✍ﺑﺤﺚ فلسفی (ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺩﺭﺍﻛﺎﺕ ﺣﺴﻲ ﻭ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺣﺲ ﮔﺮﺍ) 🖍ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺤﺚ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺩﺍﺭﻳﻢ، ﻛﻪ ﺁﻳﺎ ﺟﺎﺋﺰ ﺍﺳﺖ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﻫﺎی حسی، یعنی ﺑﺮ ﻣﺒﺎنی عقلی ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﻨﺪ، ﻳﺎ ﻧﻪ؟ ...ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺧﻮﺩ یکی ﺍﺯ ﻣﺴﺎئلی ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻌﺮﻛﻪ ﺁﺭﺍء ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ غربی ﺍﺧﻴﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺭﻭی ﺁﻥ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻃﺮﻑ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺯﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻣﺘﺎﺧﺮﻳﻦ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻏﺮﺏ ﺭﻭی ﺁﻥ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩگی ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ 🖍 ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻗﺪﻣﺎء ﻭ ﺣﻜﻤﺎی ﺍﺳﻠﺎم، ﻓﺮقی ﻣﻴﺎﻥ ﺍﺩﺭﺍﻛﺎﺕ حسی ﻭ عقلی ﻧﮕﺬﺍﺷﺘﻪ، ﻫﺮ ﺩﻭ ﺭﺍ ﻣﺜﻞ ﻫﻢ ﺟﺎﺋﺰ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ. ✍ﺑﻠﻜﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ: ﻛﻪ ﺑﺮﻫﺎﻥ علمی ﺷﺎﻧﺶ ﺍﺟﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﻣﺤﺴﻮﺳﺎﺕ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﺷﻮﺩ، ﺍﺻﻠﺎ ﻣﺤﺴﻮﺳﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻥ ﺟﻬﺖ ﻛﻪ ﻣﺤﺴﻮﺳﻨﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﻧﻤﻴﺸﻮﺩ. ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ، ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻏﺮﺏ، ﻭ ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺩﺍﻧﻬﺎی ﺁﻧﺎﻥ، ﺑﺮ ﺁﻥ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺮ ﻏﻴﺮ ﺣﺲ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ، ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻋﻘﻠﻲ ﻣﺤﺾ، ﻏﺎﻟﺒﺎ ﻏﻠﻂ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺩﺭ می ﺁﻳﺪ، ﻭ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﺁﻥ ﺑﺨﻄﺎ می ﺍﻧﺠﺎﻣﺪ، ﻭ ﻣﻌﻴﺎﺭی ﻛﻪ ﺧﻄﺎی ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﻮﺍﺑﺶ ﺟﺪﺍ ﻛﻨﺪ، ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ، ﭼﻮﻥ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺲ ﺑﺎﺷﺪ، ﻛﻪ ﺩﺳﺖ ﺣﺲ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺪﺍﻣﻦ ﻛﻠﻴﺎﺕ عقلی نمی ﺭﺳﺪ، ﻭ ﭼﻮﻥ ﺳﺮ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺣﺲ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺟﺰﺋﻴﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻭقتی ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﺍﺷﺖ، ﺗﺎ ﺧﻄﺎی ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺻﻮﺍﺑﺶ ﺟﺪﺍ ﻛﻨﺪ، ﺩﻳﮕﺮ به چه ﺟﺮﺃﺕ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﺮﺩ؟! ﺑﻪ ﺧﻠﺎﻑ ﺍﺩﺭﺍﻛﻬﺎی حسی، ﻛﻪ ﺭﺍﻩ ﺧﻄﺎی ﺁﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍی ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻭقتی ﻣﺜﻠﺎ ﻳﻚ ﺣﺒﻪ ﻗﻨﺪ ﺭﺍ ﭼﺸﻴﺪﻳﻢ، ﻭ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺩﺭﺍﻙ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﺩﺭ ﺩﻩ ﺣﺒﻪ، ﻭ ﺻﺪ ﺣﺒﻪ ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﻳﻘﻴﻦ می ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﺲ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ کلی ﻗﻨﺪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﻛﻬﺎی ﺫهنی ﭼﻨﺪﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻴﺰ ﺍﺛﺒﺎﺕ می ﻛﻨﻴﻢ. ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻏﺮﺑﻲ ﻫﺎ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮ ﻋﺪم ﺟﻮﺍﺯ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺮ ﺑﺮﺍﻫﻴﻦ ﻋﻘﻠﻲ، ﺍﻣﺎ ﺩﻟﻴﻠﺸﺎﻥ ﻋﻠﻴﻞ، ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﻜﺎﻝ ﺍﺳﺖ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﭼﻨﺪ ﺍﺷﻜﺎﻝ. ...ادامه و جواب در ....پست بعدی ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

✍ اوﻝ : ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎتی ﻛﻪ ﺑﺮﺍی ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﭼﻴﺪﻧﺪ ﻣﻘﺪﻣﺎتی ﺑﻮﺩ عقلی ، ﻭ ﻏﻴﺮ حسی ﭘﺲ ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﺑﺎ ﻣﻘﺪﻣﺎتی عقلی ، ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺮ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ عقلی ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺁﻧﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻠﺸﺎﻥ ﺻﺤﻴﺢ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺴﺘﻠﺰم ﻓﺴﺎﺩ ﺧﻮﺩﺵ ﻣﻴﺸﻮﺩ. 🔸ﺩﻭم : ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻏﻠﻂ ﻭ ﺧﻄﺎء ﺩﺭ ﺣﺲ، ﻛﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﺧﻄﺎء ﺩﺭ ﻋﻘﻠﻴﺎﺕ ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻭﺭ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﺎیی ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﻨﻨﺪ، ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺤﺴﻮﺳﺎﺕ ﻭ ﺩﻳﺪﻧﻴﻬﺎ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺷﺪﻩ، ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺻﺮﻑ ﺧﻄﺎء ﺩﺭ ﺑﺎبی ﺍﺯ ﺍﺑﻮﺍﺏ ﻋﻠﻢ، ﺑﺎﻋﺚ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻋﻠﻢ ﺳﺪ ﺑﺎﺏ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﺑﻪ کلی ﺍﺯ ﺩﺭﺟﻪ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭ ﺳﺎﻗﻄﺶ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ، ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ ﻋﻠﻮم حسی ﻧﻴﺰ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩﻣﺎﻥ ﺳﻠﺐ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﺑﻪ کلی ﺩﺭﺏ ﻋﻠﻮم حسی ﺭﺍ ﻫﻢ ﺗﺨﺘﻪ ﻛﻨﻴﻢ. 🔸ﺳﻮم ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻋﻠﻮم حسی ﻧﻴﺰ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻴﺎﻥ ﺧﻄﺎ ﻭ ﺻﻮﺍﺏ ﻣﻄﺎﻟﺐ، ﺑﺎ ﺣﺲ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻠﻮم عقلی ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺑﺎ ﻋﻘﻞ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ عقلی ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺣﺲ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ یکی ﺍﺯ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺍﺳﺖ 🖍ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺜﻠﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﺣﺲ ﺧﻮﺩ ﺧﺎﺻﻴﺖ ﻓﻠﻔﻞ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻛﻨﻴﻢ، ﻭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺩﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺫﺍﺋﻘﻪ ﭼﻪ ﺍﺛﺮی ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﺣﺲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻳﻢ، ﺗﺎﺯﻩ ﻣﻘﺪﻣﺎﺕ ﻳﻚ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺮﻫﺎنی ﺑﺮﺍی ﻣﺎ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺷﺪﻩ، ﻭ ﺁﻥ ﻗﻴﺎﺱ ﺑﺪﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺍﺳﺖ: ﺍﻳﻦ ﺗﻨﺪی ﻣﺨﺼﻮﺹ ﺑﺮﺍی ﻓﻠﻔﻞ ﺩﺍئمی ﻭ ﻳﺎ ﻏﺎلبی ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﺛﺮ ﭼﻴﺰ ﺩﻳﮕﺮی ﻣﻰ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﺍی ﻓﻠﻔﻞ ﺩﺍئمی ﻳﺎ ﻏﺎلبی ﻧﻤﻴﺸﺪ ﻭلی ﺩﺍﺋﻤﻲ ﻭ ﻏﺎلبی ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺑﺮﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭی ﻛﻪ ﻣﻠﺎﺣﻈﻪ می ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﻘﺪﻣﺎﺗﺶ عقلی ﻭ ﻏﻴﺮ حسی ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻴﭽﻴﻚ ﺁﻧﻬﺎ ﭘﺎﻱ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﻧﻴﺎﻣﺪﻩ. 🔸ﭼﻬﺎﺭم : ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﻤﺎمی ﻋﻠﻮم حسی ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﻋﻤﻞ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﺎﻳﻴﺪ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ، ﻭ ﺍﻣﺎ ﺧﻮﺩ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺗﺶ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﻟﺎﺯم می ﺁﻣﺪ ﻳﻚ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﺎ ﻟﺎ ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠﻢ به ﺼﺤﺖ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﻘﻞ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ می ﺁﻳﺪ، ﻧﻪ ﺣﺲ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ، ﭘﺲ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺮ ﻋﻠﻮم حسی ﻭ ﺗﺠﺮبی ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﺮ ﻋﻠﻮم عقلی ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ ✍ادامه این مبحث در پست بعدی .... ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

🖍ﭘﻨﺠﻢ : ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﺲ، ﺟﺰ ﺍﻣﻮﺭ جزئى ﺭﺍ ﻛﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺍﺳﺖ ﺩﺭﻙ نمى ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﺣﺎلى ﻛﻪ ﻋﻠﻮم حتى ﻋﻠﻮم حسى ﻭ ﺗﺠﺮبى، ﺁﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﻫﻨﺪ، ﻛﻠﻴﺎﺕ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﺻﻠﺎ ﺟﺰ ﺑﺮﺍى ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻧﺘﺎﺋﺞ كلى ﺑﻜﺎﺭ نمى ﺭﻭﻧﺪ ....ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺘﺎﺋﺞ ﻣﺤﺴﻮﺱ ﻭ ﻣﺠﺮﺏ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ ✍ ﻣﺜﻠﺎ ﻋﻠﻢ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﺍﺯ ﺑﺪﻥ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ مى ﻛﻨﺪ، ﻛﻪ ﻣﺜﻠﺎ ﻗﻠﺐ ﻭ ﻛﺒﺪ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ، ﻭ ﺩﻳﺪﻥ ﺍﻋﻀﺎى ﭼﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻥ، ﻳﺎ ﻛﻢ ﻭ ﻳﺎ ﺯﻳﺎﺩ، ﻫﻤﻴﻦ ﺩﺭﻛﻬﺎى ﺟﺰئى ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺍﻣﺎ #ﺣﻜﻢ_كلى ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻧﻤﻴﺪﻫﺪ، يعنى ﺍﮔﺮ ﺑﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﺍﺗﻜﺎء ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﺣﺲ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﺍﻛﺘﻔﺎء ﻛﻨﻴﻢ، ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﻋﻘﻠﻴﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ كلى ﺗﺮﻙ ﻛﻨﻴﻢ، ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ به اﺩﺭﺍكى كلى، ﻭ ﻓﻜﺮى ﻧﻈﺮى، ﻭ بحثى ﻋﻠﻤﻲ، ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻴﻢ .... ﭘﺲ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺣﺴﻲ ﻛﻪ ﺳﺮ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ ﺣﺲ ﺍﺳﺖ، ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻠﻜﻪ ﻟﺎﺯم ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺣﺲ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﺩﺭﻙ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ 🔸ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﻣﺴﺎئلى ﻛﻪ ﺳﺮ ﻭ ﻛﺎﺭ ﺑﺎ #ﻗﻮﻩ_ﻋﻘﻞ، ﻭ ﻧﻴﺮﻭى ﻓﻜﺮ ﺍﺳﺖ، ﺑﺎﻳﺪ به دﺭﻙ ﺁﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺬﻳﺮﻓﺖ. 🖍ﻭ ﻣﺮﺍﺩﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﻋﻘﻞ ﺁﻥ ﻣﺒﺪئى ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ #ﺗﺼﺪﻳﻘﻬﺎى_کلی، ﻭ ﺍﺣﻜﺎم ﻋﻤﻮمى ﺑﺪﺍﻥ منتهی ﻣﻴﺸﻮﺩ، ﻭ ﺟﺎى ﻫﻴﭻ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻧﻴﺴﺖ، ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻴﺮﻭيى ﻫﺴﺖ 🔸یعنی ﻧﻴﺮﻭيى ﺑﻨﺎم #ﻋﻘﻞ ﺩﺍﺭﺩ، ﻛﻪ ﻣﻴﺘﻮﺍﻧﺪ ﻣﺒﺪء ﺻﺪﻭﺭ ﺍﺣﻜﺎم كلى ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﭼﻄﻮﺭ ﺗﺼﻮﺭ ﺩﺍﺭﺩ، ﻛﻪ ﻗﻠﻢ ﺻﻨﻊ ﻭ ﺗﻜﻮﻳﻦ ﭼﻴﺰى ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﺩمى ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ، ﻛﻪ ﻛﺎﺭﺵ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻭ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺧﻄﺎ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻭ ﻳﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺍى ﻛﻪ ﺻﻨﻊ ﻭ ﺗﻜﻮﻳﻦ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺧﻄﺎ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟ ✍ ﻣﮕﺮ ﻏﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﻜﻮﻳﻦ ﻭقتى ﻣﻮﺟﻮﺩى ﺍﺯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺭﺍ به وﻇﻴﻔﻪ ﺍى ﻭ ﻛﺎﺭى ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﻛﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍى ﺧﺎﺭجى ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻓﻌﻞ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻭ ﺩﺭ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ يعنى ﻋﻘﻞ، ﻭقتى ﺻﻨﻊ ﻭ ﺗﻜﻮﻳﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ به وﺩﻳﻌﺖ مى ﮔﺬﺍﺭﺩ، ﺗﺎ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻞ ﺗﻤﻴﺰ ﺩﻫﺪ، ﻛﻪ ﻗﺒﻠﺎ ﺧﻮﺩ ﺻﻨﻊ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺗﻤﻴﺰ ﺑﻴﻦ ﺣﻖ ﻭ ﺑﺎﻃﻞ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍى ﺧﺎﺭجى ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍى ﻣﻴﺎﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩى (ﻋﻘﻞ) ﻭ ﻣﻌﺪﻭمى (ﺧﻄﺎ) ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﺪ؟ ﭘﺲ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻋﻘﻞ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺧﻄﺎ نمى ﺭﻭﺩ، ﺑﻠﻜﻪ ﺍﺻﻠﺎ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺧﻄﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍى ﻧﻴﺴﺖ. ✍ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ مى ﺑﻴﻨﻴﻢ ﮔﺎهى ﻋﻘﻞ ﻭ ﻳﺎ ﺣﻮﺍﺱ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺩﺭﻙ ﻣﺴﺎﺋﻞ عقلى ﻭ ﻳﺎ حسى ﺑﺨﻄﺎ مى ﺭﻭﻧﺪ، ﺍﻳﻦ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺣﻮﺍﺱ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺧﻄﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍى ﺍﺳﺖ، ﺑﻠﻜﻪ ﻋﻠﺖ ﺩﻳﮕﺮى ﺩﺍﺭﺩ، ﻛﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺟﺎیی ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺮﺍﺟﻌﻪ ﻛﺮﺩ، ﭼﻮﻥ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺟﺎی ﺑﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ (ﻭ ﺭﺍﻫﻨﻤﺎ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ). (پایان دلیل فلسفی اول ) 📎دلیل فلسفی دوم در پست بعدی ان شاءالله تعالى ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

✍ بحث فلسفی ﺩﻳﮕﺮ (ﺩﺭ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺭﺩ ﺑﺮ ﺳﻮﻓﺴﻄﺎﺋﻴﺎﻥ ﻭ ﺷﻜﺎﻛﺎﻥ) 🖍ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺳﺎﺩﻩ ﺍی ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺑﻪ ﺍﺻﻄﻠﺎﺡ ﭘﺸﺖ ﻭ ﺭﻭی ﺩﺳﺖ ﺭﺍ ﻧﺸﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻳﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﻮﺩ می ﻳﺎﺑﺪ، ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻋﻴﻦ ﺧﺎﺭجی ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻋﻠﻢ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻣﻴﺎﻥ ﺍﻭ ﻭ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺍﺳﺖ ...ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺩگی ﺭﺍ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩی ﺩﭼﺎﺭ ﺷﻚ ﻭ ﺗﺮﺩﻳﺪ، ﻭ ﻳﺎ ﻇﻦ- ﻛﻪ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻋﻠﻢ، ﻭ ﺑﺎﻟﺎﺗﺮ ﺍﺯ ﺷﻚ ﺍﺳﺖ- ﺑﮕﺮﺩﺩ، ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻛﻪ ﺗﺎ ﻛﻨﻮﻥ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺯﻧﺪگی ﻭ ﻣﻌﺎﺵ ﺩﻧﻴﻮﻳﺶ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺭﺍ می ﻓﻬﻤﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺭﻙ ﻣﻴﻜﺮﺩﻩ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﻠﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻋﻠﻢ ﺑﻴﻦ ﺍﻭ ﻭ ﻣﺪﺭﻛﺎﺗﺶ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﺑﺎﻳﺪ سعی ﻛﻨﺪ ﺑﺎ ﭼﺮﺍﻍ ﻋﻠﻢ ﻗﺪم ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ، ﻣﺨﺼﻮﺻﺎ ﻭقتی می ﺑﻴﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﺎهی ﺩﺭ ﻓﻬﻢ ﻭ ﺩﺭﻛﺶ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ می ﺷﻮﺩ، ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺟﻬﺶ ﺑﻴﺸﺘﺮ می ﺷﻮﺩ، ﭼﻮﻥ ﻓﻜﺮ می ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺧﺎﺭﺝ ﻭ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺍﺯ ﺫﻫﻦ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺧﻄﺎ ﻭ غلطی ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ- ﭼﻮﻥ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﺧﻄﺎ ﻭ ﻏﻠﻂ ﻳﻌﻨﻲ ﭼﻴﺰی ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻴﺴﺖ- ﺍﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻳﻘﻴﻦ می ﻛﻨﺪ ﺩﺭ ﻭﺟﻮﺩﺵ ﺣﻘﻴﻘﺘﻲ ﻫﺴﺖ ﺑﻨﺎم #ﻋﻠﻢ، (ﻳﻌﻨﻲ ﺍﺩﺭﺍكى ذهنى، ﻛﻪ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﺯ ﻭﺭﻭﺩ ﻧﻘﻴﺾ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺍﺳﺖ) 🖍ﻭ ﺍﻳﻦ ﻭﺍﻗﻌﻴﺘﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺫﻫﻦ ﺳﺎﺩﻩ ﻳﻚ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ مى ﻳﺎﺑﺪ. 🔸ﻭقتى ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻗﻌﺮ ﺍﻧﺒﻴﻖ علمى ﻫﻢ ﻭﺍﺭسى مى ﻛﻨﻴﻢ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺑﺤﺚ ﻫﺎى ﻃﻮﻟﺎنى ﻭ ﺟﺴﺘﺠﻮﻫﺎﻱ پی ﮔﻴﺮ، ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ می ﺭﺳﻴﻢ ﻛﻪ ﺫﻫﻦ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩ. 🎤ﺯﻳﺮﺍ ﻭقتی ﺍﺩﺭﺍﻛﻬﺎی ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻗﻌﺮ ﺍﻧﺒﻴﻖ ﻗﺮﺍﺭ می ﺩﻫﻴﻢ، ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ می ﻛﻨﻴﻢ، می ﺑﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻨﺘﻬﻲ می ﺷﻮﻧﺪ، ﻛﻪ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺑﺘﺪﺍئی ﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻴﭻ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍی ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﺁﻥ ﺩﻭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍﻳﻲ ﻭ ﺑﺪﻳﻬﻲ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ١- (ﻫﺴﺖ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺟﻤﻊ نمی ﺷﻮﻧﺪ) ٢- (ﻫﺴﺖ ﻭ ﻧﻴﺴﺖ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﻠﺐ ﻧﻤﻴﺸﻮﻧﺪ)، ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩی ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻫﻢ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻭ ﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻧﺒﺎﺷﺪ ادامع پست بعدی ............. #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

🖍ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺁﻧﺴﺖ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺑﺪﻳﻬﻲ ﻭ ﻳﺎ علمی ﻧﻴﺴﺖ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻣﻴﺘﺶ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﻀﻴﻪ ﺑﺪیهی ﻭ ﺍﻭلی ﺍﺳﺖ 🔸حتی ﺍﮔﺮ ﻓﺮﺽ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﻳﻢ، ﺑﺎﺯ ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﺷﻚ ﺧﻮﺩ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﻀﻴﻪ ﻫﺴﺘﻴﻢ ﭼﻮﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻫﻢ ﺷﻚ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻋﻴﻦ ﺣﺎﻝ ﺷﻚ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ، ﻭ ﻭقتی ﺑﺪﺍﻫﺖ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﻗﻀﻴﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪ، ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺗﺼﺪیقی ﻭ علمی ﻛﻪ ﻣﺎ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﺁﻧﻴﻢ ﺛﺎﺑﺖ ﻣﻴﺸﻮﺩ 🔸ﻣﺴﺎئلی ﻛﻪ ﺁﺩمی ﺩﺭ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻫﺎی ﻋﻠﻤﻴﺶ، ﻭ ﺩﺭ ﺍﻋﻤﺎﻟﺶ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﺪﺍﻧﻬﺎ ﺍﺳﺖ. ﺁﺭی ﻫﻴﭻ ﻣﻮقفی علمی ﻭ ﻫﻴﭻ ﻭﺍﻗﻌﻪ ﺍی علمی ﭘﻴﺶ ﻧﻤﻴﺎﻳﺪ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﺗﻜﻴﻪ ﮔﺎﻩ ﺁﺩمی ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻒ ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺖ .....حتی ﺁﺩمی ﺷﻚ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻋﻠﻢ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻣﻴﺪﻫﺪ، ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻇﻦ ﺧﻮﺩ، ﻭ ﻳﺎ ﺟﻬﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ، ﻳﻚ ﺟﺎ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻋﻠﻢ ﺩﺍﺭﺩ، ﺟﺎیی ﺩﻳﮕﺮ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺷﻚ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﺎیی ﺩﻳﮕﺮ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻇﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺟﺎی ﭼﻬﺎﺭم ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﺍﺳﺖ. 📄ﺗﺎ ﺑﺠﺎﻳﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﺩﺍﻧﺶ ﻣﻦ ﻛﻪ ﺑﺪﺍﻧﻢ ﻫﻤﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﺩﺍﻧﻢ 👤 ﻣﺘﺮﺟﻢ(سید محمدباقرهمدانی) ﭘﺲ ﺍﺣﺘﻴﺎﺝ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺩﺭ ﺗﻤﺎمی ﻣﻮﺍﻗﻒ ﺯﻧﺪﮔﻴﺶ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ، ﺑﺪﺍﻥ ﺣﺪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ حتی ﺩﺭ ﺗﺸﺨﻴﺺ ﻋﻠﻢ ﻭ ﺷﻚ ﻭ ﻇﻦ ﻭ ﺟﻬﻠﺶ ﻧﻴﺰ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺖ. 🎙ﻭلی ﻣﻊ ﺍﻟﺎﺳﻒ ﺩﺭ ﻋﺼﺮ ﻳﻮﻧﺎﻧﻴﻬﺎ ﺟﻤﺎعتی ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻧﺪ، ﺑﻨﺎم ﺳﻮﻓﺴﻄﺎﺋﻴﻬﺎ، ﻛﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺍﺻﻠﺎ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﻋﻠﻢ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ، ﻭ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻫﺮ ﭼﻴﺰی ﺷﻚ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ، ﻭ ﺩﺭ ﺷﻜﺸﺎﻥ ﻫﻢ ﺷﻚ ﻣﻲ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺟﻤﻌﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻨﺎم ﺷﻜﺎﻛﻬﺎ، ﻛﻪ مسلکی ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﺴﻠﻚ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﻴﺮﻭی ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﻭﺟﻮﺩ ﻋﻠﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ، ﻭ ﺍﻓﻜﺎﺭ ﺧﻮﺩ، ﻳﻌﻨﻲ ﺍﺩﺭﺍﻛﺎﺕ ﺧﻮﺩ، نفی ﻧﻤﻮﺩﻩ، ﻭ ﺑﺮﺍی ﺧﻮﺩ ﺍﺩﻟﻪ ﺍی ﺗﺮﺍﺷﻴﺪﻧﺪ. ادامه مبحث پست بعدی ...... ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

🖍ادله سوفسطائیان و شکاکان برای مدعای خودشان ....... 🔶 ﺍﻭﻝ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻗﻮی ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻠﻮم ﻭ ﺍﺩﺭﺍﻛﺎﺕ، (ﻛﻪ ﻋﺒﺎﺭﺗﺴﺖ ﺍﺯ ﺍﺩﺭﺍﻛﻬﺎی ﺣﺎﺻﻞ ﺍﺯ ﺣﻮﺍﺱ ﻇﺎﻫﺮی ﻣﺎ)، ﺳﺮﺷﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﻄﺎ ﻭ ﻏﻠﻂ ..... ﺷﻌﻠﻪ ﺁﺗﺶ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺩﺍﺋﺮﻩ می ﺑﻴﻨﻴﻢ، ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ ﺁﻥ ﻃﻮﺭ ﻧﻴﺴﺖ، ﻭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺧﻄﺎﻫﺎ ﺩﺭ ﺣﺲ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺍﺳﺖ ...... ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺁﺏ ﭘﻨﺠﺎﻩ ﺩﺭﺟﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺩﺭ ﺁﺏ ﭘﺎﻧﺰﺩﻩ ﺩﺭﺟﻪ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﻓﺮﻭ می ﻛﻨﻴﻢ، ﺑﻨﻈﺮ ﺁﺏ ﺳﺮﺩ می ﺁﻳﺪ، ﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﺏ ﻳﺦ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﺩﻩ، ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺁﺏ ﻓﺮﻭ می ﻛﻨﻴﻢ، ﺩﺍﻍ ﺑﻨﻈﺮ می ﺁﻳﺪ، ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﺩﻳﮕﺮ ﭼﻄﻮﺭ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﺳﺖ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍتی ﻛﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ، ﻋﻠﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ، ﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻋﻠﻢ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻫﻢ ﺑﻜﻨﻴﻢ. 🔶ﺩﻭم ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻛﻪ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ، ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﺩﺳﺖ ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻋﻠﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻴﻢ، ﭘﺲ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻳﻢ، ﻧﻪ ﺑﻪ ﺁﻥ ﭼﻴﺰ، ﻣﺜﻠﺎ می ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺍﺳﺖ؟ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﻋﻠﻢ یعنی ﺍﺭﺗﺴﺎم نقشی ﺍﺯ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺭﺍ می ﺷﻨﺎﺳﻴﻢ، ﭘﺲ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺫﻫﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ، ﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻳﻢ، ﻧﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮی ﻛﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﺎ، ﻭ ﻟﺐ ﺑﺎم ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﺍﺳﺖ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻝ ﻣﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ می ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩی ﺍﺯ ﻣﻮﺟﻮﺩﺍﺕ ﺩﺳﺖ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ؟ ﻭ ﻳﻘﻴﻦ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺩﺭﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ؟ ﻭﺟﻮﻫﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻛﻪ ﻣﻬﻢ ﺗﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺩﻭ ﻭﺟﻪ ﺑﻮﺩ. ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

🖍جواب در پست بعدی ان شاءالله.... بعد پاسخ این بحث دلیل فلسفی بعدی رو بیان نمیکنیم و به ادامه تفسیر میپردازیم

✍ﺟﻮﺍﺏ ﻭﺟﻪ ﺍﻭﻟﺸﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﺍﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ مى ﻛﻨﺪ، ﺑﺮﺍى ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﻨﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻗﻀﻴﻪ ﺗﺼﺪيقى ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﻜﻨﻴﻢ، ﺑﻘﻀﺎﻳﺎيى ﻫﻢ ﻛﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪﻩ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﺮﺩ، ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺧﻄﺎﻫﺎى ﺑﺴﻴﺎﺭ، ﺧﻮﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺻﻮﺍﺏ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ ....ﺣﺎﻝ ﻳﺎ ﺻﻮﺍﺑﻬﺎيى ﻣﻌﺎﺩﻝ ﺧﻄﺎﻫﺎ، ﻭ ﻳﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮ، ﭼﻮﻥ ﻭقتى ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﻪ ﺧﻄﺎيى ﺑﺮ مى ﺧﻮﺭﻳﻢ، ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮﺍﺏ ﻫﻢ ﺑﺮ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺑﺎﺷﻴﻢ ﻭ ﮔﺮ ﻧﻪ ﺍﺯ ﻛﺠﺎ ﺧﻄﺎ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺍﻳﻢ. 🔸ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﻢ: ﻣﮕﺮ ﻏﻴﺮ ﺳﻮﻓﺴﻄﺎﺋﻴﺎﻥ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ مى ﻛﻨﻨﺪ، ﺍﺩﻋﺎء ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺗﻤﺎمى ﺗﺼﺪﻳﻘﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﺻﺤﻴﺢ، ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﺧﻄﺎ ﺍﺳﺖ؟ كسى ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﻋﺎيى ﻧﻜﺮﺩﻩ، ﺑﻠﻜﻪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﻤﺎ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ كلى مى ﮔﻮﻳﻴﺪ: 🎤ﻫﻴﭻ علمى ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻧﻴﺴﺖ، ﺍﺩﻋﺎء مى ﻛﻨﻨﺪ ﻛﻪ بعضى ﺍﺯ ﻋﻠﻮم ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻫﺴﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺟﺒﻪ ﺟﺰﺋﻴﻪ ﺑﺮﺍى ﺍﺑﻄﺎﻝ ﺳﻠﺐ كلى ﺷﻤﺎ ﻛﺎفى ﺍﺳﺖ، ...ﻭ ﺩليلى ﻛﻪ ﺷﻤﺎ ﺍﻗﺎﻣﻪ ﻛﺮﺩﻳﺪ نمى ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺟﺒﻪ ﺟﺰﺋﻴﻪ ﺧﺼﻢ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻛﻨﺪ. 👤 ﻭ ﺍﻣﺎ ﻭﺟﻪ ﺩﻭم، ﭘﺎﺳﺦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ: ﻣﺤﻞ ﻧﺰﺍﻉ ﺑﻴﻦ ﻣﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻋﻠﻢ ﺑﻮﺩ، ﻛﻪ ﻣﺎ مى ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻫﺴﺖ، ﻭ ﻣﻴﺘﻮﺍﻥ ﺑﺪﺍﻥ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻛﺮﺩ، ﻭ ﺷﻤﺎ مى ﮔﻔﺘﻴﺪ ﺍﺻﻠﺎ ﻋﻠﻢ ﻧﻴﺴﺖ، ﺁﻥ ﻭﻗﺖ ﺩﺭ ﺩﻟﻴﻞ ﺩﻭم ﺧﻮﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﻑ ﻛﺮﺩﻳﺪ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻴﺰى ﻋﻠﻢ ﭘﻴﺪﺍ مى ﻛﻨﻴﺪ، ﭼﻴﺰى ﻛﻪ ﻫﺴﺖ مى ﮔﻮﻳﻴﺪ ﻋﻠﻢ ﻣﺎ ﻏﻴﺮ ﺁﻥ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺧﺎﺭجى ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺤﺚ ﻣﺎ ﻭ ﺷﻤﺎ ﻧﺒﻮﺩ، ﻭ ﻣﺎ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻴﻢ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ ﻭﺍﺣﺪى ﻫﻢ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﻛﻪ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻫﺮ ﭼﻴﺰى ﻛﻪ ﻣﺎ ﺩﺭﻙ ﻛﻨﻴﻢ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﺩﺭﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻳﻢ. ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ، ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻗﺎﻳﺎﻥ ﺭﻭﺯﻣﺮﻩ ﺑﻪ ﺣﻜﻢ ﺍﺿﻄﺮﺍﺭ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﻣﻴﺸﻮﻧﺪ، ﺑﺮ ﺧﻠﺎﻑ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ، ﭼﻮﻥ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﺎم ﺩﺭ ﺣﺮﻛﺘﻨﺪ، ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ ﺳﻮى ﻛﺴﺐ، ﺑﻪ ﺳﻮى ﻛﺸﺖ، ﺑﻪ ﺳﻮى ﻏﺬﺍ، ﺑﻪ ﺳﻮى ﺁﺏ، ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ مى ﭘﺮﺳﻴﻢ: ﺁﻗﺎ ﺷﻤﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺑﺮﺍى ﻏﺬﺍ ﺗﻠﺎﺵ مى ﻛﻨﻲ، ﺑﺮﺍى ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﺍﻗﻌﺎ ﻏﺬﺍ ﺑﺨﻮﺭى، ﻭ ﺁﺏ ﺑﻨﻮشى، ﻭ ﺭﻓﻊ ﮔﺮسنگی، ﻭ ﻋﻄﺶ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ کنی، ﻳﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﺼﻮﺭ ﻏﺬﺍ، ﻭ ﺁﺏ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﻳﻨﭽﻨﻴﻦ ﻛﻮﻙ ﻛﺮﺩﻩ، ﻭ ﻳﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺷﻴﺮ ﺩﺭﻧﺪﻩ می ﮔﺮﻳﺰی، ﻭ ﻳﺎ ﺍﺯ ﻣﺮﺿﻬﺎی ﻣﻬﻠﻚ ﻓﺮﺍﺭ می کنی، ﻭ ﺑﻪ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﻃﺒﻴﺐ می ﺭﻭی، ﺁﻳﺎ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺁﻧﻬﺎ می ﺗﺮسی، ﻳﺎ ﺍﺯ ﺗﺼﻮﺭ ﺁﻧﻬﺎ، ﺗﺼﻮﺭ ﺷﻴﺮ ﻛﻪ کسی ﺭﺍ ﭘﺎﺭﻩ نمی ﻛﻨﺪ، ﻭ ﺗﺼﻮﺭ ﻣﺮﺽ کسی ﺭﺍ نمی ﻛﺸﺪ، ﭘﺲ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺷﻴﺮ ﻭ ﻣﺮﺽ ﺭﺍ ﺩﺭﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﺍی، ﻭ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺧﻮﺩﺕ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻓﻠﺴﻔﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺎﻃﻞ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻱ، ﻭ ﺍﺯ ﺻﺒﺢ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﺎم ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺑﺎﻃﻞ ﻛﺮﺩﻥ ﺁﻧﻲ. ﻭ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺳﺨﻦ ﺁﻧﻜﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﺟﺖ ﻧﻔﺴﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻣﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺍﻟﻬﺎم ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﺩﺭ ﻣﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺣﺮﻛﺘﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﻛﻪ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﻴﺰﻳﻢ، ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﻓﻊ ﺁﻥ ﺣﺎﺟﺖ ﺗﻠﺎﺵ ﻛﻨﻴﻢ، ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺣﺎﺟﺖ ﻧﺒﻮﺩ ﻭ ﻣﺎ ﺭﻭﺯﻱ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﺗﺼﻮﺭ ﺣﺎﺟﺖ ﻣﻴﻜﺮﺩﻳﻢ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﺟﺎ ﺑﺮﻧﻤﻰ ﺧﺎﺳﺘﻴﻢ، ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻥ ﺗﺼﻮﺭ ﺣﺎﺟﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺗﺼﻮﺭ ﺣﺎﺟﺖ ﻓﺮﻕ ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺍﻭﻟﻲ ﻭﺍﻗﻊ ﻭ ﺧﺎﺭﺝ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺍﻳﻢ، ﻭ ﺩﺭ ﺩﻭﻣﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻘﺶ ﺫﻫﻨﻲ ﺭﺍ، ﺍﻭﻟﻲ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺧﺎﺭﺟﻲ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺩﻭﻣﻲ ﻧﺪﺍﺭﺩ، ﻭ ﻳﺎ ﺑﮕﻮ ﺍﻭﻟﻲ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻣﺮﻱ ﺧﺎﺭﺟﻲ ﻭ ﻣﺆﺛﺮ، ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﺁﺩﻣﻲ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ، ﻭﻟﻲ ﺩﻭﻣﻲ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ، ﺍﻭلی ﺭﺍ ﻋﻠﻢ ﻛﺸﻒ می ﻛﻨﺪ، ﻭلی ﺩﻭﻣﻲ ﺧﻮﺩ ﻋﻠﻢ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻛﻪ ﻋﻠﻢ ﻫﺴﺖ پایان دلیل فلسفی ................ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

📖 ﺇِﻥَّ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﻛَﻔَﺮُﻭﺍ ﺳَﻮﺍءٌ ﻋَﻠَﻴْﻬِﻢْ ﺃَ ﺃَﻧْﺬَﺭْﺗَﻬُﻢْ ﺃَمْ ﻟَﻢْ ﺗُﻨْﺬِﺭْﻫُﻢْ ﻟﺎ ﻳُﺆْﻣِﻨُﻮﻥَ (٦) ﺧَﺘَﻢَ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻋَﻠﻲ ﻗُﻠُﻮﺑِﻬِﻢْ ﻭَ ﻋَﻠﻲ ﺳَﻤْﻌِﻬِﻢْ ﻭَ ﻋَﻠﻲ ﺃَﺑْﺼﺎﺭِﻫِﻢْ ﻏِﺸﺎﻭَﺓٌ ﻭَ ﻟَﻬُﻢْ ﻋَﺬﺍﺏٌ ﻋَﻈِﻴﻢٌ (٧) #ﺗﺮﺟﻤﻪ_ﺁﻳﺎﺕ.............. ﻛﺴﺎنی ﻛﻪ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺭﺯ بکنی ﻭ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺭﺯ نکنی ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺁﻭﺭﺩ. (٦) ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﻣﻬﺮ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺑﺮ ﮔﻮﺵ ﻭ ﭼﺸﻤﻬﺎﺷﺎﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﻳﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻋﺬﺍبی ﻋﻈﻴﻢ ﺩﺍﺭﻧﺪ (٧). ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🆔@AlMiZAN22

📖 ﺇِﻥَّ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﻛَﻔَﺮُﻭﺍ سواء عليهم أ أنْذرتَهم ام لم تنذرهم لا يومنون تفسير .....⬇⬇⬇⬇⬇⬇ ✍ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﻛﺴﺎنی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻛﻔﺮ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﺭﻳﺸﻪ ﻛﺮﺩﻩ، ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﺣﻖ ﺩﺭ ﻗﻠﻮﺑﺸﺎﻥ ﺟﺎی ﮔﻴﺮ ﮔﺸﺘﻪ، ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺣﺎﻟﺸﺎﻥ می ﻓﺮﻣﺎﻳﺪ: ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻛﺮﺩﻧﺖ ﻭ ﻧﻜﺮﺩﻧﺖ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻣﻌﻠﻮم ﺍﺳﺖ کسی ﻛﻪ ﻛﻔﺮ ﻭ ﺟﺤﻮﺩﺵ سطحی ﺍﺳﺖ، ﺩﺭ ﺍﺛﺮ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﺍﻧﺪﺭﺯ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﻛﻔﺮ ﻭ ﺟﺤﻮﺩﺵ ﺑﺮ ﻣﻴﺪﺍﺭﺩ، ﻭ کسی ﻛﻪ ﺍﻧﺬﺍﺭ ﻭ ﻋﺪم ﺁﻥ به حاﻟﺶ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﻣﻌﻠﻮم ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﻔﺮ ﻭ ﺟﺤﻮﺩ ﺩﺭ ﺩﻟﺶ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﺍﺭ ﮔﺸﺘﻪ. 📄 [ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ" ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻛﻔﺮﻭﺍ" ﻛﺪﺍم ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﻛﻔﺎﺭﻧﺪ؟] 🖍ﻭ ﺍﻣﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻛﻔﺎﺭ ﻛﺪﺍم ﺩﺳﺘﻪ ﺍﺯ ﻛﻔﺎﺭﻧﺪ؟ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ می ﺭﻭﺩ ﻣﻨﻈﻮﺭ، ﺻﻨﺎﺩﻳﺪ ﻭ ﺳﺮﺩﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﻣﺸﺮﻛﻴﻦ ﻗﺮﻳﺶ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻣﻜﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺁﻧﻬﺎیی ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺩﻳﻦ ﻋﻨﺎﺩ ﻭ ﻟﺠﺎﺟﺖ ﺑﺨﺮﺝ ﺩﺍﺩﻩ، ﻭ ﺩﺭ دشمنی ﺑﺎ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﻴﭻ ﻛﻮﺷﺶ ﻭ ﻛﺎﺭشکنی ﻛﻮﺗﺎهی ﻧﻜﺮﺩﻧﺪ، ﺗﺎ ﺁﻧﺠﺎ ﻛﻪ #ﺧﺪﺍی_ﺗﻌﺎلی ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﺑﺪﺭ ﻭ ﺳﺎﻳﺮ ﻏﺰﻭﺍﺕ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻧﻔﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻠﺎﻙ ﻛﺮﺩ. 🖍ﻣﺆﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺗﻌﺒﻴﺮ (ﻳﻜﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﭼﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺬﺍﺭ بکنی ﻭ ﭼﻪ نکنی) ﺍﺳﺖ، ﭼﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻴﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﮔﻔﺘﮕﻮی ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺭﺍ ﻫﻤﻪ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻛﻔﺎﺭ ﺑﺪﺍﻧﻴﻢ، ﻣﻠﺘﺰم ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻢ ﻛﻪ ﺑﺎﺏ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﺑﻪ کلی ﻣﺴﺪﻭﺩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺻﻠﺎ ﺁﻣﺪﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺍﺳﻠﺎم ﺳﻮﺩی به حاﻝ ﻫﻴﭻ ﻛﺎﻓﺮی ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺣﺎﻝ ﺁﻧﻜﻪ #ﻗﺮﺁﻥ_ﻛﺮﻳﻢ به باﻧﮓ ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮ ﺧﻠﺎﻑ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﺍهی ﻣﻴﺪﻫﺪ. 👤 ﻋﻠﺎﻭﻩ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺩﺭ ﺩﻭ ﺟﺎی ﻗﺮﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ، یکی ﺍﻳﻨﺠﺎ، ﻭ یکی ﺩﺭ ﺳﻮﺭﻩ ﻳﺲ، ﻭ ﺳﻮﺭﻩ ﻳﺲ ﺩﺭ ﻣﻜﻪ، ﻭ ﺳﻮﺭﻩ ﺑﻘﺮﻩ ﺩﺭ ﺍﻭﺍﺋﻞ ﻫﺠﺮﺕ ﻭ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺟﻨﮓ ﺑﺪﺭ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ 👤 ﭘﺲ به نظر ﻗﺮﻳﺐ می ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺍﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﻔﺎﺭ ﻣﻜﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﻭ ﺍﺻﻠﺎ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺟﺎی ﻗﺮﺁﻥ ﻛﻪ ﺗﻌﺒﻴﺮ (ﺍﻟﺬﻳﻦ ﻛﻔﺮﻭﺍ) ﺁﻣﺪﻩ، ﻣﺮﺍﺩ ﻛﻔﺎﺭ ﻣﻜﻪ ﺍﻧﺪ، ﻛﻪ ﺩﺭ #ﺍﻭﺍﺋﻞ_ﺑﻌﺜﺖ ﺑﺎ ﺩﻋﻮﺕ ﺩینی ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ می ﻛﺮﺩﻧﺪ 🖍 ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻗﺮﻳﻨﻪ ﺍی ﺩﺭ ﻛﻠﺎم ﺑﺎﺷﺪ، ﻛﻪ ﺧﻠﺎﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ، ﻧﻈﻴﺮ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺑﻪ (ﺍﻟﺬﻳﻦ ﺁﻣﻨﻮﺍ)، ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﻭﺩی ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﮔﻔﺖ: ﻫﺮ ﺟﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻄﻠﻖ ﻭ ﺑﺪﻭﻥ ﻗﺮﻳﻨﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺮﺍﺩ ﺍﺯ ﺁﻥ #ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ_ﻣﻜﻪ، ﻳﻌﻨﻲ ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﻣﺴﻠﻤﻴﻦ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ #ﺧﻄﺎبی_ﺗﺸﺮیفی ﺍﺧﺘﺼﺎﺹ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﻣﮕﺮ ﺁﻧﻜﻪ ﻗﺮﻳﻨﻪ ﺍی ﺩﺭ ﻛﻠﺎم، ﺧﻠﺎﻑ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﺛﺒﺎﺕ ﻛﻨﺪ. ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🌷🌷🌷🌷🌷 🆔@AlMiZAN22

📖 ﺧَﺘَﻢَ ﺍﻟﻠَّﻪُ ﻋَﻠﻲ ﻗُﻠُﻮﺑِﻬِﻢْ، ﻭَ ﻋَﻠﻲ ﺳَﻤْﻌِﻬِﻢْ و علي ابصارهم غشاوةٌ و لهم عذابٌ أليمٌ ✍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻴﺎﻕ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪ، يعنى ﺩﺭ ﺍﻭﻝ، ﻣﻬﺮ ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎ ﺯﺩﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ ، ﻭلى ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮ ﮔﻮﺵ ﻭ ﭼﺸﻢ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻛﻔﺎﺭ ﻧﺴﺒﺖ ﺩﺍﺩﻩ، ﻭ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ : ﺧﺪﺍ ﻣﻬﺮ ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﺯﺩﻩ، ﻭ ﺑﺮ ﮔﻮﺷﻬﺎ ﻭ ﭼﺸﻤﻬﺎﻳﺸﺎﻥ ﭘﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ 🖍ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﺧﺘﻠﺎﻑ ﺩﺭ ﺗﻌﺒﻴﺮ مى ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺍﺯ ﻛﻔﺮ ﺍﺯ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩ، ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﺑﻮﺩﻩ ﻛﻪ ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭ ﺣﻖ نمى ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻳﻚ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺷﺪﻳﺪﺗﺮى ﺭﺍ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺠﺎﺯﺍﺕ ﺑﺮ ﺩﻟﻬﺎﺷﺎﻥ ﺍﻓﻜﻨﺪﻩ، ﭘﺲ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﻭﺳﻂ ﺩﻭ ﺣﺠﺎﺏ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ : 🔸 ﻳﻜﻲ ﺣﺠﺎﺏ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ 🔸ﻭ يكى ﺣﺠﺎﺏ ﺧﺪﺍ ✍ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻭﺩى ﭘﺎﺭﻩ ﺍى ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﺍﺯ ﺩﺭ ﺫﻳﻞ ﺁﻳﻪ: (ﺇِﻥَّ ﺍﻟﻠَّﻪَ ﻟﺎ ﻳَﺴْﺘَﺤْﻴِﻰ ﺃَﻥْ ﻳَﻀْﺮِﺏَ ﻣَﺜَﻠًﺎ ) ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ ﺍﻥ ﺷﺎء ﺍﻟﻠَّﻪ ﺗﻌﺎلى. ﺍﻳﻦ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻧﺎﮔﻔﺘﻪ ﻧﮕﺬﺍﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﻛﻔﺮ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ صفتى ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺷﺪﺕ ﻭ ﺿﻌﻒ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﻣﺮﺍتبى ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﻭ ﺁﺛﺎﺭى ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ، ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﻛﻪ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺍﻳﻨﻄﻮﺭ ﺍﺳﺖ. ⬆⬆⬆⬆⬆⬆⬆⬆⬆⬆ ⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏⚏ #المیزان_فى_تفسيرالقرآن ...................................................... 🆔@AlMiZAN22

📄 بحث ﺭﻭﺍيتى (ﺷﺎﻣﻞ ﺭﻭﺍيتى ﺍﺯ #ﺍﻣﺎم_ﺻﺎﺩﻕ (ﻉ) ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﻛﻔﺮ) ✍ ﺩﺭ ﻛﺎفى ﺍﺯ ﺯﺑﻴﺮى ﺍﺯ #ﺍﻣﺎم_ﺻﺎﺩﻕ ﻉ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ : ﺑﻪ ﺁﻧﺠﻨﺎﺏ ﻋﺮﺿﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ : ﻭﺟﻮﻩ ﻛﻔﺮ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﺁﻣﺪﻩ ﺑﺮﺍﻳﻢ ﺑﻴﺎﻥ ﺑﻔﺮﻣﺎ، ﻓﺮﻣﻮﺩ : ﻛﻔﺮ ﺩﺭ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﺪﺍ ﺑﺮ ﭘﻨﺞ ﻗﺴﻢ ﺍﺳﺖ 🔸ﺍﻭﻝ ﻛﻔﺮ ﺟﺤﻮﺩ، ﻭ ﺟﺤﻮﺩ ﻫﻢ ﺧﻮﺩ، ﺩﻭ ﺟﻮﺭ ﺍﺳﺖ 🔸ﺳﻮم ﻛﻔﺮ ﺑﻪ ﺗﺮﻙ ﺩﺳﺘﻮﺭﺍﺕ ﺍلهى 🔸ﭼﻬﺎﺭم ﻛﻔﺮ ﺑﺮﺍﺋﺖ 🔸ﭘﻨﺠﻢ ﻛﻔﺮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺖ 🖍ﺍﻣﺎ ﻗﺴﻢ ﺍﻭﻝ ﺩﻭ ﻗﺴﻢ ﺟﺤﻮﺩ، يكى ﺟﺤﻮﺩ ﻭ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﺭﺑﻮﺑﻴﺖ ﺧﺪﺍ ﺍﺳﺖ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩ كسى ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﺪ : ﻧﻪ ﺭبى ﻫﺴﺖ، ﻭ ﻧﻪ بهشتى، ﻭ ﻧﻪ ﺩﻭﺯخى، ﻭ ﺻﺎﺣﺒﺎﻥ ﺍﻳﻦ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺩﻭ ﺻﻨﻒ ﺍﺯ ﺯﻧﺎﺩﻗﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻛﻪ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺩﻫﺮى ﻫﻢ مى ﮔﻮﻳﻨﺪ ....ﻫﻤﺎﻧﻬﺎﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﻗﺮﺁﻥ ﻛﻠﺎﻣﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﻧﺪ: 📖(ﻭَ ﻣﺎ ﻳُﻬْﻠِﻜُﻨﺎ ﺇِﻟَّﺎ ﺍﻟﺪَّﻫْﺮُ ﺟﺰ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ كسى ﻣﺎ ﺭﺍ نمى ﻣﻴﺮﺍﻧﺪ) ﻭ ﺍﻳﻦ ﺩينى ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺑﺨﻮﺍﻩ ﺑﺮﺍى ﺧﻮﺩ ﺩﺭﺳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﺷﺎﻥ ﺧﺎلى ﺍﺯ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻭ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺍﺳﺖ ﻫﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ #ﺧﺪﺍی_ﻋﺰﻭﺟﻞ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ : 📖(ﺇِﻥْ ﻫُﻢْ ﺇِﻟَّﺎ ﻳَﻈُﻨُّﻮﻥَ ﺟﺰ ﭘﻨﺪﺍﺭ ﺩﻟﻴﻞ ﺩﻳﮕﺮى ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ) ﻭ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: (ﺇِﻥَّ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﻛَﻔَﺮُﻭﺍ ﺳَﻮﺍءٌ ﻋَﻠَﻴْﻬِﻢْ ﺃَ ﺃَﻧْﺬَﺭْﺗَﻬُﻢْ ﺃَمْ ﻟَﻢْ ﺗُﻨْﺬِﺭْﻫُﻢْ ﻟﺎ ﻳُﺆْﻣِﻨُﻮﻥَ ﻛﺴﺎنى ﻛﻪ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻳﻜﺴﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﭼﻪ ﺍﻧﺬﺍﺭﺷﺎﻥ كنى، ﻭ ﭼﻪ نكنى ﺍﻳﻤﺎﻥ نمى ﺁﻭﺭﻧﺪ) 🖍یعنی به دین ﺗﻮﺣﻴﺪ ﺍﻳﻤﺎﻥ نمى ﺁﻭﺭﻧﺪ، ﺍﻳﻦ يكى ﺍﺯ ﻭﺟﻮﻩ ﻛﻔﺮ ﺍﺳﺖ. ...ﻭ ﺍﻣﺎ ﻭﺟﻪ ﺩﻭم ﺍﺯ ﺟﺤﻮﺩ، ﺟﺤﻮﺩ ﺑﺮ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺁﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ كسى ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺣﻖ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ، ﻭ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﺷﺪﻩ، ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﻨﺪ، ﻛﻪ #ﺧﺪﺍی_ﻋﺰﻭﺟﻞ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﺎﻥ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: 📖(ﻭَ ﺟَﺤَﺪُﻭﺍ ﺑِﻬﺎ، ﻭَ ﺍﺳْﺘَﻴْﻘَﻨَﺘْﻬﺎ ﺃَﻧْﻔُﺴُﻬُﻢْ، ﻇُﻠْﻤﺎً ﻭَ ﻋُﻠُﻮًّﺍ........ ﺩﻳﻦ ﺧﺪﺍ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺑﺎ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺑﻪ ﺣﻘﺎﻧﻴﺖ ﺁﻥ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ، ﻭلى ﭼﻮﻥ ﻇﺎﻟﻢ، ﻭ ﺳﺮﻛﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﺯﻳﺮ ﺑﺎﺭ ﺁﻥ ﻧﺮﻓﺘﻨﺪ) ...ﻭ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ: 📄 (ﻭَ ﻛﺎﻧُﻮﺍ ﻣِﻦْ ﻗَﺒْﻞُ ﻳَﺴْﺘَﻔْﺘِﺤُﻮﻥَ ﻋَﻠَﻲ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﻛَﻔَﺮُﻭﺍ ﻓَﻠَﻤَّﺎ ﺟﺎءَﻫُﻢْ ﻣﺎ ﻋَﺮَﻓُﻮﺍ، ﻛَﻔَﺮُﻭﺍ ﺑِﻪِ ﻓَﻠَﻌْﻨَﺔُ ﺍﻟﻠَّﻪِ ﻋَﻠَﻲ ﺍﻟْﻜﺎﻓِﺮِﻳﻦَ ......ﻗﺒﻞ ﺍﺯ ﺁﻣﺪﻥ ﺍﺳﻠﺎم ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ به كفاﺭ مى ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺯﻭﺩى #ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ_ﺁﺧﺮ ﺍﻟﺰﻣﺎﻥ مى ﺁﻳﺪ، ﻭ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯى مى ﺑﺨﺸﺪ ﻭلى ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺍﺳﻠﺎم ﺁﻣﺪ، ﺑﺪﺍﻥ ﻛﺎﻓﺮ ﺷﺪﻧﺪ، ﭘﺲ ﻟﻌﻨﺖ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﺩ ﺑﺮ ﻛﺎﻓﺮﺍﻥ) ...ﻭﺟﻪ ﺳﻮم ﺍﺯ ﻛﻔﺮ، ﻛﻔﺮﺍﻥ ﻧﻌﻤﺖ ﺍﺳﺖ، ﻛﻪ #ﺧﺪﺍى_ﺳﺒﺤﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﺵ ﺍﺯ #ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺣﻜﺎﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﮔﻔﺖ: 📖(ﻫﺬﺍ ﻣِﻦْ ﻓَﻀْﻞِ ﺭَﺑِّﻰ، ﻟِﻴَﺒْﻠُﻮَﻧِﻰ، ﺃَ ﺃَﺷْﻜُﺮُ؟ ﺃَمْ ﺃَﻛْﻔُﺮُ؟ ﻭَ ﻣَﻦْ ﺷَﻜَﺮَ، ﻓَﺈِﻧَّﻤﺎ ﻳَﺸْﻜُﺮُ ﻟِﻨَﻔْﺴِﻪِ، ﻭَ ﻣَﻦْ ﻛَﻔَﺮَ ﻓَﺈِﻥَّ ﺭَﺑِّﻰ ﻏَﻨِﻰٌّ ﻛَﺮِﻳﻢٌ ......ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﻓﻀﻞ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭم ﺍﺳﺖ، ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﺑﻴﺎﺯﻣﺎﻳﺪ، ﺁﻳﺎ ﺷﻜﺮ مى ﮔﺰﺍﺭم؟ ﻳﺎ ﻛﻔﺮﺍﻥ مىﻛﻨﻢ؟ ﻭ كسى ﻛﻪ ﺷﻜﺮ ﮔﺰﺍﺭﺩ، ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺧﻮﺩ ﺷﻜﺮ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ كسى ﻛﻪ ﻛﻔﺮﺍﻥ ﻛﻨﺪ ﺧﺪﺍ بى ﻧﻴﺎﺯ ﻭ ﻛﺮﻳﻢ ﺍﺳﺖ) ....ﻭ ﻧﻴﺰ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ : (ﻟَﺌِﻦْ ﺷَﻜَﺮْﺗُﻢْ ﻟَﺄَﺯِﻳﺪَﻧَّﻜُﻢْ، ﻭَ ﻟَﺌِﻦْ ﻛَﻔَﺮْﺗُﻢْ ﺇِﻥَّ ﻋَﺬﺍﺑِﻰ ﻟَﺸَﺪِﻳﺪٌ..............ﺍﮔﺮ ﺷﻜﺮ ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﻧﻌﻤﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻳﺘﺎﻥ ﺯﻳﺎﺩﻩ ﻛﻨﻢ، ﻭ ﺍﮔﺮ ﻛﻔﺮ ﺑﻮﺭﺯﻳﺪ، ﺑﺪﺭستى ﻋﺬﺍﺑﻢ ﺷﺪﻳﺪ ﺍﺳﺖ #تفسیر_بزرگ_المیزان 🌷🌷🌷 🆔@AlMiZAN22