ظهور اسرار فرمود هر کسی در درون او خصوصیتی باشد به هر حال بیرون می‌‌آید؛ چه بهتر که درونش اسرار الهی باشد که اگر برون آمد روح و ریحان باشد فضا را معطّر کند، چه بهتر از این! ما موظّف هستیم که تظاهر نکنیم؛ اما موظّف هستیم آدم خوبی باشیم، این خوبی خودش ظهور می‌ کند؛ چه ما بخواهیم چه نخواهیم. ما که داعی نداریم خودمان را نشان بدهیم. آدم خوب ﴿وَ جَعَلْنا لَهُ نُوراً یمْشی‏ بِهِ فِی النَّاسِ﴾؛ «نوراً یمشی به فی الأرض» او که قصد نشان دادن ندارد. ذات اقدس الهی هوشی به مردم داد که از قیام و قعود این شخص، #طهارت می‌فهمد. اگر کسی ـ خدای ناکرده ـ به نظام، به جامعه، به مردم، قصد خیانت دارد، فرمود این طور نیست که ما او را رها بکنیم: ﴿أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَرَضٌ أَن لَن یخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ﴾؛ آنها که در درونشان یک بیماری هست خیال می‌کنند همیشه می‌توانند کتمان کنند ما آن را اظهار نمی ‌کنیم! نه، ما اظهار می ‌کنیم. بنابراین ما باید آبروی خودمان را حفظ بکنیم. آبروی ما، اوّلین راه آن #تطهیر_باطن است. اگر ـ خدای ناکرده ـ باطن طاهر و طیب نبود، از راهی خودش را نشان می ‌دهد؛ یا گفتار ما، یا رفتار ما، یا نوشتار ما؛ انسان بدون سهو و نسیان نیست، در حال سهو و نسیان، آن حادثه خودش را نشان می ‌دهد.