وضو و غسل او باطل است و با توجه به ناقص بودن وضو و غسلش توقفش در مساجد و زیر گنبد حرم اما رضا علیه السلام جایز نیست و همچنین نماز فرد باطل و روزه های فرد دچار اشکال می شود و همچنین خانم که با این ناخن فوت کند غسل میت او نیز دچار اشکال می شود. 3. درآمدی فردی که کاشت ناخن مصنوعی انجام می دهد که خانم تا مدتی نتواند آن را بردارد، مشروع نمی باشد. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند @AhkameHarameRazavi

دوشنبه ظهر اعتقادی ۱۴۰۲/۲/۳ موضوع: #محکمترین_رشتههای_ایمان سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. امام صادق علیه در روایتی می فرمایند: إنّ مِن أوثَقِ عُرَى الإيمانِ أن تُحِبَّ في اللّه ِ ، و تُبْغِضَ في اللّه ِ ، و تُعْطيَ في اللّه ِ ، و تَمْنَعَ في اللّه ِ تعالى. یکی از محکمترین رشته های ایمان که به آن می توانیم چنگ بزنیم و به برکتِ آن از لغزشگاه، از صراط خطرناک دنیا، از میان آتش شهوات و مشکلات و گناهان عبور بکنیم و خود را به بهشت برسانیم، از محکمترینِ اینها این است که: در راه خدا محبت بورزی، در راه خدا دشمنی بکنی. و به خاطر خدا ببخشی و به خاطر خداوند متعال از بخشش خوددارى ورزى. دو نکته کوتاه پیرامون حدیث شریف: 1.طبق این حدیث شریف معیار برای دوست داشتن یا دشمن داشتن دیگران یا بخشش و امتناع از بخشش باید رضایت و سخط الهی باشد یعنی اگر کسی به شما اظهار ارادت و محبت می کند یا پول یا کمکی می کند، اگر دوستی با چنین فردی در راستای رضای خداست، متقابلا اظهار ارادت و محبت به او اشکالی ندارد. 2.ما امروز در جامعۀ خودمان به این امور بطور روزمره مبتلا هستیم. به یکی محبت می ورزیم، ملاحظه نمی کنیم که او نحوۀ عملش آیا طوری است که موجب رضای خداست یا نه؟ اگر نحوۀ عملِ او موجب رضای خدا نبود، مثلا درخواست کاری خلاف مصلحت جامعه را دارد یا درخواست تضییع حقوق مردم را دارد، پس او محبوبِ الهی نیست. وقتی محبوب الهی نبود، بنده هم حق ندارم به او محبت بورزم. 3.اگر بتواینم دوست داشتن ها و دشمن داشتن ها را براساس رضایت و سخط الهی قرار دهیم، بسیاری از این اختلافات و دو دستگی ها و اشتباهات و غبارآلودگی هایی که در فضا بوجود می آید، اینها از بین خواهد رفت. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند متعال ما را دوستدار خدا و دوستان خدا و دشمن شیطان و دوستان شیطان قرار دهد به برکت صلواتی بر محمد و ال محمد متن اصلی: الشرط السابع: ان لایکون ممّن اتّخذ السفر عملاً و شغلاً کالمکاری- درس 192 جلسه 192، یک شنبه 1395/10/12 حدیث: عن سعیدِ الاعرج، ثقه است. عن ابی عبداللهِ جعفرِ بن محمدٍ«علیهماالسلام». این روایت، سندش سند صحیحی است. قال: مِن أوثَقِ عُرَی الایمان أن تُحِبَّ فی الله و تُبغِضَ فی الله. از جملۀ محکمترین دستاویزهای ایمان، این است که: در راه خدا محبّت بورزی، و در راه خدا دشمنی کنی، مبغوض بداری. ایمان، همان دستاویز محکمی است که انسان در این لغزشگاه زندگی، در این پل صراطی که بر روی آن مشغول حرکت هستیم از اول تکلیف تا آخر عمر، دست به آن دستگیره انسان می زند و از لغزش، خودش را محفوظ می دارد. عُرُوَ دستگیره است که شعبی دارد. فرض بفرمایید نماز از شعب این دستگیره است، یا جهاد فی الله از شعب این دستگیره است. این عروۀ وثقی، این دستگیرۀ محکم، رشته هایی دارد. بعضی از این رشته ها خیلی مستحکم اند. در این روایت می فرمایند: یکی از محکمترین رشته های عروۀ ایمان، دستاویز ایمان که به آن می توانیم چنگ بزنیم و به برکتِ آن از لغزشگاه، از صراط خطرناک دنیا، از میان آتش شهوات و مشکلات و گناهان عبور بکنیم، خود به بهشت برسانیم، از محکمترینِ اینها این است که: در راه خدا محبت بورزی، در راه خدا دشمنی بکنی. خیلی به نظر ما این مهم است؛ چون قلب و عواطف انسان تحت تأثیر قرار می گیرند. تحت تأثیر جمالِ ظاهری قرار می گیرند. جمال ظاهری یعنی: پول، یعنی مقام، یعنی رفاقت، یعنی حزب، یعنی جناح. یکی به ما اظهار ارادت می کند یا پولی به ما می دهد یا یک کمکی در یک جایی می کند، محبتِ او قهراً در دل ما قرار می گیرد. این محبت، اینطور است. الانسانُ عبیدُ الاحسان یا عُبَیدُ الاحسان. این روایت نمی گوید محبت پیدا نکن! بلکه می گوید که معیارِ این محبت را خدا قرار بده! یعنی این کسی که به تو پول داد یا کمک کرد یا به تو لبخند زد، جلب توجه و محبتِ تو را کرد، این را با میزان الهی محک بزن! اگر دیدی که محبتِ به او با اوامر الهی، با محبتِ الهی هیچ منافاتی ندارد، خدای متعال راضی است، عیب ندارد که شما به او محبت بورزید، اشکالی ندارد.

اگر دیدی محبتِ به این شخص در محک با ملاحظۀ محبت الهی و ارادۀ الهی بد از آب درمی آید، تقلّبی از آب درمی آید، این محبت را رها کن! کسانی هستند که خدای متعال از اینها خشنود نیست؛ فاسقند، فاجرند، معاندند، دارای صفات سیّئه هستند، خلقیات و اخلاق سیّئه هستند، خداوند اینها را دوست نمی دارد، طبق روایات، طبق آنچه در مدارک دینی ما وجود دارد، مورد محبت خدا نیستند. اگر به تو پول هم داد، به او توجه نکن! محبت او را در دلت جای نده! این محبت، محبت لله نیست. فرض بفرمایید به ما پول می دهد تا بر طبق میلِ او که خلاف مصلحت جامعه است، یک حرکتی انجام بدهیم، یک حرفی بزنیم! این قطعاً مخالف با رضای الهی است. محبت این شخص به ما، بخاطر این چیزهاست. این پول اگرچه که موجب این می شود که انسان به دهندۀ او محبت پیدا کند اما جلوی خودت را می گیری! اینجا این محبت را که موجب رضای الهی نیست، یا موجب سخط الهی است و با معیارهای الهی تطبیق نمی کند، این محبت را کنار بگذاریم. این خیلی امتحان بزرگی است. ما امروز در جامعۀ خودمان به این امور بطور روزمره مبتلا هستیم. به یکی محبت می ورزیم، ملاحظه نمی کنیم که او نحوۀ عملش آیا طوری است که موجب رضای خداست یا نه؟ اگر نحوۀ عملِ او موجب رضای خدا نبود، پس او محبوبِ الهی نیست. وقتی محبوب الهی نبود، بنده هم حق ندارم به او محبت بورزم. ممکن است کسی دین اسلام را هم نداشته باشد لکن از روی قصور، این شخص مبغوض الهی نیست. کسی که یک دینی را پذیرفته است، فرض بفرمایید از دین حق غافل است، راهی هم ندارد، همان چیزهایی که برای عدم گرایشِ به دینِ حق عذر محسوب می شود، در او وجود دارد. آدمی هم هست که باصفاست، با صداقت است. این، مبغوضِ الهی نیست، محبت به او اشکالی ندارد. اما کسی است که دین خدا را قبول کرده است اما رفتارِ او رفتاری است که موجب سخط و غضب الهی است، مورد رضای الهی نیست. محبتِ به او مشمول این روایت است، این باید مبغوض باشد، مبغوض لله. این، یک عروۀ وثقی است. اگر این را توانستیم در زندگیِ خودمان مورد توجه دقیق قرار بدهیم و عمل بکنیم، من خیال می کنم خیلی از این اختلافات و دو دستگی ها و اشتباهات و غبارآلودگی هایی که در فضا بوجود می آید، اینها از بین خواهد رفت. دنباله اش این است: و تُعطِیَ فی الله و تَمنَع فی الله«عزّوجلّ». عطا و منعِ تو هم با توجه به رضا و سخط الهی باشد. معیار را و میزان را رضای الهی و سخط الهی قرار بدهی. امالی، صفحۀ 674 @AhkameHarameRazavi

دوشنبه مغرب اعتقادی ۱۴۰۳/۲/۳ موضوع: #افتخارات_مومن سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. سلام علیکم. بسم الله الرحمن الرحیم. مام صادق در روایتی می فرمایند: سه چیز در دنیا و آخرت  مایه سربلندی و افتخار مومن است. مورد اول: الصلاةُ فی آخرِ اللیل. انسان در آخر شب برخیزد و تهجّد و عبادت کند.خداوند متعال در قرآن درباره اهل ایمان می فرماید شبها برای ارتباط با خدا از رختخواب بلند می شوند و خداوند درباره عظمت بیدار خوابی در نیمه شب می فرماید: « فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ»، هیچ انسانی حدس نمی زند که چه روشنیِ چشمی برای این افرادی است که سحر پا می شوند وعبادت می کنند. مورد دوم: و یأسُه بما فی أیدی الناس. یعنی از اموال یا امکاناتی که دست مردم است خود را مایوس کند و چشم طمع نداشته باشد. متاسفانه برخی از افراد زندگی و امید خود را به کمک مالی  یا کمک آبرویی یا واسطه شدن نزد دیگران، وابسته می کنند که زیبنده مومن نمی باشد. مورد سوم: ». ولایةُ الامام مِن آل النبی. ولایت امام علیه السلام.  ولایت یعنی ارتباط وثیق و محکم  و ولایت پیوند دو طرفه است. محکم. ولایت فقط اعتقاد به ولایت نیست بلکه اعتقاد به حاکمیتِ آنهااست و باید انسان خودش را با آنها مرتبط کند ارتباط عملی، ارتباط فکری، ارتباط معارفی، ارتباط اخلاقی، ارتباط قلبی. این سه مورد برای مومن هم دنیا برایش ارزش دارد؛ بخاطر اینکه اینها به کمک می کند که زندگی پاکی را تجربه کند و کارهایش به سامان می رسد و ارزش اخروی دارد چرا که ثواب الهی شامل حال او می شود. در پایان نکته ای مهم را درباره آداب زیارت یادآوری می‌کنم که لازم است زائران محترم توجه بیشتر نمایند ما در حرم مطهر در محضر ولی خدا هستیم که بر اساس روایات، امام علیه السلام سخن ما را می‌شنوند و سلام ما را پاسخ می‌دهند. حضور در پیشگاه امام علیه السلام اقتضاء می‌کند که از بلند کردن صدا در حرم مطهر و اطراف ضریح مطهر پرهیز شود حتی صلوات هم آهسته فرستاده شود تا ضمن حفظ احترام مقام امام علیه السلام و رعایت ادب حضور مزاحمتی برای حضور قلب زائران ایجاد نشود و همچنین همه زائران عزیز با لباس مناسب به حرم مطهر مشرف شوند و خواهران گرامی در همه مکان‌ها خصوصاً حریم قدس رضوی با حجاب و پوشش کامل حضور پیدا کنند. خداوند توفیق کارهای خیر را به همه ما عنایت فرماید صلواتی عنایت بفرمایید. متن اصلی:  الشرط السابع: ان لایکون ممّن اتّخذ السفر عملاً و شغلاً کالمکاری- درس 184 جلسه 184، دوشنبه 1395/9/22 حدیث: عن عبدالله بن سِنان قال: سمعتُ اباعبدالله«علیه السلام» یقول: ثلاثةٌ هُنّ فخرُ المؤمن و زَینُه فی الدنیا و الآخرة. فخر مؤمن است، یعنی مایۀ سربلندیِ اوست، مایۀ افتخار اوست. نه به این معنا که او می تواند بخاطر این چیزها به دیگران فخر بفروشد! چون فخرفروشی به دیگران به هر جهتی مذموم است ولو بخاطر ارزشهای معنوی، مثل علم و تقوا و امثال اینها. همچنین به معنای این هم نیست که انسان پیشِ خودش بخاطر این عملْ حالت غروری پیدا کند، حالت فخر و افتخاری پیدا کند که این مایۀ عجب بشود. عُجب هم جزو مسقِطات انسان است. پس مراد از فخر، اینها نیست اما یک ارزش است؛ هم ارزشی است در دنیا، هم ارزشی است در آخرت. ارزش در دنیاست بخاطر اینکه به او در امور دنیای او هم کمک می کند، زندگی او را، حیات او را حیاتِ طیبه ای قرار می دهد، کارهای او را رو به راه می کند، به سامان می رساند و منافع دنیوی برای او دارد. در آخرت هم که ثواب الهی شامل حال او می شود. این سه چیز چیست؟ الصلاةُ فی آخرِ اللیل، یکی، این است که انسان در آخر شب برخیزد و تهجّد کند، نماز بخواند و عبادت بکند و توسل الی الله انجام بدهد. که آیۀ شریفه می فرماید: «فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ»[1]، آن کسانی که «تَتَجَافَی جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ»، بعد می فرماید: « فَلاَ تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ»، هیچ انسانی حدس نمی زند که چه روشنیِ چشمی برای این افرادی است که سحر پا می شوند، عبادت می کنند. گذشتگان ما، بزرگان از علمای ما، خودشان که مقیّد بودند، هیچ، مقیّد بودند که طلاب را به این کار سوق بدهند. شنیده بودیم ما کسانی بودند از مدرسین و معلمین و مدیران مدارس حوزه های علمیه که سحر می آمدند در مدرسه و نگاه می کردند ببینند طلبه ها بیدار شدند، نشدند، نماز می خوانند، چراغها روشن است یا روشن نیست. این را ما بایستی در خودمان و در دیگران تقویت کنیم این نمازخواندن در آخر شب را.