گره گشايی و اندوه زدايی از بندگان خدا
امام حسين عليه السّلام در ضمن خطبه ای می فرمايند:
«... و هر کس اندوه مؤمنی را بزدايد، خداوند اندوه دنيا و آخرت را از او بزدايد، و هر که نيکی کند، خداوند به او نيکی کند، و خداوند نيکوکاران را دوست می دارد؛ ... وَ مَنْ نَفَّسَ كُرْبَةَ مُؤْمِنٍ فَرَّجَ اللَّهُ عَنْهُ كُرَبَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ مَنْ أَحْسَنَ أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَيْهِ "وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ"».
📚 نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، ص81.
@Ahmadheydari12
بخیل به آسایش و بی نیازی دست نیابد
رسول خدا صلى الله عليه و آله می فرماید: «أَقَلُّ النَّاسِ رَاحَةً الْبَخِيلُ؛ آرامش و آسايش بخيل از تمام مردم كمتر است».(1) هنگامى كه «بُخل» انسان شدت مى يابد، نسبت به خويشتن هم بخيل مى شود و آسايش زندگى اش از بين مى رود؛ زيرا، هميشه در فكر حفظ اموال خويش و افزودن آن است.
اميرمؤمنان على عليه السلام نیز مى فرمايند: «عَجِبْتُ لِلشَّقِيِّ الْبَخِيلِ يَتَعَجَّلُ الْفَقْرَ الَّذِي مِنْهُ هَرَبَ وَ يَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِي إِيَّاهُ طَلَبَ فَيَعِيشُ فِي الدُّنْيَا عَيْشَ الْفُقَرَاءِ وَ يُحَاسَبُ فِي الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِيَاءِ؛ از بخيل بدبخت در شگفتم! به سرعت سوى فقر پيش مى رود كه از آن مى گريزد و غنا و بى نيازى را كه مى طلبد، از دست مى دهد؛ در دنيا فقيرانه زندگى مى كند و در آخرت بايد حساب اغنيا را بپردازد».(2)
📚منابع:
(1). بحارالانوار، ج70، ص300.
(2). غرر الحكم و درر الكلم، ص462.
@Ahmadheydari12
با پنج کس همراه و هم صحبت و رفيق راه مشو
از حضرت صادق عليه السلام از پدرش حديث شده كه فرمود: پدرم على بن الحسين (عليهما السلام) به من فرمود:
«فرزندم! پنج كس را در نظر داشته باش و با آنها همراه و هم صحبت و رفيق راه مشو.
من گفتم: پدر جان آنها چه كسانند؟
فرمود: بپرهيز از همراهى و رفاقت با دروغگو، زيرا او به منزله سرابى است كه دور را به تو نزديك و نزديك را به تو دور سازد،
و بپرهيز از رفاقت با فاسق، زيرا او ترا بفروشد به لقمه اى از خوراكى يا كمتر از آن،
و بپرهيز از رفاقت با بخيل، زيرا او دست از كمك به تو بوسيله مالش بردارد آنگاه كه تو بي نهايت بدان نيازمندى،
و بپرهيز از رفاقت با احمق، زيرا او مي خواهد به تو سود رساند (و بواسطه حماقتش) به تو زيان رساند،
و بپرهيز از رفاقت با قاطع رحم، زيرا من يافتم او را كه در سه جاى قرآن به او لعن شده است:
آيه 22 و 23 سوره محمّد: اما اگر روىگردان شويد آيا جز اين انتظار مى رود كه در زمين فساد كنيد و قطع رحم نمائيد * آنها كسانى هستند كه خداوند از رحمت خويش دورشان ساخته، گوش هايشان را كر و چشم هايشان را كور نموده است.
آيه 25 سوره رعد: و آنها كه عهد الهى را پس از محكم كردن مى شكنند، و پيوندهايى را كه خدا دستور برقرارى آن را داده قطع مى كنند: و در روى زمين فساد مى نمايند، لعنت براى آنهاست و بدى [و مجازات] سراى آخرت.
آيه 27 سوره بقره: [فاسقان آنها هستند كه] پيمان خدا را پس از آن كه محكم ساختند، مى شكنند، و پيوندهايى را كه خدا دستور داده بر قرار سازند، قطع مى نمايند، و در جهان فساد مى كنند، اينها زيانكارانند؛
يَا بُنَيَّ! انْظُرْ خَمْسَةً، فَلَا تُصَاحِبْهُمْ وَ لَا تُحَادِثْهُمْ وَ لَا تُرَافِقْهُمْ فِي طَرِيق
فَقُلْتُ يَا أَبَهْ! مَنْ هُمْ؟
قَالَ: إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْكَذَّابِ، فَإِنَّهُ بِمَنْزِلَةِ السَّرَابِ يُقَرِّبُ لَكَ الْبَعِيدَ وَ يُبَاعِدُ لَكَ الْقَرِيبَ
وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْفَاسِقِ، فَإِنَّهُ بَائِعُكَ بِأُكْلَةٍ أَوْ أَقَلَّ مِنْ ذَلِكَ
وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْبَخِيلِ، فَإِنَّهُ يَخْذُلُكَ فِي مَالِهِ أَحْوَجَ مَا تَكُونُ إِلَيْهِ
وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْأَحْمَقِ، فَإِنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَنْفَعَكَ فَيَضُرُّكَ
وَ إِيَّاكَ وَ مُصَاحَبَةَ الْقَاطِعِ لِرَحِمِهِ، فَإِنِّي وَجَدْتُهُ مَلْعُوناً فِي كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِي ثَلَاثَةِ مَوَاضِعَ:
قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: "فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ تَوَلَّيْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَ تُقَطِّعُوا أَرْحامَكُمْ أُولئِكَ الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَ أَعْمى أَبْصارَهُمْ"
وَ قَالَ: "الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ لَهُمُ اللَّعْنَةُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ"
وَ قَالَ فِي الْبَقَرَةِ: "الَّذِينَ يَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِيثاقِهِ وَ يَقْطَعُونَ ما أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ يُوصَلَ وَ يُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ أُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ"».
📚 الكافي (ط - الإسلامية)، ج2، ص376-377، ح7.
@Ahmadheydari12
بهترين مردم در پيوند خويشاوندى
امام حسين عليه السّلام در ضمن خطبه ای می فرمايند: «و بهترين مردم در پيوند خانوادگی کسی است که با آن کس بپيوندد که پيوند خانوادگی را گسسته، چرا که تنه درختان در کشتگاه خويش به همراهی شاخه ها بلند می شوند؛ وَ إِنَّ أَوْصَلَ النَّاسِ مَنْ وَصَلَ مَن قَطَعَهُ وَ الْأُصُولُ عَلَى مَغَارِسِهَا بِفُرُوعِهَا تَسْمُو».
چنانکه درخت با همراهی و اتصال همه اجزاء آن رشد می کند، جامعه انسانی نيز چون اجزای درختان محتاج هم است و هيچ کس به تنهايی امکان رشد و کمال ندارد. رشد در ميان خانواده اهميّت بيشتری دارد؛ چرا که تعلّق عاطفی و خيرخواهی و حمايت در پيوند های خانوادگی بيشتر است.
📚 نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، ص81.
📖 مطالعه تفصیلی:
makarem.ir/maaref/l/0429455
@Ahmadheydari12
ارزش اخلاص در کار خير
امام حسين عليه السّلام در ضمن خطبه اى فرمود: «وَ مَنْ أَرَادَ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بِالصَّنِيعَةِ إِلَى أَخِيهِ كَافَأَهُ بِهَا فِي وَقْتِ حَاجَتِهِ وَ صَرَفَ عَنْهُ مِنْ بَلَاءِ الدُّنْيَا مَا هُوَ أَكْثَرُ مِنْهُ؛ و هر كه در خير رسانى به برادر دينى خود خشنودى خدا را قصد نموده باشد، خداوند در روز نيازمندی او به سبب آن نيکی نيازش را برآورده خواهد کرد و بيش از آنچه انجام داده بار غم دنيا را از او بر می گرداند».(1)
اميرمؤمنان على عليه السلام نيز می فرمايد: «طُوبَى لِمَنْ أَخْلَصَ لِلَّهِ الْعِبَادَةَ وَ الدُّعَاءَ، وَ لَمْ يَشْغَلْ قَلْبَهُ بِمَا تَرَى عَيْنَاهُ، وَ لَمْ يَنْسَ ذِكْرَ اللَّهِ بِمَا تَسْمَعُ أُذُنَاهُ، وَ لَمْ يَحْزُنْ صَدْرَهُ بِمَا أُعْطِيَ غَيْرُهُ؛ خوشا به حال كسى كه عبادت و دعايش را براى خدا خالص كند، و قلب خود را به آنچه مى بيند مشغول ندارد، و ياد خدا را با آنچه مى شنود به فراموشى نسپرد، و قلبش به خاطر نعمت هايى كه به ديگران داده شده است غمگين نشود».(2)
📚 منابع:
(1). کشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج2، ص29.
(2). الكافى، ج2، ص16، ح3.
📖 مطالعه تفصیلی:
makarem.ir/maaref/l/0429460
@Ahmadheydari12
آخرین وصایای امیرمؤمنان(ع) به شیعیان
امير مؤمنان عليه السلام در آستانه شهادت خود خطاب به دو فرزند عزيزش امام حسن و امام حسين عليهما السلام و ديگر فرزندانش، و خطاب به شيعيان آن زمان و تمام اعصار تا دامنه قيامت چنین وصیّت می کند:
«أُوصِيكُمَا بِتَقْوَى اللَّهِ وَ أَلَّا تَبْغِيَا الدُّنْيَا وَ إِنْ بَغَتْكُمَا وَ لَا تَأْسَفَا عَلَى شَيْءٍ مِنْهَا زُوِيَ عَنْكُمَا وَ قُولَا بِالْحَقِّ وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ وَ كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً أُوصِيكُمَا وَ جَمِيعَ وَلَدِي وَ أَهْلِي وَ مَنْ بَلَغَهُ كِتَابِي بِتَقْوَى اللَّهِ وَ نَظْمِ أَمْرِكُمْ وَ ...؛
- شما را به تقوا و ترس از خداوند سفارش مى كنم،
- و اینکه در پى دنيا پرستى نباشيد گر چه به سراغ شما آيد.
- بر آنچه از دنيا از دست مى دهيد تأسف مخوريد!
- سخن حق بگوئيد و براى اجر و پاداش (الهى) كار كنيد.
- دشمن سر سخت ظالم، و ياور و همكار مظلوم باشيد!
- من شما و تمام فرزندان و خاندانم و كسانى را كه اين وصيت نامه ام به آنها مى رسد به تقوا و ترس از خداوند،
- نظم امور،
- و اصلاح ذات البين، سفارش مى كنم! زيرا كه من از جد شما (ص) شنيدم مى فرمود: «اصلاح بين مردم از نماز و روزه برتر است».
- خدا را! خدا را! در مورد «يتيمان»، نكند آنها گاهى سير و گاهى گرسنه بمانند، نكند آنها در حضور شما در اثر عدم رسيدگى از بين بروند.
- خدا را خدا را! كه در مورد «همسايگان» خود خوشرفتارى كنيد، چرا كه آنان مورد توصيه و سفارش پيامبر شما هستند. وى همواره نسبت به همسايگان سفارش مى فرمود، تا آنجا كه ما گمان برديم بزودى سهمی از ارث بر ايشان قرار خواهد داد!
- خدا را خدا را! در توجه به «قرآن»، نكند ديگران در عمل بآن از شما پيشى گيرند.
- خدا را خدا را! در مورد «نماز» چرا كه ستون دين شما است.
- خدا را خدا را! در مورد «خانه پروردگارتان»، تا آن هنگام كه هستيد آنرا خالى نگذاريد كه اگر خالى گذارده شود مهلت داده نمى شويد (و بلاى الهى شما را فروخواهد گرفت).
- خدا را خدا را! در مورد «جهاد» با اموال، جانها و زبانهاى خويش در راه خدا (كه بايد همه اينها را در اين راه بكار گيريد)
- و بر شما لازم است پيوندهاى دوستى و محبت را محكم داريد و بذل و بخشش را فراموش نكنيد، و از پشت كردن بهم و قطع رابطه بر حذر باشيد.
- «امر بمعروف و نهى از منكر» را ترك نكنيد كه اشرار بر شما مسلط مي شوند، سپس هر چه دعا كنيد مستجاب نمى گردد!.
- سپس فرمود: اى نوادگان «عبد المطلب» نكند شما بعد از شهادت من، دست خود را از آستين بيرون آورده و در خون مسلمانان فرو بريد و بگوئيد امير مؤمنان كشته شد (و اين بهانه اى براى خون ريزى شود). آگاه باشيد بخاطر من تنها قاتلم را بايد بكشيد.
بنگريد! هر گاه من از اين ضربت جهان را بدرود گفتم او را تنها يك ضربت بزنيد، تا ضربتى در برابر ضربتى باشد، اين مرد را مثله نكنيد (گوش و بينى و اعضاء او را نبريد) كه من از رسول خدا (ص) شنيدم مى فرمود: "از مثله كردن بپرهيزيد گر چه نسبت بسگ گزنده باشد"».
📚 نهج البلاغة، نامه47.
@Ahmadheydari12
و من وصية له (ع) للحسن و الحسين ع لما ضربه ابن ملجم لعنه الله
- أُوصِيكُمَا بِتَقْوَى اللَّهِ
- وَ أَلَّا تَبْغِيَا الدُّنْيَا وَ إِنْ بَغَتْكُمَا
- وَ لَا تَأْسَفَا عَلَى شَيْءٍ مِنْهَا زُوِيَ عَنْكُمَا
- وَ قُولَا بِالْحَقِّ وَ اعْمَلَا لِلْأَجْرِ
- وَ كُونَا لِلظَّالِمِ خَصْماً وَ لِلْمَظْلُومِ عَوْناً
- أُوصِيكُمَا وَ جَمِيعَ وَلَدِي وَ أَهْلِي وَ مَنْ بَلَغَهُ كِتَابِي بِتَقْوَى اللَّهِ
- وَ نَظْمِ أَمْرِكُمْ
- وَ صَلَاحِ ذَاتِ بَيْنِكُمْ فَإِنِّي سَمِعْتُ جَدَّكُمَا ص يَقُولُ صَلَاحُ ذَاتِ الْبَيْنِ أَفْضَلُ مِنْ عَامَّةِ الصَّلَاةِ وَ الصِّيَامِ
- اللَّهَ اللَّهَ فِي الْأَيْتَامِ فَلَا تُغِبُّوا أَفْوَاهَهُمْ وَ لَا يَضِيعُوا بِحَضْرَتِكُمْ
- وَ اللَّهَ اللَّهَ فِي جِيرَانِكُمْ فَإِنَّهُمْ وَصِيَّةُ نَبِيِّكُمْ مَا زَالَ يُوصِي بِهِمْ حَتَّى ظَنَنَّا أَنَّهُ سَيُوَرِّثُهُمْ
- وَ اللَّهَ اللَّهَ فِي الْقُرْآنِ لَا يَسْبِقُكُمْ بِالْعَمَلِ بِهِ غَيْرُكُمْ
- وَ اللَّهَ اللَّهَ فِي الصَّلَاةِ فَإِنَّهَا عَمُودُ دِينِكُمْ
- وَ اللَّهَ اللَّهَ فِي بَيْتِ رَبِّكُمْ لَا تُخَلُّوهُ مَا بَقِيتُمْ فَإِنَّهُ إِنْ تُرِكَ لَمْ تُنَاظَرُوا
- وَ اللَّهَ اللَّهَ فِي الْجِهَادِ بِأَمْوَالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ وَ أَلْسِنَتِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ
- وَ عَلَيْكُمْ بِالتَّوَاصُلِ وَ التَّبَاذُلِ وَ إِيَّاكُمْ وَ التَّدَابُرَ وَ التَّقَاطُعَ
- لَا تَتْرُكُوا الْأَمْرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ النَّهْيَ عَنِ الْمُنْكَرِ فَيُوَلَّى عَلَيْكُمْ [أَشْرَارُكُمْ] شِرَارُكُمْ ثُمَّ تَدْعُونَ فَلَا يُسْتَجَابُ لَكُمْ
- ثُمَّ قَالَ يَا بَنِي عَبْدِ الْمُطَّلِبِ لَا أُلْفِيَنَّكُمْ تَخُوضُونَ دِمَاءَ الْمُسْلِمِينَ خَوْضاً تَقُولُونَ قُتِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ [قُتِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ] أَلَا لَا تَقْتُلُنَّ بِي إِلَّا قَاتِلِي
انْظُرُوا إِذَا أَنَا مِتُّ مِنْ ضَرْبَتِهِ هَذِهِ فَاضْرِبُوهُ ضَرْبَةً بِضَرْبَةٍ وَ لَا تُمَثِّلُوا بِالرَّجُلِ فَإِنِّي سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص يَقُولُ "إِيَّاكُمْ وَ الْمُثْلَةَ وَ لَوْ بِالْكَلْبِ الْعَقُور".
📚 نهج البلاغة، نامه47.
@Ahmadheydari12
راستى گویی و اداء امانت
اهميت راست گویی بدان پايه است كه وسيله اصلى آزمايش افراد شمرده شده؛ چنانكه در حديثى از رسول خدا صلى الله عليه و آله مى خوانيم: «لَا تَنْظُرُوا إِلَى كَثْرَةِ صَلَاتِهِمْ وَ صَوْمِهِمْ وَ كَثْرَةِ الْحَجِّ وَ الْمَعْرُوفِ وَ طَنْطَنَتِهِمْ بِاللَّيْلِ، انْظُرُوا إِلَى صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ؛ نگاه به فزونى نماز و روزه و حج و كارهاى نيك و سر و صداى آنها در شب [براى عبادت] نكنيد، ولكن نگاه به راستى گفتار و اداء امانت آنها كنيد».
📚 أمالی صدوق، ص303.
@Ahmadheydari12
بهشت را به بها می دهند، نه به بهانه!
امام حسين عليه السّلام در ضمن موعظه اى می فرمايد:
«...فَإِيَّاكَ أَنْ تَكُونَ مِمَّنْ يَخَافُ عَلَى الْعِبَادِ مِنْ ذُنُوبِهِمْ وَ يَأْمَنُ الْعُقُوبَةَ مِنْ ذَنْبِهِ فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَا يُخْدَعُ عَنْ جَنَّتِهِ وَ لَا يُنَالُ مَا عِنْدَهُ إِلَّا بِطَاعَتِهِ»
مبادا تو از كسانى باشى كه بر گناهان بندگان خدا بيمناك است ولى از عقوبت گناه خويش آسوده خاطر! زيرا خداى تبارك و تعالى در باره بهشت خود فريب نمى خورد [كه كسى بتواند با نيرنگ وارد بهشت شود] و دستيابى به آنچه نزد خداست [از ثواب و نعمت های آخرت] جز به اطاعت از او ممکن نيست.
📚 تحف العقول، ص240.
📖 مطالعه تفصیلی:
makarem.ir/maaref/l/0429477
@Ahmadheydari12
تو نيکی می کن و در دجله انداز
امام حسين عليه السّلام در ضمن خطبه ای می فرمايند: «هر گاه کسی به ديگرى نيكى كرده باشد، و آن شخص بر سپاس آن نيکی برنخيزد، خداوند به جاى آن شخص پاداش او را خواهد داد، زيرا خداوند بيش از همه عطا می کند و بيش از همه پاداش می دهد؛ فَمَهْمَا يَكُنْ لِأَحَدٍ عِنْدَ أَحَدٍ صَنِيعَةٌ لَهُ، رَأَى أَنَّهُ لَا يَقُومُ بِشُكْرِهَا، فَاللَّهُ لَهُ بِمُكَافَاتِهِ، فَإِنَّهُ أَجْزَلُ عَطَاءً وَ أَعْظَمُ أَجْراً».
آنچه از اين کلام شريف بر می آيد اين است که اولا: نيکی نيکوکار نزد خداوند محفوظ است و بی پاسخ نخواهد ماند. ثانيا: خداوند ثواب نيکی را به مراتب بيشتر از آن خواهد داد. اين دو مضمون بازتاب وسيعی در بيانات قرآن دارند.
📚 نزهة الناظر و تنبيه الخاطر، ص81-82؛ كشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج2، ص29-30.
📖 مطالعه تفصیلی:
makarem.ir/maaref/l/0429488
@Ahmadheydari12
عن فاطمة بنت موسى بن جعفر عليهما السّلام
یکی از احادیثی که از حضرت فاطمه معصومه نقل شده، حدیث «فاطمیّات» است که اکثر راویان آن در سلسه سند فاطمه نام دارند. این حدیث از احادیث «مُعَنعَن» است؛ «حدیث مُعَنعَن» حدیثى را گویند که در سلسله سند آن واژە «عَن» - به معنی از - تکرار شده باشد، بدون ذکر الفاظِ «أخبَرَنى» «حَدَّثَنى» یا «سَمعتُ».
اللؤلؤة المثنية في الآثار المعنعنة المروية: روى السيّد محمّد الغماري الشافعي في كتابه:
عن فاطمة بنت الحسين الرضوي، عن فاطمة بنت محمّد الرضوي، عن فاطمة بنت إبراهيم الرضوي، عن فاطمة بنت الحسن الرضوي، عن فاطمة بنت محمّد الموسوي، عن فاطمة بنت عبد اللّه العلوي، عن فاطمة بنت الحسن الحسيني، عن فاطمة بنت أبي هاشم الحسيني، عن فاطمة بنت محمّد بن احمد بن موسى المبرقع، عن فاطمة بنت أحمد بن موسى المبرقع، عن فاطمة بنت موسى المبرقع، عن فاطمة بنت الامام أبي الحسن الرضا عليه السّلام، عن فاطمة بنت موسى بن جعفر عليهما السّلام، عن فاطمة بنت الصادق جعفر بن محمّد عليهما السّلام، عن فاطمة بنت الباقر محمّد بن علي عليهما السّلام، عن فاطمة بنت السجاد علي بن الحسين زين العابدين عليه السّلام، عن فاطمة بنت أبي عبد اللّه الحسين عليه السّلام، عن زينب بنت أمير المؤمنين عليه السّلام، عن فاطمة بنت رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله، قالت: قال رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله:
«أَلَا مَنْ مَاتَ عَلَى حُبِّ آلِ مُحَمَّدٍ مَاتَ شَهِيداً».
📚 عوالم العلوم، ج21، ص354-355، ح3.
@Ahmadheydari12
رابطه استجابت دعا، با حلال و حرام بودن غذا
در روايات متعدّدى مى خوانيم: يكى از شرايط استجابت دعا پرهيز از غذاى حرام است؛ از جمله در حديثى آمده است كه شخصى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد: «أُحِبُّ أَنْ يُسْتَجَابَ دُعَائِي؛ دوست دارم دعاى من مستجاب شود!». پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: «طَهِّرْ مَأْكَلَكَ، وَ لَا تُدْخِلْ بَطْنَكَ الْحَرَامَ؛ غذاى خود را پاك كن و از غذاى حرام پرهيز نما!».
همين معنى از همان بزرگوار با تعبير ديگرى آمده است، مى فرمايد: «مَنْ أَحَبَّ أَنْ يُسْتَجَابَ دُعَاؤُهُ، فَلْيُطَيِّبْ مَطْعَمَهُ وَ كَسْبَهُ؛ كسى كه دوست دارد دعايش مستجاب شود، طعام و كسب خود را از حرام پاك كند!».
📚 عدة الداعي و نجاح الساعي، «باب الدعاء مع أكل الحرام»، ص139.
📖 مطالعه تفصیلی:
makarem.ir/maaref/l/0429557
@Ahmadheydari12